Geplaatst op

Er is geen oorzaak

Ik besef nog niet dat ik al verlicht ben. Mijn denken zegt dan dat daar een reden voor moet zijn, een oorzaak. In dit geval het ego. Dus om verlicht te zijn moet de oorzaak verdwijnen → het ego.
Daarnaast ervaar ik dat ook echt zo, ik voel de onaangename energie. Dat bewustzijn terug moet in het lichaam of ego-energie eruit. (of alleen dat het bewustzijn er niet aan blijft plakken, omdat het zich ermee identificeert)
Maar dat ervaar ik alleen zo omdat dat mijn overtuiging is, mij daarmee identificeer. (niet als IK, maar als oorzaak) Ook deze overtuiging moet ik loslaten. Er is geen werkelijk oorzaak, dat is een illusie, de oorzaak is alleen de overtuiging dat er een oorzaak is, de overtuiging dat ik niet verlicht ben omdat het nog niet zo voelt.
Ik ben het al.

Hetzelfde geld voor het ego. Ik zie problemen, maak mij zorgen (een loge is ziek op dit moment) en zie dan een oorzaak, het ego. Dus ik denk niet verlicht te zijn omdat er nog een ego zou zijn. Ik heb nog steeds al die onzin gedachten omdat er nog een ego zou zijn. Maar ook het ego heeft geen oorzaak, het is gewoon onze aard.
Het verschil zit hem in onze overtuigingen en wat we denken dat waar is, wat we geloven dat waar is.

Er is geen oorzaak, het is onze natuur, onze aard.
Ik heb echter de vrije wil om de concepten van de wereld, van mijzelf, mijn overtuigingen aan te nemen voor waar of onwaar.
Dat bepaald hoe ik dingen beleef, waar ik verder geen controle over heb.

Apart, als ik dat geluk van binnen voel, gaat mijn denken gelijk op zoek naar de oorzaak, probeert een oorzaak te verzinnen. (zelfs door aan goede ervaringen in het verleden te denken, alsof dat in je gedachten herbeleven dan dat goede gevoel zou veroorzaken, of goede ervaringen bedenken die ik kan gaan doen, zoals festivals ofzo)
Maar dat gelukkige gevoel heeft dus geen oorzaak, het is er gewoon.
Hahaha :-))

Geplaatst op

het zelf is een verzonnen oorzaak

Ben het “7e zintuig” van Sheldrake begonnen te lezen. Een bioloog die bewustzijn als een zintuig ziet en niet beperkt tot de hersenen. Als je je erin verdiept dan is het bizar dat wetenschappers er niet aan willen dat bewustzijn geen functie en niet beperkt is tot de hersenen. Ik moet nu echt lachen om zulke onzin. Het boek wees mij op iets wat op zich al duidelijk is, maar nu meer begrijpelijk is geworden.
We hebben dus 6 zintuigen: 5 + bewustzijn. Op basis van de informatie die binnenkomt via onze zintuigen maken onze hersenen een projectie van de wereld. Ik bedoel deze keer niet via ons denken, dus een concept. Ik bedoel nu waarnemen zonder gedachten.
We beleven de wereld via onze zintuigen, maar ook bewustzijn. We pikken alleen dat deel van de realiteit op die wij kunnen waarnemen via onze zintuigen (+ bewustzijn) = lichtspectrum, geluid niveaus etc. Onze hersenen vullen deze informatie zelfs aan om een compleet beeld te krijgen, dat wat goed werkt. Maar niet feilloos en dus zijn de bekende illusies bv mogelijk. We beleven dus een projectie van de realiteit, maar zijn ons bewust van diezelfde realiteit via het bewustzijn.

Maar nou voelen we emoties en wat doen onze hersenen ? Ze zien dit als informatie dat via een zintuig binnenkomt en projecteren dat dus op de wereld. Ons denken vult deze informatie aan en verzint daarom een oorzaak. (zoals het constant informatie verzint om de projectie compleet te krijgen) Zo werk ons denken; alles heeft oorzaak-gevolg. Maar onze emoties, ons ego heeft geen oorzaak. Wij hebben geen oorzaak, het is onze aard, de oorzaak is alleen onze overtuiging, het feit dat onze hersens informatie aanvullen en een oorzaak verzinnen als het die niet zelf kan waarnemen en projecteert deze in ons wereldbeeld.
De wereld is liefde , maar via ons denken zijn we constant onze emoties (gevoelens) aan het analyseren, beoordelen. Onszelf beschermen tegen het voelen van oude pijnen.
We zien ze als vijandig, voelen angst etc.

Daarom is hoe wij de wereld beleven slechts een afspiegeling hoe we onszelf zien op basis van onze overtuigingen. Want dat is wat de hersenen doen, ze maken een projectie van de wereld en van onszelf op (duaal denken, in feite 1) basis van die informatie die binnenkomt. Daar bovenop komt dus ook nog eens de concepten van onze duale gedachten die daaruit voortkomen.
Hoe meer we onszelf saboteren, hoe angstiger we ons voelen, hoe bedreigender we de wereld zien. Hoe meer we onszelf accepteren en onszelf vertrouwen, hoe beter de wereld eruit ziet.
(er is een direct verband tussen de mate van vertrouwen in een maatschappij en welvaartsniveau)
Als je denkt dat de wereld tegen je is, komt dat omdat je tegen jezelf bent. Jij bent de wereld. Het is dezelfde projectie. Het zijn onze gedachten die het duaal maken en er 2 verschillende dingen van maken. Het zijn onze hersenen die onze emoties en gevoelens koppelen aan de wereld, terwijl ze niks met elkaar te maken hebben. Ze leggen dus een verband die er niet is. (zoals het constant verbanden legt die er niet zijn)

Zo maken de hersenen ook een concept van onszelf op basis van inkomende informatie. Het ziet de gevolgen en ons denken gaat op zoek naar een oorzaak.
Bv waarom voel ik mij gelukkig ? Waarom doe ik wat ik doe ?
Maar er is geen oorzaak, het is onze aard. Dus vullen onze hersenen die informatie zelf aan (zoals het constant met succes doet op andere vlakken) en verzint een oorzaak. Een IK (een “God”) , maar dat is dus allemaal een illusie. Het is zelfverzonnen informatie van onze hersenen op basis van onze overtuigingen over onszelf en de wereld, het universum.

Hoe verder je zelfverzonnen informatie van de realiteit komt te staan, hoe wantrouwender je kan worden. Tot het zover van de realiteit afwijkt dat je niet goed kan functioneren in de maatschappij en dan wordt je opeens als “ziek” bestempelt. Maar in feite zijn we allemaal “ziek”, het enige verschil is de gradatie waarin. Zijn we een beetje ziek, of heel erg ziek.
Je zit vast in een vicieuze cirkel waar moeilijk uit te komen is.

Geplaatst op

Zoeken naar iets wat niet bestaat

Ik blijf ervoor kiezen om de energiestroom te blokkeren om alle redenen die ik al genoemd heb. (al lijk ik niet meer bang voor de energie stroom zelf, begint zelfs goed te voelen!)
Moet nu aan het einde van de film de Matrix denken, aan het laatste gevecht:
Why do you keep fighting, why do you persist ?
*Because i choose to !

→ door overtuigingen
Plus: ik kies het goede korte termijn gevoel (zoals in drugs) van dit hele proces te begrijpen/ te analyseren, boven het onbekende structurele intense geluks/liefde gevoel.
Ik kies ervoor zelf te streven naar een goed gevoel door te blokkeren omdat dat vertrouwd is, is wat ik ben, een gevoel van controle geeft, een veilig gevoel geeft.
Dit verkies ik boven het onbekende, zonder controle, boven acceptatie, boven overgave.
Ik kies ervoor vast te houden aan mijn verslaving want dat is vertrouwd i.p.v. Te vertrouwen op de liefde van het universum, te vertrouwen in het onbekende.
Ik kies liever voor dit dagboek.

Ik merk wel dat nu mijn overtuiging zijn veranderd, de energiestroom goed begint aan te voelen en ik anders ga kiezen

Overtuigingen

Keuzes Gedachten Denken

Ervaringen

Er is geen begin, geen oorzaak, het is 1 geheel.

(Matrix: Everything that has a beginning has an end)

Verlichting heeft geen begin, geen eind. Het bestaat niet en ik ben het al.
Het moment dat ik zal kunnen zeggen: “het is gelukt, ik ben verlicht geworden” zal nooit komen. Het zal nooit waar zijn. Dat zou een begin impliceren, een oorzaak; onmogelijk.
Het enige wat ik kan doen is beseffen dat ik al verlicht ben.

Al jarenlang ben ik op zoek naar het geheim van menselijk geluk/ liefde, naar de ware bron, de ware oorzaak, de ware reden om gelukkig te zijn. Nu pas besef ik dat ik heb gezocht naar iets wat niet bestaat. Ik was en ben al die tijd al gelukkig, ik besefte het mij alleen niet 🙂

Het enige wat in de weg stond was de overtuiging dat ik het moest zoeken, moest verdienen, er wat voor moest doen.
Moest blijven zoeken tot ik besefte, ervaarde, stopte met kiezen, om te geloven dat ik al gelukkig ben en het zoeken naar de oorzaak het enige is wat in de weg staat.
Het enige wat ik heb gevonden is de reden waarom ik niet gelukkig was.

→ Nee, dat is niet waar. Ik was al heel lang op zoek naar de reden, de oorzaak waarom ik niet gelukkig was. Naar de oorzaak van IK, ego, van identificatie met. Ik was niet op zoek naar geluk, halverwege besefte ik al dat geluk de afwezigheid van niet-geluk is, dus ging ik op zoek naar de oorzaak, de reden van niet-geluk.
Tot ik ook hier tot de conclusie moet komen dat er geen oorzaak is.
Voor mijn geluk is er geen oorzaak en voor mijn niet-geluk is er geen oorzaak, behalve de overtuiging dat er voor 1 van deze 2 , geluk of niet-geluk, een oorzaak zou zijn !
Hahaha

En dat is nou onze vrije wil. Onze overtuigingen aannemen voor waar of niet-waar, terwijl beide niet kloppen hahaha. We kiezen daar waar niet te kiezen valt, beide zijn een illusie.
Stop dus gewoon met kiezen !

Er is dus ook geen eind. Je gedachten eindigen niet (je hebt alleen geen gedachtenstroom meer) , je denken eindigt niet. Er is niks wat ophoud te bestaan of eindigt, het transformeert. Ik wil nog steeds dingen, maar mijn motivatie is getransformeerd van ego naar liefde. Van willen krijgen, naar willen geven. Er veranderd niks, behalve je overtuiging dat je wat moet doen om gelukkig te zijn.
Je hoeft niet meer naar het goede te streven, alles is goed.