Ik lijk een belangrijke verandering te hebben ervaren, maar ik heb eigenlijk geen flauw idee wat. Het enige wat ik mij wel denk te realiseren is dat er helemaal niks veranderd of zal veranderen. 7 jaar lang heeft het zelf het idee dat er wat bijzonders aan het gebeuren is, en gaat gebeuren. Dat ik zo anders ben en zal zijn dan anderen. Wat natuurlijk weer waar en niet waar is tegelijkertijd.
Maar het idee dat er met het wegvallen van het zelf er een bijzondere ervaring voor in de plaats komt lijkt nu verdwenen. En dat is eigenlijk een opluchting.
Heb nu eerder het idee dat alles weer aan het worden is zoals het was. Dat ik gewoon weer hetzelfde en net zo primitief ben als alle andere mensen. Want dat is wat ik nog wel enigszins meekreeg. Acceptatie van hoe primitief ik (we) eigenlijk ben in mijn kunnen en doen.
Het lijkt een negatief oordeel, maar dat is het niet. Gewoon een observatie.
Maar het hele idee van een of andere verheven guru met inzichten en ervaringen is nu verdwenen en lijkt zelfs belachelijk.
Een bevestiging dat ik er goed aan gedaan heb om daar nooit naar te handelen. Een bevestiging dat guru’s die daaraan meedoen nog steeds midden in de illusie zitten, alleen op een ander niveau.
Het zou wel eens kunnen zijn omdat de dualiteit aan het verdwijnen is of is verdwenen. Immers dan is er ook geen ruimte meer voor dat soort ideeƫn en ervaringen bedenk ik mij nu haha. Grappig.
Dat zou wat zijn. Zit ik 7 jaar te wachten op een bijzondere ervaring van het wegvallen van de dualiteit waarin ik een ben met het geheel en innerlijke rust heb en al die ongein.
Alhoewel ik wel een innerlijke berusting ervaarde, was/is dit een tijdelijke reactie op iets.
Maar dus zonder die dualiteit, zonder zelf heeft niks daarvan nog enige betekenis. Geen enkel verhaal meer uit mijn dagboek. Haha.
Op een of andere manier voelt het toch ook wel heerlijk om verlost te zijn van al die paradoxale onzin. š