Tag: willen

Geplaatst op

Vanaf waar observeren?

Lag normale tijd in bed en werd iets voor 8:00 wakker, wetende dat het tijd was om op te staan, terwijl ik daar nog geen zin in had. 5 minuten later wist ik waarom, ze gingen weer aan het dak werken. Toch bijzonder zoiets, ik wordt 5 minuten voordat ze gaan beginnen al wakker wetende dat ik moest opstaan omdat ze gaan beginnen, terwijl ik me op dat moment niet realiseerde dat ze weer zouden beginnen vandaag. Maar ja, je hebt er verder geen reet aan dat je dit soort dingen van te voren voelt, dus niet iets om mee bezig te zijn.

Gister weer me best gedaan meditatief te wandelen. Dat is best moeilijk en apart. Alsof je opnieuw probeert te lopen. Nu merk ik dat als ik loop dat ik mijn torso of de romp van mijn lichaam stil moet houden, terwijl mijn armen en benen synchroon bewegen. Dit doe ik dus bewust, wat alleen goed lukt in een langzaam tempo. Dus ik ben me bewust van heel mijn lichaam, mijn benen die lopen, mijn armen die meebewegen en mijn hoofd die ook recht probeert te blijven, maar ook wel om zich heen wil kijken.
Dan concentreer ik me nog nog op mijn ademhaling, zodat ik mijn longen echt voel ademhalen, maar ook deze bewegen onafhankelijk van mijn romp, dus niet ademhalen vanuit mijn romp wat ik nog wel eens wil doen als ik weer krampachtig probeer te vluchten van mijn gedachten (wat dus fout is).

Bleef nog even in mijn bed liggen na 8:00, had nog geen zin om op te staan. Ik betrapte mezelf er weer op dat ik van mijn gedachten weg ging om weer in mijn gevoel te zitten, maar dit gevoel zijn eigenlijk emoties en dus een product van het ego. Ik merk ook dat ik mijn gevoel probeer te sturen ipv andersom. Het zijn dus echter emoties van het ego nog grotendeels.
Toen besefte ik me weer wat ik gelezen had. Je moet bewust blijven en getuige zijn van je denken en emoties /gevoel en elke keer weer terugkeren naar het hiernu. (dus niet terugkeren naar mijn gevoel/ emoties en die proberen te sturen)
Toen bedacht ik me, maar vanaf waar moet ik mezelf dan observeren ? Ik kan niet in mijn denken zitten en niet in mijn emoties gaan zitten, vanaf waar moet ik mezelf dan observeren ?
Een rare vraag natuurlijk, weet nog niet wat ik ermee moet.

Merk dat het heel lastig is om in het hiernu te verblijven. Ik merk dat ik, ook al denk ik niet te denken, dan toch nog in mijn denken zit, of in het gevoel van mijn denken. Daardoor blijft het subtiel op de achtergrond meedraaien met alles wat ik doe.
Ik merk dat ik subtiel van alles loop te “willen”. Ik merk dat mijn denken alles denkt te moeten aansturen door dingen te “willen”. Allemaal kleine dingen die weer de volgende actie in werking moet stellen.
Ook merk ik dat ik steeds de kleinste dingen aan het overwegen ben. Zal ik nu gaan wandelen of over een uur. Wat zal ik eten ?, wat zal ik hierna doen ?, het is onnodig en geeft weer die illusie van controle op het leven. Mijn gevoel besluit gewoon een daar bedenk ik dan overwegingen bij, maar dat is zo subtiel dat ik dat niet bewust door heb op dat moment.
Ik merk maar dat ik constant dingen “wil”. Ik wil me goed voelen, ik wil geen ego meer, ik wil niet constant overwegen, ik wil weten vanaf waar ik mezelf moet observeren etc etc
En nu wil ik niet meer dat ik constant dingen wil 🙂

Geplaatst op

verkouden

Gister goed dagje gehad kwa meditatief zijn gezien. Leek het goed vol te houden de hele dag. ’s Avonds voelde ik weer een verandering bij de meditatie, het was alsof ik bij het concentreren op de ademhaling en houding ik weer bezit moest nemen van mijn eigen lichaam. Alsof mijn bewustzijn nu niet in goed contact daar mee staat en er maar een beetje omheen bungelt ipv op zijn plek in mijn lichaam te zijn. Apart.
Ik merk ook tijdens het wandelen dat ik soms moeite heb met het door mijn ogen kijken, met de informatie die daar door heen komt. Niet als in letterlijk anders zien, dat is gewoon hetzelfde, maar meer alsof het niet geïntegreerd is met wie ik ben, met mijn bewustzijn, alsof ik de informatie via een omweg krijg. Weet verder niet wat ik van die dingen moet maken.

Toch nog nog wel echt verkouden geworden. Werd vanochtend met een dichte neus wakker om 7:00 en heb daarna niet echt meer geslapen. Maar omdat ik nog een tijd in bed heb gelegen met die dichte neus, ben ik me wel ziek gaan voelen. Ik merk dat ik er weer tegen ga vechten. Dat ik baal dat ik voor de zoveelste keer verkouden ben, baal dat ik niet gewoon gezond blijf, baal dat ik niet voorzichtiger ben als ik in openbare plaatsen ben met handen wassen en aan mijn gezicht en neus zitten.
Bij elke overgang is het weer raak.
De hele dag meditatief zijn voelt alsof je de hele dag aan het inspannen bent. Nu ik dus verkouden ben zegt mijn denken dat ik de hele dag rustig moet zijn, hier ontstaat dus een conflict.
Ik merk dat zich dat gelijk laat gelden op andere gebieden. Als ik de beurskoersen kijk en het nieuws lees dan ga ik veel meer oordelen en analyseren. Balen dat ik D.E. niet heb gekocht bij opening toen er al geruchten waren voor een overname. Dat ik geen KPN-opties heb geschreven toen die koers nog op 3 euro stond , dat ik toen weer naar mijn verstand heb geluisterd door het niet doen. Beginnen gelijk weer die angsten te spelen omdat de koers weer hard aan het dalen is. Ben ik weer bang om die controle te verliezen. Dan wil ik zo handelen dat ik dat gevoel van controle weer terug kan krijgen. Vaker naar de koersen kijken, analyseren, toekomstscenario’s bedenken etc, alles om weer dat gevoel van controle terug te hopen krijgen, met alle frustrerende gevoelens die daar bij horen.
Maar het is allemaal zinloos, heeft allemaal geen zin, het zal die illusie van controle niet tot rust brengen en het leven niet veranderen.
Het heeft allemaal geen zin om er tegen te vechten. Mijn overleving staat niet op het spel, al denkt mijn ego van wel, ik kan dat nu voelen. Mijn ego denkt dat mijn overleving in gevaar is en wil weer controle over de situatie hebben. Het wil weer niet-verkouden zijn en betere beurskoersen hebben, het maakt allemaal angstige toekomstscenario’s die niet bestaan. Maar juist omdat de toekomst niet bestaan en zo onzeker is geloof ik heftig dat het mogelijk is en dat het heel erg is voor mijn toekomst. Maar dat is het niet. Het maakt niet uit, het zal fundamenteel niks veranderen, het is totaal zinloos om me druk erover te maken.
Daardoor ga ik weer constant alles beoordelen. Terwijl ik nou net gisteravond in Osho’s boek “ Niets” heb gelezen dat je juist niet moet oordelen, niet goed, niet slecht, alles is gewoon zoals het is.

Al die herrie op het dak, het geeft soms onrust, voelt bedreigend soms, schrik soms van de herrie als ze wat laten vallen. Maar het is juist het tegenovergestelde, het is eigenlijk herrie dat mij steunt. Ze leggen een nieuw dak aan waardoor ik weer veiliger in mijn huis ben tegen de element van de natuur , de regen. Het is herrie van mensen die mij steunen en dat snapt mijn ego niet.

22:00

Was dus door vanochtend wat van slag af en wilde ’s middags bijna naar de bibliotheek om weer een dvd te huren. Maar had er toch geen zin in. Ben gaan wandelen en dat ging best goed meditatief. Na het eten weer Feist zitten lezen op de bank (deel 3 van de scheuroorlog), ik voelde weer sterke onbehaaglijke gevoelens, zelfs weer een soort van angst, ik ging duidelijk in dat gevoel zitten en liet me er door meeslepen. Gedachten als “ het is het niet waard” , “ hier wordt ik ongelukkig van” , “ deze negatieve gevoelens zullen nooit weg gaan” etc etc.
Totdat ik me weer opnieuw realiseerde dat dit gevoel gewoon emoties waren, weer een illusie. Ik was er toch weer even ingetrapt. Ik wilde te graag van alles.
Toen ik me de illusie realiseerde liet ik het gevoel/ de emoties gewoon toe. Ik kan niet denken dat het veilig was, want dan zou ik de ene illusie met de ander omarmen. Dus liet ik de emoties gewoon toe en ze losten vanzelf op. Ik merk dat ze af en toe terug komen , zonder dat ik bewust denk. Maar ik merk de laatste tijd steeds meer hoe het denken van het ego steeds meedraait op de achtergrond zonder dat ik het bewust door heb. Ik merk het alleen aan de emoties die ik voel en heb constant opkomen van gedachten uit het niets als ik me daar bewust van wordt.
Het is voor het eerst dat ik weer een soort angst voelde. Of dit hetzelfde is als de oude angst illusie kan ik niet meer zeggen. Het iig vreemd dat ik me hier bijna weer of iig toch even weer door liet meeslepen.
Die angst om controle los te laten , of niet meer bewust “ te willen” gedurende de dag.
Om mijn denken niet meer constant te koppelen aan mijn acties, de illusie creerend dat ik alles stuur met mijn denken, terwijl ik steeds meer merk dat mijn denken er gewoon achteraan hobbelt ipv sturend is.

Geplaatst op

Entiteit ervaren

9:00

Zou het toeval zijn dat ik nu met een nieuw schrift begin ? Ik weet het echt niet meer.
Na deel 3 van Feists Grote Scheuring te hebben uitgelezen, heb ik nog 10 min meditatie gedaan en een uurtje in Osho gelezen en toen ik om 1:00 ging slapen, of beter gezegd wilde gaan slapen.
Ergens in de nacht schrok ik half wakker en voelde alsof mijn geest (mag hopen dat het de mijne is 🙂 zich opeens echt bezit nam van mijn lichaam , zo naar binnen floepte.
Ik lag gewoon in mijn bed en zag/voelde een witte-energie-vlek / entiteit mijn lichaam inschieten en zich er bezit van nemen.
Vanaf dat moment voelde ik een energie door mijn lichaam gaan. Ik heb daarna niet echt meer geslapen geloof ik en de hele verdere nacht die energie in mijn lichaam gevoelt.
Het is verder neutrale energie, soms wat beangstigend als mijn denken niet weet wat het ermee aanmoet. Als die er een dreiging in ziet en eng erover gaat bedenken. Maar dat is waarschijnlijk gewoon mijn ego weer die zich bedreigt voelt.
Ik voel er verder geen vrede of liefde door, alleen maar hoe mijn lichaam op een hoog energieniveau zit. Heel mijn lichaam tintelt ook een beetje, het voelt ook wel overweldigend.
Ik stond net naar mezelf in de spiegel te kijken en me te concentreren op de ademhaling vanuit mijn middenrif en keek mezelf via de spiegel in de ogen. Dat was echt heel raar. Mijn spiegelbeeld veranderde elke keer lichtjes, net alsof mijn hoofd heel subtiel veranderde, andere uitstraling kreeg.
Ook zag ik mijn spiegelbeeld waziger worden door een soort energiewaas. Zoals de lucht op een hele hete zomerdag je beeld kan vervormen door de stijgende warmte. Zo zag ik nu mijn spiegelbeeld vervormd door een energiewaas.
Heb het net even weer gedaan. Ik wordt er ook een beetje misselijk van en moet echt mijn best doen om goed te blijven staan met al die energie. Ook dit schrijven gaat lastiger dan normaal. Moet meer mijn aandacht erbij hebben en langzamer schrijven, anders weet ik niet wat ik moet gaan schrijven. Ik heb geen flauw idee wat ik met al die energie in mijn lichaam moet, lijkt wel alsof ik alles nu heel rustig aan moet doen. (of dat het beter is als ik dat doe)

Weer heel bizar weer allemaal. Ik merk het wel. Voel nog wel een licht soort angstgevoel meetintelen in al die energie, daar gaat mijn denken af en toe wat van maken geloof ik. Ik laat alles maar gewoon toe en merk het wel. Heb geen echte verplichtingen, dus alles gewoon rustig aan vandaag, zoals ik toch al van plan was.

11:00

Zit nu aan mijn ontbijtshake. Heb net mijn pilatus gedaan, ff lekker gedouched en achter de computer koersen en beursnieuws zitten lezen. Voel me nu gelukkig een stuk normaler. Probeer nog steeds de hele tijd bij mezelf te blijven. Ademen vanuit mijn middenrif en bewust bij blijven. Daardoor vertragen wel mijn handelingen, zelfs de snelheid waarmee ik dit schrijf.
Heb mijn meditatie vanochtend weer 20 min gemaakt en dat voelde goed. Dus hopelijk nu weer 3* 20 min + wandeling per dag. Heb ook besloten dat ik min 2 uur per dag aan de website wil werken. Ben nu al 4 weken vrij en heb nog steeds niks gedaan haha. Terwijl ik wel elke avond zo 4-5 uur boeken lees. Uiteraard ter ontspanning, wat wel lekker is als je de hele dag actief bewust probeert te blijven en niet te denken, bij jezelf te blijven. Maar nu dat makkelijker gaat en zeker als ik alles nu in een langzamer tempo ga doen, dan geef ik prioriteit aan 2 uur websites werken ipv lezen. Er zal toch ook geld verdiend moeten worden en moet zeggen dat ik het wel lekker vind zo rustig zonder een loge. Al zal ik misschien nog steeds wel gezellig vinden, ook met de wandeling en ’s avonds op de bank. Misschien maakt het ook wel niet uit.
Had nog wel wat gedachten in mijn telefoon genoteerd die ik nog in dit dagboek moet schrijven:

– Zo valt het me op dat mensen zo onzeker zijn over van alles, ze geloven weinig van wat anderen zeggen, tenzij het in hun al bestaande wereldbeeld past. Niemand heeft de waarheid in pacht, alles is maar een mening. Behalve als ze zelf iets bedacht hebben. Maar zelfs dan twijfelen ze diep in hun hart. Intuïtief voelen ze aan dat alles een illusie is, daarom vertrouwen mensen zichzelf niet. Maar hoe minder ze zichzelf vertrouwen, hoe moeilijker het is om uit die illusie te ontsnappen en hoe meer schade die illusie berokkend.

– Wetenschappelijk weten ze eigenlijk niet wat tijd nou precies is. Tijd bestaat alleen in het denken. Tijd is relatief. In het hier en nu bestaat tijd niet, het hier en nu is tijdloos. Het is nu 15:00 heeft alleen betekenis als het straks 16:000 is of net 14:00 is geweest. Maar 16:00 is de toekomst en bestaat dus niet, 14:00 is het verleden en bestaat dus niet meer. In het hier en nu is het 15:00 betekenisloos, want er is daar geen verleden en toekomst , die bestaat alleen in het denken.
Het hier en nu is tijdloos, het niet-denken bevindt zich dus in een tijdloze ruimte.

– Merk ook dat “willen” ook een mechanisme is om je van het hier en nu weg te houden. Als je iets wilt ben je bezig met straks, met de toekomst. Je wijst het hier en nu ermee af. Door te willen zit je weer in de illusie van het denken dat het straks beter zal zijn, dan nu. Terwijl het hier en nu juist zo mooi is, maar dat zien we niet omdat we in de illusie vast zitten.

2 dagen geleden had ik tijdens de middagwandeling het volgende in mijn telefoon geschreven. Dit komt overeen met wat ik vannacht heb meegemaakt:
Het voelt alsof ik een bal energie die opgekropt zit in het hoofd/ voorhoofdholte verplaats naar het middenrif en vanaf daar laat verspreiden door heel mijn lichaam. (er moet dus ook weer een beetje energie terug mijn (voor) hoofd in)
Ipv bewus zijn vanuit het hoofd, bewust zijn vanuit het centrum van je lichaam en vanaf daar bewust worden van heel je lichaam, elke beweging, elk gevoel.
Het voelt wat onbehaaglijk, beangstigend om me voort te bewegen, dingen te doen met het centrum van je bewustzijn bij je middenrif ipv voorhoofdsholte.
(kan iets met de verkoudheid te maken hebben en onbewust verzet ertegen → denken ? )

Daarbij voelt het alsof ik meer bezit moet nemen van mijn lichaam, meer bewust moet worden in mijn lichaam ipv gefocust zijn op mijn omgeving.
De omgeving komt vanzelf naar mij toe om alles waar te nemen. Als ik probeer bewust naar (een klein deel) mijn omgeving te gaan, mis ik juist alles.
Daarbij is het belangrijk om vanuit het midden te blijven ademen ipv vanuit de neus te ademen.

Geplaatst op

Achterna lopen

Waarschijnlijk door alle veranderingen ben ik weer eens verkouden. Dit terwijl het echt warm zomerweer is. Heb gister vroeg met de hondjes gelopen en ’s middags in mijn eentje nog een meditatiewandeling gedaan. Dat beviel goed, ga ik vandaag weer doen.
Wordt tijd om mijn meditatie te verlengen, denk dat ik daar vanavond mee ga beginnen.

Gister toen ik alleen liep tijdens mijn wandel meditatie, had ik op het eind van de wandeling opeens een gevoel. Het was alsof bewustzijn een middelpunt heeft en dat we die moeten leren in het midden van ons lichaam te houden, daar vertraagd opeens het leven, alsof je niet meer druk bezig bent jezelf achterna te lopen.
Het voelde als dat het middelpunt van mijn bewustzijn soms buiten mezelf, voor mezelf bevond, alsof ik erachteraan liep. Dat ik dan sterk in mijn “doen” en “willen” zit, dat het denken dan constant redenen verzint om doelen te halen in de hoop dat middelpunt te kunnen bereiken. Het probeert het lichaam naar dat middelpunt te bewegen, wat natuurlijk niet kan, net als een schaduw beweegt het met je mee. Dus probeert het denken steeds nieuwe doelen te stellen om dat te bereiken, een eindeloze cyclus.
Pas als het je lukt dat middelpunt in het midden van je lichaam te krijgen, lost het als het ware op, wordt het 1 met het lichaam en hoef je niks meer achterna te lopen, doelen te bereiken. Dit is dus waar meditatie handig bij is. Het is ook wat het volgens mij betekent als ik of anderen zeggen: “beter bij jezelf blijven”of “ik kon vandaag goed bij mezelf blijven”.

Het lukt dan ook beter om in het hiernu te blijven. Doordat ik me nog steeds de hele tijd zo raar blijf voelen, die druk in mijn hoofd blijf voelen, probeer ik nog steeds van het hiernu te vluchten. Dit maakt alles juist erger denk ik, wat het vluchtgedrag paradoxaal juist verergerd. Moet er dus niet bang voor zijn, maar juist omarmen.
Maar om zoiets te doen vanuit je lichaam, vanuit je gevoel is veel moeilijker dan vanuit je denken. Het voelt alsof je het contact met de wereld gaat verliezen in het niet-denken. Dat mijn leven dan oncontroleerbaar alle kanten op zal gaan. Dus komt mijn denken elke minuut weer ff online om te checken of alles nog wel goed is.

We gaan maar door met vertrouwen hebben en het denken loslaten.

Geplaatst op

Conditionering

Ben weer flink verkouden, moe en merk dat mijn golf weer naar beneden gaat. Hierdoor zie ik dingen weer negatiever, kan ik minder goed tegen lawaai etc.
Deze keer probeer ik er niks mee te doen, geen neusspray deze keer denk ik, want ik blijf aan de gang en het voelt niet als echte ziekte deze keer.
Doordat ik me zo voel ben ik weer geneigd me voor het hiernu af te sluiten ipv te omarmen. Wil ik weer presteren om de situatie te verbeteren en al die onzin. Weer meer zorgen maken om geld etc. Moet proberen niet meer te vluchten in facebook, berichtjes, forums en beurskoersen volgen. Dit heb ik op zich redelijk afgebouwd. Moet alleen minder vluchten in beurskoersen, ook nu de beurs zo naar beneden gaat en dus interessant /entertaining is om te volgen.

Het voelt alsof sinds die ervaring die ene nacht dat het in mijn denken zitten en een te hoog levenstempo (door te willen/presteren) mij ziek maakt. Ik moet nu dus echt keihard tegen mijn conditionering in en me gaan overgeven aan het feit dat heel die externe wereld er niet toe doet. Dat wat ik mijn hele leven lang onder controle heb proberen te krijgen, te beïnvloeden, zo te vormen dat ik er gelukkig van zou worden. Het was allemaal verspilde energie, het doet er gewoon niet toe.
Er is voor mij geen weg terug en zolang ik blijf vechten/verzetten en in mijn denken blijf en maar blijf “willen”, zal ik ziek en moe blijven door dit gevecht.

Geplaatst op

God bestaat niet

Tijdens het maken van mijn ontbijtshake realiseerde ik me opeens iets. Volgens mij is het soort hoofdpijn/energiehoofd en verstopte neus het gevolg dat er weer iets is open gebarsten (net als met de oude pijnen) Dat mijn ervaring op 5-3-13 het openbarsten van het ego of wat dan ook is en ipv dat ik constant bang ben door oude pijnen, ik nu die drang heb om “te willen”, “te doen”, “zorgen maken en dat oplossen door te presteren”. (of geld verdienen in mijn geval bv)

Ik merkte opeens dat die zorgen die ik me maakte, die me dreven om te blijven presteren, dingen te proberen te verbeteren, de wereld te controleren, echt een illusie waren. Op zich wist ik dat al natuurlijk, maar het voelde zo echt (zoals ik schreef)
Nu voelde ik hoe het slechts golven van een illusie waren. (net als die oude angsten die echt leken en ervoor zorgen dat ik een maand lang bang was)
Ik moet die zorgen dus gewoon verwelkomen en op laten lossen.

Gisteravond zat ik me nog af te vragen of het het allemaal wel waard was. Dit “zieke” gevoel, constante verkoudheid en ziek zijn, de soort hoofdpijn etc
Maar ik realiseerde me dat ik niet meer terug kan, ik kan alleen nog maar doorzetten, er is geen andere optie, ik moet deze “ellende” gewoon accepteren, er is geen ander pad dan deze. Ik moet dus door dat onbehaaglijke gevoel het “hiernu” accepteren en niet meer voor wegvluchten.

Ik moet ook denken aan de oude verhalen over Jezus en Boeddha. Bij Jezus spreekt men over de lijdensweg van Jezus en bij Boeddha dat hij in zijn zoektocht een periode heeft dat hij ziek in de goot ligt doordat hij alles afwees. Daarna zou hij het midden-pad hebben gekozen.
Maar volgens mij zijn beide verhalen een metafoor voor de huidige fase waar ik in zit. Ik moet alle illusies (wat altijd leek als de echte wereld) afwijzen, de echte wereld volgens het ego. Dit is een lijdensweg wat moet eindigen in de kruisiging van het ego en de wederopstanding met opname in de hemel en/of verlichting van boeddha.

Daarom zeiden zowel Jezus als Boeddha, behandel je lichaam als een tempel. Het is heel belangrijk gezond te eten en te wandelen/bewegen, geen extreme dingen doen/ rust houden om deze fase door te komen.
Het voelt nog steeds als een xtc-pil die wat hard inslaat en in golven blijft komen (enigszins dan 🙂
Dat is wel een mooie. De heilige lijdensweg van Jezus en Boeddha is gewoon een xtc-pil die te hard aankomt en waar je je dus in golven zorgen over maakt of het wel allemaal goed komt. Maar er is gewoon geen weg terug meer, je moet de rit uitzitten. (niet dat je anders zou willen).

Het is ook weer vaag om naar mezelf in de spiegel te kijken. Alsof het niet meer voelt als “ik”. Alsof ik alleen mijn lichaam zie terwijl ik voel hoe ik erin zit.
Die realisatie van vanochtend had ook te maken met wat ik gister ervaarde tijdens het wandelen. Tijdens het lopen had ik ondanks dat ik geen duidelijke gedachten had, toch een gevoel van haast, dat ik ergens naar toe moest (waar het beter was dan hiernu) Het ging weer weg door bewust langzamer te lopen , het hiernu te accepteren.

Had gister ook weer die momenten van echte “leegte”, dat er niemand thuis was zeg maar. (door jezelf te laten verdwijnen wordt je een met alles) Dat is nog steeds raar en enigszins beangstigend als je er weer uitschiet. Blijft gewoon heel vaag haha.

Mijn theorie of bewijs dat God niet bestaat:

God = paradox

God bestaat bij de gratie van de vraag “waarom”

Maar God kan geen antwoord op deze vraag zijn

Je kan God alleen erkennen door de vraag niet te stellen, waarmee je zijn bestaansrecht ontneemt.

Ergo: God kan niet bestaan

God = Alles = Universum of = Niks = bestaat niet

Alles = Niks

Geplaatst op

golven van het leven

Zit weer in de oude situatie als tevoren. Merkte dat ik nu weer op het gebied van meditatie begon “te willen”. Wilde weer verder vooruit, niet meer hoeven te vechten, wilde graag die moeiteloosheid, hierdoor ging ik me juist weer verzetten tegen wat is.

Ben ook weer ff chagrijnig geweest hierdoor, wat het verzet verergerd. Of ik ben chagrijnig door dit verzet.
Toen die energie-intensiteit zo hoog was, was ik van plan alleen met de honden te lopen en boek lezen en rustig houden. Nu alles weer “normaal” is, is het beter weer wat te doen, wat aan de websites bv. (die goed beginnen te lopen, gister 600 bezoekers op de 3 sites.)
Maar heb dus al het hele jaar lang last van die overgangen van ritme. Elke keer had ik zogenaamde overgangs-dagen nodig. Dagen waarop ik ff weinig deed en bv weer avondje tv ging kijken of internetfilmpjes, ff terugtrekken/zakken voor weer een nieuwe start.
Het zijn echter gewoon de golven van het leven en ik moet daar gewoon op mee surfen en niet denken in aparte fases.

Wat wel anders voelt als de oude situatie is dat ik eerst er gek van werd als mijn neus dicht zat, dat ik niet goed bij mezelf kon blijven als ik niet door mijn neus kon ademen. Nu lijkt het tegenovergestelde het geval. Dat ik juist beter in het hiernu kan blijven als ik door mijn mond adem. Voel dan ook meestal die intensiteit iets toenemen als ik dat doe.

Geplaatst op

energie opbouwen

Heb de halve nacht niet geslapen door alle energiestromen. Voelde deze nacht weer zo’n mini-explosie vanuit mijn binnenste (middenrif) en daardoor een energiegolf langzaam zich een weg naar buiten baande. Voelde het tot in mijn vingertoppen stromen waar het eindigde in een tinteling. Kreeg er een stijve van toen die golf daar aankwam, dat was wel grappig. Daarna ebte dat weer weg. (tot in de ochtend de seksdrive weer terugkwam) Maar heb de hele verdere nacht flinke energiegolven gevoeld die door hun intensiteit mij wakker hielden (niet dat ik slaap had)
Ben iets na 7:30 opgestaan (1:30 gaan slapen) en netjes meditatie gedaan en een lange ochtendwandeling in het park gemaakt (zonder hond). Dat voelde goed en ging daardoor gelijk plannen krijgen om op deze warme dag naar het strand te gaan, of daar te wandelen etc. Maar het is allemaal teveel, moet rustig wennen aan deze intensiteit. Al is alle herrie in de wijk (muziek, auto’s vrachtwagen etc) nu erg storend en heb ik nog meer behoefte aan lekker rust en stilte, dus is zo’n park of strand dan wel lekker kwa rustgevendheid.
Maar denk dat ik maar gewoon in de tuin ga liggen met de ventilator.

Voelde gistermiddag en vanochtend tijdens de wandeling weer korte momenten van “niets”, geen aanwezigheid van iets voelde. Hierdoor schreef ik gister in mijn telefoon:
Verlichting is niet iets, het is niets, afwezigheid van al het “willen”, “willen doen”, “zelf”. Maar volgens mij heb ik dat een flinke periode terug al eens geschreven. Maar dus lange periode voordat ik dat gevoel nu weer heb ervaren. (zou dat door het ontladen komen?)

Ben wel blij dat ik geen vriendin heb op dit moment want dan had ik deze fase echt niet gered. Ik sta toch wel bekend om mijn zelfdiscipline, maar dat was me echt niet gelukt. Met deze energie en dit gevoel kost het al enige moeite om geen seks op de computer te kijken of ’s ochtends de hand aan mezelf te slaan en de energie-druk eruit te laten. (waar ik normaal pornofilmpjes bij nodig heb, zou het nu zonder ergens aan te denken verder binnen een minuut zijn gebeurd)
Dus als ik het verhaal van Osho mag geloven dat dit nodig is om die energie-intensiteit op te bouwen wat nodig is om die verlichting te krijgen, begrijp ik nu weer eens extra waar dat celibaat vandaan komt en waarom er geen vrouwen in kloosters mogen komen. Dat zal vanwege deze fase zijn. (maar ja, vroeg me af hoeveel mensen deze fase bereiken)
Heb juist maanden geen behoefte aan vrouwen gehad, alleen maar problemen zo’n relatie. Niet dat ik nu een relatie wil, maar alleen het feit dat een meid die ik leuk vind op facebook 2 posts van mij liked, is genoeg om haar weer te willen, me voor te stellen hoe het zou zijn met haar te zijn, dit terwijl ik dat een tijd terug had afgesloten. (sinds ze terugreisde naar nederland) (toen wilde ik alleen weten “waarom”) Vraag me nu wel af hoe het seks-gedeelte zal zijn als je verlicht bent. Of zou je er dan geen behoefte meer aan hebben ? Zou je dat dan echt overstegen zijn zoals Osho dat noemt ? Al laat Kathie zich wel aanraken al stond het geschreven alsof ze het liet gebeuren en Eckhart heeft ook een partner/vriendin. Ach, zal het vanzelf wel merken als het goed is 🙂

Geplaatst op

Weten is geen beseffen, inzicht is beseffen wat je al weet.

Weer een belangrijke realisatie gedaan vanochtend, tijdens het uitlaten van de hond. Ik weet dat bewustzijn geen functie van de hersenen is en dat deze tijdloos, oneindig is etc.
Maar stiekem zie ik nog steeds mijn hersens als het middelpunt van wat ik voel en waarneem.
Dit is op zich goed te verklaren door het feit dat ik mij het meest bewust ben van mijn ego, de energie in mijn hoofd en mijn gedachten die dit voortbrengt. Dus ook al weet ik dat ik dat niet ben, het voelt nog steeds als het middelpunt van alles.
Ik besef mij dus nog niet wat “het geheel” nou is, ik ben me daar nog niet bewust van.

Ik dacht altijd dat ik moeite had om te accepteren dat ik alles al weet en dus alle antwoorden heb, maar het gaat niet om weten en accepteren. Immers hoe kan je dit gegeven accepteren als je niet beseft wat het betekent.
En daar ligt de laatste stap die ik moet zetten.
Ik moet echt gaan beseffen wat het inhoud, wat het betekent wat ik allemaal weet.

Dat is denk ik ook waarom meditatie zo belangrijk is. Het is een belangrijk hulpmiddel om mijn opgedane kennis toe te passen. Om het te ervaren en zo te beseffen wat ik al weet.
En door dat besef kan je weer meer kennis opdoen.

Willen

Zo wil ik graag aan iedereen de antwoorden geven, wil ik krijgen dat ze die snappen.

Maar antwoorden krijgen is nutteloos. (een antwoord krijgen zorgt er nml niet voor dat je deze snapt en beseft wat dat inhoud)
De zoektocht naar antwoorden, denken dat we antwoorden nodig hebben is slechts onderdeel van de illusie dat we incompleet zijn en dat antwoorden ons compleet zullen maken.
Alleen door die antwoorden zelf te vinden zullen we kunnen beseffen wat die antwoorden ook echt betekenen.

De drang om anderen dingen te laten beseffen, inzien is dus alleen maar weer een afspiegeling van mijn eigen behoeften om dingen te beseffen en inzien. Wat ik voor andere mensen wil en weet wat goed voor ze is , is dus weer niks anders dan een afspiegeling van mijn eigen behoeften.
(→ iets wat ik gister in het hondenpark zei tegen iemand toen we het hadden over de hulpverleningsmaffia in dit land)
Antwoorden zijn immers woorden van iemand anders. Alleen die persoon zelf weet wat die woorden betekenen. Alleen door zelf inzichten te krijgen, door zelf dingen in te zien, zal je kunnen begrijpen wat de ander met die woorden bedoeld.

Zowel de bewuste mensen als de onbewuste mens zijn nuttig om te groeien. Zowel de bewuste als onbewuste mens geeft mij die inzichten die ik nodig heb. (totdat ik inzie dat ik niks nodig heb, mij bewust ben van wat het inhoud om niks nodig te hebben)
Daar waar ik mij het meest aan irriteer bij andere mensen is dat waar ik het hardst bij mijzelf aan moet werken. De bewuste mens kan mij ook geen antwoorden geven omdat die niet weet wat ik wel of niet kan snappen, welke vragen ik heb, wat ik denk nodig te hebben. Waar ik aan toe ben om los te laten.
De bewuste mens kan alleen wijzen op of aangeven hoe ik zelf de antwoorden kan vinden. Maar het willen vinden, moet een inner-motivatie zijn, dat is niet iets wat je kan opleggen, ook dat is iets wat ze zelf moeten gaan inzien.

Zoals ik al wist bewustzijn= onbewustzijn. Het verschil bestaat alleen in de dualiteit van het denken. Ze zijn in realiteit 1.
Net als de mens , de bewuste en onbewuste mens zijn 1.

Osho zei verlichting komt door inzicht. Maar inzicht is niet het opdoen van kennis, maar inzicht is beseffen wat je al weet.
Osho gaf mij een antwoord, maar deze was betekeningsloos omdat ik niet wist wat dat antwoord betekende. Sterker nog, ik ga mij vasthouden aan de illusie van dat antwoord.
Antwoorden geven kan dus mensen zelfs van de waarheid weerhouden !!

Katie vertelde in het hoofdstuk wat ik gister voor het slapen gaan las. Dat onbewuste mensen ons laten zien hoe het niet moet. Dat zinnetje pikte ik op en met de context van de afgelopen dagen heeft tot dit inzicht doen leiden.
Het bevestigd voor mij weer hoe belangrijk het is om elke avond de woorden van bewuste mensen te lezen. Niet als antwoord, maar om mijzelf te helpen tot inzicht te komen.
Dit inzicht kan zij mij niet geven. Inzicht is immers niks anders als bewust worden van wat je al weet !

M.a.w. Alles is weer samen te vatten in:

Wees bewust ! (beseffen wat je al weet)

Geplaatst op

Mijn eigen behoeften projecteren op de ander

Willen

Mijn willen om andere mensen bewuster te maken is een reflectie van mijn ego die het geheel probeert te begrijpen. Een projectie van mijn eigen behoefte op die van een ander.

Katie omschrijft het als volgt:
“Niet mijn woorden, niet mijn aanwezigheid, niets aan mij is voor anderen van waarde. Wat waarde is kan niet worden gezien of gehoord. Ik ben onzichtbaar. Maar wat de mensen wel kunnen zien door het onderzoek, is hun eigen waarheid. Daarin zit de waarde, dat is wat je kunt ervaren als je genoeg hebt van het lijden. Je kunt je hand uitstrekken en het pakken, want het is van jezelf. Zolang het persoonlijk lijkt, alsof ik degene ben die heeft, kan niemand accepteren want er is niets persoonlijks en diep van binnen weten mensen dat.”

Mijn gedachten vertellen mij de hele tijd wat het ego wil en in plaats via mijn gedachten tegen mijzelf te praten, praat ik via iemand anders tegen mijzelf. Het zijn immers mijn behoeften. Hierdoor laat ik geen ruimte voor de mensen om zelf hun waarheid te vinden. In mijn interactie met andere mensen, in een poging die te helpen, ben ik eigenlijk alleen maar met mijzelf bezig.