Zit ook nog steeds in de illusie vast dat ik constant mijn volgende handeling via mijn denken moet beslissen. Die beslissing moet zo efficiënt mogelijk zijn en er ook voor zorgen dat ik het juiste doe. Mijn ego blijft mij maar willen aansturen om het juiste te doen en ik geloof ook dat ik hem daarbij nodig heb.
Ik maak me niet meer druk om mijn verleden, ook niet meer echt om mijn toekomst (alleen indirect) , maar wel om vandaag. Wat moet ik vandaag doen ? Wanneer moet ik wat doen ? In welke volgorde ? Wat moet ik doen om rustig te worden van binnen ? Hoe zorg ik ervoor dat ik relaxed wordt maar wel bezig blijf en mijn dingen blijf doen ? Mensen met een druk leven en verantwoordelijke baan zouden niet kunnen begrijpen dat ik iets heb waar ik mij de hele dag druk om kan maken. Iets heb wat ik constant zo goed mogelijk wil doen.
Maar wat ik eerst in het groot had, heb ik nu gewoon in het klein. Maar ipv gister en morgen , maak ik me constant druk over het komende uur. Mijn ego vertelt mij constant eerst dit en dat even doen en dan wordt ik weer rustig. Maar het gebeurd nooit, er is altijd wat.
(zoals nu de problemen met mijn websites, die liggen er nu alle 4 uit en ik kan alleen maar wachten tot ze op mijn email reageren)
Mijn denken blijft constant actief omdat het alles wil monitoren. Het wil alles begrijpen. Het denkt dat als het begrijpt hoe het zit, dat het dan weet wat het moet doen om rustig/vredig te zijn.
En ik blijf maar in de illusie geloven, ondanks alles wat ik geschreven heb. Als dit en dat, dan zal het gebeuren. Maar die stilte/vrede is niks anders dan de afwezigheid van het doen/denken. Er is niks om naar toe te gaan, efficiëntie leid niet tot geluk.
Waarom geloof ik nog steeds dat mijn ego alle beslissingen moet nemen ? Dat mijn denken/ego moet beslissen om ervoor te zorgen dat ik die vrede kan vinden ? Paradoxaal is dat juist wat die vrede in de weg staat.
19:00
Toch gewoon ziek geworden vandaag (buikgriep?) , wel vaag na zoveel dagen. Wel bagger met 3 honden in huis die gewoon uit moeten en dit klote weer met de hele dag regen.
Maar aan de andere kant geeft het je wat te doen. Want behalve ziek, staat mijn hoofd ook op springen kwa energie. Zou er niet moeten aan denken om nu tv te kijken. Zelfs een boek lezen valt al zwaar.
Ben blij dat ik mijn ORS in mijn kast op voorraad heb. Want zoals zo vaak wordt ik op zaterdagavond ziek en had dus normaal pas maandag naar de winkel kunnen gaan, of morgen naar de weekend apotheek.
Misschien moet ik dit toch maar als signaal gebruiken me nu eens over te geven aan wat is en er niet meer proberen er tegen te vechten. Het is het gewoon niet waard, je hebt alleen jezelf ermee.
Had wel een soort van realisatie na mijn middagtukkie (voelde mijn ziekte al aankomen vanmiddag) Ik maak dezelfde fout die al die boeddhisten maken, waarvan ik al wist dat het niet klopte toen ik nog maar net aan dit pad begonnen was. Je wordt niet verlicht door het lijden uit te bannen, of door je nergens meer aan te hechten, of alles lief te hebben. Dat is het spelen van een spelletje. Door verlichting zal je niet meer lijden, hecht je je nergens meer aan en heb je alles lief. Het is een kwestie van loslaten, maar dat is niet iets wat je doet, er is geen zelf die dat kan doen. Het is nml het zelf wat je moet loslaten.
Dat loslaten is wat er gebeurd als je je ontspant en zelfs dat is eigenlijk niet juist. Want jezelf ontspannen impliceert dat er een zelf is die dat doet. Het is echter de afwezigheid van jezelf inspannen en van een zelf.
Je bent niet verlicht omdat je de hele dag meditatief bent, je bent de hele dag meditatief omdat je verlicht bent.
Eckhart e.a. Hebben niks gedaan of “geleerd te doen”, behalve gewoon los te laten, zichzelf niet meer in te spannen.
Je moet dus niet leren hoe je iets moet doen, iets te zijn. Je moet leren iets niet meer te doen, niet meer proberen te zijn. Gewoon stoppen met doen (analyseren/efficient/goed etc)