Het denken

Gisteravond zo tegen 1:00 gaan slapen. Heb na mijn avondmeditatie nog wat Eckhart zitten lezen en kijken op zijn tv. Daarnaast heb ik mijn hemelparadox idee op iex geplaatst om te zien of er reacties op komen. De eerste vond het maar onzin 🙂 Een ander vond over dat soort dingen nadenken maar onproductief 🙂 Herkenbaar natuurlijk, alles wat we doen moet productief zijn, we denken daarmee onze overlevingskansen te vergroten, wat natuurlijk onzin is.
Heb op zich prima geslapen, geen rare energieĂ«n, maar was wel weer vroeg wakker. Ben deze keer maar gewoon om 7:30 opgestaan. De pilatus lijkt nu goed te gaan. Dus de helft van het aantal herhalingen en niet alle oefeningen. Voelt goed om dat zo ’s ochtends te doen na de 15 m ochtendmeditatie. Pilatus zelf vereist goede concentratie en is daarmee ook gewoon een meditatie oefening.

Zat net een artikel op iex te lezen, wat weer bevestigde dat mijn pauze op de beurs een goed idee is.
Al volg ik de beurs nog wel elke dag, ik handel dus niet meer. Ik merk dat ik het leuk vind om te volgen en dat het waarschijnlijk met het verstrijken van de tijd steeds minder zal worden. Ik zit bv al niet meer op de forums, behalve in het ene filosofie-draadje wat ik zelf ben begonnen. Ik zie hier weer de beperking van onze vrije wil in. Gewoontepatronen doorbreek je niet zomaar. Kan je wel je wilskracht erin gooien, dan zou het me ook wel lukken, maar dan ga je tegen je gevoel in en doe je meer kwaad dan goed.
Doordat ik bewust heb besloten ergens anders meer waarde aan te hechten zal mijn gedrag hierin vanzelf geleidelijk veranderen. Het wordt immers nu beloond voor ander gedrag. Daarom moet het ook uit je gevoel komen, dan is de verandering in het gedrag nml echt. Wilskracht komt uit het ego en is een illusie , het conflicteert met het natuurlijke beloningssysteem van de hersenen en zal op lange termijn niet goed zijn. Waarom mensen vaak denken dat wilskracht iets goeds is, is omdat het normaal de ene illusie met de ander verdringt. Wilskracht kan je illusie van angst overwinnen, dat is soms handig. Maar onzinnig als je leeft vanuit je gevoel.

Dat artikel wat ik zat te lezen op ies ging over het feit dat politiek geen invloed heeft voor jou als belegger (of praktisch geen) Immers de invloed van de economie op de beurs is al niet zo groot en de invloed van politiek op de economie is al helemaal minimaal. Het feit dat ik zeg dat onze hulp aan Griekenland de boel juist erger zal maken, had ik nooit mijn handelen op de beurs moeten laten beĂŻnvloeden. Alhoewel ik nog steeds geloof dat de echte crisis nog moet komen, kan ik niet weten wanneer dat is, misschien pas over zoveel jaar en wat dat voor invloed heeft het op de beurs ? Ik had het dus nooit mijn handelen moeten laten beĂŻnvloeden. Maar ja, dat denken he, dat alles wil verklaren en overal verbanden wil zien zodat het denkt meer controle over het leven te hebben. Dat is met het verdwijnen van mijn oude pijnen natuurlijk alleen maar sterker geworden. De beurs loslaten is die illusie van controle loslaten.

Via de website van Eckhart, kwam ik op een Nederlandse website van een koppel dat training/meditatie gaf in Den Haag. In zijn verhaal vertelde hij dat zelfacceptatie voor hem de sleutel was. Dat op het moment dat hij zichzelf volledig accepteerde, dat hij ook geen behoefte meer had om het leven te proberen te controleren. Toen ik dat las vond ik die wel mooi, ik zag een herkenning in dit verband. Ik wil idd het leven nog controleren en werd me bewust dat ik mezelf nog steeds niet echt volledig accepteer. Nog steeds identificeer ik me met mijn denken die afvraagt of ik wel het juiste doe, of ik wel efficiënt ben, of ik wel wat of ga bijdragen aan de maatschappij.

Ik moet die onzin natuurlijk niet geloven, niet de rationele redenen en vragen die het denken bij mij handelen verzint. Ik handel, volg mijn gevoel, dat is het enige juiste. De rest zijn gedachten van een illusie.
Eckhart schreef op zijn website, of zegt in een interview dat hij wist dat hij, of voelde hij dat toen hij zijn boek “de stilte spreek” had geschreven. Voelde wat voor invloed het had op de wereld enzo voordat hij het geschreven had. Daarop ging hij dus het boek schrijven.
Kan je over gaan filosoferen wat er eerst was, maar je eigen toekomst voelen lijkt me wel mogelijk. Zeker met de regels van QM. Dat wil niet zeggen dat de toekomst vast staat, je zal ook vaak dingen voelen die niet uitkomen. Het zal alleen de meest waarschijnlijke uitkomst zijn denk ik.

Ikzelf heb dit op kleine schaal ook telkens. Vooral bij het vinden van antwoorden. Eerst verzin ik het antwoord op een belangrijke vraag en dan een week of maand of half jaar later krijg ik bevestiging van dit antwoord.
Zoals dat alles energie is, Jezus hetzelfde is als Boeddha etc
Of dat ik in de bibliotheek sta en elke keer weer dat boek mee naar huis neem, wat ik op dat moment nodig heb om weer een stapje verder te komen.

Daarnaast las ik iets op zijn website wat ik me nog niet realiseerde, waar ik me niet bewust van was. Dat is als je zijn teksten leest en snapt, je al een mate van bevrijding hebt bereikt, anders zou je het niet snappen, ongeacht je IQ. Dat is misschien wel een hele slimme. Dat ik dingen zie en snap is soms te verklaren met IQ, maar waarschijnlijk in de meeste gevallen in de mate van spiritueel ontwaakt zijn. Daarom snap ik nu nog meer van de film de Matrix dan toen ik hem de 2e keer zag en zag toen dingen die ik de eerste keer helemaal niet zag. Daarom begreep ik het einde van “De Donkere Toren” van Stephen King. Alhoewel ik dit nu schrijf, wat betreft de donkere toren en de matrix wist ik al dat het met kennis (of gebrek daaraan 😉 te maken had over hoe het leven in elkaar zit ipv IQ. Daarvan begrijp ik wel dat andere mensen dat niet zien, omdat ik dat soort dingen zelf ook nooit zag.
De herkenning of geruststelling zit hem dan vooral in het feit dat ik mijn eigen bevrijding teveel ontkende, dat omdat nmm het ego nog teveel macht heeft, mezelf er nog teveel mee identificeer. Maar het feit dat ik me daar bewust van ben is al een vorm van bewustzijn en dus een vorm van bevrijding.

Bevrijding is = Totale acceptatie van het leven = Totale acceptatie van jezelf ? = Totale acceptatie van de dood = Illusie van controle oplossen = Totaal bewustzijn = Totale aandacht in hier en nu = desidentificatie met je ego / oude pijnen.

Het Denken

Volgens mij ben ik weer een stapje verder met het probleem van het ego, van het denken. Je ego is een illusie van het denken, het is denken. Dus het ego=denken, maar denken is niet het ego, slechts een deel van het denken veroorzaakt het ego.
Het probleem waar ik mee dacht te zitten is sowieso met de visie dat je moet stoppen met denken en analyseren, maar dat is zwart/wit, 95% ofzo is gewoon onzin en daar moet je mee stoppen.
Dus ik dacht hoe weet ik nou met welk deel van het denken ik me niet meer mee moet identificeren?
Ik dacht dat als ik mij er niet meer mee zou identificeren dat het ego zou oplossen en daarmee het denken dat daar aan vast zit en dus “mijn denken”.

Het was mijn simpele denken in causaliteit, mijn simpele denken die verkeerde logica gebruikte. Normaal toch mijn sterke kant :-).
Omdat mijn oude pijnen zich oplosten en echt verdwenen waren toen ik mijn identificatie ermee opgaf, dacht ik dat mijn denken ook zou verdwijnen als ik mijn identificatie daar mee zou opgeven.
Maar het is geen entiteit in die zin, het beĂŻnvloed het technische deel van je denken niet, de capaciteit niet. Het veranderd alleen de bron van je denken. Je wordt de bron van je denken ipv dat het ego de bron is van het denken.

Ik moet dus niet de identificatie met bepaalde gedachten loslaten , maar met alle gedachten ! Daarmee verdwijnen mijn gedachten niet. Maar zal betekenen dat ik mijn gedachten zal sturen ipv dat mijn denken/gedachten mij aansturen!
Dan is het een kwestie van je denken alleen gebruiken als je ze echt nodig hebt (en dat is erg weinig).
In de plaats van dat je je identiteit eruit haalt, gebruik je het dan als instrument die je tot je beschikking hebt, precies daar waar het voor bedoelt is.

Zo vertelde Eckhart in een filmpje een verhaal over dat antropologen denken dat onze voorouders erg verward waren toen de eerste het vermogen tot denken kregen. Dat ze misschien wel dachten dat het goden waren die tot ze spraken en ze deden wat die gedachten tegen ze zeiden.
Maar dat doen we eigenlijk nog steeds. Het denken stuurt ons ipv dat wij het denken sturen. Dat komt omdat we denken het denken te zijn = ego. Zo houden we de illusie in stand dat we in controle zijn.
(de illusie die dus gecreëerd is uit angst voor de dood)

Redden van de wereld

Gisteravond toch weer tv gekeken. Gedurende de dag zoveel geschreven en inzichten gekregen dat het ook wat overweldigt. Dan ontstaat toch de behoefte om daar op een makkelijke manier aan te ontsnappen, om weer ff zombie te zijn van het illusionaire leven. Deze keer alleen niet tot laat blijven kijken en lag om 23:00 in bed. Goed geslapen en stond 10:00 weer op.
Door alle inzichten en bijhorend overweldigend gevoel kom ik amper aan meditatie toe. Gistermiddag tijdens de meditatiewandeling stopte ik elke 10-15 min wel weer om gedachten op te schrijven die ik daarvoor bedacht had. Ook mijn meditatie vanochtend onderbroken omdat ik me opeens bedacht dat ondanks alle inzichten ik me nog zo sterk identificeer met mijn ego, mijn denken.

Zo bedacht ik me waarom concentratie op de ademhaling zo’n goede concentratie techniek is. Via je ademhaling adem je lucht in waaruit je omgeving bestaat, een bron van al het leven op aarde, de zuurstof die je uit die lucht haalt breng je naar elke cel in je lichaam. En zo staat elke cel van je lichaam via je longen en ademhaling in directe verbinding met zijn omgeving. Je hierop concentreren herinnert je eraan hoe je onderdeel bent van die omgeving, hoe je onderdeel bent van het veranderlijke bestaan van de natuur.

Ook bedacht ik me over de subjectiviteit van het bestaan. We geloven nu dat er geen waarheid is, dat alles subjectief is, iedereen heeft slechts een mening. Dit kom omdat we door beginnen te krijgen dat iedereen zijn eigen werkelijkheid creëert, zijn eigen illusie.
Op het moment dat je dat inziet en die illusie weet te doorbreken, zal je de waarheid gaan zien. Dan zal iedereen hetzelfde zien, de werkelijke aard van het bestaan, de werkelijke essentie van wie je bent. En omdat iedereen dezelfde waarheid ziet, zal dat automatisch vrede brengen, er is immers geen conflict meer.

Nu zitten wij (in het westen) vnml in ons hoofd, maar voelen doe je niet met je hoofd, maar met je hele lichaam. Al is zien , horen en ruiken natuurlijk wel op je hoofd gesitueerd. Maar dat zijn slechts doorgeef luiken van informatie van onze omgeving.
Onze hersenen interpreteren en verwerken alle informatie en stuurt daarmee ons lichaam aan. Dit is waarschijnlijk wat je moet voelen, dat is je werkelijke ik, je onbewuste bewust maken.

Het leven wordt door velen als een tijdloos stromende rivier gezien. Gewoon zijn is dus niet in die rivier staan, dat is nml vechten tegen de stroming. Het is meedobberen op de rivier van het leven.

Wat betreft de filmpjes over de bijna-dood ervaring had ik het volgende bedacht. Die mensen hebben de werkelijkheid van het bestaan gezien. Ze dachten dat ze dood waren en accepteerden dat, er was geen plaats meer voor het ego die bestaat bij de gratie van de angst voor de dood.
Wat zij zagen is ook hoe verlichten het leven omschrijven. Zij hebben dus een glimp van hun essentie opgevangen, ze vertelden hoe mooi dit was, hoe dat vol liefde was, hoe er geen goed en slecht meer was. Eentje omschreef zelfs dat hij richting het zwarte ging, wat hij dacht dat de “hel” was. Hij wilde daar niet heen, hij wilde een nieuwe kans op leven, zich niet realiserend dat ons huidige leven die hel is.
Ons gevoel afgescheiden te zijn van de rest, op zoek naar liefde omdat we denken niet compleet te zijn.
Al die mensen vertelden dat ze zo graag terug wilden naar die dimensie, ze wilden niet terug naar het leven. Jammer genoeg realiseerden ze zich niet dat ze nooit weg zijn geweest.
(het enige dat gestorven was, was hun ego, hun angst voor de dood)

Dan heb je nog de groep mensen die full-time bezig zijn met het redden van de wereld. Die houden zichzelf ook voor de gek. Als zij daarmee stoppen zal dat 0,0 invloed hebben op de kwaliteit van het leven op aarde. Het is ook reëel om aan te nemen dat iemand haar plek zal vullen, het veranderd niks. Alleen als ze zichzelf redden zullen ze de wereld redden.

Tijdens het begin van mijn meditatie vanmorgen (die ik daarop afbrak) realiseerde ik me weer hoe sterk ik mij nog identificeer met mijn denken , met mijn ego. Ik merk nog heel sterk dat bij de handelingen die ik doe, erbij ga denken om die handelingen bestaan te geven vanuit mijzelf, vanuit mijn denken.
Ik loop ook tegen het probleem aan dat alleen voelen in mijn lichaam niet de vrede en liefde laat voelen, maar lichte hartkloppingen en angst om die illusie van controle over het leven op te geven. Dat voelt niet als “angst” in de normale zin, die voel ik niet meer sinds ik mijn oude pijnen heb opgelost, het voelt meer als een licht onbehaaglijk gevoel.
Maar dingen oplossen, begrijpen vanuit het denken geeft een goed gevoel. Hierdoor lijk ik meer baat te hebben bij identificatie in mijn denken, dan identificatie met mijn voelen.
Eckhart bv lag in angst en onbehagen toen hij zich de-identificeerde met zijn ego. Katie lag op de grond te slapen omdat ze het niet waard was om in een bed te slapen toen ze zich realiseerde dat haar denken een illusie is en ze haar identiteit daar niet uit moest halen.

Voordat ik mijn oude pijnen oploste, voelde ik een maand lang angst en moest ik mezelf ervan overtuigen dat dat een illusie was. Dat deed ik met mijn denken “ik ben veilig”, “de angsten zijn niet echt”. Maar ik kan niet denken dat mijn identificatie met mijn denken een illusie is. Ik moet gewoon voelen en het lichte onbehagen wat ik voel voor lief nemen, accepteren als onderdeel van het proces. (wat nog mijn vluchten af en toe stimuleert, vluchten in tv kijken en in mijn denken , waar ik fijn problemen kan oplossen en analyseren)

Het voelde alsof ik nu wel aan het eind van mijn denken en ontcijferen ben aangekomen en dat het nu tijd wordt om echt proberen te zijn en het denken geen bestaansrecht vanuit mijn zijn meer te geven, maar alleen sporadisch te gebruiken als instrument dat tot mijn beschikking staat.
Daar waar het voor bedoeld is.
Om de confrontatie met de angst voor de dood aan te gaan en om te gaan voelen hoe het lijkt alsof ik doodga waardoor ik eindelijk kan gaan leven. Herboren worden.

ReĂŻncarnatie

Heb gister geen meditatie meer gedaan en ook vandaag staat mijn hoofd er niet naar. Ik geef mezelf nog 1 overgangsdag en vanaf morgen wil ik weer mijn meditatie en pilatus doen, mijn meditatiewandeling. Geen tv kijken meer, geen beurskoersen kijken ipv tv, geen discussies meer op het forum om mezelf maar te overtuigen, te vluchten in denken ipv doen. Al die inzichten zijn mooi, maar daardoor blijf ik de hele dag in mijn denken ipv het voelen.

Gisteravond zo tegen 1:00 gaan slapen en heb wel weer lekker boekje gelezen op de bank. Vind het alleen jammer dat mijn bank niet lekkerder zit, de kussens zijn allemaal ingezakt en is daarom moeilijk om in een goede houding op de bank te zitten. Dat is eigenlijk het enige wat me er soms van weerhoud om dat niet te doen. Misschien moet ik daar maar eens wat op verzinnen ?

Ik voel dat het tijd wordt om weer serieus aan de meditatie te gaan. Om serieus dat denken en de illusie van controle over het leven los te laten. Om de angst voor de dood te laten verdwijnen door die te accepteren als onvermijdelijk en buiten de controle van mijn denken.
Tevens voel ik een enorme weerstand om dit te doen, een soort van angst voor de leegte. Voor het einde van mijn “echte” leven, voor het missen van alle prikkels van buiten die er nu voor zorgen dat het voelt alsof ik leef. Voor het wegvallen van het fijne gevoel om niet-bestaande problemen op te lossen, om situaties te analyseren waar ik geen invloed op heb.
Voor het gevoel dat een deel van mijn zal sterven als ik zal kiezen voor die leegte.

In mijn diepste gevoel weet ik echter dat het de enige logische volgende stap is. Dat ik eerst moet sterven om daarna wedergeboren te worden.

Snap nu dat reĂŻncarnatie ook symbolisch is. Je wordt herboren na de dood van je ego. Daar herinner je ook je vorige levens, je leven in je ego.
Osho heeft het dus over de dood van het ego en het eeuwige leven wat je voelt nadat je ego gestorven is. Omdat je niet meer bang bent voor de dood. (doorziet als een illusie)

verkouden

Gister goed dagje gehad kwa meditatief zijn gezien. Leek het goed vol te houden de hele dag. ’s Avonds voelde ik weer een verandering bij de meditatie, het was alsof ik bij het concentreren op de ademhaling en houding ik weer bezit moest nemen van mijn eigen lichaam. Alsof mijn bewustzijn nu niet in goed contact daar mee staat en er maar een beetje omheen bungelt ipv op zijn plek in mijn lichaam te zijn. Apart.
Ik merk ook tijdens het wandelen dat ik soms moeite heb met het door mijn ogen kijken, met de informatie die daar door heen komt. Niet als in letterlijk anders zien, dat is gewoon hetzelfde, maar meer alsof het niet geĂŻntegreerd is met wie ik ben, met mijn bewustzijn, alsof ik de informatie via een omweg krijg. Weet verder niet wat ik van die dingen moet maken.

Toch nog nog wel echt verkouden geworden. Werd vanochtend met een dichte neus wakker om 7:00 en heb daarna niet echt meer geslapen. Maar omdat ik nog een tijd in bed heb gelegen met die dichte neus, ben ik me wel ziek gaan voelen. Ik merk dat ik er weer tegen ga vechten. Dat ik baal dat ik voor de zoveelste keer verkouden ben, baal dat ik niet gewoon gezond blijf, baal dat ik niet voorzichtiger ben als ik in openbare plaatsen ben met handen wassen en aan mijn gezicht en neus zitten.
Bij elke overgang is het weer raak.
De hele dag meditatief zijn voelt alsof je de hele dag aan het inspannen bent. Nu ik dus verkouden ben zegt mijn denken dat ik de hele dag rustig moet zijn, hier ontstaat dus een conflict.
Ik merk dat zich dat gelijk laat gelden op andere gebieden. Als ik de beurskoersen kijk en het nieuws lees dan ga ik veel meer oordelen en analyseren. Balen dat ik D.E. niet heb gekocht bij opening toen er al geruchten waren voor een overname. Dat ik geen KPN-opties heb geschreven toen die koers nog op 3 euro stond , dat ik toen weer naar mijn verstand heb geluisterd door het niet doen. Beginnen gelijk weer die angsten te spelen omdat de koers weer hard aan het dalen is. Ben ik weer bang om die controle te verliezen. Dan wil ik zo handelen dat ik dat gevoel van controle weer terug kan krijgen. Vaker naar de koersen kijken, analyseren, toekomstscenario’s bedenken etc, alles om weer dat gevoel van controle terug te hopen krijgen, met alle frustrerende gevoelens die daar bij horen.
Maar het is allemaal zinloos, heeft allemaal geen zin, het zal die illusie van controle niet tot rust brengen en het leven niet veranderen.
Het heeft allemaal geen zin om er tegen te vechten. Mijn overleving staat niet op het spel, al denkt mijn ego van wel, ik kan dat nu voelen. Mijn ego denkt dat mijn overleving in gevaar is en wil weer controle over de situatie hebben. Het wil weer niet-verkouden zijn en betere beurskoersen hebben, het maakt allemaal angstige toekomstscenario’s die niet bestaan. Maar juist omdat de toekomst niet bestaan en zo onzeker is geloof ik heftig dat het mogelijk is en dat het heel erg is voor mijn toekomst. Maar dat is het niet. Het maakt niet uit, het zal fundamenteel niks veranderen, het is totaal zinloos om me druk erover te maken.
Daardoor ga ik weer constant alles beoordelen. Terwijl ik nou net gisteravond in Osho’s boek “ Niets” heb gelezen dat je juist niet moet oordelen, niet goed, niet slecht, alles is gewoon zoals het is.

Al die herrie op het dak, het geeft soms onrust, voelt bedreigend soms, schrik soms van de herrie als ze wat laten vallen. Maar het is juist het tegenovergestelde, het is eigenlijk herrie dat mij steunt. Ze leggen een nieuw dak aan waardoor ik weer veiliger in mijn huis ben tegen de element van de natuur , de regen. Het is herrie van mensen die mij steunen en dat snapt mijn ego niet.

22:00

Was dus door vanochtend wat van slag af en wilde ’s middags bijna naar de bibliotheek om weer een dvd te huren. Maar had er toch geen zin in. Ben gaan wandelen en dat ging best goed meditatief. Na het eten weer Feist zitten lezen op de bank (deel 3 van de scheuroorlog), ik voelde weer sterke onbehaaglijke gevoelens, zelfs weer een soort van angst, ik ging duidelijk in dat gevoel zitten en liet me er door meeslepen. Gedachten als “ het is het niet waard” , “ hier wordt ik ongelukkig van” , “ deze negatieve gevoelens zullen nooit weg gaan” etc etc.
Totdat ik me weer opnieuw realiseerde dat dit gevoel gewoon emoties waren, weer een illusie. Ik was er toch weer even ingetrapt. Ik wilde te graag van alles.
Toen ik me de illusie realiseerde liet ik het gevoel/ de emoties gewoon toe. Ik kan niet denken dat het veilig was, want dan zou ik de ene illusie met de ander omarmen. Dus liet ik de emoties gewoon toe en ze losten vanzelf op. Ik merk dat ze af en toe terug komen , zonder dat ik bewust denk. Maar ik merk de laatste tijd steeds meer hoe het denken van het ego steeds meedraait op de achtergrond zonder dat ik het bewust door heb. Ik merk het alleen aan de emoties die ik voel en heb constant opkomen van gedachten uit het niets als ik me daar bewust van wordt.
Het is voor het eerst dat ik weer een soort angst voelde. Of dit hetzelfde is als de oude angst illusie kan ik niet meer zeggen. Het iig vreemd dat ik me hier bijna weer of iig toch even weer door liet meeslepen.
Die angst om controle los te laten , of niet meer bewust “ te willen” gedurende de dag.
Om mijn denken niet meer constant te koppelen aan mijn acties, de illusie creerend dat ik alles stuur met mijn denken, terwijl ik steeds meer merk dat mijn denken er gewoon achteraan hobbelt ipv sturend is.

in conflict met onszelf

Door alle inzichten gister moest ik er goed voor waken om niet teveel in mijn denken mee te gaan. Heb wel weer ff een stukje geschreven voor op het forum, de illusies van controle. Het kwam ineens in me op, tijdens het lezen van een artikel over China hoe de overheid daar alles probeert te sturen.

Wij vragen van politici en Centrale Banken om de economie te sturen, te controleren. Wij zijn echter die economie en vragen dus of ze ons willen controleren. Hier komen we dan uiteraard tegen in opstand. En zo zijn we dus constant in conflict met onszelf.
De oorzaak is de behoefte aan controle die crisissen veroorzaakt (conflict met onszelf) , waardoor we die controle juist meer willen en de crisis verergeren. Een vicieuze cirkel.
De enige uitweg is acceptatie en de behoefte aan controle opgeven.

Heb redelijk geslapen, wel pas laat. Ben de “illusies van het leven” van Shankar aan het lezen. Zijn conclusies zijn goed, het is allemaal een illusie, maar zijn uitleg klopt vaak niet. Het lijkt me een duidelijk voorbeeld als iemand die iets voor waar heeft aangenomen, heeft herkend als “de waarheid”, om het daarna via het denken te ontcijferen. Je ziet het aan de fouten die hij maakt. Als hij zelf die waarheid had beleefd, dan had hij die fouten niet gemaakt. De grootste illusie , die illusie van controle heeft hij niet ontmanteld. Nu probeert hij de waarheid te snappen en deze uit te leggen aan andere mensen via het denken. Dat is uiteraard niet mogelijk. Ook heeft hij geen goed idee wat het concept bewustzijn/ziel/alman nou precies inhoud.

Werd met een flinke ochtenderectie wakker. Nou heb ik dat paar weken terug ook zo’n periode gehad, maar toen deed ik er gewoon niks mee, was er niet mee bezig. Nu ik dus weet dat ik er niks mee mag doen omdat ik verder wil komen (niet ontladen), dan opeens wordt de drang groter, alsof het ego denkt. “he, een uitweg om mezelf te redden”. Dus moet opeens een drang weerstaan die er eerst niet was. Gelukkig is die er maar kort en weet ik dan wel waar het vandaag komt, dus is het niet zo heel moeilijk er niet op in te gaan.
Merk dat de intensiteit in mijn hoofd/lichaam langzaam hoger wordt. Begin alweer te niezen en te snotteren en begin mijn energie-hoofd al lichtjes te voelen. (energie die zich opbouwt in mijn lichaam)

Het is nu de hele dag bewust zijn, bewust niet meegaan in het “haast-gevoel” , niet meegaan met “het denken”. Niet in de val trappen dat ik resultaten wil zien. Het is een natuurlijk proces waar ik verder geen invloed op heb. Het enige wat ik kan doen is bewust zijn in het hiernu, acceptatie van het hiernu.

laten oplossen

Intensiteit is nog steeds laag, was gister alleen in de ochtend hoger, vanochtend ook trouwens even.
Bedacht me tijdens de ochtendwandeling dat al die inzichten erg mooi zijn en hoeveel beter de mensheid af zou zijn als ze dat ook begrepen, maar het blijft natuurlijk een onderdeel van de illusie van controle. Ook al zijn die inzichten bedoeld om de illusie van controle op te lossen, door me daar maar mee bezig te houden blijf ik in die illusie zitten. Dus het is mooi dat ik nu bedacht heb wat “vrije wil” en “verlichting” is, maar hiermee bevorder ik alleen maar weer die illusie. Alles maar willen weten, hoe het zit, zodat we het beter onder controle kunnen houden. Ik blijf er zelf dus ook nog steeds aan meedoen.
Als een inzicht komt, mooi, dat is dan meegenomen. Maar ik moet er niet actief op naar zoek, het mag geen doel zijn, alleen bijproduct.

Denk ook te merken dat ik niet alleen van het hiernu vlucht door mijn denken, maar door een gevoel. Geen angst in klassieke zin, maar een onbehagen, vertaalt in een “haast-gevoel”. Dit triggert dan weer het denken dat de situatie probeert op te lossen.
Zou het denken dan alleen een symptoon zijn ? Reagerend op dat onbehaaglijke gevoel, het vluchtgevoel van het hiernu ? Of zijn het residuen van het ego, dus het denken wat me nu dit gevoel geeft ?
Dat net als toen de kurk van de oude pijnen af ging, ik een maand lang bang was. Dat nu de kurk van het ego af is en ik daardoor zelfs tijdens niet-denken wil vluchten van het hiernu. Dat dat pas over gaat als alles is afgevoerd. Dus niet tegen vechten, want dan wordt het niet afgevoerd. Maar omarmen en laten oplossen.

stoppen proberen te begrijpen

Het rare is, dat ik nu in een toestand ben waarin ik die vrede kan voelen, die moeiteloosheid. Maar dat ik nog steeds vast zit in die illusie. De illusie van controle, het willen begrijpen. Ik blijf het allemaal maar te proberen te begrijpen, ik durf niet toe te geven dat er niks meer te begrijpen valt, alleen nog overgave.
Dat ik nog vast zit in de illusie van keuze. Dat ik denk dat ik constant keuzes moet maken via het denken en om goede keuzes te maken moet ik eerst proberen het te begrijpen. Erg hardnekkige illusie.

Toen ik vanochtend door het park liep, zag ik weer al die mooie kleurtjes, voelde alsof ik door het lala-land zweefde. Maar mijn angst dat ik dan geen juiste keuzes meer zou maken omdat ik alles maar zou laten gebeuren zet het denken weer aan.
Durf me niet over te geven, omdat ik dan denk dat het leven uit me handen zal slippen, er geen controle meer over heb. Dit terwijl ik dus al weet dat die controle een illusie is.
Dat als ik die innerlijke klok langzamer laat gaan, dat ik dan te onproductief ben, geen tijd meer heb om van alles te doen.
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !

gedachten controleren

Inzicht tijdens meditatie (20min):

Ik moet niet proberen om mijn gedachten te controleren.

De wereld zijn je gedachten , de illusie van controle is het denken dat zichzelf onder controle wilt houden. Onmogelijke paradox !

het denken probeert zichzelf te controleren

21:30

Heb vandaag een behoorlijke openbaring gehad tijdens het wandelen. Naast het feit dat ik beter door mijn mijn kan ademen, terwijl ik eens een keer geen last heb van mijn neus schreef ik het volgende in mijn telefoon:

Gedachten hebben alleen een functie in communicatie met anderen om wereldbeelden over te brengen. Daarom voelen we ons via het ego verbonden met anderen, dat is zijn functie. Het kan zich alleen verbinden via communicatie , het denken. Daarom voelt het niet-denken alsof je je verbondenheid met anderen moet loslaten. Terwijl we allang een geheel zijn en alleen het ego denkt apart te zijn. Als er niemand anders is gaat je ego maar tegen jou aanpraten. (alsof je iemand anders bent)

Dus we hebben niet alleen geen controle over de wereld, maar zelfs geen controle over onszelf !
Mijn definitie van vrije wil klopte dus meer dan ik eigenlijk zelf wilde.
Sterker nog, er is niemand om te controleren !
Het zelf is slechts een concept van het denken !

De hele tijd probeer ik vanuit mezelf mijn denken onder controle te krijgen, maar dat was slechts mijn denken die dus zichzelf probeerde te controleren.
(net als mijn economie-verhaal van 22-6-2013)

Echt alles is een illusie !

Er is geen zelf, alles is 1 en het denken is daar een onderdeel van, maar net als alles dus niet te controleren. Er is dus ook geen zelf om trots op te zijn voor alles wat ik dacht gedaan te hebben.

Wat een deceptie eigenlijk !

Ik doe dus helemaal niks, zat mezelf al die tijd voor de gek te houden. Moest na die teleurstelling daarna toch ook wel lachen, echt gelachen om de adsurditeit ! Het gaat echt nergens over allemaal. Verlichting is ook niks, slechts een concept van het denken !

23:00

Wat zijn we dan eigenlijk nog een primitief organisme. Niet heel veel meer dan een dier met handige duimen. Wat bewustzijn nog precies is zal wel altijd een raadsel blijven.

on-leren

Het is nog steeds moeilijk te aanvaarden dat het leven juist zoveel mooier is door niet meer zo hard te proberen. Het enige wat in de weg staat is het conflict dat ik zelf veroorzaak. Stop te proberen/te controleren en het conflict zal verdwijnen en de mooiheid van het echte leven zal boven komen drijven.

Merk nu duidelijk dat de acceptatie van die angst de sleutel is. Steeds doorhebben dat die een illusie is.
Elk gevoel van haast, problemen oplossen, bang dat iets niet gaat lukken of niet op een bepaalde manier zal gaan, het is allemaal een illusie.

Accepteer dat je niets kan doen, dat er geen controle kan bestaan, alleen conflict. Laat het leven voor je werken. Ons hele leven worden we geleerd hard te werken om er wat van te maken. Het is juist precies het tegenovergestelde, het veroorzaakt alleen maar conflict.

Dat het leven ons zomaar brengt wat we nodig hebben, moeiteloos kan zijn, dat lijkt een grote illusie, een droom die niet waar kan zijn. Maar dat is de realiteit. Hard werken is juist de illusie.
Paradoxaal voelde het wel als heel hard werken aan mezelf om daar achter te komen ! 🙂
Maar het is niet zozeer hard werken , als wel gewoon tegen de gewoontes van het leven ingaan. Alle kennis loslaten , on-leren. Niet meer wegrennen voor je angsten.