9:00
Zou het toeval zijn dat ik nu met een nieuw schrift begin ? Ik weet het echt niet meer.
Na deel 3 van Feists Grote Scheuring te hebben uitgelezen, heb ik nog 10 min meditatie gedaan en een uurtje in Osho gelezen en toen ik om 1:00 ging slapen, of beter gezegd wilde gaan slapen.
Ergens in de nacht schrok ik half wakker en voelde alsof mijn geest (mag hopen dat het de mijne is 🙂 zich opeens echt bezit nam van mijn lichaam , zo naar binnen floepte.
Ik lag gewoon in mijn bed en zag/voelde een witte-energie-vlek / entiteit mijn lichaam inschieten en zich er bezit van nemen.
Vanaf dat moment voelde ik een energie door mijn lichaam gaan. Ik heb daarna niet echt meer geslapen geloof ik en de hele verdere nacht die energie in mijn lichaam gevoelt.
Het is verder neutrale energie, soms wat beangstigend als mijn denken niet weet wat het ermee aanmoet. Als die er een dreiging in ziet en eng erover gaat bedenken. Maar dat is waarschijnlijk gewoon mijn ego weer die zich bedreigt voelt.
Ik voel er verder geen vrede of liefde door, alleen maar hoe mijn lichaam op een hoog energieniveau zit. Heel mijn lichaam tintelt ook een beetje, het voelt ook wel overweldigend.
Ik stond net naar mezelf in de spiegel te kijken en me te concentreren op de ademhaling vanuit mijn middenrif en keek mezelf via de spiegel in de ogen. Dat was echt heel raar. Mijn spiegelbeeld veranderde elke keer lichtjes, net alsof mijn hoofd heel subtiel veranderde, andere uitstraling kreeg.
Ook zag ik mijn spiegelbeeld waziger worden door een soort energiewaas. Zoals de lucht op een hele hete zomerdag je beeld kan vervormen door de stijgende warmte. Zo zag ik nu mijn spiegelbeeld vervormd door een energiewaas.
Heb het net even weer gedaan. Ik wordt er ook een beetje misselijk van en moet echt mijn best doen om goed te blijven staan met al die energie. Ook dit schrijven gaat lastiger dan normaal. Moet meer mijn aandacht erbij hebben en langzamer schrijven, anders weet ik niet wat ik moet gaan schrijven. Ik heb geen flauw idee wat ik met al die energie in mijn lichaam moet, lijkt wel alsof ik alles nu heel rustig aan moet doen. (of dat het beter is als ik dat doe)
Weer heel bizar weer allemaal. Ik merk het wel. Voel nog wel een licht soort angstgevoel meetintelen in al die energie, daar gaat mijn denken af en toe wat van maken geloof ik. Ik laat alles maar gewoon toe en merk het wel. Heb geen echte verplichtingen, dus alles gewoon rustig aan vandaag, zoals ik toch al van plan was.
11:00
Zit nu aan mijn ontbijtshake. Heb net mijn pilatus gedaan, ff lekker gedouched en achter de computer koersen en beursnieuws zitten lezen. Voel me nu gelukkig een stuk normaler. Probeer nog steeds de hele tijd bij mezelf te blijven. Ademen vanuit mijn middenrif en bewust bij blijven. Daardoor vertragen wel mijn handelingen, zelfs de snelheid waarmee ik dit schrijf.
Heb mijn meditatie vanochtend weer 20 min gemaakt en dat voelde goed. Dus hopelijk nu weer 3* 20 min + wandeling per dag. Heb ook besloten dat ik min 2 uur per dag aan de website wil werken. Ben nu al 4 weken vrij en heb nog steeds niks gedaan haha. Terwijl ik wel elke avond zo 4-5 uur boeken lees. Uiteraard ter ontspanning, wat wel lekker is als je de hele dag actief bewust probeert te blijven en niet te denken, bij jezelf te blijven. Maar nu dat makkelijker gaat en zeker als ik alles nu in een langzamer tempo ga doen, dan geef ik prioriteit aan 2 uur websites werken ipv lezen. Er zal toch ook geld verdiend moeten worden en moet zeggen dat ik het wel lekker vind zo rustig zonder een loge. Al zal ik misschien nog steeds wel gezellig vinden, ook met de wandeling en ’s avonds op de bank. Misschien maakt het ook wel niet uit.
Had nog wel wat gedachten in mijn telefoon genoteerd die ik nog in dit dagboek moet schrijven:
– Zo valt het me op dat mensen zo onzeker zijn over van alles, ze geloven weinig van wat anderen zeggen, tenzij het in hun al bestaande wereldbeeld past. Niemand heeft de waarheid in pacht, alles is maar een mening. Behalve als ze zelf iets bedacht hebben. Maar zelfs dan twijfelen ze diep in hun hart. Intuïtief voelen ze aan dat alles een illusie is, daarom vertrouwen mensen zichzelf niet. Maar hoe minder ze zichzelf vertrouwen, hoe moeilijker het is om uit die illusie te ontsnappen en hoe meer schade die illusie berokkend.
– Wetenschappelijk weten ze eigenlijk niet wat tijd nou precies is. Tijd bestaat alleen in het denken. Tijd is relatief. In het hier en nu bestaat tijd niet, het hier en nu is tijdloos. Het is nu 15:00 heeft alleen betekenis als het straks 16:000 is of net 14:00 is geweest. Maar 16:00 is de toekomst en bestaat dus niet, 14:00 is het verleden en bestaat dus niet meer. In het hier en nu is het 15:00 betekenisloos, want er is daar geen verleden en toekomst , die bestaat alleen in het denken.
Het hier en nu is tijdloos, het niet-denken bevindt zich dus in een tijdloze ruimte.
– Merk ook dat “willen” ook een mechanisme is om je van het hier en nu weg te houden. Als je iets wilt ben je bezig met straks, met de toekomst. Je wijst het hier en nu ermee af. Door te willen zit je weer in de illusie van het denken dat het straks beter zal zijn, dan nu. Terwijl het hier en nu juist zo mooi is, maar dat zien we niet omdat we in de illusie vast zitten.
2 dagen geleden had ik tijdens de middagwandeling het volgende in mijn telefoon geschreven. Dit komt overeen met wat ik vannacht heb meegemaakt:
Het voelt alsof ik een bal energie die opgekropt zit in het hoofd/ voorhoofdholte verplaats naar het middenrif en vanaf daar laat verspreiden door heel mijn lichaam. (er moet dus ook weer een beetje energie terug mijn (voor) hoofd in)
Ipv bewus zijn vanuit het hoofd, bewust zijn vanuit het centrum van je lichaam en vanaf daar bewust worden van heel je lichaam, elke beweging, elk gevoel.
Het voelt wat onbehaaglijk, beangstigend om me voort te bewegen, dingen te doen met het centrum van je bewustzijn bij je middenrif ipv voorhoofdsholte.
(kan iets met de verkoudheid te maken hebben en onbewust verzet ertegen → denken ? )
Daarbij voelt het alsof ik meer bezit moet nemen van mijn lichaam, meer bewust moet worden in mijn lichaam ipv gefocust zijn op mijn omgeving.
De omgeving komt vanzelf naar mij toe om alles waar te nemen. Als ik probeer bewust naar (een klein deel) mijn omgeving te gaan, mis ik juist alles.
Daarbij is het belangrijk om vanuit het midden te blijven ademen ipv vanuit de neus te ademen.