Had gister opeens het idee om later een boek te schrijven met dit dagboek, Dat zou nml 2 vliegen in 1 klap slaan. En de boodschap/kennis verspreiden en heb iets om van te leven.
Kan ik daarna altijd nog mijn website maken.
Toen ging ik lezen wat ik al had uitgetikt voor Ingeborg, om haar te vertellen hoe ze die laatste essentiële stap verkeerd doet. Toen ik het de eerste keer terug las was het redelijk onsamenhangend, dus leek het me geen goed idee meer om dat als basis om te gebruiken om te vragen of dat een goed idee zou zijn voor een boek. Dat betekent dat ik het helemaal zou moeten uitwerken en dan hopen dat er interesse is. Het zou dan alleen gaan over hoe je van je oude pijnen af kan komen. Maar daar heb ik helemaal geen tijd voor, heb amper een vast inkomen en desidentificatie met het ego is gewoon belangrijker. Nu zo’n boek schrijven zou niks anders zijn dan het voeden van het ego wat zich bedreigt voelt.
Ik heb wel de laatste 2 dagen verder uitgetikt om dat verhaal naar Ingeborg te sturen. Daarna ging ik weer wandelen in het park. Heel meditatief was het niet, omdat ik vooral nadacht of het wel verstandig zou zijn om dat op te sturen. Ik ging allemaal scenario’s bedenken die konden ontstaan.
Zou het conflicteren met het idee voor een eigen boek ?
Zou ik niet gewoon beter zelf een boek erover kunnen schrijven ?
Zou ze het uberhaupt wel lezen ?
Zou ze er dan wat mee doen ? Of op reageren ?
ALS ze het leest en ALS ze het begrijpt en dan ALS ze reageert zou dit dan positief of negatief zijn ? Zou dit dan invloed hebben op mijn eigen ideeën ?
Na een tijdje besefte ik dat al dat denken nergens op sloeg. Het is onmogelijk om maar enigszins in te schatten wat het voor invloed zal hebben en dan nog. Ik moest ook weer aan die film “Mr Nobody” denken. Dat zelfs als we de consequenties van onze keuzes van te voren wisten, dat we dan nog steeds niet zouden kunnen kiezen.
De hele reden dat ik het op wilde sturen is om Ingeborg te helpen van haar oude pijnen af te komen. Die dan haar therapeuten/collega’s weer kan helpen en die weer alle patienten die ze hebben. Dat zou toch een geweldig iets zijn ?
Dus daarom ga ik het sturen, al het andere wat mijn denken erbij haalt is weer niks anders dan het proberen te controleren van mijn leven, die illusie in stand te houden. Ik moet gewoon mijn gevoel volgen en doen wat juist is en dat is Ingeborg hartelijk bedanken voor wat ze betekent heeft met haar boek, hoe me dat geholpen heeft en probeer hetzelfde voor haar te doen. Gezien ik nu geen boek ga schrijven of in de toekomst kan zien of dat gaat gebeuren is het beste om mijn ervaringen gewoon op te sturen.
Of ze het leest en of ze er wat mee doet ? Geen idee en het maakt ook niet uit, wat gebeurd dat gebeurd. Ik heb iig het juiste gedaan en dat is het enige wat belangrijk is. De rest heb ik geen controle over.
Wat ik me wel realiseerde is dat dit hele proces wel bewust afspeelde. Zonder emoties. Er zaten geen emoties in het proces, geen angst, niet percee iets willen. Puur afwegen wat de mogelijkheden waren en proberen in te schatten wat de beste beslissing zou zijn, zonder daarbij van te voren iets perse te willen.
Dat is op zich wel weer positief.
Merk nml wel dat ik daar op andere gebieden meer moeite mee heb. Nu ik besloten heb me meer te richten op de dag meditatief door te brengen, ga ik opeens doelen daarin stellen, in mijn meditatie-zitten. Over de juiste houding zo goed mogelijk vasthouden, wat ik wil bereiken met pilatus etc etc.
Dus nu verschuift het “willen” van mijn ego alleen maar van eerst de doelen op de beurs/websites etc, naar meditatie/pilatus.
Ook merk ik dat ik dit dagboek en de website die ik in de toekomst wil maken als excuus gebruik om mijn denken te gebruiken. Ik moet alles begrijpen en inzien, niet eens alleen voor mezelf, maar ook voor de toekomstige website die ik wil maken. Maar het is alleen maar weer een excuus voor het ego om zich bestaansrecht te geven. Het is sowieso niet nodig, alle informatie is al beschikbaar in vele boeken en op vele websites, dit is al lang bekend bij mensen die er naar zoeken. Ik moet accepteren dat je andere mensen niet kan uitleggen, ze moeten er zelf achter komen. Ik kan het mezelf niet eens uitleggen, want er valt niks uit te leggen. Je moet juist niks doen, gewoon niks. Dan ben je je essentie. Zo gauw je jezelf probeert te doorgronden zit je nog in je illusie. Je moet dus doorgronden dat er niks te doorgronden valt. Bedenken dat het denken een illusie is.
Toen ik mijn dagboek stukken herlas die ik voor Ingeborg had uitgetikt. Daarin schreef ik al dat je voor het opheffen van je “angst-illusie” niks hoefde te doen, gewoon omarmen en erkennen als illusie, maar dat ik voor de “controle-illusie” bewust moet zijn in het “hier en nu” om die op te heffen.
Dus 4 maanden geleden wist ik dat al en nu ben ik nog steeds bezig om daar achter te komen. Ook omdat mijn ego natuurlijk zo sterk is geworden na het verdwijnen van de “angst-illusie”.
Zoals ik al omschreef een paar dagen geleden is alles analyseren en uitleggen aan jezelf nutteloos. “Zen-meesters” hebben wat dat betreft gewoon gelijk, het enige wat je hoeft te doen of wat er is, is in het “hier en nu” aanwezig zijn, al het andere is een illusie, nutteloos.
Ik merk dat ik vaak de neiging heb om bij het denken het onderwerp van mijn denken de schuld te geven. Maar dat onderwerp is natuurlijk alleen maar een excuus voor het denken, het ego om zichzelf te voeden. Het ego is het probleem, niet het onderwerp.
Jezelf in een hutje terugtrekken om alle onderwerpen te laten verdwijnen zal niet je ego laten verdwijnen. Ze zijn slechts een excuus.
Het probleem blijft, zoals ik al eerdere keren geschreven heb, dat de illusie nu leuk is. Het veroorzaakt geen lijden. Tenminste dit deel van de illusie. De rest wel natuurlijk.
Zo zat ik nu weer te denken over hoe leuk het zou zijn om een boek te schrijven over hoe Jezus en veel bijbel verhalen eigenlijk dezelfde boodschap hebben als Boeddha. Zo betekent het weder opstaan verhaal van Jezus en het naar de hemel gaan, niks anders dan het sterven van het ego waarna je wedergeboren wordt in de waarheid, de hemel, de verlichting. Het is dus een symbolisch verhaal, net als reïncarnatie.
Het punt is dat ik niet moet blijven denken om losse ideeën op te schrijven waarvan ik nu nooit zal weten of ik er echt wat mee ga doen.
Het ego creëert zo weer een niet bestaande toekomst in het nu en probeert zo weer te vluchten uit het echte leven naar een fictieve toekomst. Die lijkt leuk , maar dit mechanisme veroorzaakt dus ook al het lijden en wijst het echte leven af uit angst voor de dood.
Ik zal het echte leven moeten accepteren om de angst voor de dood te kunnen overwinnen.
Als ik echt zou willen, dan moet ik gewoon gaan beginnen met het maken van die website, want dan is het geen illusie meer, maar werkelijkheid in het “hier en nu”.
Punt is alleen dat ik eerst een inkomen moet verdienen, dat is nou eenmaal gegeven.
Ik weet al als ik de tijd achter de computer heb besteed aan mijn geld-verdien websites, dat ik dan geen zin meer heb om achter de computer te blijven werken voor de spirituele website. Ik moet dus kiezen. Gezien dat ik het inkomen niet kan missen (ik leef al onder bijstand niveau) zal ik dat idee dus moeten uitstellen en moeten loslaten.
Net als op de beurs, die ideeën/kansen zullen altijd blijven komen, nu, maar ook in de toekomst.
Die ideeën kan je niet alleen krijgen door mezelf te observeren, maar misschien juist wel beter door anderen te observeren.
15:00
Realiseer me nog iets. Juist omdat een deel van de illusie een goed gevoel geeft, verwacht ik dat me bewustzijn in het hier en nu mij dit gevoel ook gelijk moet geven. Immers het pad er naar toe is het doel en niet het doel zelf.
Daarnaast is wilskracht alleen maar een product van het ego en die heb je nodig of gebruik je om dingen vast te houden die je niet leuk vind dacht ik. Maar het gaat niet om dingen die je niet leuk vind, maar om dingen die je eigenlijk niet wil doen. Het gaat om de motivatie weer.
Meditatief zijn moet niet leuk zijn om het vol te houden. “moet leuk zijn” is weer een illusie van de geest, daar zit een emotie aan vast die op zichzelf goed lijkt te voelen , maar ook voortkomt uit het lijden en dit in stand houd.
Het is dus niet wilskracht, maar discipline wat nodig is. Discipline betekent gewoon elke keer weer doen. De motivatie komt uit het gevoel, maar omdat het ego zich zal verzetten kan het onmogelijk de hele tijd vreugde brengen, want het ego zal proberen zichzelf te redden. Er tegen vechten is een truc van het ego , omdat ertegen vechten vanuit het ego komt en zo geeft het zichzelf weer bestaansrecht.
Elke keer weer terugkeren naar het hier en nu en bewust zijn van wat is, dat is alles, het enige.
Ik moet niet in de valkuil vallen dat het wat moet opleveren !!
18:30
Ik weet dus al dat ik probeerde de identificatie met het denken van mijn ego te vervangen door het gevoel van mijn ego, het gevoel dat het veroorzaakt.
Als de illusie prettig is, is ook het gevoel prettig.
Ik heb sinds ik aan mezelf begon te werken, geprobeerd meer te voelen.
Nu ben ik echter op het punt dat ik weet dat ik niet mijn denken ben, maar dus ook niet mijn gevoel ben.
Nu het ego begint door te krijgen dat het totaal nutteloos is, geeft dit een onbestendig gevoel. Dit heb ik kennelijk proberen te vermijden met positieve illusies, inzichten, analyses, ideeën voor dit dagboek en toekomstige website, alles beter begrijpen. Nu geloof ik wel dat we in het westen dit nodig hebben, het zit in onze aard. We moeten het snappen anders beginnen we er niet aan.
Maar nu ben ik mijn denken niet en kan ik ook niet bij mij gevoel blijven. Ik moet van mijn denken alleen bewust worden en dan weer terug gaan naar het “hier en nu”. Het voelen kan ik dus niks mee, behalve kennelijk observeren.
Dus nu ik mijn onbestendig gevoel, omdat ik mijn ego minder toelaat zich te voeden, nu ik steeds beter begin te beseffen hoe nutteloos dit allemaal is, moet ik dat onbestendige gevoel dus ook gewoon accepteren. Ik kan het niet vervangen met een ander gevoel, want dat kan alleen via het denken, het ego.
Ik moet het steeds meer beseffen dat alles alleen maar onzin is en het onbestendige gevoel dat daar bij hoort dus gewoon accepteren en observeren.
Wetende dat het goed is, slechts een product van de illusie.
Blijft heel vaag en weet niet helemaal wat ik ermee aan moet. Waar blijf ik dan ?