Tag: bespiegeling

Geplaatst op

controle over beslissingen

De bewogen nachten lijken over,al slaap ik nog weinig 6-7 uur of minder. Merk dus heel erg de behoefte aan controle op dit moment. Dus angstgevoel is weg, vluchtgevoel is weg, besef nu dat ik compleet ben en geen liefde, geluk of kennis nodig heb.
De volgende behoefte die er nu is, is die van controle. De controle over mijn gedachten en hoe ik mezelf zie in die gedachten en hoe deze gedachten beslissingen nemen. Ik bepaal dus wie ik wordt en welke beslissingen ik neem. Dat is de controle die ik denk te hebben. Want daarmee heb ik de controle over mijn lijden. En ik wil iemand zijn zodat ik daarmee het lijden van andere mensen zou kunnen verminderen. Als ik verlicht ben of weet over te brengen dan kunnen andere mensen ook hun lijden verminderen. -> Valse Macht
Dit is echter ook weer een bespiegeling van mijn eigen behoeften natuurlijk. Ik wil nml mijn eigen lijden verminderen. Ik wil dus iemand zijn die niet meer lijd en dat is wat ik creëer in mijn gedachten, de persoon, de zelf die ik wil zijn. Want dan is alles goed → Valse Hoop.
Als ik alles goed begrijp dan kan ik de juiste beslissingen maken om verlicht te worden → Valse Hoop.

Ik geloof dus nog dat ik mijn eigen leven bepaal door de beslissingen die ik met mijn gedachten neem. Beslissingen vanuit het ego, dus vanuit angst, vanuit de behoefte om wat te hebben, in dit geval de behoefte aan controle. Op deze manier blijf ik een slaaf van mijn ego die zijn verslaving en lijden in stand houd, omdat het niet anders kan. Dus juist deze behoefte aan controle zorgt ervoor dat ik een slaaf ben van mijn ego, mijn emoties, mijn lijden.

23:30

Ben een boekje aan het lezen “achter het raam op de wallen” en als je al die verhalen leest, wat een ellende en zieligheid allemaal vanuit mannen, instanties, vrouwen en de samenleving en dat allemaal omdat we geloven dat wat we denken waar is.
Hoe de vrouwen op de wallen niet meer in staat zijn om te voelen en alleen nog kunnen leven via hun denken en alle gevolgen voor de keuzes die ze maken.

Waarom heb ik heel mijn leven die onzin geloofd ? Waarom geloof ik die onzin nog steeds ? En denk ik nog steeds zelf te bepalen wat ik denk ? Waarom doe ik mezelf dit aan ?

De energiestromen zijn weer in heftigheid aan het toenemen. Ben snel geprikkeld, onbehaaglijk, geïrriteerd aan alle onzin om me heen, over waarom we dit onszelf allemaal aan doen.
Het is allemaal overweldigend, verwarrend.

Maar aan de andere kant ben ik ook klaar met al die onzin.

Geplaatst op

illusie van controle over het lichaam

Gisteren tijdens het wandelen begon ik weer echt te beseffen hoe ik mijn interne gevoel/ego zie als de externe realiteit. Hoe de realiteit die ik denk te beleven niet meer is dan een afspiegeling van mijn interne ego/gedachten. Een illusie natuurlijk. Blijf het vreemd vinden om je daar opeens zo bewust van te worden.

Gister een zeer bewogen nacht gehad. De energie bleef stromen en heftig. Werd weer vaak wakker. Ging dan maar gewoon op mijn rug liggen en proberen te voelen, toe te laten en te accepteren.
Al ik weer in slaap viel ging ik natuurlijk gewoon weer dromen/denken en dat waren elke keer seks dromen. Als ik dan weer wakker werd had ik een grote drang om klaar te komen, maar als ik gewoon ging voelen, liet stromen dan ebde dat weer weg.
Ik voel dan die energie in mij samentrekken en het voelt alsof ikzelf er in mee getrokken wordt, naar binnen toe. Op een gegeven moment wist ik dat los te laten en ook “het voelen binnen het concept van mijn lichaam” los te laten en dan voelde ik weer korte momenten van die uitgestrektheid. Al die energie voelde heftig, maar warm en goed.

Toen ik voor de zoveelste keer wakker werd uit een seksdroom het was nu 5:30, gaf ik toe aan die drang en liet de energie via een orgasme naar buiten toe. Daarna was gelijk de druk van de ketel, wat eerst veilig voelde. Maar daarna kwam gelijk de gedachte: “had ik dit wel moeten doen? “. De hele warmte was uit mijn lichaam ontsnapt en voelde mij kouder worden. De energie was minder heftig maar voelde nu onbehaaglijk aan en ik kreeg het koud.
Uit het niets, of zo leek het. Kwam 2 nog niet voor mij goed beantwoorde vragen naar boven:
Wat bedoelde Osho met: “je ontstijgt seks”.
Wat bedoeld men nou precies met: “je bent niet je lichaam”

Op 28-01-14 schreef ik al dat ik nu in de behoefte van controle zit. Dat die domineert. Opeens begon ik me te realiseren hoe dit allemaal verbonden is aan die illusie van controle. Dit is wat ik toen in mijn telefoon tikte vanmorgen vroeg:

Energiestromen in het lichaam die zich via seks kunnen ontladen. Je identificeert je met je lichaam en die energiestromen en gebruikt seks/orgasme als middel van controle.
Je denkt het dan zelf te bepalen en onder controle te hebben, het ventiel en daarmee die energie los te laten en te kanaliseren. (zodat het geen kwaad kan in jezelf). Op zich komt dat overeen met alle seks gedragingen waarin men of juist de controle wil of juist gecontroleerd wil worden.
Grappig juist dat de meeste mannen er juist door gecontroleerd worden, ze denken teveel met hun pik zeg maar. Vandaar dat het ook op dit gebied in allerei verslavingen kan uiten. Ipv dat zij de boel beheersen, wat de intentie is,gaat het juist hun beheersen. Net zoals we allemaal een slaaf zijn van onze emoties/gedachten/ego.
Daarom zien (of kunnen) mannen seks los van hun gevoelens, van liefde (soms) . Voor ons is het een middel van controle. (illusie) Poging tot het controleren van de energie in ons lichaam die gevaarlijk lijkt als we daar niks mee doen.

Het celibaat en al die ongein heeft dus niks met spiritualiteit te maken. Het gaat slechts om de ultieme controle, dat je sterker zou zijn dan je driften. Wat natuurlijk niet kan.
Osho zegt dat spiritualiteit seks ontstijgt, dat komt dus omdat het de illusie van controle ontstijgt, de identificatie met het lichaam ontstijgt. (eindelijk snap ik het !!)
Door je poging tot controle los te laten, door die energie gewoon toe te laten, te accepteren, er niet bang voor te zijn of er niet tegen te vechten, zal het vanzelf transformeren en de behoefte wegvallen.

De identificatie met het lichaam is de illusie van controle over het lichaam. Dat jij zou bepalen wat het lichaam doe. Ik moet dus niet alleen de identificatie met mijn gedachten loslaten, maar ook die met het lichaam. Zowel mijn gedachten als mijn lichaam heb ik geen controle over.

Wel grappig dat het zo lang geduurd heeft voordat ik eindelijk doorhad met wat ze bedoelen met “je bent niet je lichaam”. Het gaat weer gewoon om dat je daar (nergens) geen controle over hebt. Niet wat je doet, wat je voelt en de veranderingen daarin. Je kan alleen de stress en het lijden controleren of ervoor kiezen dat los te laten.

Al die energie voelt nu onbehaaglijk en koud aan, alsof ik ziek ben, zo voelt het. Nu belangrijk hier niet tegen te vechten, maar gewoon te accepteren.
Het loslaten van controle is jezelf niet overgeven aan de willekeur van het universum. Het is jezelf overgeven aan je ware zelf ! (het geheel)

Heb ik er nu spijt van dat ik weer heb toegegeven aan die drang vannacht, waardoor ik mij nu zo voel ? Nee, want die ervaring had ik nodig om eindelijk te beseffen wat ik maar niet kon begrijpen. Wat ik wel al wist, maar nog niet de volledige betekenis ervan besefte. Alleen door het “fout” te doen ben ik in staat om te leren. Daarom is streven naar perfectie zo’n onzin. Het beroofd je van je eigenschappen om te kunnen leren van het leven en dus slimmer en wijzer te worden. Door te doen, (en dus niet door te denken) , door te ervaren.

Geplaatst op

De wereld ben jezelf

Omdat er alleen het ego en het geheel is, geheel = de hele wereld/universum, probeert het ego eigenlijk het hele universum te controleren, te beïnvloeden.
Het probeert het lichaam te sturen, het denken, het “ik ben” en daarnaast zijn omgeving, anderen. Het probeert anderen te overtuigen zoals het ook zichzelf (“ik-beeld”) probeert te overtuigen. Omdat er geen verschil is tussen “IK” en “anderen”, is hoe je de wereld ziet hetzelfde als hoe je jezelf ziet.

Hoe je de wereld probeert te helpen, te verbeteren is hoe je jezelf probeert te verbeteren, te helpen.
Hoe je de wereld vertrouwt, is hoe je jezelf vertrouwt. De tekortkomingen die je in de wereld ziet zijn je eigen tekortkomingen. Je ergert je niet aan de wereld, je ergert je aan jezelf.
Dat we de wereld willen begrijpen en willen ordenen is een bespiegeling hoe we onszelf willen begrijpen. De liefde die we zoeken bij anderen is dus alleen bij onszelf te vinden.

Er zijn geen anderen, je bent een geheel, jij bent de wereld.

Geplaatst op

het zelf is een verzonnen oorzaak

Ben het “7e zintuig” van Sheldrake begonnen te lezen. Een bioloog die bewustzijn als een zintuig ziet en niet beperkt tot de hersenen. Als je je erin verdiept dan is het bizar dat wetenschappers er niet aan willen dat bewustzijn geen functie en niet beperkt is tot de hersenen. Ik moet nu echt lachen om zulke onzin. Het boek wees mij op iets wat op zich al duidelijk is, maar nu meer begrijpelijk is geworden.
We hebben dus 6 zintuigen: 5 + bewustzijn. Op basis van de informatie die binnenkomt via onze zintuigen maken onze hersenen een projectie van de wereld. Ik bedoel deze keer niet via ons denken, dus een concept. Ik bedoel nu waarnemen zonder gedachten.
We beleven de wereld via onze zintuigen, maar ook bewustzijn. We pikken alleen dat deel van de realiteit op die wij kunnen waarnemen via onze zintuigen (+ bewustzijn) = lichtspectrum, geluid niveaus etc. Onze hersenen vullen deze informatie zelfs aan om een compleet beeld te krijgen, dat wat goed werkt. Maar niet feilloos en dus zijn de bekende illusies bv mogelijk. We beleven dus een projectie van de realiteit, maar zijn ons bewust van diezelfde realiteit via het bewustzijn.

Maar nou voelen we emoties en wat doen onze hersenen ? Ze zien dit als informatie dat via een zintuig binnenkomt en projecteren dat dus op de wereld. Ons denken vult deze informatie aan en verzint daarom een oorzaak. (zoals het constant informatie verzint om de projectie compleet te krijgen) Zo werk ons denken; alles heeft oorzaak-gevolg. Maar onze emoties, ons ego heeft geen oorzaak. Wij hebben geen oorzaak, het is onze aard, de oorzaak is alleen onze overtuiging, het feit dat onze hersens informatie aanvullen en een oorzaak verzinnen als het die niet zelf kan waarnemen en projecteert deze in ons wereldbeeld.
De wereld is liefde , maar via ons denken zijn we constant onze emoties (gevoelens) aan het analyseren, beoordelen. Onszelf beschermen tegen het voelen van oude pijnen.
We zien ze als vijandig, voelen angst etc.

Daarom is hoe wij de wereld beleven slechts een afspiegeling hoe we onszelf zien op basis van onze overtuigingen. Want dat is wat de hersenen doen, ze maken een projectie van de wereld en van onszelf op (duaal denken, in feite 1) basis van die informatie die binnenkomt. Daar bovenop komt dus ook nog eens de concepten van onze duale gedachten die daaruit voortkomen.
Hoe meer we onszelf saboteren, hoe angstiger we ons voelen, hoe bedreigender we de wereld zien. Hoe meer we onszelf accepteren en onszelf vertrouwen, hoe beter de wereld eruit ziet.
(er is een direct verband tussen de mate van vertrouwen in een maatschappij en welvaartsniveau)
Als je denkt dat de wereld tegen je is, komt dat omdat je tegen jezelf bent. Jij bent de wereld. Het is dezelfde projectie. Het zijn onze gedachten die het duaal maken en er 2 verschillende dingen van maken. Het zijn onze hersenen die onze emoties en gevoelens koppelen aan de wereld, terwijl ze niks met elkaar te maken hebben. Ze leggen dus een verband die er niet is. (zoals het constant verbanden legt die er niet zijn)

Zo maken de hersenen ook een concept van onszelf op basis van inkomende informatie. Het ziet de gevolgen en ons denken gaat op zoek naar een oorzaak.
Bv waarom voel ik mij gelukkig ? Waarom doe ik wat ik doe ?
Maar er is geen oorzaak, het is onze aard. Dus vullen onze hersenen die informatie zelf aan (zoals het constant met succes doet op andere vlakken) en verzint een oorzaak. Een IK (een “God”) , maar dat is dus allemaal een illusie. Het is zelfverzonnen informatie van onze hersenen op basis van onze overtuigingen over onszelf en de wereld, het universum.

Hoe verder je zelfverzonnen informatie van de realiteit komt te staan, hoe wantrouwender je kan worden. Tot het zover van de realiteit afwijkt dat je niet goed kan functioneren in de maatschappij en dan wordt je opeens als “ziek” bestempelt. Maar in feite zijn we allemaal “ziek”, het enige verschil is de gradatie waarin. Zijn we een beetje ziek, of heel erg ziek.
Je zit vast in een vicieuze cirkel waar moeilijk uit te komen is.