Categorie: Dagboek 5

Geplaatst op

wachten op het einde

Ik zit nu in Spanje bij een zeer vriendelijk en leuk gezin waar ik een kamer huur. Heb gister de Torrecilla beklommen , een hike van 6 uur in totaal (10:00-16:00) naar de top op 1919 meter en terug. Was niet moeilijk ofzo, maar na 2 jaar niet meer getrained te hebben voel ik het wel. Heb mij op deze klim een aantal belangrijke dingen gerealiseerd.
Op mijn beklimmingen op de bergen Mount Whitney, Kilimanjaro en ook in Maleisië heb ik door omstandigheden vaak flink moeten aanpoten om op tijd een bepaalde afstand af te leggen. Heb door mijn ervaring gister duidelijk gemerkt dat ik op dat soort dagen duidelijk in een meditatieve toestand heb verkeerd. Totaal in het hiernu, mijn lichaam het werk laten doen zonder na te denken en gewoon te gaan. Stoppen op een berg is geen optie , dus er is geen ruimte voor twijfel. Er is maar een optie, lopen, flink doorstappen om op tijd beneden te zijn of kamp te halen. Denk achteraf dat dat soort dagen ook wel iets zullen triggeren in het onbewuste op dat moment. Het geeft ook aan hoe efficient je bent in meditatieve toestand, want ik heb op dat soort dagen prestaties geleverd die normaal niet mogelijk waren. Ook al ben ik niet verlicht, gewoon vertrouwen hebben in wat ik doe, wat het geheel doet. Want moet toch het hele concept verlichting loslaten.
Het is immers de geachte: “Ik wil verlicht zijn” die zorgt voor de twijfel en dus een bevestiging van de emoties die ik voel. Stop je gedachten te geloven en stop je emoties die je voelt te geloven.

Eergisteren schreef ik nog in mijn telefoon:
Onbewust zit ik te wachten op een mooi einde voor mijn dagboek. Een mooie slotparagraaf. Maar die zal er nooit komen, er is nml geen einde, er is niks om te eindigen. Dat beseffen doet ook het niet-einde van dit dagboek begrijpen.

Geplaatst op

“niet-zelf” is een concept van het denken

Je ego is de energie die naar buiten stroomt , de energie die “wilt krijgen”/ “nodig heeft”/ “iemand wil zijn”. Die als de externe wereld aanvoelt. Het geheel is de energie die naar binnen stroomt. Zorgt dat je open staat voor de realiteit van het hiernu.

Zit nu op het punt dat ik het alleen moet doen.
Geen verhaaltjes meer
Geen concepten meer
Geen “zelf” proberen te begrijpen of ontmaskeren
Geen begrijpen meer
Geen energie proberen te sturen of te voelen
Geen gedachte proberen te stoppen
etc

Beseffen dat de gedachte “niet-zelf” weer slechts een concept is van het denken, van het ego. Dat “ego” slechts een concept is van het denken, net als “verlichting”.
Alle concepten over de realiteit dienen losgelaten te worden.
Niet twijfelen → gewoon doen.

Geplaatst op

Wees niet bewust van “iets”

Wees niet bewust van de energie-zelf. Het bewustzijn is bewust van de huidige energie-vorm/status en denkt daarom dat het ook dat is. Het denkt dat het is, daar waar het bewust van is. Gedachten, lichaam, energie.

Maar “dat wat is” veranderd constant en dus dat wat het bewustzijn denkt te zijn veranderd en dat is eng. Dus probeert het ego te controleren, te behouden wat is, wat het denkt te zijn.
Ik probeer nu te voelen, de energiestromen, het ego. Te begrijpen, te analyseren. De energie van het ego los te laten zodat er een nieuwe gelukkige toestand overblijft. Dit is echter de illusie van verlichting, van het ego.

Ik ben niet een bepaalde status, of vorm van energie. Het is een constante stroom van energie, in en uit. Constant vernieuwend, aanpassend, stromend als een rivier. Ik moet dus loslaten te zoeken naar een constante, een constante die ik zou zijn, een constante staat van zijn, van geluk of liefde. Die bestaat nml niet. Het leven is een golvende rivier, constant stromend op en neer op golven.
Wees dus niet bewust van “iets”, van “iets constants” in welke vorm dan ook. Lichaam, gedachten, energie, ziel of wat dan ook. Er is alleen een stroom van energie, die van nature bestaat uit golven, constant stromend.
Wees bewust van dit komen en gaan, van deze golven, deze rivier, deze constant veranderende bouwstenen. Probeer deze stroom niet te beinvloeden, te controleren, te behouden, het veroorzaakt alleen maar lijden. Ja, we hebben de macht om onze eigen realiteit te creëren, maar alleen door te lijden. Laat het los en accepteer de realiteit zoals die al is en het leven is al op zijn mooist.

Probeer je niet te identificeren met een bepaalde staat van zijn, een bepaald gevoel, bepaalde energie. Het bestaat simpelweg niet. Je bent een rivier, constant stromend, golvend, veranderend. Wordt je bewust van deze rivier die door je heen stroomt. Hoe het leven, het universum, hoe God door je heen stroomt. Geniet, wees bewust van de constante verandering, de constante vernieuwing en hoe het universum je altijd de energie zal geven die je nodig hebt, alles zal geven wat je nodig hebt. Hoe het leven constant in je stroomt zonder dat je daar om vraagt, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.

Voel hoe je geen liefde, geen geluk, geen kennis nodig hebt. Je niks hoeft te behouden, te controleren, te doen. Het universum geeft je alles uit zichzelf. Alles regelt zichzelf, je hoeft alleen maar bewust te zijn van deze energiestroom zonder bang te zijn voor wat gaat komen. Een piek? Een dal? In de constant veranderende omgeving vind het universum zijn eigen balans, dat is de bron van alles.

Laat alles los, alles wat je denkt te zijn, alles wat je wil zijn. Je bent alles, je bent niks. Alles is een en stroomt door je heen. Voel het universum dat door je heen stroomt zonder bang te zijn of het je wel alles geeft wat je nodig hebt, voor wat het nu weer voor je in petto heeft. Vertrouw, vertrouw en merk dat je altijd alles krijgt wat je nodig hebt en het altijd goed is en op geen andere manier had kunnen gebeuren.

Geplaatst op

Er valt eigenlijk niks over te zeggen

Heb gisteravond tijdens de zitmeditatie weer een keertje gevoeld wat ik werkelijk ben. Blijft een vreemde gewaarwording, heel onwerkelijk. Maar ook het enige juiste.
Heb de afgelopen week weer veel voor de tv gehangen (films gekeken), maar sinds gister weer 3* per dag zitmeditatie (15 min) gedaan en ’s avonds weer een boek gelezen. Wil mijn zitmeditatie weer consequenter doen en weer verlengen in tijd.
Merk ook dat ik nu op een punt ben beland dat er eigenlijk niet meer over te praten valt, niet meer over te schrijven valt. Dat waar ik gister contact mee maakte of gevoeld heb, is ook gewoon niet meer te omschrijven.

Merk duidelijk dat ik alle verhalen moet loslaten. Zoals Katie bv vertelt in Katie Tao, is het alsof er een waarnemer zou zijn die dingen waarneemt. Maar dat is dus niet zo, die bestaat niet. Die ontstaat pas op het moment dat Katie haar verhaal vertelt. Het is gewoon de enige manier om iets over te brengen, iets te vertellen. Je moet dus begrijpen dat het slechts een verhaaltje is en het zelf gaan ervaren zodat je weet wat ze bedoelt. Want anders jaag je niks anders na dan jou concept die je hebt gemaakt over Katie’s concept van de werkelijkheid. Een illusie.
Vanaf hier moet ik het dus helemaal zelf doen. Alleen door zelf te ervaren wat ik werkelijk ben. Er valt eigenlijk niks meer over te zeggen.

Geplaatst op

Daten

Sinds ik terug van uit Zuid-Spanje en zo’n leuke tijd heb gehad met de mensen waar ik verbleef wilde ik hier ook weer nieuwe mensen ontmoeten. Had mij voor de vakantie al ingeschreven op lexa (datingsite) , maar had nog geen zin om ervoor te betalen, dus heb daar niks mee gedaan verder. Maar had besloten om berichtjes te sturen via Paiq (datingsite). En grappig genoeg de allereerste waar ik mee chat heb ik nu morgen avond een afspraakje mee. Tijdens de chat blijken er veel overeenkomsten te zijn en hebben we echt dezelfde instelling met alles wat we tot nu toe besproken hebben. Ze is 34 belg en 4 jaar in Londen gewoond. Dus avontuurlijk ingesteld. Heb nog geen behoefte aan een relatie, maar sta volgens mij wel weer open voor nieuwe contacten/ vriendschappen. Ben wel benieuwd. Het is wel weer erg toevallig dat de eerste die ik spreek zoveel overeenkomsten heeft en gelijk die klik om af te spreken. Net als op badoo (datingsite) destijds, vorig jaar. Toen het praktisch een kloon van mijn ex vriendin was en ik constant dat soort types aantrok. Ben erg benieuwd of dat nu veranderd is.

Geplaatst op

Date II

Je zal het niet geloven, maar de date gisteravond was weer met een hoogsensitieve meid met een verleden. Hoe krijg ik het voor elkaar ? Hoe kan het dat de eerste die ik aanspreekweer hetzelfde type is ? Is dat wat ik nog steeds nodig heb ? Nee, want ik heb niks nodig. Het zal natuurlijk goed kunnen zijn dat dat de personen zijn die geinteresseerd zijn in wat ik te delen heb. Het was wel een leuk gesprek en ze vond zelfontwikkeling een boeiend onderwerp waar ze uiteraard zelf ook erg mee bezig kan zijn. Maar zoals de meeste mensen past ze het in de praktijk dan weer niet toe.
Het blijft erg bijzonder hoe het universum op deze manier werkt. Is wetenschappelijk niet te verklaren 🙂 . Alles is energie en is met elkaar verbonden, verder dan dat kom ik niet.

Gister tijdens het wandelen ’s middags:
Bedacht mij opeens, (door het zien van gebrek aan vertrouwen van andere mensen in de wereld als afspiegeling van hun gebrek van vertrouwen in hunzelf) dat ik nog steeds aan een zelf vasthoud omdat ik teveel vertrouwen heb in mijzelf. (en de wereld!)

Geplaatst op

sluit niks buiten

Het voelt alsof het bewustzijn zijn identificatie met de energie in het lichaam moet opgeven, met wat het voelt. Wees gewoon bewust van het komen en gaan van de energie/universum en dat wat je lichaam doet (en denkt).
Maar dat is niet wie je bent, er is geen zelf. Alleen een stroom, een komen en gaan, een lichaam dat een onderdeel is van het geheel en zelf het beste weet wat het moet doen.
(daar heeft miljoenen jaren van evolutie voor gezorgd)
Wees gewoon bewust van die energie, dat geheel, die rivier en vertrouw erop dat alles is zoals het behoort te zijn en niet anders had kunnen zijn.
Probeer niet te vluchten voor wat je voelt, waar je bewust van bent. Voel het, accepteer het en weet dat het goed is. Het stroomt en het universum zal uit zichzelf voor de balans zorgen, dat is zijn aard. Wees bewust en accepteer het geheel zodat alles een wordt, sluit niks buiten en omarm alles. Probeer niet alleen bewust te zijn van wat goed voelt, dat is niks anders dan weer een vorm van controle, verzet tegen de realiteit, tegen dat wat is.

Geplaatst op

voelt als de dood

Tijdens het wandelen in mijn telefoon getikt 2 dagen geleden:

Als ik volledig ga voelen in het ego, dat wat controle denkt te hebben, voelt het alsof mijn adem stopt “-> de dood”.
Probeer steeds waar te nemen wat ik voel, te analyseren wat ik voel (zonder gedachten). Niet bewust zijn, maar bewust waarnemen wat ik voel. Begrijpen wat ik voel (zonder gedachten). Dit is nog steeds een vorm van controle, het is loslaten, maar op zo’n manier dat ik elk moment weer kan ingrijpen. Dat is mijzelf voor de gek houden.
Dus moet zelfs loslaten van het observeren wat ik voel.
Het gaat trouwens niet eens om de illusie van controle, maar om de illusie van kennis.
Ik probeer te begrijpen wat ik behoor te voelen, hoe ik moet voelen om verlicht te zijn. Maar zolang ik dat probeer te begrijpen zal ik er juist vandaan blijven. Het gaat niet om wat ik wel moet voelen, dat is nml per definitie niet te begrijpen. Het is dus alleen niet-reageren, niet-identificeren, niet-vluchten.
Accepteren dat het niet te begrijpen is, dat ik er niks aan kan doen, het is gewoon dat wat is als ik stop met proberen, met begrijpen, met doen.
(gaat echt nergens over dit)

Geplaatst op

loslaten en vasthouden

Volgens mij identificeer ik mij nog steeds met die gare energiestromen in mijn lichaam. Voelt alsof mijn bewustzijn er aan vast geplakt zit en daardoor met de golf meegaat en hem tevens vasthoud. Hierdoor voel ik een constant samentrekken in mijn lichaam, vooral het hoofd. Het is geen prettig gevoel. Al moet ik ook wel lachen gedurende de dag door die energie. Als ik bewust ga voelen begin ik automatisch te glimlachen, maar voel dat die energie tevens nog vastzit, heel dubbel.
Blijft moeilijk om die identificatie ermee op te geven, om dus geen zelf meer te hebben, geen constant iets/entiteit waarvan ik kan zeggen dat is wat ik ben.

Kreeg tevens het gevoel dat mijn leefritme nog een stuk naar beneden moet. Merk dat ik nog bezig ben met “doen”, ik moet voelen om die energie kwijt te raken. Ik moet mij er niet mee identificeren. Heel klote die paradoxen allemaal.
Merk dat als ik bewust wil zijn dat alles dan trager gaat, zo gauw ik wat wil bereiken (verlichting/ energie kwijtraken/ geen gedachte hebben etc) ga ik weer in “doen” mode en gaat de levenssnelheid omhoog. Zelfs in dit all-incl resort (ben op vakantie in Egypte) met alleen maar ouwe lullen lukt het mij amper om structureel dat levensritme te vertragen. Ook omdat ik bang ben dat ik dan heel raar overkom op deze totale vreemde mensen die ik nooit meer zal zien. Toch raar dat ik daar nog mee zit, dat ik dus nog steeds probeer iemand te zijn (→ zelf)

Mediteer nu op niks, maar door die sterke energiegolven waar het bewustzijn aan vast blijft plakken is het misschien beter om weer op de ademhaling te concentreren, maar dan alleen op de lucht die in- en uitgaat, om zo beter de illusie te doorbreken dat bewustzijn aan het lichaam is gekoppeld, dat ik mijn lichaam moet voelen (of emoties/energie) om te bestaan.

22:30
Ik zie de energie van mijn ego, die ik probeer los te laten/ kwijt te raken nog steeds als mijn verbinding met de externe wereld. (intern=extern)
Dus aan de ene kant probeer ik te voelen en voel die blokkade/ golven die ik dus los wil laten en aan de andere kant probeer ik in verbinding te blijven met de externe wereld (→ interne energie)
Dus ik probeer het zowel los te laten als vast te houden, dit zal wel al dat samentrekken veroorzaken dat ik voel, het is gewoon weer in strijd met zichzelf.
Moet zien hoe ik de illusie van deze dualiteit kan doorbreken.

Geplaatst op

ik kan vinden wat ik wil

Betrap mij er net op tijdens de zitmeditatie dat ik geloof; dat als ik maar “vind dat alles goed is”, dat dat dan ook zo is en dat als ik maar “vind dat de realiteit (de energie hiernu in mijn lichaam) niet eng is” dat dat dan ook gebeurt. Maar ik kan vinden wat ik wil, het geheel denkt daar anders over. Ik kan niet via het bewuste denken mijn onbewuste angsten overwinnen. Dit kan alleen door het onbewuste bewust te laten worden, het zelf laten ervaren.
Dit kan alleen door vertrouwen te voelen → niet reageren op de negatieve energie → op het onbestemde gevoel → angst voor de dood.

Merk nu duidelijk dat het belangrijk is dat ik mijn levenstempo vertraag. Niet vlug weer op het hiernu concentreren als ik merk dat ik weer aan het “doen” ben. Dat is nml ook “doen”. Rustig weer bewust worden/zijn. Dat kan alleen in het hiernu en dus keer je daar automatisch in terug.
Rustig voelen, de blokkade, rustig ademhaling bewust voelen. Niet proberen te beinvloeden of iets te bewerkstelligen.

In het zwembad kwamen de volgende gedachten in mij op tijdens het lezen:

Het is raar angstig/onbestemd om niet meer te weten wat ik wil !
Zolang ik een doel heb, wat wil bereiken, weet ik wat ik wil en kan ik daar controle over uitoefenen. Waarschijnlijk probeer ik mijn gevoel (via emoties) zo te sturen cq erop te reageren dat deze overeenkomt met de beslissingen die ik rationeel via mijn denken heb genomen. Mijn denken beslist wat het beste voor mij is en dat probeer ik dan te volgen door het ene gevoel wel en het andere niet te volgen. Zo controle erop uit oefenen.

Ik erken nog de “macht” van mijn gedachten op het geheel omdat ik nog steeds denk dat “Ik” verantwoordelijk ben voor die gedachten en daar controle over heb. Of probeer de controle erover te krijgen door ze niet meer te hebben.