Zit nu weer in een fase dat het kwa energie rustig is in mijn lichaam en dat het denken steeds aangaat door gebrek aan andere prikkels, om de stilte van het niet-denken te verjagen. Het is een soort verslaving. Net als roken, het doet niks, maar het geeft ff een paar minuten rust, terwijl je het ook vaak puur uit gewoonte doet of door associatie.
Gisteravond schreef ik in mijn telefoon voor het slapen gaan:
Het denken doet dus niks, het leert niks, begrijpt niks. Doen of controleren via het denken is zinloos, onmogelijk. Leren/dingen begrijpen is een functie van de hersens, het onbewuste. Daarom kunnen we alleen leren van onze eigen fouten, via eigen ervaringen of via kennis die we opdoen van anderen.
Denken is een middel om kennis over te dragen van de ene naar de andere persoon (zoals een boek!) dat is zijn enige echte functie.
Communicatie
Met die kennis kunnen de hersenen leren, maar daar heb je geen controle over (via het denken)
het denken is slechts een reactie of visualisatie op processen in de hersenen. Die processen hebben we op korte termijn geen invloed op. (alleen door te trainen kunnen we die processen enigszins veranderen)