Na gister overdag in de tuin te hebben gelegen werd het al snel te warm (vanaf 15:00) Na mijn rondje met mijn loge die niet de conditie heeft om veel te lopen, heb ik zelf nog een rondje gelopen in het park. Zat de hele dag veel in mijn denken, ook tijdens het wandelen. Besloot toen om de volgende dag met mijn loge de hele dag naar het strand te gaan, was te warm in de zon in de tuin en ik wilde wel van de zon genieten. Toen werd ik tijdens boodschappen doen (18:00) voor het strand melancholisch en kocht ook chips voor het avondeten. Heb weer als avondeten chips zitten eten en comedies zitten kijken. Kreeg toen een depressief gevoel, het liep allemaal kut, wist niet wat ik wilde en wilde weer gaan vechten tegen dat gevoel. Wist gelukkig dat dat geen zin had. Dus ik accepteerde het depressieve gevoel en voelde dat ik maar 1 ding kon doen. Weer terug in me ritme, weer terug in mijn meditatie, doorzetten. Niet dingen gaan doen, reageren op externe prikkels, omdat dat geluk zou moeten brengen zoals een dag op het strand.
Er moet maar 1 ding gelden op dit moment en dat is meditatie ! Als het een mooie zomerse dag is kan ik me gewoon wat aanpassen kwa wandelen en in de tuin zitten. Maar ik moet/wil in mijn meditatieritme blijven zitten. Doorzetten om uit die verslaving van het denken te komen, het “haast” gevoel op te lossen.
Heb mijn krentenbollen weggegooid en de chips in een tas in de slaapkamerkast opgeborgen. Weg ermee. Tijd om weer groente te eten na alle avonden chips en Broodjes kroket en frikandel voor de tv. Tijd om discipline te tonen en niet meer toe te geven aan de zwakte die zorgen voor het lijden in het leven.
Als ik opsta doe ik zit-meditatie, daarna 1 uur wandelen met de hond meditatie. Dan ochtendritueel, zoals dit dagboek, ook meditatief. Daarna uurtje werken/ tuin zitten. Dan meditatief lunchen. Weer uurtje over. Dan weer wandelen met de hond meditatief. Waarna het etenstijd is en tussen 19:00-22:00 boekje lezen op de bank. (zonder denken, geconcentreerd in het hiernu) en dan om 22:00 weer mediteren en laatste korte wandeling (30 min) voor het naar bed gaan.
Ik zit dan al de halve dag met meditatie of meditatief dingen doen. Van hieruit kan ik de stap nemen de hele dag meditatief te zijn, in het hiernu/ niet-denken etc.
Toen ik dat besloten had verdween het depressieve gevoel redelijk snel. Vandaag is er sluierbewolking en geen strandweer 🙂 Ze voorspellen nog de hele week mooi weer , alleen maar lekker met al het wandelen, maar ga me er niet teveel aan aanpassen (in als ik moet van het mooie weer genieten) hoogstens overdag wat in de tuin liggen ipv werken achter de computer.
Merk dat het zien van de wereld blijft veranderen. Niet alleen zie ik alle kleuren helderder, meer details, meer onderscheid, nu lijkt het ook alsof ik meer 3d zie. Weet niet hoe ik dit goed moet uitleggen. Het lijkt alsof ik eerst gewoon 2D+diepte zag, maar dat ik nu rondwandelen in 3D zoals je naar een 3D film zit te kijken, maar er dan doorheen wandelt.
Je gaat de wereld dus echt letterlijk met andere ogen zien 🙂
22:30
Ik wordt echt gek van mezelf en mijn gedachten. Ten eerste omdat ik kennelijk nog in de illusie van een identiteit geloof, niet wil accepteren dat we zo primitief zijn. En dat ik maar mijn gedachten blijf geloven die constant getriggerd worden. Ik doe vrij weinig op dit moment, geen beurs, geen websites. Toch kan ik me de hele dag bedenken over van alles en nog wat. Hoe ik eerst van alles moet doen voordat ik die innerlijke rust kan vinden: eerst aanpassen aan mooi/het weer, bedenken hoe ik daar van kan genieten, terwijl ik de honden heb, waar te lopen, wat te eten ’s avonds, toegeven aan dit of dat gevoel ? Constant gedachten en mezelf analyseren, waar komt dit gevoel?/gedachte etc vandaan. Geloven pas rust te hebben als de weken met 3 honden om zijn.
Ik durf te wedden dat buitenstaanders die zien waar ik me “druk” om maak me echt totaal voor gek zullen verklaren. Vragen waar ik het in hemelsnaam over heb en dat ik maar wat pillen moet slikken of naar de psycholoog moet voor zulke gedachten.
Ik pas op hondjes, het is hartje zomer, lekker weer, warm, ik hoef niks en toch maak ik me de hele dag druk om mijn dagindeling. Denken: Wat zal ik als volgende doen ?
Bij die oude pijnen was het een duidelijke illusie van een angst-gevoel. Die kon ik wegdenken, onzin om bang te zijn. Maar de drang om -te doen/ te begrijpen/haast te hebben is zo normaal en wordt beschouwd als de kern van ons bestaan dat het heel moeilijk is die illusie te doorbreken. In feite is het ook de kern van ons bestaan, het bestaan vanuit ons ego, wie we denken dat we zijn.
De illusie van identiteit.
Die drang opgeven, is het opgeven van het bestaansrecht van je ego en daarmee je identiteit.
Tot je verwordt tot je natuurlijke zelf, een organisme met bewustzijn in interactie met zijn omgeving, zonder enige controle.
Ik wil morgen met die 4 vragen gaan beginnen om die laatste illusie van identiteit, de kern van ons bestaan/ ons ego op te lossen als illusie.
Doorhebben dat ik pas echt ga leven als ik mijn eigen bestaan opgeef, mijn identiteit, mijn verbondenheid via het denken.
Dat ik die drang niet nodig heb om te overleven, om wat met mijn leven te doen, er wat van te maken. Echt beseffen hoe die drang me van het echte leven weg houd. Want dat besef ik niet volledig. Ik ben nog steeds bang dat er alleen saaie routine overblijft als ik die drang laat varen. Dat ik die nodig heb als motivatie.
Al met al, dat ik die drang uit mijn angst die het ego en mijn identiteit voel nodig heb om beter te overleven.
Dat ik die drang uit mijn angst die het ego en mijn identiteit voed (doen/willen/begrijpen), nodig heb om beter te overleven.
