Het is niet alleen belangrijk om je eigen gedachten niet te geloven, het is ook belangrijk de gedachten van anderen niet te geloven. Je wilt zo graag het juiste doen, dat zelfs als je je eigen gedachten niet geloofd, je soms die van anderen gaat geloven over goed en kwaad.
Maar het juiste doen is een illusie, een bedacht iets. Het kan alleen bestaan in dualiteit, in strijd, in lijden. Het enige juiste dat je kan doen is de ballen hebben om je gedachten niet te geloven, je controle op te geven, je angsten omarmen en loslaten, de dood (van je ego) te accepteren.
Ik heb net “De duisternis tegemoet” gelezen van Gitta Sereny en daarin komt duidelijk naar voren hoe nazi-misdaden alleen konden gebeuren door de “angst voor de dood”.
Doordat zwakkelingen onder dwang van hun angst (en de gedachten die dat voortbrengt) ervoor kiezen om te handelen naar die angst en voor zichzelf kiezen ipv het “juiste” te doen.
Op het einde van het boek komt duidelijk naar voren hoe onze gedachten proberen ons te beschermen maar daar in feite ons te gronde richten. Franz Stangl (nazi-officier die een vernietigingskamp leidde) heeft om zijn eigen hachje te redden en uit angst om te falen, afgewezen te worden, het onbegrijpelijk gedaan. Meegewerkt aan het doden van miljoenen joden.
Hij werd afgewezen door zijn vader, die hem een nietsnut noemde. Dus hij wilde koste wat het kost goed zijn in wat hij deed om maar niet afgewezen te worden. Hij was te zwak, te weinig zelfvertrouwen om hier doorheen te prikken. Ook hier weer die angst die er bijna voor zorgde , of heeft er half voor gezorgd dat zijn vrouw hem daardoor juist afwees. Juist door wat hij deed vanuit angst om afgewezen te worden.
Telkens komt in het boek naar voren hoe ons denken al zijn eigen acties constant rationaliseert. Zelfs in de ergst mogelijk denkbare situaties. Dit kan dus heel ver gaan. Het denken beschermt ons dan niet van de realiteit zoals in het boek lijkt, maar tegen zijn eigen handelen die dat veroorzaakt heeft. Dat is kromme eraan, dat het ook echt een beschermingsmechanisme kan zijn. Op het moment dat Stangl de hoop (Valse Hoop) heeft opgegeven, zijn zegje heeft gedaan, sterft hij aan een hartaanval.
Of eerder, nee, het is eigenlijk juist de stress van zijn gedachten over wat hij gedaan heeft wat hem dood. Zijn lichaam kan de angst/stress van het denken niet meer aan en zijn hart stopt er mee. Geen hoop meer. Het denken probeert je dus alleen te beschermen tegen zichzelf.
De schrijfster, Gitta Sereny, is goed en haalt veel naar boven. Ze mist echter zijn reden om te vluchten, nml het helpen van zijn vrouw. Hij had al opgegeven zichzelf nog te kunnen helpen, maar had alleen nog de kracht zijn vrouw te helpen. Maar op zich heeft ze gelijk, het was allemaal niet gebeurd als de mensen de ballen hadden gehad er niet aan mee te werken. Indirect hebben miljoenen mensen uit pure zelfbescherming meegewerkt aan deze massamoord omdat ze niet hun eigen verantwoordelijk durfden te nemen. Zo kan het dat in oorlogstijd in het leger zo’n situatie kon ontstaan, 1 man van boven beslist en de rest durft door de situatie geen verantwoordelijk te nemen. Befel ist Befel.
Geloof zou moraal moeten brengen, maar is juist de oorzaak van het gebrek aan moraal onder de meeste omstandigheden. Ook in dat boek komt dat duidelijk naar voren. Ook hier wordt achteraf alles weer gerationaliseerd.
Wat ik echter niet snap n.a.v. Dit boek is dat men zo boos is op de nazi’s die hier aan mee hebben gewerkt, ze geloven kennelijk niet dat het uit zelfbehoud was. In onze ogen was dat het ook niet, maar in hun ogen was het dat wel.
(al zal Stangl later wel zichzelf de schuld geven. Toen hij zijn woedeaanvallen kreeg tov domme mensen en de opmerking maakte “ze zijn ze vergeten te euthanaseren”. Hier was hij natuurlijk kwaad op zichzelf dat hij zo dom had kunnen zijn en dus verdiende geeuthanaseerd te worden om uit zijn lijden te worden verlost. Hij was kwaad geworden op zijn eigen zwakheid, omdat hij geen “nee” had durven zeggen)
Maar al die duizenden Joden die uit zogenaamde zelfbehoud, om die zeer minieme kans (want dat was het!) om te overleven hebben meegewerkt aan dat vernietigingskamp en dus medeverantwoordelijk voor de massamoord op al die miljoenen Joden. Kennelijk kunnen mensen dat wel begrijpen. (Ik niet)
Het viel mij op dat de Joden zelfs niet al te boos waren op “de verklikkers” in het kamp. Normaal het ergste wat men kan doen, in feite erger dan wat nazi Stangl heeft gedaan. Maar daar zijn ze dan niet boos op, omdat ze begrijpen dat ze dat deden om te overleven, om hun eigen hachje te redden.
Ze deden dat zelf ook, ze verraden miljoenen soortgenoten of lotgenoten uit zelfbehoud en kwaad zijn op de verklikkers zou kwaad zijn op zichzelf en dat waren ze niet.
Een van de overlevenden zei ook dat je alleen kon overleven met een bepaalde instelling, een sterke wil om te overleven. Zo sterk dat je bereid bent om iedereen te verraden uit zelfbehoud. Mee te werken aan massamoord om zelf een minieme kans te houden om te overleven, of gewoon een paar dagen langer te leven. Hier vanuit mijn ligstoel in de zon in een resort in Egypte kan ik mij niet voorstellen dat te kunnen doen. En gezien de verhalen waren er ook maar weinig mensen daartoe bereid, maar het gebeurde wel en dat maakt ze in mijn ogen net zo fout als Stangl zelf, ook al hebben ze het alleen maar gedaan uit overlevingsinstinct (wie weet wat dat bij mij zou zo doen in zo’n situatie, zeker als ik nog niet had nagedacht en geloofd in eigen verantwoordelijkheid. Dus ik kan het ze niet kwalijk nemen, maar dat geld ook voor Stangl)
Maar eigen verantwoordelijkheid is de enige manier om al het lijden uit de wereld te helpen !
Het doorbreken van de illusie van het denken dat ons probeert te beschermen tegen zichzelf. (→ de angst voor de dood)
11:30
Waarom koppel ik mijn gedachten eigenlijk zo direct aan het ego ? Ja, je hebt de viceuze cirkel tussen de emoties die je voelt (energie) en de gedachten die dat veroorzaakt en daarmee het ego weer voed.
Maar als ik mijn gedachten niet geloof zal het het ego niet meer voeden. Als ik niet meer reageer op de emoties die ik voel zal het geen gedachten produceren. Verlicht zijn is “niks”, “leegte”, “niet-denken”, maar dat betekent niet dat er helemaal geen gedachten meer zijn, of dat gedachten zelf het probleem zijn. Het probleem begint pas het feit dat je je gedachten geloofd. En daar is onze vrije wil. We hebben de vrije wil om onze gedachten te geloven of niet. De rest is een illusie van controle.
Dus als je dan iets wil doen, dan is dat het enige wat je kan doen, je gedachten niet geloven.
(eigenlijk geen “doen”, maar weer een “niet-doen”)
Ik moet wat voelen ?
Geen idee, misschien zijn er vele situaties waarbij het lijkt alsof ik niks voel. (dat wat lijkt alsof ik niet meer besta)
Ook vreemd is de bevestiging die ik mij de hele tijd geef en nodig heb. Constant bevestiging van mijzelf nodig dat het goed is.
→ zal wel door overwinning angst/pijnlichaam komen toen ik dat de hele tijd deed, tegen mijzelf zei.
20:00
Het is bizar, ondanks alles wat ik weet, doe ik dit hele proces nog steeds vanuit mijn “IK”, mijn “zelf”.
Ik moet niet reageren op mijn emoties
Ik moet ze loslaten
Ik moet geen gedachten meer hebben
Ik moet mijn gedachten niet meer geloven
Ik moet dit en dat voelen
Ik moet dit en dat uitvogelen, begrijpen, voelen hoe het zit.
Maar het belangrijkste, de kern, is die angst voor de dood, die identificatie met het zelf en dat niet los durven laten.(en ook gewoonweg nog niet snappen of willen snappen, omdat alles proberen te begrijpen nou ook eenmaal leuk is, het is het enige doel dat ik nog echt heb, die er toe doet. Leven zonder doel is nog zo onwerkelijk)
Het gaat dus in de kern dus eigenlijk om je identificatie los te laten met je gedachten, gevoelens, lichaam, reacties in jezelf en op externe dingen. (→ weer die dualiteit)
Je kan je gedachten niet stoppen, je emoties niet niet laten reageren, of je lichaam besturen zoals je wil. Je kan alleen kiezen om een gedachte te geloven of niet, om je te identificeren met een zelf of niet. Al het andere is een illusie van controle (uit angst)
(en nu niet proberen: “Ik moet me niet met mijzelf identificeren”-> vast in een paradox)
Wees bewust.