Leren doe je niet via het denken. Leren doe je via het bewustzijn. Door bewust te worden van je denken, je voelen, hoe het geheel werkt, hoe alles met elkaar verbonden is, op elkaar reageert, door daar bewust van te worden leer je hoe de wereld in elkaar zit. Leer je wat de realiteit is. Door die realiteit te omarmen , te accepteren voor wat het is, verdwijnt het ego en daarmee het lijden in je leven → je gedachtenstroom.
Het ego bestaat uit 3 energieën.
De eerste is angst (je pijnlichaam → Eckhart), dat gaat om je verleden, onvervulde behoeftes uit het verleden. Het verleden waar jij je mee identificeert.
Ontmasker het voor de illusie die het is, dat het niks met het nu te maken heeft en laat je identificatie ermee los. Dan zal je die angst loslaten en er van verlost raken/zijn.
De tweede is haast/vluchten. Hier gaat het om vergeving. Vergeef jezelf voor je zonden, je fouten, voor wie je bent. Vergeef je denken voor de aard van zijn bestaan. Vergeef jezelf voor je onwetendheid. Als je jezelf hebt vergeven, hoef je niet meer te vluchten van jezelf, je accepteert.
De derde is, tja hoe omschrijf ik die ? Energie in je hoofd die constant dingen wil. Desire. Dingen willen. Ik merk dat mijn gedachten voortkomen uit Desire, uit dingen willen.
– Ik wil een bepaald persoon zijn (een betere verzie in mijn hoofd)
– Ik wil perfectie
– Ik wil alles begrijpen
– Ik wil anderen laten begrijpen
– ik wil verlicht zijn
– ik wil niet meer willen
– ik wil mijn ego (wat ervan over is) niet voelen
– ik wil problemen oplossen
– ik wil dat anderen weten wat ik weet
Het is dus de taak om deze desires te begrijpen en te laten vallen.
Ik leg mijzelf dingen op, taken op, zodat die acties ervoor gaan zorgen dat mijn behoefte vervuld worden. Maar mijn behoeften zullen nooit vervuld worden, het is een bodemloze put die nooit vol zal raken. Ik zal nooit kunnen krijgen wat ik wil omdat ik altijd weer wat nieuws wil.
Ik wil naar de horizon lopen, maar hoe hard ik ook loop, ik kom nooit dichterbij.
Mijn behoeften hebben niks met het nu te maken, ze liggen altijd in de toekomst, alhoewel: “ik wil mijn ego niet voelen” is wel in het hiernu.
Daarom vlucht ik naar de toekomst , naar behoeften in de toekomst, als ik dit en dat doe, dan hoef ik niet meer te voelen wat ik nu voel.
Constant Valse Hoop (Ingeborg) op een toekomst zonder ego, maar zolang ik hoop voed ik mijn ego en zal er juist niks veranderen.
Hoe meer ik wil dat de dingen veranderen, hoe sterker de dingen hetzelfde zullen blijven. Op het moment dat ik dingen accepteer zoals ze zijn, zal alles veranderen.
Het gaat dus nog steeds om zelfacceptatie. Ik probeer nog steeds iemand te zijn ipv te accepteren wat ik ben.
Maar zelfacceptatie en accepteren wat is betekent niet dat ik mijn ego en zijn behoeften accepteer cq toelaat cq op reageer. Ik accepteer mijn ego door het waar te nemen en er niet op te reageren.
Maar ik moet niet mijn behoeften accepteren. Dat kan nml niet, dat is de illusie.
Behoeften komen voort uit het feit dat je de realiteit niet accepteert. Als je accepteert wat is, dan zijn er geen behoeften meer.
Het accepteren van je behoeftes is dus een illusie, een truc van het ego, iets wat onmogelijk is. Ze kunnen niet tegelijk bestaan.
Het is of acceptatie van wat is of behoeften hebben.
Het is of het een of het ander, ze kunnen niet samen bestaan, of de realiteit van het hiernu of de illusie van de toekomst.
De kern van behoeften is: Ik wil niet de negativiteit/ onbehagen van mijn ego voelen.
Alle behoeften die ik nu nog heb zijn hierop gebaseerd. Ik wil dit niet voelen (en de tegenhanger: ik moet dit voelen)
Want zelfs als ik niet bezig ben met behoeften in de toekomst leid ik mezelf af van het voelen.
Door constant voor externe prikkels te zorgen → tv, internet, facebook, forums, filmpjes hoe ik intern niks te voelen.
Die externe prikkels en behoeften activeren mijn denken. En als ik denk is er dualiteit, is er intern en extern, is er afgescheidenheid van het geheel.
Door in mijn denken te vluchten hoef ik niet te voelen.
