Tag: meditatie

Geplaatst op

Reïncarnatie

Heb gister geen meditatie meer gedaan en ook vandaag staat mijn hoofd er niet naar. Ik geef mezelf nog 1 overgangsdag en vanaf morgen wil ik weer mijn meditatie en pilatus doen, mijn meditatiewandeling. Geen tv kijken meer, geen beurskoersen kijken ipv tv, geen discussies meer op het forum om mezelf maar te overtuigen, te vluchten in denken ipv doen. Al die inzichten zijn mooi, maar daardoor blijf ik de hele dag in mijn denken ipv het voelen.

Gisteravond zo tegen 1:00 gaan slapen en heb wel weer lekker boekje gelezen op de bank. Vind het alleen jammer dat mijn bank niet lekkerder zit, de kussens zijn allemaal ingezakt en is daarom moeilijk om in een goede houding op de bank te zitten. Dat is eigenlijk het enige wat me er soms van weerhoud om dat niet te doen. Misschien moet ik daar maar eens wat op verzinnen ?

Ik voel dat het tijd wordt om weer serieus aan de meditatie te gaan. Om serieus dat denken en de illusie van controle over het leven los te laten. Om de angst voor de dood te laten verdwijnen door die te accepteren als onvermijdelijk en buiten de controle van mijn denken.
Tevens voel ik een enorme weerstand om dit te doen, een soort van angst voor de leegte. Voor het einde van mijn “echte” leven, voor het missen van alle prikkels van buiten die er nu voor zorgen dat het voelt alsof ik leef. Voor het wegvallen van het fijne gevoel om niet-bestaande problemen op te lossen, om situaties te analyseren waar ik geen invloed op heb.
Voor het gevoel dat een deel van mijn zal sterven als ik zal kiezen voor die leegte.

In mijn diepste gevoel weet ik echter dat het de enige logische volgende stap is. Dat ik eerst moet sterven om daarna wedergeboren te worden.

Snap nu dat reïncarnatie ook symbolisch is. Je wordt herboren na de dood van je ego. Daar herinner je ook je vorige levens, je leven in je ego.
Osho heeft het dus over de dood van het ego en het eeuwige leven wat je voelt nadat je ego gestorven is. Omdat je niet meer bang bent voor de dood. (doorziet als een illusie)

Geplaatst op

Bewustzijn

Nou het lijkt erop dat ik niks anders kan doen dan de hele dag in het “hier en nu” aanwezig te proberen zijn. De hele dag bewust zijn met waar ik mee bezig ben. Gewoon observeren en constateren, het leven accepteren hoe het is, terwijl je je gevoel volgt.
Maar accepteren hoe je je ook mag voelen.

Niet geheel toevallig natuurlijk (zo werkt het leven nu eenmaal heb ik ondertussen geleerd, vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van) eindigde ik met het volgende stukje uit “meditatie nu of nooit” van Steve Hagen.

“Meditatie heeft niks te maken met het wegduwen, negeren of transcenderen van gevoelen. Het is eerder andersom. Als we mediteren ervaren we onze gevoelens ten volle, zonder ze met gedachten te versterken, ze te onderdrukken, ons eraan vast te klampen of te proberen er ook maar iets aan te veranderen. Als we mediteren analyseren we onze gevoelens en gedachten niet. We laten ze opkomen, observeren zonder er commentaar op te leveren, waarna ze gewoon weer verdwijnen. Dat is alles.”

Een bevestiging van wat ik gister schreef. Ik was de eerste keer wat kritisch op dit boekje. Maar moet hier op terugkomen. Het is juist een uitstekend boek. Kennelijk was het nog iets te vroeg en ben ik er nu wel klaar voor.

Merk wel dat Eckhart een foutje maakte in zijn boek. Het stelt nml dat er geen lijden kan zijn in het “hier en nu”, dat als je aanwezig bent dat er dan geen lijden is. Daar heeft hij wel gelijk in. Maar het is dus ook mogelijk om met je denken in het “hier en nu” te zijn.
Het beoordeelt dan constant het “hier en nu”
Het beoordeelt mijn gevoel, hoe ik me nu voel.
Het beoordeelt mijn handelingen die ik nu doe.
Het beoordeelt de dingen die ik nu zie.

Op deze manier ventileert het ego zich weer, hij voelt dat hij nutteloos is en probeert zich op alle mogelijke manieren nuttig te maken.
Het lijkt erop dat mijn ego niet alleen een onbestendig gevoel kan veroorzaken door het inzien van zijn nutteloosheid, maar dat het denken daar weer op reageert en dat gevoel negatief gaat uiten door het “hier en nu” negatief te beoordelen.

Dingen die ik tot nu toe nooit beoordeelde, laat staan dat ik ze negatief beoordeelde. Dagelijkse routine, zoals het maken van mijn ontbijtshake, gaan opeens alsof het niet op de juiste manier is. Dit terwijl er niks veranderd is, ik maak hem nog steeds op dezelfde manier.

Je lichaam voelt iets en het denken koppelt dat aan de huidige situatie.
Maar wat ik nu voel heeft daar niets mee te maken en zo creëer ik een dubbele illusie.

Ik moet dus steeds weer terugkeren naar het “hier en nu” naar bewust handelen, zonder te oordelen. Voelen wat ik nu voel, zonder te oordelen.

En dat de hele dag maar weer, elke keer weer terug. De hele dag die discipline hebben om niet mee te gaan in de illusie, dubbele illusie. Het onbestendige gevoel accepteren zoals het is. Dat specifieke gevoel is niet echt, een emotionele uiting van het ego. (alleen geen angst en dus moeilijk te identificeren als emotie. Iets wat mij nog nooit is opgevallen toen de emotie angst nog overheerste) (deze emotie komt ook voort uit angst, maar niet uit angst-gevoel en dat is apart, wennen)

Er is maar 1 manier waarop je niet-zoeken kunt beoefenen, namelijk door niet te zoeken.
(zoeken naar het “hier en nu” is onmogelijk, je bent er al)

Een tijd geleden vroeg ik me af wat beter zou zijn voor mijn meditatie, geconcentreerd blijven op alleen mijn ademhaling, of de concentratie uitbreiden naar ook voelen/houding, zien etc
Het antwoord lees ik net in het boekje “meditatie, nu of nooit”

Shikantaza: Objectloos en subjectloos mediteren, gewaarzijn omvat alles: beeld, geluid, gevoel gedachten, beweging.

Moet zeggen dat ik hier al naar neigde. Je natuurlijk drang , je gevoel stuurt je in die richting. Maar nu kan ik er zonder twijfel mee verder. Mijn denken had het toch redenen gevonden om diep geconcentreerd op 1 object te mediteren, dit nog dieper te doen. Je moet je gewaarzijn dus juist uitbreiden. (al is dat hetzelfde realiseer ik me nu ik zo opschrijf!)

16:00

Ik ga net naar de bib om wat boeken terug te brengen en een nieuw boek te halen over het belang van water drinken. (ben nieuwsgierig) Zat ik op de heenweg te bedenken dat ik ook wel dat boek over chakra’s kan halen om te lezen. Want meer lezen over niet-leren maar weten leek me nutteloos. Toen ik in de bib bij de chakra boeken stond viel mij een boek op over bijna-dood-ervaringen.
Gezien de you-tube filmpjes waarin ik denk dat BDE hetzelfde zijn als het nirwana zien, trok dat gelijk mijn aandacht.
De laatste zin op de back-cover van dit boek is: “er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.”

Nou zijn wij kennelijk ons bewustzijn, wat logisch is. Maar we hebben nog geen idee wat dit inhoud. Nog maar een paar dagen geleden (18-03-2013) vroeg ik me als laatste af als ik niet mijn denken ben en niet mijn gevoel, waar blijf ik dan ?
Wie weet wat deze cardioloog te zeggen heeft en voor aanwijzingen gevonden heeft ?
Ben benieuwd. Zal dit weer zo’n geval zijn van een vraag stellen en het antwoord komt vanzelf naar je toe ? Zal wel heel snel zijn zo binnen 2 dagen 🙂
We gaan het merken.

Geplaatst op

De middenweg

Nog steeds flink verkouden en heb pilatus overgeslagen vanochtend. Ga vanavond ook weer bij een vriendin langs, dus ff rustig aan doen. Heb wel weer wat uitgeslapen tot 9:30. Had om 7:00 oordoppen ingedaan en merkte daardoor ook weer rare energiestromen in mijn lichaam. Had al eens eerder gemerkt dat oordoppen meer als alleen geluid blokkeren.

Heb wel mijn meditatie gewoon gedaan , alleen 15 min ipv 20. Merk dat ik in mijn houding mijn lichaam moet spannen en ontspannen tegelijk. Spannen in het onderste deel van mijn krachtcentrum, bij mijn heupen om goed rechtop te zitten en mijn bovenlichaam ontspannen, net als mijn benen die niet te gespannen mogen zijn.
Hierdoor ben ik nu constant op mijn houding geconcentreerd om dit te bewerkstelligen ipv mijn ademhaling. Dit lijkt nu verder geen probleem. Zolang je maar geconcentreerd in het hiernu aanwezig bent. De techniek is niet bepalend en ik heb nu gewoon het gevoel dat ik op mijn houding moet letten en daarbij op heel mijn lichaam geconcentreerd moet zijn en niet alleen op mijn ademhaling.

Voor het slapen gaan weer in het boek van Osho zitten lezen, daar werd ik deze keer er nog eens op gewezen hoe belangrijk de middenweg is. Ik zeg regelmatig dat we niet zwart/wit moeten denken, het leven is grijs. Toch betrap ik mezelf er nog steeds op zwart/wit te denken af en toe, vooral als mijn ego zich bedreigt voelt. Ook zeker op het vlak als boeddha’s het over verlichting hebben, een concept wat niet met woorden uit te leggen is en daarom zelf onderzocht dient te worden, begrijpend dat alles grijs is.

– Als ze zeggen dat ik niet moet oordelen, dan betekent het niet dat ik dan geen voorkeuren meer heb.
– Als ze zeggen dat ik het leven moet accepteren zoals het is, omdat het perfect is, dan betekent dat niet dat ik alles maar op zijn beloop moet laten gaan.
– Als ze zeggen dat je alleen jezelf kan veranderen betekent dat niet dat je niks in je omgeving zou mogen veranderen.
– Als ze zeggen dat alleen het innerlijk belangrijk is en materiële zaken er niet toe doen, dan betekent dat niet dat je niet gewoon geld zou mogen verdienen.

Geplaatst op

Achterna lopen

Waarschijnlijk door alle veranderingen ben ik weer eens verkouden. Dit terwijl het echt warm zomerweer is. Heb gister vroeg met de hondjes gelopen en ’s middags in mijn eentje nog een meditatiewandeling gedaan. Dat beviel goed, ga ik vandaag weer doen.
Wordt tijd om mijn meditatie te verlengen, denk dat ik daar vanavond mee ga beginnen.

Gister toen ik alleen liep tijdens mijn wandel meditatie, had ik op het eind van de wandeling opeens een gevoel. Het was alsof bewustzijn een middelpunt heeft en dat we die moeten leren in het midden van ons lichaam te houden, daar vertraagd opeens het leven, alsof je niet meer druk bezig bent jezelf achterna te lopen.
Het voelde als dat het middelpunt van mijn bewustzijn soms buiten mezelf, voor mezelf bevond, alsof ik erachteraan liep. Dat ik dan sterk in mijn “doen” en “willen” zit, dat het denken dan constant redenen verzint om doelen te halen in de hoop dat middelpunt te kunnen bereiken. Het probeert het lichaam naar dat middelpunt te bewegen, wat natuurlijk niet kan, net als een schaduw beweegt het met je mee. Dus probeert het denken steeds nieuwe doelen te stellen om dat te bereiken, een eindeloze cyclus.
Pas als het je lukt dat middelpunt in het midden van je lichaam te krijgen, lost het als het ware op, wordt het 1 met het lichaam en hoef je niks meer achterna te lopen, doelen te bereiken. Dit is dus waar meditatie handig bij is. Het is ook wat het volgens mij betekent als ik of anderen zeggen: “beter bij jezelf blijven”of “ik kon vandaag goed bij mezelf blijven”.

Het lukt dan ook beter om in het hiernu te blijven. Doordat ik me nog steeds de hele tijd zo raar blijf voelen, die druk in mijn hoofd blijf voelen, probeer ik nog steeds van het hiernu te vluchten. Dit maakt alles juist erger denk ik, wat het vluchtgedrag paradoxaal juist verergerd. Moet er dus niet bang voor zijn, maar juist omarmen.
Maar om zoiets te doen vanuit je lichaam, vanuit je gevoel is veel moeilijker dan vanuit je denken. Het voelt alsof je het contact met de wereld gaat verliezen in het niet-denken. Dat mijn leven dan oncontroleerbaar alle kanten op zal gaan. Dus komt mijn denken elke minuut weer ff online om te checken of alles nog wel goed is.

We gaan maar door met vertrouwen hebben en het denken loslaten.

Geplaatst op

de wereld met andere ogen zien

Na gister overdag in de tuin te hebben gelegen werd het al snel te warm (vanaf 15:00) Na mijn rondje met mijn loge die niet de conditie heeft om veel te lopen, heb ik zelf nog een rondje gelopen in het park. Zat de hele dag veel in mijn denken, ook tijdens het wandelen. Besloot toen om de volgende dag met mijn loge de hele dag naar het strand te gaan, was te warm in de zon in de tuin en ik wilde wel van de zon genieten. Toen werd ik tijdens boodschappen doen (18:00) voor het strand melancholisch en kocht ook chips voor het avondeten. Heb weer als avondeten chips zitten eten en comedies zitten kijken. Kreeg toen een depressief gevoel, het liep allemaal kut, wist niet wat ik wilde en wilde weer gaan vechten tegen dat gevoel. Wist gelukkig dat dat geen zin had. Dus ik accepteerde het depressieve gevoel en voelde dat ik maar 1 ding kon doen. Weer terug in me ritme, weer terug in mijn meditatie, doorzetten. Niet dingen gaan doen, reageren op externe prikkels, omdat dat geluk zou moeten brengen zoals een dag op het strand.
Er moet maar 1 ding gelden op dit moment en dat is meditatie ! Als het een mooie zomerse dag is kan ik me gewoon wat aanpassen kwa wandelen en in de tuin zitten. Maar ik moet/wil in mijn meditatieritme blijven zitten. Doorzetten om uit die verslaving van het denken te komen, het “haast” gevoel op te lossen.

Heb mijn krentenbollen weggegooid en de chips in een tas in de slaapkamerkast opgeborgen. Weg ermee. Tijd om weer groente te eten na alle avonden chips en Broodjes kroket en frikandel voor de tv. Tijd om discipline te tonen en niet meer toe te geven aan de zwakte die zorgen voor het lijden in het leven.

Als ik opsta doe ik zit-meditatie, daarna 1 uur wandelen met de hond meditatie. Dan ochtendritueel, zoals dit dagboek, ook meditatief. Daarna uurtje werken/ tuin zitten. Dan meditatief lunchen. Weer uurtje over. Dan weer wandelen met de hond meditatief. Waarna het etenstijd is en tussen 19:00-22:00 boekje lezen op de bank. (zonder denken, geconcentreerd in het hiernu) en dan om 22:00 weer mediteren en laatste korte wandeling (30 min) voor het naar bed gaan.
Ik zit dan al de halve dag met meditatie of meditatief dingen doen. Van hieruit kan ik de stap nemen de hele dag meditatief te zijn, in het hiernu/ niet-denken etc.

Toen ik dat besloten had verdween het depressieve gevoel redelijk snel. Vandaag is er sluierbewolking en geen strandweer 🙂 Ze voorspellen nog de hele week mooi weer , alleen maar lekker met al het wandelen, maar ga me er niet teveel aan aanpassen (in als ik moet van het mooie weer genieten) hoogstens overdag wat in de tuin liggen ipv werken achter de computer.

Merk dat het zien van de wereld blijft veranderen. Niet alleen zie ik alle kleuren helderder, meer details, meer onderscheid, nu lijkt het ook alsof ik meer 3d zie. Weet niet hoe ik dit goed moet uitleggen. Het lijkt alsof ik eerst gewoon 2D+diepte zag, maar dat ik nu rondwandelen in 3D zoals je naar een 3D film zit te kijken, maar er dan doorheen wandelt.
Je gaat de wereld dus echt letterlijk met andere ogen zien 🙂

22:30

Ik wordt echt gek van mezelf en mijn gedachten. Ten eerste omdat ik kennelijk nog in de illusie van een identiteit geloof, niet wil accepteren dat we zo primitief zijn. En dat ik maar mijn gedachten blijf geloven die constant getriggerd worden. Ik doe vrij weinig op dit moment, geen beurs, geen websites. Toch kan ik me de hele dag bedenken over van alles en nog wat. Hoe ik eerst van alles moet doen voordat ik die innerlijke rust kan vinden: eerst aanpassen aan mooi/het weer, bedenken hoe ik daar van kan genieten, terwijl ik de honden heb, waar te lopen, wat te eten ’s avonds, toegeven aan dit of dat gevoel ? Constant gedachten en mezelf analyseren, waar komt dit gevoel?/gedachte etc vandaan. Geloven pas rust te hebben als de weken met 3 honden om zijn.
Ik durf te wedden dat buitenstaanders die zien waar ik me “druk” om maak me echt totaal voor gek zullen verklaren. Vragen waar ik het in hemelsnaam over heb en dat ik maar wat pillen moet slikken of naar de psycholoog moet voor zulke gedachten.
Ik pas op hondjes, het is hartje zomer, lekker weer, warm, ik hoef niks en toch maak ik me de hele dag druk om mijn dagindeling. Denken: Wat zal ik als volgende doen ?

Bij die oude pijnen was het een duidelijke illusie van een angst-gevoel. Die kon ik wegdenken, onzin om bang te zijn. Maar de drang om -te doen/ te begrijpen/haast te hebben is zo normaal en wordt beschouwd als de kern van ons bestaan dat het heel moeilijk is die illusie te doorbreken. In feite is het ook de kern van ons bestaan, het bestaan vanuit ons ego, wie we denken dat we zijn.
De illusie van identiteit.
Die drang opgeven, is het opgeven van het bestaansrecht van je ego en daarmee je identiteit.
Tot je verwordt tot je natuurlijke zelf, een organisme met bewustzijn in interactie met zijn omgeving, zonder enige controle.

Ik wil morgen met die 4 vragen gaan beginnen om die laatste illusie van identiteit, de kern van ons bestaan/ ons ego op te lossen als illusie.
Doorhebben dat ik pas echt ga leven als ik mijn eigen bestaan opgeef, mijn identiteit, mijn verbondenheid via het denken.
Dat ik die drang niet nodig heb om te overleven, om wat met mijn leven te doen, er wat van te maken. Echt beseffen hoe die drang me van het echte leven weg houd. Want dat besef ik niet volledig. Ik ben nog steeds bang dat er alleen saaie routine overblijft als ik die drang laat varen. Dat ik die nodig heb als motivatie.
Al met al, dat ik die drang uit mijn angst die het ego en mijn identiteit voel nodig heb om beter te overleven.
Dat ik die drang uit mijn angst die het ego en mijn identiteit voed (doen/willen/begrijpen), nodig heb om beter te overleven.

Geplaatst op

Het ego is energie-residu

Meditatie zien als concentratie oefening is in het begin waarschijnlijk wel acceptabel. Maar meditatie zien als je concentreren op je ademhaling is “doen vanuit het ego”. Alhoewel je niet denkt, komt het gedrag nog steeds voort uit het ego.

Het niet-denken, de no-mind alleen is niet de bevrijding. Je kan immers nog steeds leven vanuit het ego, zelfs via het gevoel. Je moet dus ook het ego via het gevoel ontmaskeren. Meditatie is inderdaad niks doen → zitten en voelen.
Zitten en concentreren is doen.
Zitten en voelen en niet reageren is niet-doen.

Heel lang dacht ik dat het ego denken is, gedachten zijn. Het ego is echter energie-residu van oude gedachten → oude angsten, die zich manifesteren in je lichaam. Deze voel je constant vanuit je angsten/gedachten.

Het ego is dus niet het denken. Je gedachten kunnen echter ontstaan vanuit/door het ego of het geheel. Denken zelf is dus niet het probleem, denken vanuit het ego is het probleem (=99% van het denken) Denken vanuit het geheel en het erkennen als een concept van de realiteit, dualiteit in het verleden of toekomst, om te communiceren of praktische problemen op te lossen in het hiernu is dus geen probleem, een onderdeel van het geheel.
Het ego is dus energie-residu van oude gedachten die constant gedachten triggeren/sturen. Dit kunnen we voelen. Dit voelen we als ons “zelf”, we denken dat dat is wie we zijn. We zijn echter niet wat we voelen , we zijn het voelen zelf.
We voelen de oude pijnen, het ego en de gedachten.
We zijn het voelen, het geheel.

Geplaatst op

energieblokkade in mijn hoofd

Wees Bewust ! Wees zonder verlangen.

23:00

Doordat ik altijd een afgeknelde bloedsomloop krijg in 1 van mijn benen als ik 20 min in de kwart-lotus houding zit en dit terwijl ik het al heel lang doe en ook zelfs stretch voor ik ga zitten, heb ik besloten om het maar gewoon zittend te doen, te proberen (op een stoel). Merkte dat ik moeilijker bewust kon blijven, meer in mijn ego bleef hangen/voelen ipv in mijn lichaam bewust was. Ga dit toch maar een tijdje proberen.
Ik mediteer nu 3* per dag 20 min en kan dus niet langer vanwege mijn benen, maar dit geeft de optie om een of twee sessies langer te maken dan 20 min (naast het wandelen smiddags, 1.5 uur)

Ben wel blij trouwens dat ik geen vlucht/haast gevoel meer heb in mijn lichaam. Alleen nog maar de energieblokkade in mijn hoofd. Heel irritant natuurlijk, maar probeer te accepteren en niet tegen te vechten.

Geplaatst op

je focus loslaten

Probeer niet iemand te zijn (in contact met mensen), wees spontaan.

Merkte gisteravond tijdens tv kijken dat als ik me focus op het beeld en de ondertiteling dat dit alleen via het denken kan (ook al heb je geen gedachten)
Als ik bewust ben zie ik de hele kamer met de tv, maar kan dan niet tegelijk de ondertiteling lezen. Wel apart. Dus ook al heb ik geen gedachten, ik moet leren niet gefocust door het leven te gaan. Focussen is alleen nodig in bepaalde acties en moet geen constante staat van zijn zijn zoals het nu is, constant gefocust op iets.
Denk dat daardoor je denken zo actief wordt bij routine handelingen of als je weer even niks doet (en afleiding nodig hebt om je denken bezig te houden in vorm van tv/muziek/lezen/internet)
Je denken focust zich dan op zichzelf ipv de externe wereld.

Dus via meditatie of met iets anders leren je mind te focussen (denken dat je het onder controle kan krijgen → illusie) is dus geen oplossing . Het gaat er juist om, om die focus (al is het zonder gedachten) los te laten. Je focust je wel op het “nu”, maar ook op het “daar”. De bedoeling is bewust te zijn, te leven in het “hiernu” en niet “nudaar”. Dus voelen vanuit het lichaam.

m.a.w. Wees Bewust !

Geplaatst op

Gewoon zitten

Gister tijdens het meditatie-wandelen met de hond besefte mij weer wat belangrijks:

Ik moet dingen niet bewust doen, het is niet iets wat ik doe, er is nml geen zelf/ik (die doet).
Het geheel doet dingen en daar ben ik me bewust van. Dus niet bewust lopen en eten etc. Maar ik loop en ben bewust, ik eet en ben er bewust van.

Doen wordt aangestuurd vanuit het denken. Daarom zo moeilijk om het hoofd te ontspannen en bewust te zijn van wat ik doe. Ik probeerde bewust te doen, wat het denken activeert, waardoor je weer via het denken leeft. (ook al zijn er geen gedachten dan af en toe)
Bewust is iets wat je bent, terwijl het geheel doet wat ie doet.

Meditatie lijkt door deze realisatie ook beter te zijn. Nu ga ik gewoon zitten. Dat is het, verder niks.
Eerst probeerde ik bewust te zijn, voelde dat mijn bewustzijn aan mijn ego zat vastgeplakt. Dan voelde ik mijzelf of die energie bewegen, proberen te ontsnappen, maar toch vastzat in een kleine bal achter in mijn hoofd. Heel mijn lichaam trok dan samen speciaal bij mij middenrif, dit kon fysiek pijn doen. Moest dan bewust los laten, ademhalen.
Het veroorzaakt zelfs tegenzin voor de zitmeditatie, omdat het zo zwaar was, te heftig.
Nu kon ik gewoon zitten, voelen, verder niks.
Uiteraard dwalen gedachten nog af en toe. Gewoon negeren en weer bewust zijn, gewoon zitten. (nergens op concentreren, zelfs niet de ademhaling, alles voelen)

Geplaatst op

Proberen te bevatten

Het is mij nu duidelijk dat behalve tijdens de zitmeditatie en ook wel wandelmeditatie (50/50), ik via mijn denken bewust probeer te zijn door mij te concentreren op het hiernu (wat dus eigenlijk daarnu is) en mijn gedachten te onderzoeken met het analyserende deel v/h denken.
Dit patroon is moeilijk te doorbreken omdat zo gauw ik bewust ben voor een seconde of wat, slaat het analyserende deel aan om het proberen te bevatten (wat natuurlijk niet kan)
Dus niet alleen geen gedachten hebben, ook niet concentreren op het (daar)nu of mezelf analyseren hoe ik in elkaar zit of werk.

Gewoon bewust zijn !

Moet dus loslaten om het allemaal proberen te bevatten.

24-11-2013

Bewust zijn = je nergens op concentreren = je op alles concentreren.