Tag: problemen oplossen

Zo heb weer eens ff 2 dagen van het pad afgeweken en die dagen dvd’s gehuurd en films zitten kijken. Niet gewandeld en maar 1 keer per dag een meditatie gedaan (‘s ochtends)
Had de nacht van de 9e goed geslapen en de intensiteit was weg de volgende dag. Had ‘s ochtends een gesprek met een pitbull die flinke issues had en zomaar honden aanviel. Maar het was echt een leuk/aardig stel en zij was ook echt leuk. Dan wil je zo graag helpen, we hebben ruim een uur gepraat. Denk dat icm die gevoelde intensiteit de dagen ervoor die dan was weggevallen dat ik daardoor niet meer in mijn ritme kon komen. Had moeite om dat gesprek te verwerken en achter me te laten, je gunt het zo graag dat je hun problemen met hun hond zou kunnen oplossen, de oplossing zou kunnen geven. Maar ja, zo werkt het leven niet.
Heb in afgelopen 2 dagen 5 films gekeken + wat tv. Nu er weer voor zorgen dat ik snel weer in me ritme kom en niet teveel ga terugvallen. Mijn seksdrive is ook grotendeels weg, die verdween nadat de intensiteit was afgenomen. Het zit nu nog alleen een beetje in mijn hoofd.

Had nog wel wat dingen in mijn telefoon geschreven, geloof van een wandeling op de 9e en iets wat ik merkte met een meditatie ‘s ochtends;

Alhoewel ik al heel lang niet meer gehecht ben aan een specifiek persoon, ben ik nog niet onthecht lijk het van mensen in het algemeen. Dat ik voor een deel blijf vasthouden om de illusie van verbondenheid via het denken in stand te houden. Dit getriggerd door een angst, uitend in angst voor eenzaamheid.
Maar daarna vroeg ik me af in hoeverre dat dat de echte reden is. Ik weet toch dat het een illusie is ?
Later bedacht ik dat ik nog gehecht ben aan het denken zelf. Ik weet dat er geen ego is, dat er daarnaast geen zelf is, maar dat ik nog gehecht ben aan het denken zelf. Verslaafd aan problemen zodat ik mezelf een goed gevoel kan geven om ze op te lossen.
Ik had het laatst met de buurvrouw erover. Ik had in een gesprek met haar gezegd dat ze waarschijnlijk een conflict-zoeker is , dat ze conflicten in haar leven creëert zodat ze wat heeft om op te lossen, dat ze daar verslaafd aan is, zich veilig bij voelt. Maar ja, dat kan ook heel subtiel zich manifesteren natuurlijk. Dat ik verslaafd ben aan het denken, aan het oplossen aan problemen die ik zelf creëer. Op die manier kan ik het leven ervaren via het denken en mij het gevoel geven dat ik leef.
Merk dat ik er ook nog steeds moeite mee heb om te accepteren hoe primitief we eigenlijk zijn. Het feit dat we niks meer zijn dan organismen in interactie met onze omgeving, onbewust als in daar hebben we geen controle over. Dat het denken niks doet, geen controle heeft, niks bewerkstelligd.

Tijdens een ochtendmeditatie merkte ik (weer) hoe ik moet leren te spannen vanuit het lichaam (zithouding vasthouden) en het volledig ontspannen van het hoofd. Om mijn zithouding vast te houden heb ik geen aansturing vanuit het hoofd/denken nodig , dit kan gewoon via het voelen in het lichaam.
Hierdoor beseftte ik ook opeens wat boeddhisten en anderen bedoelen met “seperating the mind from the body”.
Mensen gaan dit natuurlijk letterlijk nemen en denken de geest/het denken letterlijk te gaan scheiden van plaats tov het lichaam. Ik weet niet wat voor trucs er allemaal mogelijk zijn, maar dat is natuurlijk onzin. Alles is 1 en er valt niks van elkaar te scheiden.
Alleen nu bewegen/voelen we alles via het denken, we leven via het denken. Dit is natuurlijk een illusie. Maar je moet dus gaan leven vanuit je gevoel/ je lichaam en dit niet meer constant je denken laten triggeren. Nu koppelen we alles wat we doen aan het denken, alsof dat constant nodig is als functie, als controle, om dingen te laten gebeuren, je lichaam aan te sturen of de bewegingen goed te laten verlopen. Dat is echter de illusie.
Het denken heeft niks te maken met het functioneren van het lichaam. (ja met een ego beïnvloed het het lichaam via angst/ziekte/blokkades etc en beïnvloed zo het functioneren, maar dat is niet de bedoeling en niet zoals we denken dat het gebeurd)
Zoals geschreven: het denken is alleen nodig om concepten van de wereld te creëren om te communiceren met andere mensen/ kennis te delen met anderen. Leren doen we door dingen te doen, letterlijk doen of kennis opnemen via communicatie en dat toe te passen.

“Seperating the mind from the body” is dus niks anders dan het ontkoppelen van het functioneren van het lichaam en gevoel met ons denken. Het doorbreken van die illusie.

Tijdens de lunch zat ik in me denken, over “de waarheid” etc. En hoe die steeds meer zichtbaar wordt overal om ons heen (idee voor de website).
De film “The Exam” is ook weer een verwijzing. Een groep die examen moet doen voor een functie. Zij krijgen een leeg examen vel en moet het antwoord zoeken.
“Are there any questions? “ → “No”, is the answer.
Het is weer een analogie met het leven. Er is geen doel van het leven, omdat de vraag niet bestaat. 🙂

Werd vanochtend om 5:30 ff wakker en terwijl ik even wakker lag kreeg ik het volgende inzicht:

Ik wil mijn gedachten niet loslaten, of beter gezegd de illusie van controle over mijn gedachten, het ego dat de gedachten maakt, want als ik dat doe laat ik de wereld los met al zijn problemen. Dan kan ik ze ook niet meer oplossen, dan kan ik die wereld niet meer helpen. Deze gedachte is weer een afspiegeling hoe ik mezelf probeer te helpen en hoe ik dit niet kan loslaten.

Als ik die illusie van controle loslaat, dan laat ik ook de illusie los dat ik mezelf kan helpen. Ik moet dus leren dat andere mensen geen hulp nodig hebben, omdat ikzelf ook geen hulp nodig heb.

Ik heb niks nodig, geen liefde, geluk, kennis. Ik hoef niks te bereiken, het leid nergens toe. Ik hoef mezelf niet te beschermen, want er is geen gevaar en ik hoef de toekomst niet te voorzien want die bestaat niet en alles wat in het hiernu gebeurd kan ik prima aan.
Het denken kan mij niet voorbereiden op de toekomst, alleen acties in het hiernu kunnen dat. Het denken is juist wat mijn toekomst saboteert, door het hiernu te saboteren.
Ik hoef geen problemen op te lossen, want die bestaan niet, zijn een illusie. (van het denken)

Ik ben compleet, alwetend en 1 met mijn omgeving. Waar kan mijn mijn denken mij nog bij helpen als ik niks nodig heb ?
De enige controle die het heeft is op welke manier ik lijd. Welke illusie ik geloof dat mijn lijden veroorzaakt. Misschien is het handiger om te kiezen die illusie los te laten en gewoon niet meer te lijden.
(dan is er ook geen behoefte aan controle meer)

Heb gister de volgende ervaringen/ gedachten in mijn telefoon getikt tijdens het wandelen:

– “Ik moet van mijn ego-energie afkomen, dit loslaten, laten wegstromen” ; Deze overtuiging moet ik ook los laten.
– Het voelt alsof ik een draadje , een verbinding met mijn lichaam in het hiernu moet loslaten, alsof ik er los van kom te staan, alsof andere krachten dan ik alles gaan bepalen en ik er totaal geen invloed meer op het geheel heb. (dit geeft aan dat ik dus nog steeds vasthoud aan een “zelf”! )
– Soms heb ik een goed idee, een gedachte die een goed gevoel geeft over wat ik ga doen/ kan doen (wat voelt als wat ik moet gaan doen om dat goede gevoel te krijgen) . Een toekomstvisie over waar de rivier (van het leven) heenstroomt. Dan wil je dat goede gevoel en bijbehorende gedachte vasthouden. (Een blokkade opwerpen om te behouden wat is, dat het niet wegstroomt in de rivier van energie waaruit het universum bestaat) . Dat is iets “willen” en dus creëer je angst (angst voor verlies) en slecht gevoel in een poging dat goede gevoel te behouden, te krijgen.

– Geen probleem = geen gedachten
Het probleem is een keuze maken: = onderdrukken/ blokkeren.
Gedachten komen dus omdat je aan het blokkeren bent. Dit blokkeren wordt opgevat als een probleem, de energiestroom kan immers niet meer vrij stromen → onprettig gevoel. Je creëert dus een probleem. (maw alle problemen creëer je zelf)
De oplossing is stoppen met het maken van keuzes.
Het ego spiegelt deze blokkade als een probleem op de externe wereld (verleden en toekomst) om zo een verklaring te vinden voor het negatieve gevoel dat je voelt. Het ziet de oplossing in het feit door die verzonnen externe oorzaak, dat verzonnen externe probleem op te lossen. Het gaat dan iets doen om dat te proberen, maar in de poging daartoe zal de blokkade alleen maar groter worden → vicieuze cirkel
De werkelijke oplossing is het gevoel te accepteren en niets-doen, waardoor de blokkade zal wegvallen en alles in evenwicht zal komen.

– In feite zijn we verslaafd aan het goede gevoel dat een goed idee ons geeft. We zijn junks die steeds op zoek gaan naar die nieuwe shot (goed gevoel). Het creëren van problemen is op deze manier verslavend, het geeft immers weer de mogelijkheid tot goede ideeën die ons een goed gevoel geven → die we dan weer vast proberen te houden en je zit vast in die vicieuze cirkel.
Zolang je streeft naar het goede zal je het kwade scheppen.

– Verlichting is stoppen en loslaten van verbanden tussen gebeurtenissen die er niet zijn. Accepteer de chaos, accepteer de onzekerheid, accepteer het niet-weten. Vertrouw.
– (merk dat mijn lichaam niet sterk genoeg is om de 45 min zitmeditatie goed vol te houden. Zou goed zijn om weer pilatus te gaan doen)
– Het gaat niet om de antwoorden , het gaat erom dat je begrijpt waarom je die vraag stelt (en begrijpt dat de vraag onzin is)

Inzichten uit het geheel komen tot je via een gedachte → positief.
Vrije wil → problemen veroorzaken/ blokkeren, het zorgt voor het constant creëren van gedachten. Problemen oplossen geeft hetzelfde gevoel als het krijgen van een inzicht, maar komt voort uit lijden/ blokkeren. Hier leg ik het verband dus ook weer verkeerd. Ik dacht door dingen te doen, door te sturen, door te willen kan ik gedachten krijgen met zulke inzichten.
Dit kan dus niet, weer een poging tot controle. (komt vanzelf, uit zichzelf)

Het ego is dus eigenlijk verslaafd aan het veroorzaken van een goed gevoel en probeert dit zelf te veroorzaken. Daarom probeert het alles te begrijpen, zodat het zelf dat proces kan nabootsen wat een goed gevoel oplevert.
Maar het ego is dus eigenlijk verslaafd aan het creëren van problemen, want dat geeft een doel in het leven, een toekomst met een goed gevoel als het probleem opgelost wordt.

Het is bizar hoe sterk dit mechanisme is, hoe overtuigend. Nog steeds !! heb ik moeite om te accepteren dat het leven probleemloos is.
Maar gaat steeds beter 🙂

Gezien het feit dat seks, of in mijn geval zelfbevrediging, een poging tot controle is heb ik dit ook losgelaten. Nu al meer dan 2 weken. Vooral ‘s ochtends vroeg in bed kan de spanning nogal eens opbouwen (zoals alle mannen weten) , maar door gewoon weer meditatief te zijn ebt dat vanzelf weer weg. Merk duidelijk dat de behoefte aan porno kijken uit het ego komt.
Het is natuurlijk een verlengde van de verslaving om een goed gevoel te creëren, met een poging om de energiestromen te controleren.

Elk probleem is altijd een oordeel/mening en kan dus nooit waar zijn.