Het is apart om je te realiseren dat je als bewustzijn niet kan oordelen. Alleen het denken kan oordelen. Als bewustzijn kan je alleen toeschouwer zijn van je denken. Doen kan alleen via het geheel, de interactie tussen het lichaam + omgeving (=iets) en bewustzijn. Er is geen controle, alleen door bewust te worden beïnvloed je het geheel en het geheel beïnvloed waar je bewust van bent.
Het is ook logisch dat er in het geheel vrede en compassie is. Waarom zou de ware natuur van onze aard met zichzelf strijden ? Het heeft daar helemaal geen belang bij. Ook als soort zijn wij mensen 1 geheel. Elkaar zien als mogelijke bedreiging is niet in het belang van de soort. Het is alleen door de illusie van het denken, die denkt dat we veiliger en/of gelukkiger zijn als we meer krijgen dat we elkaar als concurrentie zien.
Als bewustzijn kan ik niet oordelen en alleen bestaan in het hiernu, mijn toekomst beïnvloeden door wat ik hiernu doe. Ik kan in het hiernu denken wat ik wil, maar dat veranderd niks, het kan ook niks.
Ik heb het idee dat het onbehagelijke vluchtgevoel in mijn lichaam en hoofd minder wordt. Daardoor lijkt het makkelijk om minder van het hiernu te vluchten mijn denken in. Van negatieve vicieuze cirkel naar positieve vicieuze cirkel.
20:30
Ik zit weer “Power of Now” te lezen van Eckhart. Hij zegt in een van de stukjes dat als je emoties voelt in je lichaam dat dat komt omdat je nog niet “vergeven” hebt. Hij zegt: “Het is zelfs mogelijk dat je niet vergevingsgezind bent tegenover de toekomst. Dat is de weigering van het verstand onzekerheid te accepteren, te aanvaarden dat het uiteindelijk geen controle heeft over de toekomst.”
Nou is die illusie van controle altijd erg sterk geweest natuurlijk. Daarom was/is “de valse hoop afweer” bij mij zo sterk. Toch heb ik het gevoel dat ik al een tijdje de onzekerheid van de toekomst geaccepteerd heb, al blijf ik altijd dingen doen om mijn toekomst veilig te stellen. Het kan dus nog wel meespelen. Maar zette me toch aan het denken: “Is er nog iets wat ik mezelf niet kan vergeven ? “
Naar mijn gevoel heb ik het verleden met het oplossen van mijn oude pijnen definitief losgelaten. Het gaat om de toekomst. Er is niemand waar ik iets mee heb of boos om ben, ik ben wel zover dat ik idd compassie voel voor het lijden van andere mensen en het gedrag dat daar uit voorkomt. Dus kan alleen nog bij mijzelf liggen.
Ik bedacht mij 1 ding waar ik altijd nog steeds wel moeite mee heb. Dat is; “Dat alles in het leven zomaar komt aanwaaien”.
Ik voel me eigenlijk wel schuldig als ik geen problemen meer in mijn leven zou hebben. De antwoorden op deze zoektocht zijn me eigenlijk allemaal in de schoot geworpen door andere mensen. Zo heb ik ook heel lang moeite gehad om te accepteren dat ik slimmer ben dan andere mensen en snel dingen kan snappen op basis van informatie waarmee anderen vaak niet zoveel kunnen. Ik heb me heel lang geërgerd aan “domme mensen”. Die ergernis bleek niks anders te zijn dan niet kunnen accepteren dat ik slimmer ben dan gemiddeld. Hoogbegaafd als het gaat om logica, verbanden zien, conceptueel overzicht bij veel informatie.
Op zich is er nog een ergernis die ik heb bij andere mensen en dat is dat veel mensen bezig zijn met bepaalde vragen stellen, hun hele leven bezig zijn met het vinden van geluk en daar in hun manier hard aan werken. Ze besteden er iig veel tijd aan, maar doen hun huiswerk niet in mijn ogen. Ze blijven maar aankloten met oppervlakkige doelen en blijven maar dezelfde fout maken, kunnen niet inzien dat ze de rest van hun leven op deze manier niet verder zullen komen.
Dan erger ik mij eraan dat ze niet het lef hebben, niet de eigenwijsheid om er echt voor te gaan. “Het lijkt ze mooi om meer tijd er aan te besteden, maar doen het nooit, gevangen in hun oppervlakkige doelen die alle energie opslokken”.
Hoe komt het dan dat ik het wel zo relatief makkelijk kan zien ?
Hoe komt het dat als ik ergens wat lees, ik onmiddellijk weet of het de waarheid is of niet ?
Hoe komt het dat de schrijfster en haar hele netwerk van therapeuten zich blijven hechten aan de illusie van oude pijnen en niet doorhebben dat het slechts gaat om het illusionaire zelf ? Waardoor ik 1 maand na het lezen van dat boek mijn oude pijnen heb losgelaten, daar waar anderen , zelfs de schrijfster van het boek zelf, hun hele leven mee bezig zullen blijven, omdat ze een hele simpele stap over het hoofd zien ?
Het voelt eigenlijk helemaal niet eerlijk dat ik direct weet welke boeken ik moet lezen en dat als ik ze lees, het direct herken als oplossing, het pad naar verlossing.
Andere mensen lezen zo’n boek en zien er niks in, of begrijpen niet waar het over gaat en blijven vast zitten in hun lijden en komen gewoon niet verder op hun zoektocht, dit terwijl het antwoord onder hun neus lag, ze hebben het gelezen en kennis van genomen. Ze zijn op zoek en willen het graag vinden.
Kijk als mensen er niks vanaf willen weten (zoals ik vroeger 🙂 of er gewoon nooit mee in aanraking mee zijn gekomen zodat ze niet eens weten dat ze kunnen zoeken, dat het eeuwige geluk en vrede gewoon in je zit, oke, ala.
Maar al die duizenden mensen die zo hard zoeken en dan andere mensen gaan helpen in hun zoektocht, zonder zelf klaar te zijn. Waarom zien zij de waarheid niet ? , terwijl ik hem afgelopen jaar kreeg toegewaaid, het juiste deel op het juiste moment, zodat ik elke keer weer een stapje verder kwam.
Ik gooide het heel vaak op arrogantie. Ik voelde mij arrogant dat ik het zo simpel zag en anderen niet. Dus dat zag ik als het werk van mijn ego. Daar vecht ik dus nog steeds mee. Vechten tegen de illusie van het ego, tegen wat ik zie als arrogantie, omdat ik dingen zo makkelijk kan begrijpen en anderen niet.
Heel je leven wordt je geleerd dat je een beloning krijgt als je er hard voor werkt. Als je wat bijzonders doet, dan krijg je een beloning. Terwijl ik dit opschrijf komt er een herinnering naar boven van mijn tijd op het het VWO.
Op taal (frans en duits) na, kwam alles me ook aanwaaien, ik hoefde niks te doen en haalde prima cijfers. Maar de leraren waren daar boos om. Boos op mij. Ik kreeg meestal lagere cijfers voor hetzelfde resultaat, want de ander had er harder voor gewerkt !
Dat heb ik toen nooit begrepen. Waarom cijfers geven voor hoe hard iemand gewerkt had ? Het gaat toch om het resultaat ?
Iemand over laten gaan naar het volgende jaar omdat hij er keihard voor gewerkt heeft is onzinnig, het volgende jaar krijgt ie het waarschijnlijk nog moeilijker. Iemand straffen omdat hij er niks voor hoeft te doen is onzinnig, het jaar erna zal hij vanzelf wel wat gaan doen als het moeilijker wordt.
Heel ons leven worden we op deze manier geïndoctrineerd. We moeten het verdienen !
Toevallig ??????
(Het zal wel geen toeval zijn. Ik heb afgelopen tijd de aandrang gehad om “Saving Private Ryan” te kijken, nadat iemand daar een opmerking over had gemaakt over die openings-scene, de landing op Normandië. Die vond ik ook zo geweldig en wilde (dacht ik ??) om die reden de film weer zien. (ik heb de film 1 keer eerder gezien in de bioscoop toen die net uit was) Afgelopen week heb ik hem uit de bibliotheek gehaalden eergisteren gekeken. (net inception en bad teacher) .
Een hele goede film “Saving Private Ryan” en op het eind gaat het er natuurlijk om: “You better earn it !”
Ik begrijp deze keer dat men probeerde te vertellen dat wij allen die zo genieten van onze vrijheden in het westen dat te danken hebben aan al die miljoenen mensen/soldaten die voor onze vrijheid gevochten hebben. Dat wij ze ook nu nog hun de eer zouden moeten bewijzen voor wat ze voor ons gedaan hebben door het “te verdienen” dat we in deze luxe mogen leven, deze persoonlijke vrijheid. Democratie en vrijheid van meningsuiting, vrijheid van geloof etc etc. Dat alleen die opoffering van al die mensen voor ons alleen een reden moet zijn om een “goed leven” te leiden.
Ik heb flink zitten janken bij die gedachte, ik krijg er nu weer een brok in mijn keel van.
Ons hele leven worden we geleerd; hard werken geeft verlossing. Aan de ene kant ben ik er daarom zoveel mee bezig, is het bijna een full-time baan geworden om dat geluk in mijzelf toe te laten. Mijn emoties op te lossen. Maar toch knaagt het, voelt het onnatuurlijk, voelt het niet goed als ik mijn leven kan leiden zonder problemen. Dat ik me goddelijk gelukkig zou voelen terwijl ik daar niks voor doe, voor heb gedaan. Dat er geen enkele reden is waarom ik dit verdient heb.
Hoe komt het dat ik in een economisch artikel een referentie van “Saving Private Ryan” oppak en deze drang bij mezelf laat veroorzaken om die film weer te zien. Die ik vele weken later ook ga huren om te kijken. Ik dit zo 2-3 dagen doe voordat ik weer het boek van Eckhart aan het lezen ben, die ik weer uit de bibliotheek heb gehaald nadat ik een stukje samenvatting hiervan van mijzelf heb gelezen in mijn schrift.
Ik heb dus door 2 dingen te lezen, 1 van mijn eigen schrift en 1 op het internet, de drang gekregen om die film te kijken en dat boek weer te lezen. Die ik dan ook tegelijk huur van de bibliotheek. Dan combineer ik de “slotzin” van die film met een zin die me opvalt in het boek van Eckhart , waardoor ik dit ga schrijven.
En terwijl ik dat schrijf komt de gedachte/emotie naar boven dat ik de “verlossing” helemaal niet verdient heb.
Hoe kan zoiets nou ? Alsof het mij wordt aangeboden.
Dus waarschijnlijk is het maken van die toekomstige website niet alleen om mijn kennis te delen, iets waar ik mijn identificatie uit haalde tot een paar dagen geleden. Maar uit een emotionele, levenslange indoctrinatie, dat als ik dat zal doen in de toekomst ik een eventuele verlossing alsnog zal verdienen. Door die website te maken, die andere mensen zullen helpen, door daar veel tijd en energie in te steken , (ook al lijkt het me leuk om te doen of leek het me leuk om te doen omdat ik mijn identificatie uit mijn kennis haalde) door andere mensen te wijzen op wat ik weet, dan zou ik in de toekomst “de verlossing” verdienen waar ik tot nu toe niks bijzonders voor heb gedaan.
Ik heb mijn hele jeugd gefeest, mijn studententijd veel gereisd. Ik heb nooit echt gewerkt, hoogstens 1,5 jaar als pizzamanager en 5 jaar mijn hondenuitlaatservice van 4 uur per dag. Ook nu is het enige wat ik doe een beetje op honden passen, een beetje websites maken achter de computer 2 uur per dag ofzo. Ik heb mijn hele leven nooit hard gewerkt of echt iets bijzonders gedaan om dit te verdienen. Het enige waar ik dit aan te danken heb is mijn eigenwijsheid, het schijt hebben aan de norm en wat andere mensen denken. Dat is eigenlijk mijn enige verdienste.
Maar aan de andere kant realiseer ik mij nu, is het vinden van verlossing het grootst mogelijk eerbetoon die er is aan de vele miljoenen mensen die voor onze vrijheid gevochten hebben. Dat ik die vrijheid heb gebruikt om het hoogst haalbare te bereiken door te wereld van het kwaad te bevrijden voor altijd.