Zo heb weer eens ff 2 dagen van het pad afgeweken en die dagen dvd’s gehuurd en films zitten kijken. Niet gewandeld en maar 1 keer per dag een meditatie gedaan (’s ochtends)
Had de nacht van de 9e goed geslapen en de intensiteit was weg de volgende dag. Had ’s ochtends een gesprek met een pitbull die flinke issues had en zomaar honden aanviel. Maar het was echt een leuk/aardig stel en zij was ook echt leuk. Dan wil je zo graag helpen, we hebben ruim een uur gepraat. Denk dat icm die gevoelde intensiteit de dagen ervoor die dan was weggevallen dat ik daardoor niet meer in mijn ritme kon komen. Had moeite om dat gesprek te verwerken en achter me te laten, je gunt het zo graag dat je hun problemen met hun hond zou kunnen oplossen, de oplossing zou kunnen geven. Maar ja, zo werkt het leven niet.
Heb in afgelopen 2 dagen 5 films gekeken + wat tv. Nu er weer voor zorgen dat ik snel weer in me ritme kom en niet teveel ga terugvallen. Mijn seksdrive is ook grotendeels weg, die verdween nadat de intensiteit was afgenomen. Het zit nu nog alleen een beetje in mijn hoofd.
Had nog wel wat dingen in mijn telefoon geschreven, geloof van een wandeling op de 9e en iets wat ik merkte met een meditatie ’s ochtends;
Alhoewel ik al heel lang niet meer gehecht ben aan een specifiek persoon, ben ik nog niet onthecht lijk het van mensen in het algemeen. Dat ik voor een deel blijf vasthouden om de illusie van verbondenheid via het denken in stand te houden. Dit getriggerd door een angst, uitend in angst voor eenzaamheid.
Maar daarna vroeg ik me af in hoeverre dat dat de echte reden is. Ik weet toch dat het een illusie is ?
Later bedacht ik dat ik nog gehecht ben aan het denken zelf. Ik weet dat er geen ego is, dat er daarnaast geen zelf is, maar dat ik nog gehecht ben aan het denken zelf. Verslaafd aan problemen zodat ik mezelf een goed gevoel kan geven om ze op te lossen.
Ik had het laatst met de buurvrouw erover. Ik had in een gesprek met haar gezegd dat ze waarschijnlijk een conflict-zoeker is , dat ze conflicten in haar leven creëert zodat ze wat heeft om op te lossen, dat ze daar verslaafd aan is, zich veilig bij voelt. Maar ja, dat kan ook heel subtiel zich manifesteren natuurlijk. Dat ik verslaafd ben aan het denken, aan het oplossen aan problemen die ik zelf creëer. Op die manier kan ik het leven ervaren via het denken en mij het gevoel geven dat ik leef.
Merk dat ik er ook nog steeds moeite mee heb om te accepteren hoe primitief we eigenlijk zijn. Het feit dat we niks meer zijn dan organismen in interactie met onze omgeving, onbewust als in daar hebben we geen controle over. Dat het denken niks doet, geen controle heeft, niks bewerkstelligd.
Tijdens een ochtendmeditatie merkte ik (weer) hoe ik moet leren te spannen vanuit het lichaam (zithouding vasthouden) en het volledig ontspannen van het hoofd. Om mijn zithouding vast te houden heb ik geen aansturing vanuit het hoofd/denken nodig , dit kan gewoon via het voelen in het lichaam.
Hierdoor beseftte ik ook opeens wat boeddhisten en anderen bedoelen met “seperating the mind from the body”.
Mensen gaan dit natuurlijk letterlijk nemen en denken de geest/het denken letterlijk te gaan scheiden van plaats tov het lichaam. Ik weet niet wat voor trucs er allemaal mogelijk zijn, maar dat is natuurlijk onzin. Alles is 1 en er valt niks van elkaar te scheiden.
Alleen nu bewegen/voelen we alles via het denken, we leven via het denken. Dit is natuurlijk een illusie. Maar je moet dus gaan leven vanuit je gevoel/ je lichaam en dit niet meer constant je denken laten triggeren. Nu koppelen we alles wat we doen aan het denken, alsof dat constant nodig is als functie, als controle, om dingen te laten gebeuren, je lichaam aan te sturen of de bewegingen goed te laten verlopen. Dat is echter de illusie.
Het denken heeft niks te maken met het functioneren van het lichaam. (ja met een ego beïnvloed het het lichaam via angst/ziekte/blokkades etc en beïnvloed zo het functioneren, maar dat is niet de bedoeling en niet zoals we denken dat het gebeurd)
Zoals geschreven: het denken is alleen nodig om concepten van de wereld te creëren om te communiceren met andere mensen/ kennis te delen met anderen. Leren doen we door dingen te doen, letterlijk doen of kennis opnemen via communicatie en dat toe te passen.
“Seperating the mind from the body” is dus niks anders dan het ontkoppelen van het functioneren van het lichaam en gevoel met ons denken. Het doorbreken van die illusie.
Tijdens de lunch zat ik in me denken, over “de waarheid” etc. En hoe die steeds meer zichtbaar wordt overal om ons heen (idee voor de website).
De film “The Exam” is ook weer een verwijzing. Een groep die examen moet doen voor een functie. Zij krijgen een leeg examen vel en moet het antwoord zoeken.
“Are there any questions? “ → “No”, is the answer.
Het is weer een analogie met het leven. Er is geen doel van het leven, omdat de vraag niet bestaat. 🙂