Lag normale tijd in bed en werd iets voor 8:00 wakker, wetende dat het tijd was om op te staan, terwijl ik daar nog geen zin in had. 5 minuten later wist ik waarom, ze gingen weer aan het dak werken. Toch bijzonder zoiets, ik wordt 5 minuten voordat ze gaan beginnen al wakker wetende dat ik moest opstaan omdat ze gaan beginnen, terwijl ik me op dat moment niet realiseerde dat ze weer zouden beginnen vandaag. Maar ja, je hebt er verder geen reet aan dat je dit soort dingen van te voren voelt, dus niet iets om mee bezig te zijn.
Gister weer me best gedaan meditatief te wandelen. Dat is best moeilijk en apart. Alsof je opnieuw probeert te lopen. Nu merk ik dat als ik loop dat ik mijn torso of de romp van mijn lichaam stil moet houden, terwijl mijn armen en benen synchroon bewegen. Dit doe ik dus bewust, wat alleen goed lukt in een langzaam tempo. Dus ik ben me bewust van heel mijn lichaam, mijn benen die lopen, mijn armen die meebewegen en mijn hoofd die ook recht probeert te blijven, maar ook wel om zich heen wil kijken.
Dan concentreer ik me nog nog op mijn ademhaling, zodat ik mijn longen echt voel ademhalen, maar ook deze bewegen onafhankelijk van mijn romp, dus niet ademhalen vanuit mijn romp wat ik nog wel eens wil doen als ik weer krampachtig probeer te vluchten van mijn gedachten (wat dus fout is).
Bleef nog even in mijn bed liggen na 8:00, had nog geen zin om op te staan. Ik betrapte mezelf er weer op dat ik van mijn gedachten weg ging om weer in mijn gevoel te zitten, maar dit gevoel zijn eigenlijk emoties en dus een product van het ego. Ik merk ook dat ik mijn gevoel probeer te sturen ipv andersom. Het zijn dus echter emoties van het ego nog grotendeels.
Toen besefte ik me weer wat ik gelezen had. Je moet bewust blijven en getuige zijn van je denken en emoties /gevoel en elke keer weer terugkeren naar het hiernu. (dus niet terugkeren naar mijn gevoel/ emoties en die proberen te sturen)
Toen bedacht ik me, maar vanaf waar moet ik mezelf dan observeren ? Ik kan niet in mijn denken zitten en niet in mijn emoties gaan zitten, vanaf waar moet ik mezelf dan observeren ?
Een rare vraag natuurlijk, weet nog niet wat ik ermee moet.
Merk dat het heel lastig is om in het hiernu te verblijven. Ik merk dat ik, ook al denk ik niet te denken, dan toch nog in mijn denken zit, of in het gevoel van mijn denken. Daardoor blijft het subtiel op de achtergrond meedraaien met alles wat ik doe.
Ik merk dat ik subtiel van alles loop te “willen”. Ik merk dat mijn denken alles denkt te moeten aansturen door dingen te “willen”. Allemaal kleine dingen die weer de volgende actie in werking moet stellen.
Ook merk ik dat ik steeds de kleinste dingen aan het overwegen ben. Zal ik nu gaan wandelen of over een uur. Wat zal ik eten ?, wat zal ik hierna doen ?, het is onnodig en geeft weer die illusie van controle op het leven. Mijn gevoel besluit gewoon een daar bedenk ik dan overwegingen bij, maar dat is zo subtiel dat ik dat niet bewust door heb op dat moment.
Ik merk maar dat ik constant dingen “wil”. Ik wil me goed voelen, ik wil geen ego meer, ik wil niet constant overwegen, ik wil weten vanaf waar ik mezelf moet observeren etc etc
En nu wil ik niet meer dat ik constant dingen wil 🙂