Tag: ego

Geplaatst op

Verbeter de wereld begin bij jezelf

Na mijn inzichten over het denken gister, voelde ik me toch weer wat overweldigt. Wilde weer op de bank liggen niks doen en film kijken. Bij de Matrix was dat eigenlijk best een goed succes, dus dat zal er wel aan bijgedragen hebben. Heb in de kou nog wel een meditatiewandeling in het park gehouden. Maar aan het eind wist ik al dat ik ging toegeven aan de behoefte weer lekker op de bank te zitten met een filmpje. Ben weer naar de bibliotheek geweest en daar “avator” en “american gangster” gehuurd en dus hele avond tv gekeken. Ben ook pas weer tegen 2:00 naar bed gegaan. Maar weet je, het is niet erg. Ik geniet ervan en dat is belangrijk. Het moet wel leuk blijven, dat is immers het doel. Gewoon “zijn” en “accepteren”, dus ga ik er dan ook niet tegen vechten onder het mom van wilskracht en discipline.

Ja routine is belangrijk, maar strakke schema’s (zoals in kloosters) doen geen recht aan de aard van de natuur. Die is naast bepaalde vaste patronen, meestal gewoon een golf-beweging net als de oceaan waar we uit komen. Elementaire deeltjes of iig QM leert ons dat die deeltjes in golven bewegen, net als licht dat zich ook als een golf gedraagt. De wind en regen is ook en goed voorbeeld, het weer.

Werd wel gewoon om 9:00 wakker en heb mijn pilatus gedaan vanochtend. Voelt lekker om dat te doen. Ik merk nu ook hoe gecontroleerd je dat echt moet doen, hoe goed je je spieren in je lichaam moet voelen. Ook hoe zwak die nog zijn. Dus heb hier voorlopig wel een lange termijn doel mee.

Daarnaast merk ik dat het hebben van doelen elementair is, gewoon “zijn” in het “hier en nu” kan niet zonder dat dat binnen een doel is. Je kan niet 100% geconcentreerd zijn in het nu, als je geen doel hebt.
Het elementaire verschil is alleen dat je die doelen niet hebt om geluk te krijgen, om vrede te krijgen. Die doelen zijn juist een uiting van je innerlijke vrede en geluk.
Ipv dat je doelen nastreeft om er energie aan te onttrekken, om jezelf daar mee te proberen te vullen, streef je doelen na om uiting te geven aan de energie die je wil geven vanuit je innerlijke geluk en vrede.

Dit dagboek schrijven is een doel van mij, een inkomen verkrijgen om dit weer mogelijk te maken, sporten/eten voor een gezond lichaam. Maar vooral dit dagboek en mijn toekomstige website. Dit zodat als het mij lukt om gestilde concentratie te ontwikkelen en de identificatie met mijn ego op te geven, dat anderen kunnen leren hoe mijn pad is geweest, hoe ik hier gekomen ben.
Het is mijn denken dat dit saboteert. “wie wil jou verhaal nou horen?”, “mensen willen niet geholpen worden”, “lekker arrogant om dat te denken dat anderen daar op zitten te wachten” etc etc.
Maar ik doe het niet voor anderen. Ik doe dit om uiting te geven aan mijn gevoel, om mijn innerlijke energie uiting te geven. Het steunt de motivatie die je hebt op dit pad, of ontwikkeld op dit pad.
Ik begrijp nu wat boeddhisten zeggen als ze vertellen dat je motivatie puur moet zijn, je moet het doen om mens en natuur te helpen en te bevrijden.
Eerst begreep ik dit niet. Ik deed het voor mezelf en begrijp al dat iedereen het zelf moet doen, ik kan het niet voor ze doen. Er is dus niks mis mee om je motivatie te beginnen puur voor jezelf te doen, om er beter van te worden, meer geconcentreerd, gelukkiger.
Maar nu ik hier ben is dat niet meer voldoende, als dat nu mijn enige motivatie zou zijn, zou ik waarschijnlijk niet verder gaan. Maar mijn motivatie is nu ook om anderen te helpen, om de negativiteit van het ego te stoppen de omgeving te beïnvloeden. Om andere mensen niet te besmetten. Net zoals Eckhart en anderen doen, bij mij gedaan hebben. Om deze golf van bewustzijn die de enige logische volgende stap is in onze evolutie is helpen te verspreiden. Dit zal de wereldvrede en eenwording met onze natuur bewerkstelligen waar iedereen zo hard naar op zoek is.

Maar de motivatie is nu totaal het tegenovergestelde. Ipv wereldvrede en eenwording met onze natuur op te leggen zoals ik denk dat het moet zijn (Nastreven van een ideaal). Om mij te bevredigen, zodat het mij geluk brengt en mij de kans zal geven om gelukkig te zijn, zal de motivatie niks anders zijn dan een uiting van wat je al bent. Vrede en onderdeel van je omgeving, een met je omgeving.

Verbeter de wereld begin bij jezelf.

Moet je dus letterlijk nemen. Wereldvrede en redding van de natuur op aarde kan je alleen bereiken door jezelf te bevrijden van het destructieve ego. Door je te ontdoen van je illusies en zien dat die wereldvrede en eenheid met de natuur al lang hier is.
De 2 stromingen in het boeddhisme waar je bij de een het einddoel is om jezelf te bevrijden en bij de ander om iedereen te bevrijden, zijn dus eigenlijk gewoon hetzelfde. Dit onderscheid bestaat alleen in het ego.

Terugkomend op dat je doelen nodig hebt om gewoon “te zijn”. Als ik ga mediteren is mijn doel om 20 minuten gewoon te zitten. Als ik ontbijt is mijn doel om de boterham te smeren en te eten. Als ik pilatus doe heb ik als doel een bepaalde beweging/ oefening te doen.
→ Dit doe ik weer met als doel een gezond lichaam te hebben en sterk lichaam
→ Of omdat ik wereldvrede wil en de natuur van de aarde wil redden. Daarom is het mijn doel om mezelf te bevrijden –> te mediteren → om dit te schrijven → om daarna die website te maken (gezond en sterk lichaam valt hier eigenlijk ook onder)
Allemaal uitingen van een innerlijke motivatie , een gevolg van het luisteren naar mijn gevoel.

Geef dus niet je ego-doelen op om dit (verlichting) te bereiken, door deze te ontwikkelen door naar je gevoel te luisteren , zullen die vanzelf oplossen.

Waar ik ook nog mee zat is het onderwerp “leren”.
Op zich lijkt het een uitdaging van het ego om alles te willen begrijpen, om te weten hoe de wereld in elkaar zit. Zo denkt het controle te krijgen op zijn omgeving en dus zijn angst voor de dood. (betere overlevingskansen) Is het dan nog wel goed om al die boeken te lezen ? Ook de wetenschappelijk en de spirituele.
Maar deze drang om alles te willen begrijpen is wat ervoor zal zorgen dat je het ego zal gaan opgeven. Mijn doel om te leren is gewoon anders. Mijn doel is nu niet meer om te weten hoe de wereld werkt om mijn illusie van controle te voeden, maar om dit juist op te geven. Je leert om te niet-leren om te on-leren. Te weten dat het allemaal een illusie is. Dat wat je dacht dat echt was, dat wat je dacht te weten is allemaal een illusie. Je leert om te on-leren.
Ook hier is de motivatie weer anders, ipv vanuit het ego , vanuit je gevoel.

Ironischerwijs zal dat mijn overlevingskansen zoveel groter maken 🙂 (ego is zelfdestructief)

Net als in oosterse vechtsporten waar je de krachten van de tegenstander gebruikt om hem te verslaan, zo moet je de krachten van het ego gebruiken om je identificatie ermee op te geven en dus te verslaan.

Geplaatst op

Goed en slecht

Er is maar 1 juist pad !

De concepten goed en slecht, of goed en fout bestaan niet. Ze zijn een onderdeel van de illusie, een concept van het denken (→ illusies zijn echt)
Nu zie je steeds meer mensen dit zeggen en hier naar leven. Ze accepteren van alles vanuit de filosofie dat er geen goed en fout is, alleen lessen die geleerd moeten worden.

Maar zolang je nog in die illusie leeft, is er nog goed en fout, juist omdat je nog die lessen moet leren. Als er geen goed en fout was geweest, hoefde je ook niet meer te leren. Doen alsof er geen goed en fout is, terwijl je nog in die illusie leeft, is alleen maar een illusie in een illusie creëren !
(Je probeert de perfecte Matrix te bouwen (wereld) maar dat is onmogelijk. Je zal het nooit accepteren)

M.a.w. Mensen die dingen goedpraten of onderbouwen met er is geen goed en slecht terwijl je nog in die illusie leeft is jezelf voor de gek houden, er is maar 1 waarheid.
Dat is dat het juist pad leid naar de plek waar je begonnen was. Daarom voor iedereen anders, maar ook hetzelfde.
Jezelf accepteren is niet denken dat alles goed is aan jezelf. Het is accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn.
Vraag ik me alleen af of je bevrijding kan bereiken door volledige zelfacceptatie ? Want als je je identificeert met je ego, welke zelf accepteer je dan volledig ? Lijkt mij toch je ego en je illusie ? Of zal het volledige accepteren van jezelf en dus je ego er juist voor zorgen dat deze verdwijnt ? Ik weet het niet.

Voor Eckhart en Katie was het makkelijker om hun identificatie met hun ego op te geven, omdat deze zoveel lijden in hun leven veroorzaakte. Ze konden niet meer leven met zichzelf. Er was dus een overlevingsdrang paradoxaal om die identificatie met het ego op te geven.
In mijn geval is het ook het ego wat mijn lijden verminderd. Ik gebruik de kracht van het ego om zichzelf zwakker te maken. Nu mijn lijden zoveel is verminderd maakt dit de illusie aantrekkelijker. Nu kan ik ook andere mensen helpen om hun lijden te verminderen, wat weer een doel geeft aan het leven.

Dit doel om mensen helpen lijkt puur, lijkt gevoel, maar is eigenlijk niks anders dan een product van het ego om zo zichzelf in stand te houden. Het lijkt alsof ik dan alleen geef, ik hoef er niks voor terug, wat ze ermee doen moeten ze zelf weten, maar stiekem wil ik dat ik gelijk heb, alleen maar laten zien dat ik het snap en zij nog niet, dat mijn ego de illusie ontmaskerd heeft (zichzelf) en hun ego nog niet. Ondertussen identificeer ik me nog steeds met mijn ego.

Een leraar kent alleen zijn eigen pad, kan die van de ander niet kennen. Zolang je niet zelf verlicht bent kan je geen leraar zijn, je motivatie zal altijd uit je ego komen en daardoor altijd schade aanrichten.
Als je nog niet verlicht bent, je nog identificeert met het ego dan leef je door de motivatie van krijgen. Zonder ego leef je met de motivatie van geven.
Leven met de motivatie van geven terwijl je nog niet verlicht bent is niks anders dan een illusie in een illusie.

Ik heb nu het gevoel dat ik op het punt ben dat het ontmaskeren van het denken op zijn eind loopt. Ik heb begrepen dat het allemaal nutteloos is. Ik denk (!) dat de volgende stap moet zijn om de kracht van het ego te verminderen door te leven in het “hier en nu”.

Ik moet bezig zijn met de paradox van nutteloosheid. Het ego is nutteloos, maar overtuigd mij van zijn nut door mij te overtuigen dat het leven zonder hem nutteloos is. Vreugde is er alleen als het ergens toe dient. Iets doen wat nutteloos is zal geen vreugde brengen. Maar ik moet de nutteloosheid van het bestaan inzien om dat geluk in mezelf te kunnen voelen.

Op dit moment probeer ik mijn identificatie met het ego los te laten door me te identificeren met mijn gevoel. Dit gevoel in mijn lichaam is echter een product van mijn ego. Ik “weet” of “voel” dat mijn echte ik met liefde en geluk daar zit en wil geven, ik kan deze echter niet voelen, omdat ik nu nog alleen het gevoel veroorzaakt door het ego in mijn lichaam voel.
Ik probeer dus eigenlijk de identificatie met het denken van mijn ego los te laten door dit te vervangen met een identificatie met het gevoel van mijn ego.

(zouden boeddhisten dit bedoelen met je bent nog je geest/denken , nog je lichaam, je bent geen van beide ? )

Ik voel steeds meer hoe handig een sterk krachtcentrum is, zowel voor zitmeditatie , als loopmeditatie, als leven in het algemeen. (gezondheid) bevestiging hoe handig pilatus is. Met meditatie vraag ik me een beetje af of het beter is om je concentratie/bewustzijn zo specifiek mogelijk te houden. (bv alleen buikademhaling) of juist op alles. Op zien+horen+ademhaling+voelen / goed zitten. Of leid het een tot het ander, stapje voor stapje dus ?

MOE ZIJN

Ik ben heel lang bang geweest om mezelf maar moe te maken, daardoor wilde ik juist steeds dingen afdwingen, wat me natuurlijk weer vermoeide.
Lichamelijke moeheid is duidelijk, die is echt en dienst naar geluisterd te worden. Zelfs als deze veroorzaakt is door het denken, bv stress ofzo. Het denken maakt het echt. Je moet het op zo’n moment niet als illusie behandelen en het maar negeren. Het is dan al echt geworden. Om jezelf te bevrijden dien je in goede conditie te zijn nmm, tenminste als je op mijn manier doet. Als ik niet zo gezond at, voldoende sliep, elke dag beweeg, veel water drink etc vraag ik me af of ik dit wel gekund had. Denk dat je daarom deze stappen ook automatisch zet als je verder op je pad bent.

Maar kan ik ook geestelijk moe zijn. Ik ben nu van mening dat we gewoon ons bewustzijn zijn. Gezien het feit dat we niet weten wat dit bewustzijn precies is, geeft het dus nog geen antwoord op de vraag. Het geeft wel aan dat ik niet mijn denken of mijn lichaam ben.
De meeste moeheid is geestelijk, zeker in mijn geval nu ik niet meer van sporten een doel heb gemaakt, maar een middel. Behalve mijn pilatus en wandeling heb ik verder geen bijzonder lichamelijke inspanning.
Kan ik moe zijn geestelijk ? waar ik dan van moet rusten ?
Ik heb het idee dat dat slechts een illusie is. Je denken gaat toch wel door, al lijkt die te stoppen met tv kijken, computer, spelletjes, boeken lezen etc etc.
Het is natuurlijk alleen maar in het banen leiden van het denken wat altijd maar actief is, omdat het gestuurd wordt door je tv lijkt het alsof je lekker ff niks aan je hoofd hebt.
Maar kan het bewustzijn gedurende dag moe zijn ? Ik denk het niet, het is immers altijd aanwezig en altijd bewust. Vluchten in het denken lijkt moeiteloos en rustgevend en bewust aanwezig zijn lijkt vermoeiend. Maar dat is het niet. Mijn oordeel maakt het vermoeiend.
Als je voldoende slaapt zal dat nooit een probleem zijn, het oordelen is het probleem, dat zorgt voor de illusie van psychische moeheid. (wat lichamelijk kan worden).
Daarom omschrijven mensen als Eckhart het leven ook als moeiteloos. (dan is er geen oordeel meer die zorgt voor moeite)

Ricky Gervais en Carl Pinkelton

Ben fan van de youtube filmpjes van Ricky en Carl, waarin ricky carl interviewt over zijn leven en denken en hoe grappig dat is. Hoe absurd zijn denken is. Carl is wat je kan noemen een simpele ziel. Ziet verbanden die er niet zijn, of ziet juist geen verbanden waar die er wel zijn. Gelooft de grootste onzin en vind veel dingen maar onzin omdat hij het niet begrijpt. Hij doet verder niks en observeert dan maar gewoon het leven om hem heen, zoals insecten. Met de nodige idiote gedachten erbij.
Maar als je mij vraagt wie er dichter bij “de waarheid” zit, dan is dat wel carl en niet ricky. Carl vroeg zich nml al af wie er nou de baas is in zijn hoofd. Heeft heel vaak door dat woorden maar concepten zijn en dat alles relatief is. Je merkt dat hij zich soms wel afvraagt of hij wel is wie hij denkt dat hij is.
Nou lijkt het mij wel leuk als die 2 een wedstrijdje spirituele ontwikkeling gingen doen. Wie zou dan verder komen ? De simpele carl die daar nu duidelijke verder in is, maar zich dat niet bewust is. Of de slimmere ricky die gewoon eerder zal snappen waarom dingen een illusie zijn. ??

Geplaatst op

Bewustzijn

Nou het lijkt erop dat ik niks anders kan doen dan de hele dag in het “hier en nu” aanwezig te proberen zijn. De hele dag bewust zijn met waar ik mee bezig ben. Gewoon observeren en constateren, het leven accepteren hoe het is, terwijl je je gevoel volgt.
Maar accepteren hoe je je ook mag voelen.

Niet geheel toevallig natuurlijk (zo werkt het leven nu eenmaal heb ik ondertussen geleerd, vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van) eindigde ik met het volgende stukje uit “meditatie nu of nooit” van Steve Hagen.

“Meditatie heeft niks te maken met het wegduwen, negeren of transcenderen van gevoelen. Het is eerder andersom. Als we mediteren ervaren we onze gevoelens ten volle, zonder ze met gedachten te versterken, ze te onderdrukken, ons eraan vast te klampen of te proberen er ook maar iets aan te veranderen. Als we mediteren analyseren we onze gevoelens en gedachten niet. We laten ze opkomen, observeren zonder er commentaar op te leveren, waarna ze gewoon weer verdwijnen. Dat is alles.”

Een bevestiging van wat ik gister schreef. Ik was de eerste keer wat kritisch op dit boekje. Maar moet hier op terugkomen. Het is juist een uitstekend boek. Kennelijk was het nog iets te vroeg en ben ik er nu wel klaar voor.

Merk wel dat Eckhart een foutje maakte in zijn boek. Het stelt nml dat er geen lijden kan zijn in het “hier en nu”, dat als je aanwezig bent dat er dan geen lijden is. Daar heeft hij wel gelijk in. Maar het is dus ook mogelijk om met je denken in het “hier en nu” te zijn.
Het beoordeelt dan constant het “hier en nu”
Het beoordeelt mijn gevoel, hoe ik me nu voel.
Het beoordeelt mijn handelingen die ik nu doe.
Het beoordeelt de dingen die ik nu zie.

Op deze manier ventileert het ego zich weer, hij voelt dat hij nutteloos is en probeert zich op alle mogelijke manieren nuttig te maken.
Het lijkt erop dat mijn ego niet alleen een onbestendig gevoel kan veroorzaken door het inzien van zijn nutteloosheid, maar dat het denken daar weer op reageert en dat gevoel negatief gaat uiten door het “hier en nu” negatief te beoordelen.

Dingen die ik tot nu toe nooit beoordeelde, laat staan dat ik ze negatief beoordeelde. Dagelijkse routine, zoals het maken van mijn ontbijtshake, gaan opeens alsof het niet op de juiste manier is. Dit terwijl er niks veranderd is, ik maak hem nog steeds op dezelfde manier.

Je lichaam voelt iets en het denken koppelt dat aan de huidige situatie.
Maar wat ik nu voel heeft daar niets mee te maken en zo creëer ik een dubbele illusie.

Ik moet dus steeds weer terugkeren naar het “hier en nu” naar bewust handelen, zonder te oordelen. Voelen wat ik nu voel, zonder te oordelen.

En dat de hele dag maar weer, elke keer weer terug. De hele dag die discipline hebben om niet mee te gaan in de illusie, dubbele illusie. Het onbestendige gevoel accepteren zoals het is. Dat specifieke gevoel is niet echt, een emotionele uiting van het ego. (alleen geen angst en dus moeilijk te identificeren als emotie. Iets wat mij nog nooit is opgevallen toen de emotie angst nog overheerste) (deze emotie komt ook voort uit angst, maar niet uit angst-gevoel en dat is apart, wennen)

Er is maar 1 manier waarop je niet-zoeken kunt beoefenen, namelijk door niet te zoeken.
(zoeken naar het “hier en nu” is onmogelijk, je bent er al)

Een tijd geleden vroeg ik me af wat beter zou zijn voor mijn meditatie, geconcentreerd blijven op alleen mijn ademhaling, of de concentratie uitbreiden naar ook voelen/houding, zien etc
Het antwoord lees ik net in het boekje “meditatie, nu of nooit”

Shikantaza: Objectloos en subjectloos mediteren, gewaarzijn omvat alles: beeld, geluid, gevoel gedachten, beweging.

Moet zeggen dat ik hier al naar neigde. Je natuurlijk drang , je gevoel stuurt je in die richting. Maar nu kan ik er zonder twijfel mee verder. Mijn denken had het toch redenen gevonden om diep geconcentreerd op 1 object te mediteren, dit nog dieper te doen. Je moet je gewaarzijn dus juist uitbreiden. (al is dat hetzelfde realiseer ik me nu ik zo opschrijf!)

16:00

Ik ga net naar de bib om wat boeken terug te brengen en een nieuw boek te halen over het belang van water drinken. (ben nieuwsgierig) Zat ik op de heenweg te bedenken dat ik ook wel dat boek over chakra’s kan halen om te lezen. Want meer lezen over niet-leren maar weten leek me nutteloos. Toen ik in de bib bij de chakra boeken stond viel mij een boek op over bijna-dood-ervaringen.
Gezien de you-tube filmpjes waarin ik denk dat BDE hetzelfde zijn als het nirwana zien, trok dat gelijk mijn aandacht.
De laatste zin op de back-cover van dit boek is: “er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.”

Nou zijn wij kennelijk ons bewustzijn, wat logisch is. Maar we hebben nog geen idee wat dit inhoud. Nog maar een paar dagen geleden (18-03-2013) vroeg ik me als laatste af als ik niet mijn denken ben en niet mijn gevoel, waar blijf ik dan ?
Wie weet wat deze cardioloog te zeggen heeft en voor aanwijzingen gevonden heeft ?
Ben benieuwd. Zal dit weer zo’n geval zijn van een vraag stellen en het antwoord komt vanzelf naar je toe ? Zal wel heel snel zijn zo binnen 2 dagen 🙂
We gaan het merken.

Geplaatst op

God bestaat niet

Tijdens het maken van mijn ontbijtshake realiseerde ik me opeens iets. Volgens mij is het soort hoofdpijn/energiehoofd en verstopte neus het gevolg dat er weer iets is open gebarsten (net als met de oude pijnen) Dat mijn ervaring op 5-3-13 het openbarsten van het ego of wat dan ook is en ipv dat ik constant bang ben door oude pijnen, ik nu die drang heb om “te willen”, “te doen”, “zorgen maken en dat oplossen door te presteren”. (of geld verdienen in mijn geval bv)

Ik merkte opeens dat die zorgen die ik me maakte, die me dreven om te blijven presteren, dingen te proberen te verbeteren, de wereld te controleren, echt een illusie waren. Op zich wist ik dat al natuurlijk, maar het voelde zo echt (zoals ik schreef)
Nu voelde ik hoe het slechts golven van een illusie waren. (net als die oude angsten die echt leken en ervoor zorgen dat ik een maand lang bang was)
Ik moet die zorgen dus gewoon verwelkomen en op laten lossen.

Gisteravond zat ik me nog af te vragen of het het allemaal wel waard was. Dit “zieke” gevoel, constante verkoudheid en ziek zijn, de soort hoofdpijn etc
Maar ik realiseerde me dat ik niet meer terug kan, ik kan alleen nog maar doorzetten, er is geen andere optie, ik moet deze “ellende” gewoon accepteren, er is geen ander pad dan deze. Ik moet dus door dat onbehaaglijke gevoel het “hiernu” accepteren en niet meer voor wegvluchten.

Ik moet ook denken aan de oude verhalen over Jezus en Boeddha. Bij Jezus spreekt men over de lijdensweg van Jezus en bij Boeddha dat hij in zijn zoektocht een periode heeft dat hij ziek in de goot ligt doordat hij alles afwees. Daarna zou hij het midden-pad hebben gekozen.
Maar volgens mij zijn beide verhalen een metafoor voor de huidige fase waar ik in zit. Ik moet alle illusies (wat altijd leek als de echte wereld) afwijzen, de echte wereld volgens het ego. Dit is een lijdensweg wat moet eindigen in de kruisiging van het ego en de wederopstanding met opname in de hemel en/of verlichting van boeddha.

Daarom zeiden zowel Jezus als Boeddha, behandel je lichaam als een tempel. Het is heel belangrijk gezond te eten en te wandelen/bewegen, geen extreme dingen doen/ rust houden om deze fase door te komen.
Het voelt nog steeds als een xtc-pil die wat hard inslaat en in golven blijft komen (enigszins dan 🙂
Dat is wel een mooie. De heilige lijdensweg van Jezus en Boeddha is gewoon een xtc-pil die te hard aankomt en waar je je dus in golven zorgen over maakt of het wel allemaal goed komt. Maar er is gewoon geen weg terug meer, je moet de rit uitzitten. (niet dat je anders zou willen).

Het is ook weer vaag om naar mezelf in de spiegel te kijken. Alsof het niet meer voelt als “ik”. Alsof ik alleen mijn lichaam zie terwijl ik voel hoe ik erin zit.
Die realisatie van vanochtend had ook te maken met wat ik gister ervaarde tijdens het wandelen. Tijdens het lopen had ik ondanks dat ik geen duidelijke gedachten had, toch een gevoel van haast, dat ik ergens naar toe moest (waar het beter was dan hiernu) Het ging weer weg door bewust langzamer te lopen , het hiernu te accepteren.

Had gister ook weer die momenten van echte “leegte”, dat er niemand thuis was zeg maar. (door jezelf te laten verdwijnen wordt je een met alles) Dat is nog steeds raar en enigszins beangstigend als je er weer uitschiet. Blijft gewoon heel vaag haha.

Mijn theorie of bewijs dat God niet bestaat:

God = paradox

God bestaat bij de gratie van de vraag “waarom”

Maar God kan geen antwoord op deze vraag zijn

Je kan God alleen erkennen door de vraag niet te stellen, waarmee je zijn bestaansrecht ontneemt.

Ergo: God kan niet bestaan

God = Alles = Universum of = Niks = bestaat niet

Alles = Niks

Geplaatst op

herstellen innerlijke energiestroom

Het is vandaag de 21ste (langste dag) en kom er opeens achter dat ik dus de nachtelijke gebeurtenis op de 5e, ik met de data 1 dag verkeerd zat. Heb gister nml niks geschreven, zat de hele dag met mijn websites te kloten die gecrashed waren. Gelukkig had ik een backup gemaakt vorige week omdat ik een sterk gevoel had dat ik dat moest doen. Ik ga me er niet meer mee bezig houden of dat toeval is of niet.

Heb iig de Matrix weer gekeken en flink wat afgesnotterd, wel anders dan de vorige keer. Probeerde deze keer ook de film te doorgronden met mijn denken ipv te herkennen met gevoel, dat maakt het toch minder.

Heb ’s avonds weer eens een keertje wat porno gekeken (dat is echt al vele weken geleden) en merkte dat mijn energie-hoofd, de intensiteit minder was de volgende dag.
Orgasme is dus idd letterlijk een ontlading, ook van energie. Vandaar dat ik dus tijdens mijn relatie zo moe werd van seks en echt hersteltijd nodig had 🙂 Toen was ik daar dus al gevoelig voor.
Merk dat ik die intensiteit en energie-hoofd, het ziek- gevoel, stiekem niet eens zo erg vind. Ten eerste omdat ik geloof dat het het oplossen van het ego-energie is (net als bij de oude pijnen) , maar als mens zijn we verslaafd aan prikkels en dit zijn gewoon interne prikkels (van lijden) die de externe vervangen.
Merk daardoor dat ik stiekem het gevoel heb, dat ik toch nuttig bezig ben. Wat aan het doen ben via het niet-doen, wat aan het presteren ben via niet-doen.
Denk niet dat dat heel rampzalig is. Moet me er alleen wel bewust van zijn en ook laten vallen, al gaat dat misschien automatisch. Immers ik heb dat gevoel alleen tijdens het denken/doen tussen de periodes van niet-denken/doen.

Merk nog steeds dat het vertragen van die innerlijke gevoelsklok erg belangrijk is.
Voelde ook opeens tijdens de 20 min ochtend meditatie , dat de bron van innerlijke energie idd bij het stuitje ligt, wat Osho het sekscentrum noemt.
Kennelijk kan van daaruit de energie eruit via seks/orgasme, via haast/denken/doen of dus kennelijk via de kruin. Dit laatste bereik je dus door niet meer te ontladen door externe prikkels via doen, maar het intern naar buiten te laten stromen.
Denk dat hier het verhaal van het celibaat vandaan komt. Ik zou waarschijnlijk vanaf hier niet verder komen als ik in een relatie met seks zat, doordat ik telkens zou ontladen.

Zou het denken, de energie van het ego, deze energiestroom blokkeren ? (net als de oude pijnen)
Door eerst je oude pijnen op te lossen , bij het hart in het middenrif en daarna je ego dat je er dan voor zorgt dat de energiestroom tussen je “sekscentrum” en je “kruin” weer intact is en dat dat dan verlichting is ?

Verlichting is dus het herstellen van de innerlijke energiestromen door de blokkades van energie-ophopingen van oude pijnen en het denken/ego op te lossen !

De oude pijnen gesitueerd bij het hart , in het midden van middenrif en het ego in je hoofd ergens bij je voorhoofdsholte.

Geplaatst op

liefde of controle ?

Had vannacht de deur open gelaten ivm de hitte, dus om 5:15 dacht mijn loge te gaan blaffen terwijl er niks was. Kon daarna heel moeilijk weer in slaap komen, was gelijk te alert en te wakker. Uiteindelijk viel ik weer in slaap. Om iets voor 8:00 voelde ik weer duidelijk die energiestromen toenemen en ben ik opgestaan.
Heb de 4 vragen van Kathie toegepast op de honden(zorg) en dat heeft goed geholpen. Zo zal ik beide loge’s niet meer meenemen op de lange ochtendwandeling, is trouwens ook beter voor hun, anders is het teveel belasting voor hun, vooral voor eentje, ik zie het aan hoe die opstaat na rust. Vanmiddag met een loge naar de dierenarts voor zijn smetplek en weer lekker stukje fietsen in de zon. Heb gister tijdens het fietsen wat in mijn telefoon geschreven:

Emoties = gevoel veroorzaakt door je ego

Wat als het zelf wel bestaat, dat het ego ook een energiebal is net als die oude pijnen ? Dat het doorhebben dat er geen zelf is en dat het slechts een illusie niet genoeg is/hoeft te zijn. Je weet/voelt dat je ego/zelf er zit , dat ie in zekere zin ook echt is. Het moet echter constant gevoed worden. Telkens bevestiging nodig omdat het eigenlijk slechts een illusie is. Het is niet blijvend. Als ik het stop te voeden zou het op moeten lossen. En hoe zwakker het wordt, hoe makkelijker ik de identificatie ermee op zou kunnen geven.
Ik voel me bewustzijn steeds switchen tussen 2 entiteiten. Het ego zou dus een manifestatie kunnen zijn, gecreëerd door het denken, die daarom denkt in controle te zijn, niet doorhebbende dat het ego gescheiden is van de rest, van het geheel. (waardoor het niks kan) Daarom zo op zoek naar erkenning ?
Constant erkenning nodig om het ego te blijven voeden zodat het kan blijven bestaan. Je kan wel tegen iemand zeggen dat het ego niet bestaat, je identiteit niet bestaat. Maar zolang het gevoed wordt blijft het echt, alleen kan het niks en blijft het daarom vechten en in conflict. Wat dus lijden veroorzaakt. Pas als het ego erkent dat het niks is, niks kan, slechts een illusie van energie is, zal het oplossen en dat kan dus kennelijk plotseling in 1 nacht of heel geleidelijk.

– Maar als het ego je gedrag beïnvloed dan kan het toch wat ? Dan is er toch controle ?

Nee, er is alleen causaliteit. Je gedachten zorgen nml voor gedrag die ervoor zorgen dat gebeurt wat je juist probeert te voorkomen. Een soort paradoxale self-fullfilling-prophesy.
Ik was bv bang om de marathon niet uit te kunnen lopen → daardoor heb ik te hard getrained → hierdoor kreeg ik een blessure → waardoor ik de marathon niet kon lopen.
Er zijn zoveel manieren om op een gedachte te reageren en je hebt niet de controle hoe die reactie zal zijn. Je kan alleen leren patronen bij jezelf te herkennen en die doortrekken naar de toekomst.
Zo zal dezelfde gedachte bij iedereen verschillende effecten hebben (en zelfs verschillende effecten bij dezelfde persoon in verschillende levensfasen/tijd onder invloed van bv omgevingsfactoren) van moord tot stalking tot zelfhaat of zelfmoord.
Geen controle, alleen causaliteit.

11:30

Luisterde net naar het nummer “Year of summer” van Wildstyle. Daarin zingen ze het zinntje:
“The deeper we fall (in love), the more we loose control”
En dat is idd het probleem. We streven liever naar controle, of houden liever de illusie van controle vast dan dat we ons over geven aan de liefde en erkennen dat we nooit de controle hebben gehad !
En zo veroorzaken we al het leed in de wereld, omdat we liefde opgeven in ruil voor de illusie van controle.

Geplaatst op

de illusie van de vraag

Weer weinig geslapen vannacht, o.a. Omdat mijn loge om 3:15 weer ff blafde waarna ik niet goed in slaap kwam. Ook door alle energiestromen weer. In het begin is het wel mooi dat zoiets kan, nu ga ik me afvragen waar dit gaat eindigen.
Het is vandaag weer een tropische dag met temp boven de 30C maar ik ben klaar met die hitte. De rest van de week zou het weer normaler moeten zijn met 27C en af en toe regen.
Denk dat ik vandaag gewoon binnen blijf, het is al 12:00 ondertussen en heb nog wel mijn ochtendwandeling gedaan. Maar houd voor de hondjes een rustdag en heb zelf genoeg te schrijven vanmiddag. Heb best wat in mijn telefoon gezet gister tijdens het fietsen en wandelen. Moet ook gaan leren schrijven zonder het aan mezelf op te lezen. Ik weet immers al wat ik ga schrijven voordat het op papier staat, het oplezen zodat ik weet wat ik schrijf is dus grote onzin. Het is het ego wat het geheel controleert of er van probeert te leren, te begrijpen. Het ego dat iets probeert te begrijpen om het te kunnen controleren.

13:30

Het is weer duidelijk voorbeeld hoe je gedachten achter de feiten aan lopen, achter het geheel aanloopt. Het ego leest wat je aan het schrijven bent en doet dan net alsof het de sturende kracht is en dan verzint wat je als volgende gaat schrijven, maar dat heeft het geheel allang verzonnen en je gedachten/ego herhaalt dat weer.
Ergens in mijn dagboek had ik geschreven over hoe ik opeens beleefde hoe ik schrijf met mijn hand (en niet dmv mijn gedachten die sturen) Dat is dus letterlijk zo, ik schrijf met mijn hand en heb mijn ego daar niet bij nodig. Ook hier doet hij weer of hij de doener is, dat hij de controle heeft, ook weer een illusie. Het doet helemaal niks, alleen achter het geheel aanlopen of verstoren natuurlijk.
Het kan verstoren met afleidende gedachten en angsten.
Ik ben geen schrijver, maar kan me voorstellen dat als ze in een schrijversflow zitten, dat ze dan meditatief schrijven, zonder tussenkomst van het ego (Stephen King noemt het als de verhalen uit de lucht vallen, alsof je ze uit de ether pikt met je hersens)

14:30

Dit is wat ik gister tijdens de fiets en wandeling in mijn telefoon heb gezet:

Zou je dingen op moeten schrijven omdat er via je gedachten en je bewustzijn/lichaam (=geheel) geen echte uitwisseling plaatsvind ? Het (je gedachten/ego) kan alleen herhalen wat je al weet ? Dat door het op te schrijven er betere interactie plaatsvind in het geheel en niet alleen in je gescheiden ego. Dat je dan dingen leert en ook toepast in het geheel ipv gescheiden te houden in het ego/gedachten. Je ego/gedachten probeert informatie te ordenen en te koppelen in een poging te leren, maar kan het dat niet.
Het geheel kan dit wel door dingen te doen, toe te passen en info op te schrijven en op die manier te ordenen en aan elkaar te koppelen.

Als je iets leest gaat dat via het geheel en je gedachten/ego alsof je jezelf aan het voorlezen bent, terwijl je het aan het lezen bent. Leren om mezelf niet meer voor te lezen als ik aan het lezen ben ? (daarom boek lezen ook beter dan tv kijken ? Dan leer je dat beter, gaat er meer via het geheel ipv gedachten/ego? Denk sowieso door minder prikkels met lezen, meer rust → beter/makkelijker om in je gevoel te zitten) → vereenvoudigde vorm van zelf schrijven.

Zou naast het herstellen van energiestromen het verlichtingsproces ook inhouden dat je je bewustzijn van je ego ontkoppeld en op laat gaan in het geheel ?

Niet “begrijpen” loslaten, niet “gevaar zien” loslaten. Dit niet proberen via je ego/gedachten te doen loslaten!
Ook leren/begrijpen is niet iets wat je doet, het gebeurd. Daarom zeggen genieën altijd “ik zie het gewoon, “hoe” dat weet ik niet”.
Je (on)bewustzijn/hersenen leest iets en neemt deze informatie, in een automatisch proces leert het er dan van. Hier heb je geen controle over/ invloed op. Je kan het uiteraard wel via training beïnvloeden. Door te doen/te oefenen leert het geheel het proces te verbeteren. Op dit alles hebben je gedachten/ego geen invloed.

– Zou een computer kunnen leren zonder externe input ?
In principe niet bedacht me alleen het volgende: antwoord op een vraag verzinnen met de beschikbare info, door dit proces wat tijd kost, het leert informatie aan elkaar te koppelen door die vraag ? Kan dat ? (geen idee)

Dus wij als mens kunnen onszelf dingen leren zonder te doen of nieuwe externe informatie door onszelf vragen te stellen, zo kan je leren de vele beschikbare informatie op nieuwe manier te koppelen.
Hier zit echter wel een duidelijke angel in het proces. Omdat ons ego een illusie is, kunnen de vragen die het stelt ook een illusie zijn. Wat betekent dat er in de realiteit geen antwoord op is. (Zoals: “wat is het doel van het leven”) We moeten dus niet alleen leren dat onze gedachten en waarnemingen via het ego slechts halve waarheden zijn, concepten van de werkelijkheid. Een dualistisch beeld van een non-dualistische werkelijkheid. Maar dat de vragen die we onszelf stellen voortkomen uit een illusie en dus niks met de realiteit te maken hebben.
We leren dus hoe de realiteit in elkaar zit door onderzoek of leren de realiteit die ons wijst op de illusie van de vraag !

Geplaatst op

lachen=huilen

Ik ga geen dagboek meer bijhouden, maar noem dit een gedachten-schrift. Om op te schrijven waar ik tegen aanloop en waarom het me nog niet lukt om alles los te laten.

Lachen = Huilen

Ego = gedachten (oude gedachten) , deze kan weer gedachten scheppen, die weer gedachten kunnen scheppen en dan zit je vast. Denk alleen vanuit het geheel, vanuit de stilte. Leer te herkennen of een gedachte uit het ego komt of uit het geheel. Denk bewust,vanuit het geheel.

Net als oude pijnen is het ego ook verleden, heeft niks met het nu te maken. Vlucht gevoel → naar de toekomst (ik heb immers het verleden al losgelaten, maar je kan natuurlijk ook naar het verleden vluchten) Dat triggerd dus constant gedachten die niks met het nu te maken hebben. Ook al voelt het niet als angst, het is nu het gevoel van haast/moe zijn , die alles triggerd (vluchtgevoel) Dus nu weer PRI-doen, alleen dan zonder gedachten, dus niet omkeren, maar hiernu beleven i.p.v. meegaan in het haast hebben/moeten doen gevoel → vluchtgevoel.
Je gedachten vertrouwen het geheel niet en het geheel vertrouwd zijn gedachten niet. (daarom blijft het altijd twijfelen of je het goed doet, het weet dat de toekomst een illusie is) Oplossing: geheel → bewust denken vanuit het geheel.

Het is moeilijk om een vluchtgevoel los te laten. Geloof nog in de illusie dat dat de bron van mijn motivatie is, de bron die mij alert maakt op gevaar en dus zorgt voor mijn overleving. Ik weet dat het product van mijn denken en dus denk ik stiekem dat met het verdwijnen van mijn vluchtgevoel, ook mijn denken zal verdwijnen. Wat uiteraard niet zo is = illusie = onmogelijk.

Heb moeite te accepteren dat ik alles al weet, alles heb uitgevogeld en begrijp dat er niks te begrijpen valt. Steeds in gedachten herhalen dat ik al weet. Maar ik twijfel niet aan wat ik weet, ik ben nog steeds bang voor wat ik niet denk te weten, bang voor het onbekende.

Geplaatst op

Het ego is energie-residu

Meditatie zien als concentratie oefening is in het begin waarschijnlijk wel acceptabel. Maar meditatie zien als je concentreren op je ademhaling is “doen vanuit het ego”. Alhoewel je niet denkt, komt het gedrag nog steeds voort uit het ego.

Het niet-denken, de no-mind alleen is niet de bevrijding. Je kan immers nog steeds leven vanuit het ego, zelfs via het gevoel. Je moet dus ook het ego via het gevoel ontmaskeren. Meditatie is inderdaad niks doen → zitten en voelen.
Zitten en concentreren is doen.
Zitten en voelen en niet reageren is niet-doen.

Heel lang dacht ik dat het ego denken is, gedachten zijn. Het ego is echter energie-residu van oude gedachten → oude angsten, die zich manifesteren in je lichaam. Deze voel je constant vanuit je angsten/gedachten.

Het ego is dus niet het denken. Je gedachten kunnen echter ontstaan vanuit/door het ego of het geheel. Denken zelf is dus niet het probleem, denken vanuit het ego is het probleem (=99% van het denken) Denken vanuit het geheel en het erkennen als een concept van de realiteit, dualiteit in het verleden of toekomst, om te communiceren of praktische problemen op te lossen in het hiernu is dus geen probleem, een onderdeel van het geheel.
Het ego is dus energie-residu van oude gedachten die constant gedachten triggeren/sturen. Dit kunnen we voelen. Dit voelen we als ons “zelf”, we denken dat dat is wie we zijn. We zijn echter niet wat we voelen , we zijn het voelen zelf.
We voelen de oude pijnen, het ego en de gedachten.
We zijn het voelen, het geheel.

Geplaatst op

De wereld en ik zijn slechts een projectie

Heb lekker voor de tv gehangen en Katie gelezen in de bibliotheek. Ik heb gister en vanochtend weer behoorlijke inzichten gekregen.
Zoals de IK waar ik nu over ga schrijven is de “ik was” i.p.v. de “ik ben”. Ik kan alleen bestaan in het hiernu, zo gauw ik dit schrijf over mijzelf wordt het een projectie van mijn denken. Een film met een acteur, heel mijn leven geloofde ik, dat ik die acteur was, dat ik de held in de film was, maar helaas. Het is slechts gecreëerd naar mijn evenbeeld op basis van mijn geheugen, emoties en ingekleurd door mijn hersenen. Het is slechts een projectie dus zoals ik in de spiegel kijk, ik niet mijzelf zie, maar een spiegelbeeld van mijzelf. Maar waar een spiegelbeeld nog de projectie is van het hiernu (ook nog steeds ingekleurd door de hersenen!) is de projectie van mijn denken een complete illusie. Ik neem de illusie voor waar aan, terwijl het niet meer is als een concept van de werkelijkheid en eigenlijk nog flink vervormd ook. Ons zelfbeeld is erg vervormd en heeft niks met de werkelijkheid te maken !

Ik ben ik in het hiernu, het bewuste , het voelende hier en op dit moment, dat is het enige wat echt is. Ik neem de wereld waar door deze ogen, deze oren, deze huid, dit lichaam, deze hersenen en waarschijnlijk meer. Ik zie mijn spiegelbeeld, maar dat is niet wie ik ben. Ik ben hier en mijn spiegelbeeld is daar, een reflectie op die spiegel.
Mijn denken creëert constant concepten van de werkelijkheid, die orde moet maken in de onzekerheid van de realiteit. Het creëert een film, een film van het verleden, een film van de toekomst, een film van het heden (goed/slecht, objecten). In die film heb ik zelf de hoofdrol. En heel mijn leven dacht ik, dat ik dat was, zoals ik dacht dat ik dat was in de spiegel. Dat ik daar was en niet hier. Dat ik de acteur in de film was en niet de toeschouwer van de film. Ik dacht dat ik de regisseur en hoofdrolspeler was, maar meestal ben ik de regisseur niet eens, maar is mijn ego de regisseur van de film. En ik, de toeschouwer, denk dat ik dat ben in die film i.p.v. dat ik die toeschouwer ben en de film zie als een projectie van het denken.

Mijn denken creëert een projectie van de wereld en van andere mensen in mijn hoofd, een film met eigen verhaal, niet de realiteit. Op basis van mijn emoties en zelfbeeld en aangenomen waarheden van de wereld vult het denken die projectie in met een eigen verhaal.
Maar het kent de wereld en die andere persoon niet. Het kleurt die wereld in op basis van eigen ervaringen wat in zijn verleden goed heeft gewerkt, op basis van wat hij denkt dat waar kan zijn of is. Het schat andere mensen in op basis van zijn eigen zelfbeeld. Hoe minder vertrouwen in zichzelf, hoe minder vertrouwen in de wereld.

God creëerde de mens naar zijn eigen beeld !
God created man to his own image !

Ik ben God, ik ben degene die de wereld creëert, die hem invult naar zijn zelfbeeld. En door een verwrongen zelfbeeld zien we de wereld ook als verwrongen. Helaas heb ik hier geen controle over. Gedachten komen en gaan en kunnen plotseling ontstaan.
We creëren dus zelf een wereld met het denken en geloven dat deze wereld de echte wereld is. Dat de acteur die ons speelt in deze wereld, dat wij dat zelf zijn. Wij denken dat wij die film zijn, daarom leven we via ons denken.

We voelen de angst in ons lichaam , het vluchtgevoel veroorzaakt door ons ego (energie-residu van gedachten, projecties uit het verleden) We vluchten voor onze oude pijnen en/of ego, onze illusie in. Van de realiteit, naar de illusie. Ons denken creëert die illusie en wij zijn het denken en dus zijn we in controle van ons eigen leven ! → dat is de illusie
Maar we voelen die angsten en vluchtgevoel gecreëerd door alle films uit het verleden. Een illusie manifesteert zich als zich als echte energie, als een echt gevoel in ons lichaam. Wij hebben die angst en vluchtgevoel zelf gecreëerd in het verleden ! Ons denken koppelt deze emoties op het heden en onze toekomst, die moet dan dus wel eng zijn.

We denken echter in controle te zijn van deze wereld. Hoe beter we die wereld begrijpen, hoe meer we die kunnen controleren en onszelf veilig kunnen maken van de angst/vluchtgevoelens. We verzinnen doelen die ons veiligheid moet geven.
→ als ik dit en dat doe is alles weer goed en in orde.
→ als er dit of dat gebeurd is alles weer goed
→ als hij/zij dit en dat doet is alles weer goed

We verdelen de wereld in goed en slecht.
Het goede moet ons een goed gevoel geven (=tijdelijk) en het slechte is verantwoordelijk voor onze angsten, ons onbehagen. We geven het slechte deel van de wereld, die we zelf creëren! de schuld van ons onbehagen, ons lijden, onze angsten, die we zelf ook gecreëerd hebben.

Zo blijven we vechten tegen de wereld, terwijl we in feite vechten tegen onszelf, tegen een vals zelfbeeld. Een vals zelfbeeld, die valse wereldbeelden creëert en daarmee valse emoties , waarmee we weer valse projectie van het heden/toekomst en ook verleden maken. We vechten in de realiteit tegen een illusie van ons denken.
Dat gevecht kan je nooit winnen.
Daardoor blijven we de wereld onderverdelen in goed en slecht en willen we dat het goede overwint zodat het slechte verdwijnt. Het slechte is echter een projectie, een illusie en zal altijd blijven bestaan in deze strijd. Ze kunnen nml niet zonder elkaar. Zolang je blijft strijden voor het goede, creëer je het slechte en blijf je eeuwig lijden.

Je kan alleen winnen door bewust te worden, door bewust te worden van de illusie, door bewust te worden van de emoties die je voelt. Het zijn slechts spoken uit het verleden die niks met het heden te maken hebben. Door weer toeschouwer te zijn van je denken, van de film met jou als hoofdrol. Bewust van het feit dat je naar een projectie kijkt en dat die projectie eruit ziet als jij, maar dat jij dat niet bent. Jij bent de toeschouwer en je kijkt naar een gecreëerd zelfbeeld van het denken.

Zelfbewustzijn

Ik had al geconstateerd dat we niet zijn wat we voelen, we zijn dat wat voelt, degene die voelt, bewust is van het voelen. Een zelfbeeld via het denken is slechts een projectie, een zelfgecreëerde illusie van het denken, een zelf verzonnen spiegelbeeld. Maar we kijken niet naar onszelf, maar naar ons verzonnen spiegelbeeld, die helaas geen reflectie van de waarheid is. Immers het denken is duaal en de realiteit, wij zijn/is, non-duaal.
Het is dus onmogelijk om zelfbewust te zijn !!
Zelfbewustzijn is slechts een illusie van het denken. Het is onmogelijk om bewust te zijn van jezelf !!!!!!

Ik haal mijn zelfbeeld dus uit een identiteit die ik mezelf aanmeet. Ik identificeer me met mijn kennis. Ik geloof dat mijn kennis via het denken gaat en dus ben ik het denken → de kennis. Hoe meer ik weet, hoe machtiger ik wordt, hoe veiliger ik ben voor mijn angsten/vluchtgevoel.

Die angsten zijn nml angst voor de dood. Het ego dat bang is dood te gaan. Het geheel dat zijn illusie dreigt te ontmaskeren. Maar ik denk dat ik die illusie ben, dus ben ik degene die dreigt dood te gaan !
Zo ben ik , het geel, de realiteit, ik in het hiernu, dus een bedreiging voor wie ik denk te zijn, mijn zelfbeeld , mijn idee van zelf. Een projectie van het denken die ik voor waar aanneem.

En dus blijf ik vluchten van het hiernu , is de wereld een gevaarlijke plaats, blijf ik vluchten van het leven uit angst voor de dood. De dood van mijn ego, mijn zelfbeeld, de illusie die ik denk te zijn. En daarom moet IK, daarom moet ik sterven, zodat ik herboren kan worden.

Als het ego sterft, blijft er vrede over.
Daarom stierf Jezus eerst voordat hij herboren werd, weer opstond uit de dood om in de hemel te zijn.
Ook realiseerde ik mij dat de “no-mind” geen doel is, geen doel kan zijn. Het gaat niet om het niet-denken. Mijn gedachten zijn nml onschadelijk, een onderdeel van het geheel. Het is vastklampen aan deze gedachten alsof ze waar zijn dat schadelijk is. Net als het leven en het geheel heb ik geen controle over mijn onschadelijke gedachten. Ze ontstaan gewoon spontaan.

HOLY SHIT !

Op het moment dat ik dat schreef ontstaat er spontaan de gedachte dat het universum een bewustzijn is, waar spontaan gedachten → deeltjes ontstaan. (uit energie)

We zijn dus een universum op zich die zijn eigen wereld creëert , zijn eigen werkelijkheid, zonder dat we daar controle over hebben. We kunnen er alleen bewust van zijn !
Dat betekent dat ook ons bestaan relatief is. Immers wij zijn dat wat voelt/denken aanschouwt.
Maar als er niks te voelen/aanschouwen valt zijn we ook niet bewust meer. We kunnen alleen bewust zijn van dat wat is.
Als er niks is, is er ook geen bewustzijn. (er is nml niks om bewust van te zijn)
Dat is dus de reden dat niks niet bestaat.
Er kan pas bestaan zijn als er iets is.
Bewustzijn is alles, immers dat waar we niet bewust van zijn bestaat ook niet.

Conclusie: Niks = Alles

Gedachten zijn dus het creëren van iets uit het niets.
Maar het heeft eigenlijk altijd al bestaan.

Stel je zit in een kamer, jij bent bewustzijn, jou bewustzijn reikt tot net 1 cm van de muren vandaan. Er is voor jou niks om bewust van te zijn, dus besta je niet. Er is nml niks om bewust van te zijn, dus besta je niet. Er is nml niks in de kamer.
Dan is er iemand/iets in de kamer ernaast en die gooit een bal de kamer in waar jij je bevind, het bewustzijn. Dan opeens is er dus iets, een bal, het bewustzijn is opeens bewust van een bal. Opeens besta je. Eerst was er niks en dan opeens besta jij, jij die bewust is van die bal.

Er is iets gecreëerd uit niets, maar eigenlijk heeft alles altijd al bestaan.

Stel dat er denken zou zijn, dan is er een kans dat jij, het bewustzijn, gaat denken dat je die bal bent, immers dat is waar je bewust van bent, zonder die bal zou je niet eens bestaan, Dus jij bent die bal.
Daarom lijkt ons leven een begin en eind te hebben, doordat we het denken denken te zijn ipv bewustzijn. Maar eigenlijk hebben we altijd al bestaan en zullen we ook eeuwig blijven bestaan. Het is alleen ons denken/ ons lichaam waarmee we ons identificeren wat een begin en eind heeft. Maar dat is niet wie we zijn. We leven echter eeuwig (in het hiernamaals).

Ik schreef over het besef van mijn spiegelbeeld, het is een reflectie van het “zelf”!

Daarom voel ik me zo raar bij een spiegel, durf ik eigenlijk niet meer in de spiegel te kijken , naar mijn spiegelbeeld. Normaal zie ik daar mijn zelfbeeld in, gereflecteerd door mijn denken, doordat ik de wereld via mijn denken waarneem. Maar als er geen zelfbesef meer is, is er dus ook geen zelf meer te zien in de spiegel, er is immers geen zelf om te reflecteren, die is immers alleen een illusie van het denken !

Het bewustzijn kan dus idd niks anders als concepten van de werkelijkheid accepteren of afwijzen en daarmee zijn valse identificatie en zelfbeeld opheffen, wat weer de interacties van het geheel beïnvloeden (maar niet controleren).
Het bewustzijn kan dus alleen bestaan door het “iets” en “iets” bestaat alleen als er bewustzijn is. Beide zijn 1, 1 geheel, samen , 0 , alles.

Het denken beïnvloed het bewustzijn die een vals zelfbeeld kan creëren. Maar als het “iets” bewust wordt dat het bewustzijn is, valt het valse zelfbeeld weg en beïnvloed zo het eigen pad, waar het geen controle over heeft.
Omdat je bewustzijn bent, ben je alles en dus altijd het middelpunt van het universum.

Het bewustzijn = Alles = Universum = God
Deze creëert zijn eigen wereld via het denken en denkt dan opeens dat het het denken is. Het bewustzijn neemt de wereld waar via het denken, welke afgescheiden is van het geheel, de realiteit. Er ontstaat vanuit het niets een zelfbewustzijn, een illusie.
Als het bewustzijn gevangen in het denken zijn illusionaire zelfbewustzijn opgeeft → loslaat. Doorheeft dat er geen zelf is, maar alleen bewustzijn. Dan sterft de “IK” en is het bewustzijn weer in contact met het geheel.

Dus kan je nooit zeggen “IK ben verlicht”, want bij verlicht zijn , ben je bewust en is er geen “IK” meer. Of je ik wordt God, het geheel, je wordt goddelijk.

Het niets kan dus het iets beïnvloeden. Het niets is immers alleen dat waar geen bewustzijn is. (→ onbewustzijn)
Collectief bewustzijn, is geloven wat anderen waarnemen, maar dat is alleen over te brengen via taal, via beelden.

Of zit die kamer vol met bewustzijn en vele ballen, maar omdat er geen interactie is (tussen de ballen en het bewustzijn) , het bewustzijn is zich niet bewust van die ballen, dan is er niks, terwijl de kamer toch vol is.