Tag: willen

Geplaatst op

Alleen het ego kan bewust zijn van het concept ego

Het feit dat ik stop met ademhalen als ik mij alleen bewust ben van het ego-energie, doet mij denken aan dat boeddhisme verhaal over 3 leerlingen die moeten stilstaan als hun meester dat zegt en dan in een greppel moeten stilstaan (terwijl de meester onwetend binnen zit). Dan begint water de greppel in te stromen en klimt de eerste snel uit de greppel, de 2e op het laatste moment en de 3e blijft staan en wordt nadat hij stopt met ademen alsnog gered door zijn meester, waarna hij verlicht is. Vraag mij af of ze op deze situatie doelen, of ziet mijn denken weer verbanden die er niet zijn ? (alhoewel het eigenlijk niet uitmaakt)

Ik merk dat het helpt als ik mij tijdens meditatie puur bewust wordt van de lucht die in- en uitstroomt door mijn ademhaling en dus niet van mijn lichaam dat ademhaalt. Zou ik onbewust echt denken dat ik het ego nodig heb om adem te halen ? Vraag mij af in hoeverre deze connectie is gemaakt door alle meditatie door op mijn ademhaling te concentreren. Het lijkt mij daarom belangrijk (en dat doe ik al een tijd) mij nergens op te concentreren (op niks, op alles) , gewoon bewustzijn.

Ook lastig is, is het feit dat ik vanuit dualiteit blijf leven, voelen. Op zoek naar verlichting, mijn ware zelf. Maar dan zoek je het niet-ego en erken je dus het ego. Zoeken naar je ware zelf is zoeken naar je identiteit en illusie. Zoeken naar verlichting is zoeken vanuit je ego.

Alleen door volledige overgave aan het geheel, volledig loslaten van controle, volledig loslaten van “willen”, volledig loslaten van “willen weten wat ik kan verwachten”.
Het is moeilijk om alles te accepteren zoals het is, als ik zo op zoek ben naar verlichting. Moeilijk om het ego te accepteren en gewoon te laten zijn, terwijl ik weet wat mogelijk zou kunnen zijn.
Blijf in die paradox vastzitten dat “ik wil wat mogelijk is, ik wil verlichting” en het feit dat dit willen juist dat is wat mij afsnijd van het geheel en het ego in stand houd. Ervoor zorgt dat ik denk het ego nodig te hebben.

Gewoon bewust zijn van het geheel en het ego. Het ego is immers een concept, een idee, zolang ik mij daar bewust van ben leef ik nog vanuit het ego. Alleen het ego kan bewust zijn van het concept ego. Voor het geheel is er alleen het geheel, gewoon zijn.

17:00
Het is echt een mooie zomerdag en heb net 2,5 uur in het baleibos gewandeld. Daar kreeg ik opeens weer een versie van de gedachte die allemaal op hetzelfde neerkomt:

Het ego denkt dat hij afgescheiden is van het geheel en in feite is dat zo, want zo voelt het, zo gedraagt het zich (reageren wij) en dus lijkt het echt, alsof het echt bestaat. Maar feitelijk kan dat helemaal niet, het ego is natuurlijk ook gewoon een onderdeel van het geheel. Alleen het ego denkt dat hij afgescheiden is, het is slechts een idee, een overtuiging, die echt voelt maar helemaal niet waar is.
Het enige wat ik kan doen is dat (waan) idee laten vallen, die overtuiging laten vallen. Iets wat feitelijk niet bestaat, geen onderdeel is van de realiteit. Ik kan dus niet letterlijk wat laten vallen, of loslaten of proberen onderdeel te laten worden van het geheel of wat dan ook. Elke poging daartoe houd namelijk erkenning van het (waan) idee in dat het ego afgescheiden is van het geheel, erkenning van die overtuiging.

Dit hele dagboek en alles wat er geschreven wordt over het laten vallen van je ego, een worden met het geheel is allemaal grote onzin, want om dat te kunnen moet je eerst erkennen dat het ego bestaat en afgescheiden is/voelt. En dat is nou juist het probleem HAHAHAHA.

Wat een waanzin allemaal :-))
Wederom: Het is echt allemaal onzin: ALLES !!

Geplaatst op

Alle motivatie komt voort uit angst

Zelfs het proberen te focussen op het hiernu is kansloos. Het hiernu is waar je bent als je stopt met te proberen je te focussen ergens op.

Ik heb nog problemen met het loslaten van:

– Vrouwen/relatie/seks. Ik praat dit goed door mijzelf wijs te maken dat het biologisch is en niks met het ego te maken heeft. Dat een verlichte man nog steeds die wil heeft en dus niet losgelaten hoeft te worden. Is dat waar ? Dat kan ik natuurlijk niet weten, maar het zal zeker niet via het denken gaan, niet via motivatie, dus loslaten.

– Anderen helpen. Nog steeds de behoefte om anderen de weg te kunnen wijzen, niet eens ongevraagd, maar voor het geval ze het gaan vragen (Valse Hoop). Wat natuurlijk een bespiegeling is om mijzelf te willen helpen, mijzelf alles uit te kunnen leggen, begrijpen waarom we vastzitten in het ego, waarom we daar mee worden geboren.

– Motivatie. Geloof nog steeds dat ik motivatie nodig heb om tot actie over te gaan, om mijzelf te sturen. Dat als mijn motivatie wegvalt, ik niks meer zal doen, omdat het mij niet meer zou kunnen schelen.

– Denken/gedachten. Ik koppel het ego nog steeds aan mijn denken en dat weer aan mijn gedachten. Dat het denken afhankelijk is van mijn gedachten en mijn ego. Ook onzin natuurlijk. Denken is niet iets wat je doet, maar iets wat gebeurt. Geloof nog steeds dat ik alleen besef/inzicht kan krijgen via een gedachte _> om bewust ervan te zijn. Dus leren door te doen en dat de les dan via een gedachte, via het ego tot mij komt. (die dan moet zorgen dat ik het ego laat vallen hahahaha) Ook onzin natuurlijk.

– Toekomst. Dat door volledig in het hiernu te leven ik te laat ga reageren op dingen en het te ver laat komen totdat ik teveel problemen krijg. Dat ik geen belang meer hecht aan de dingen en dan alles op zijn beloop laat en pas ga reageren als het te laat is, alsof het ego degene is, die ervoor zorgt dat ik anticipeer op mogelijk toekomstige scenario’s. Ook onzin natuurlijk.

– Het gevoel te leven. Dat als ik het ego loslaat, dat ik dan dat wat mij menselijk maakt, dat wat mij gemaakt heeft zal verdwijnen. Dat ik niet meer het gevoel zou hebben te leven. Die leegte maar saai en eentonig zal zijn, waar ik als een zombie zonder emoties zal leven. Ook onzin natuurlijk.

Het antwoord is: Vertrouwen

Alle motivatie komt voort uit angst. Je hebt motivatie alleen nodig als je dingen “wilt”, vanuit het ego, als je wil handelen uit angst.
Laat alle motivatie los en je laat “willen” los en je angsten. Al mijn handelen zal dan uit liefde komen.

Geplaatst op

Ik wil is wat ik doe en wat ik doe is wat ik wil

Energieniveau is weer gestegen sinds gister.
Merkte vandaag op hoe ik mezelf weer spiegelde op mijn levensenergie waarvan ik lang geloofde dat het mijn ego-energie was. Dan geloof ik dat het einde van die energiegolven samenvalt met het einde van de blokkade, het zelf.
Dan kan ik lang wachten, want mijn levensenergie is oneindig.
Daarnaast wil ik de identificatie met mijn zelf, mijn blokkade opgeven. Want dat zal de blokkade opheffen.
Maar gedurende dag keer ik elke keer terug naar het zelf omdat “Ik” alles wil ervaren. (zodat ik het kan begrijpen, herkennen en mijn doel bereiken van geluk ervaren)
Dus houd ik vast aan het zelf omwille van het willen ervaren.
Daarnaast realiseer ik me dat ik vooral tijdens meditatie me wil desidentificeren met mijn zelf en het daardoor afwijs, ik geloof dan dat het zal verdwijnen doordat ik het afwijs.
Ik wijs dus nog steeds mij zelf af.
 
Daarom wilde ik nieuwe vrienden maken, maar lukte dat niet omdat ik het gevoel had dat iedereen mij afwees omdat ze het te druk hadden met hun eigen leven. Wat niet waar was, ik had gewoon verwachtingen waar niet aan werd voldaan en het hele gebeuren is een afspiegeling hoe ik zelf ben. En ik blijf anderen dus afwijzen omdat ik mezelf afwijs. Wil ik iedereen loslaten, omdat ik mezelf wil loslaten.
 
Het is heel tegen intuïtief, maar ik zal mijzelf moeten accepteren zodat het een geheel zal zijn en niet meer de boel blokkeert en zich afgescheiden voelt en in controle.
Het is natuurlijk bekend dat volledige zelfacceptatie nodig is. Maar mijn brein legt gewoon niet de link dat dat betekent dat ik dus ook niet de illusionaire zelf moet afwijzen, maar moet accepteren.
Al is het wel weer logisch dat het afwijzen zelf weer de blokkade is haha.
 
Ik merk tijdens mijn ochtendroutine ook opeens hoe het afwijzen van het zelf, ook het afwijzen van ervaringen is. Ik wijs die af omdat ik de overtuiging heb dat die vanuit het ego komen. Ik oordeel dus (vanuit het ego haha) welke ervaring of welke handeling die gaat komen vanuit het ego of vanuit het geheel komt. Dan redeneer ik dat ik het ego geen macht moet geven en de ervaring/handeling waarvan die gaat komen ((of aan het doen ben) en heb beoordeelt als vanuit het ego zijnde) niet moet uitvoeren, er niet op moet reageren. M.a.w. ik merk dat ik iets ga doen/ervaren en dan blokkeer ik die ervaring omdat ik heb beoordeelt dat hij vanuit het ego moet komen hahaha.
Het is vanuit de redenatie dat het ego alleen macht heeft omdat ik het die macht geef. En ook daar heeft mijn denken weer een trucje op verzonnen om het zelf mee in stand te houden. Wat een verlichte ook zegt, mijn denken weet er wel een doel van te maken , iets om na te streven, iets om te doen etc. 
Ook leg ik mezelf dingen op omdat ik mezelf moet trainen in niet-doen en om dus constant bewust te zijn, alert te zijn dat ik niet wat aan het doen ben (vanuit het ego dus). Maar daar maak ik dan weer een doel van, iets wat ik moet doen. En dus ben ik aan het doen of mezelf te leren niet te doen. Onmogelijke paradox en slechts weer een trucje van mijn ego. 
Maar ik blijf dus onbewust de controle willen houden en dus vasthouden aan het zelf, door het af te wijzen, door te oordelen en door ervaringen/handelingen te blokkeren die ik beoordeelt heb als niet-goed zijnde. Die de onbalans in stand zouden houden. En uiteraard is juist dit proces weer wat de onbalans juist in stand houd. 
(ik lig nu dubbel om de onzin hiervan, hoe kon ik zo debiel zijn hahaha)
 
Onbewust gaat het zo:
De gedachte komt: Ik moet ff stofzuigen. Dan wordt dat omgezet in een “ik wil stofzuigen”. Dan wordt er energie geblokkeerd zodat het gevoel van controle komt wat ervoor moet zorgen dat ik ook daadwerkelijk ga stofzuigen en dat ik niet tussen de gedachte en de handeling wat anders ga doen, doordat ik geen controle heb over wat ik doe en gaat gebeuren.
Maar de gedachte is weer een resultaat van een intentie om te gaan stofzuigen die uit het geheel komt, uit het niets. 
Dus het geheel wil iets doen, heeft de intentie om iets te doen en dan komt daar de gedachte of overtuiging bij dat ik dat ook moet gaan doen wil alles goedkomen. Dat als ik dat niet ga doen, dat er dan wat mis zal gaan. 
Dus ik blokkeer de boel om een intentie na te streven die al uit zichzelf was ingezet. 
 
Dit kan je weer omzetten in de omschrijving dat het “Ik”, het ego beter denkt te weten wat ik moet gaan doen dan het goddelijke , het geheel. M.a.w. je wijst de realiteit af en creëert je eigen. 
Wat is nou het juiste wat ik moet doen ?, het juiste om te doen ? Welke ervaring is de juiste ? Wat is het juiste gevoel ? Wat is de juiste intentie ? 
Het antwoord is heel simpel: “Ik weet het niet” :-))
 
Ik wil is wat ik doe en wat ik doe is wat ik wil, waarom zou ik het anders doen ?
Iets doen tegen je wil in is slechts weer een illusie, een wens dat de realiteit anders zou zijn.
Ik moet werken voor geld maar dat zou ik liever niet doen is een mooi voorbeeld. Het is slechts weer de overtuiging dat het leven beter zou zijn als er wat zou veranderen, m.a.w. dat er nu wat mis zou zijn.
Je doet de dingen uit angst, angst om te sterven. Je doet liever wat anders, maar kiest ervoor naar je angst te luisteren omdat je ervan overtuigd bent anders dood te gaan.
Kies er gewoon voor om te sterven.
Kies er voor om geen controle te hebben
Kies voor het leven
 
17:00
 
Het zelf bestaat wel en niet. Het is alleen niet iets permanents. Net als gedachten is het idee/ervaring van een zelf slechts kort en vluchtig. Zonder oorzaak verschijnt het uit het niets en is net zo snel weer verdwenen.
 
Het is dus acceptie van het elke keer opnieuw sterven en geboren worden. Vechten tegen het idee van een zelf die helemaal niet bestaat is weer vechten tegen de realiteit.
Ik probeerde het zelf te laten verdwijnen zodat het niet meer opnieuw zou kunnen komen om lijden te veroorzaken. Maar het is gewoon elke keer weer laten voor wat het is. Soms volgt een handeling op een idee, soms niet. Zonder een zelf dat in controle is of echt bestaat. Slechts als tijdelijk vluchtig idee.
 
24:00
Het komt erop neer elke ervaring te verwelkomen. (zonder te oordelen)

Geplaatst op

Er zit geen afstand tussen wat ik doe en wat ik wil

Soms voelt tijdens het mediteren een bepaald geluksgevoel zo intens dat het overweldigt. Het wordt ervaren alsof je het moet minderen, moet afzwakken omdat je het anders niet overleefd. (en dat gebeurt dan)
Maar het enige wat dat niet kan overleven is je illusionaire zelf, je lichaam gaat het prima mee. Laat het dus gebeuren, accepteer de intensiteit, de overweldiging. Het gevoel dat het teveel is en je het niet aan kan.
Omarm de dood.
(het is uiteraard niet echt, slechts een illusie)
 
19:30
 
Begin nu pas te beseffen met wat Katie probeerde te vertellen in het boek van haar partner. Hierin zei: ” hoe weet ik wat het juiste is dat gebeurd voor mij ? Want dat is wat gebeurd. ” iets in die trant.
 
Hoe weet ik dan wat ik wil ? Wat ik wil doen ? Wat ik wil gaan doen ?
Dat is een vraag waar ik lang mee heb gezeten. Ik bleef maar interpreteren: ” maar dat is toch wat ik wil?” Bij een gevoel of een gedachte.
 
De waarheid is dat ik niet kan weten wat ik wil. Dat wat ik doe is wat ik wil. En niet dat ik een toeschouwer ben van wat ik doe of dat ik ervaar wat ik doe.
Er zit geen afstand tussen wat ik doe en wat ik wil.

Geplaatst op

Mijzelf betekenis geven

Belangrijk egomechanisme wat nog actief is, is het feit dat ik mijzelf betekenis probeer te geven, door doelen te stellen, door mijzelf verantwoordelijkheden op te leggen. Door de overtuiging dat ik iets moet bijdragen, mijn deel moet doen om de wereld weer een beetje beter te maken.
 
Het geeft of wil constant betekenis geven aan wat ik doe zodat het weet waarom ik het doe, zodat er een reden is dat ik het doe.
 
Het wil graag weten wat ik wil, interpreteren wat ik wil, zodat het er een betekenis aan kan geven en zo een reden weet waarom ik het doe.
 
Wat ik doe is wat ik wil, wat ik wil is wat ik doe, er zit geen afstand tussen, het is hetzelfde. Dat wat gebeurt is wat ik wil, dat wat ik wil is dat wat gebeurt.
Er is geen reden, geen oorzaak, geen begin, geen eind, geen betekenis.
 
17:00
 
Zou het zo zijn dat ik de overtuiging heb dat er slechts een overtuiging in de weg staat voor het volledig besef dat ik verlicht ben ?
Dus nog steeds overtuigd dat er een oorzaak zou zijn, een reden.
 
Als je een oorzaak zou identificeren dan zou die in het verleden liggen. Het verleden bestaat niet meer en is de oorzaak niet anders te identificeren als een gedachte, een concept van de realiteit in het verleden. Een illusie.
De oorzaak is niet te identificeren in de realiteit.
Dat er een blokkade is van een energiestroom is niet de oorzaak en ook geen reden. (en je kan niks doen om die op te lossen, gaat vanzelf weg door het niet meer te voeden)
En er is ook niet iets dat ervaren kan worden.
(als doel)
 
00:30
 
Dat is ook wel een mooie uit een youtube filmpje van Mooji, het maakt helemaal niet uit wat het (ego)denken ervan vind.
Hahaha
 
In een ander filmpje legt hij uit hoe je je identificeert met waar je attentie heen gaat, dat klopt maar half, immers wat is daar bewust van ? elke attentie op een object, zoals ademhaling of gevoel of ervaring is in feite inattentie. Attent zijn van de attentie is werkelijk attent zijn.

Geplaatst op

Ik weet gewoon wat ik wil zonder te weten wat ik nou wil

Ik kan niet weten wat ik wil.
Iets willen is onzinnig.
 
Beide zijn waar. Maar natuurlijk ook weer niet. Het gaat weer om interpretatie. Vanuit het ego-mechanisme is het zeker waar. Dat is het zelfdestructieve willen.
Buiten het ego-mechanisme gaat het ook niet meer om iets willen. Buiten het echo-mechanisme bestaat alleen doen en niet-doen.
Maar hier zat ik een beetje vast in een valkuil. De overtuiging wat ik doe is wat ik wil en wat ik wil is wat ik doe. Het is op zich juist, maar kan weer als excuus gebruikt worden.
Daarnaast ook het: Het maakt niet uit wat ik extern doe, voor mijn interne leven. Ook dit is waar, maar kan weer als excuus gebruikt worden.
Ik zat vast in de illusie van het proces. Zo van, “het komt vanzelf goed en daarom is alles goed”. Maar ook dat wordt als excuus gebruikt.
 
Ik besefte mij opeens dat ik helemaal niet deed wat ik echt wilde. Omdat ik vast zat in het “ik kan niet weten wat ik wil”. Als ik het wil, doe ik het wel. Er is immers alleen doen en niet doen.
Ik liet mij ondanks alles toch nog steeds leiden door mijn innerlijke gevoelens. Door mijn begeertes. Ik wilde toegeven aan die begeertes, wat maakte het nou uit ? (simpele begeertes zoals inactief zijn en snoepen)
Het was weer de misleiding van het volgen van mijn inner-gevoel. Terwijl ik al wist dat ik die niet kan voelen. Het was de misleiding dat er iets te volgen was. Er is niks. Dus ook niks te volgen.
 
Ik hield mijzelf voor de gek door de overtuiging dat ik “het proces” moest volgen. Dat ik “het proces” niet mocht verstoren/saboteren. Dat ik mij moest overgeven aan het proces.

Maar ik ben er al, ik kan mij nergens meer aan overgeven, behalve aan mijn ego. Hahaha.
Ik ben er al en kan dus niks meer volgen. Ik ben er al en kan dus niks meer doen.
Ik dacht dat er intern nog wat gebeurde, nog wat moest gebeuren. De illusie van “het proces”. Maar ook dat is gewoon het ego-mechanisme. Een interpretatie van het stilvallen ervan.
Wat ik ook hierover zeg, het zal het niet zijn. Het zal niet te begrijpen zijn. Je zal er verder niks aan hebben. Ik zal er niks aan hebben. Ook ik kan het niet begrijpen.
Al oude verhalen gelden niet meer.

Verlicht zijn is gewoon een weten. Iets wat er is ondanks wat ik voel, ervaar , denk (te begrijpen)etc. Zo gaat het ook met weten wat ik moet doen. Ik weet wat ik moet doen, ondanks wat ik voel, ervaar of denk. Weten wat ik moet doen is niet iets wat ik ervaar, of voel of weet via het denken. Het is er gewoon.
Ik wil gezond zijn. Ik wil voldoende bewegen. Ik wil voldoende geld verdienen. Dan ga ik dat verder invullen. Maar ik doe het niet meer omdat het een goed gevoel oplevert, omdat het mijn leven beter maakt. Ik kan wel zeggen dat ik het doe omdat ik weet dat het het juiste is om te doen, maar er zit geen goed of fout in. Ook wil ik er voor mijn innerlijke wereld niks mee bereiken, terwijl ik sowieso niks in de externe wereld wil bereiken. Het is ook niet iets wat ik bedenk op basis van rationele argumenten. Dat kan ik achteraf wel doen natuurlijk. Maar elk gedrag is achteraf te rationaliseren. Dat is wat het denken doet. Dat is nou de valkuil.
 
Terwijl ik dit tik begint het besef weer van de onzinnigheid van dit verhaal. Immers wat ik ook zeg, het zal het niet zijn. In feite is het met mijn eigen denken ook niet te begrijpen. Ik maak er een mooi verhaal van en dan doe ik net alsof ik het begrijp, maar dat is mezelf voor de gek houden. Dus schrijf ik nu: Ik weet gewoon wat ik wil zonder te weten wat ik nou wil. Ongeacht wat ik voel, ervaar en denk. Ongeacht de gevolgen voor mijn gevoel, ervaringen of wat ik erover denk. De hele uitspraak slaat nergens op en toch denk ik het te begrijpen. Maar het is betekenisloos, want tenzij je ervaart wat ik ervaar (wat geen ervaren is) zal je het toch nooit kunnen begrijpen.
 
15:30
 
Het waren maar verhaaltjes. Het zijn maar verhaaltjes. Het zullen altijd alleen maar verhaaltjes blijven.

Geplaatst op

Doel van het leven

Gewoon zijn, compleet, zonder oordeel, zonder angst, zonder problemen, is ook gewoon een behoefte. We noemen dat dan een spirituele behoefte.
Via het ego interpreteren we dit echter helemaal verkeerd en projecteren we dit op de externe wereld. Compleet zijn via een liefdesrelatie. Of een moreel juist persoon te zijn. (Politiek correct)
Het is iets wat we kunnen krijgen door hard te werken, opoffering en doelen stellen. Via macht en/of geld. Door betekenis cq iemand of de wereld redden. (Geloven we)

Maar spirituele verlichting is wat dat betreft juist. Het is wat we al zijn en we kunnen ervaren door te stoppen met al die (zelfdestructieve) onzin.
Dan kan je gewoon even gaan zitten en weten; “dit is het doel van het leven; hier zitten, gewoon zijn, compleet, zonder oordeel, zonder angst, zonder problemen.”