Categorie: Dagboek 4

Geplaatst op

Proberen te bevatten

Het is mij nu duidelijk dat behalve tijdens de zitmeditatie en ook wel wandelmeditatie (50/50), ik via mijn denken bewust probeer te zijn door mij te concentreren op het hiernu (wat dus eigenlijk daarnu is) en mijn gedachten te onderzoeken met het analyserende deel v/h denken.
Dit patroon is moeilijk te doorbreken omdat zo gauw ik bewust ben voor een seconde of wat, slaat het analyserende deel aan om het proberen te bevatten (wat natuurlijk niet kan)
Dus niet alleen geen gedachten hebben, ook niet concentreren op het (daar)nu of mezelf analyseren hoe ik in elkaar zit of werk.

Gewoon bewust zijn !

Moet dus loslaten om het allemaal proberen te bevatten.

24-11-2013

Bewust zijn = je nergens op concentreren = je op alles concentreren.

Geplaatst op

Terugval

Heb het afgelopen weekend 3 Portugese vrienden over de vloer gehad, die ik in Egypte had ontmoet. Heb hierdoor 4/5 dagen geen meditatie gedaan. Heb ook een klant die zijn rekening van €545 niet betaald, waar ik erg mee zit.

Heb nu dan ook een flinke terugval, denk weer de hele dag door, meditatie lukt erg slecht, voel mij boos en chagrijnig. Heb het gevoel dat ik weer helemaal opnieuw kan beginnen. Moet gaan leren om mij niet alleen te kunnen verbinden met andere mensen via mijn denken. Voel ook licht-depressieve gevoelens, die uiten zich door te denken over hoe gemakkelijk zo’n terugval gaat, hoe snel.

Moet dus nog meer prioriteit gaan geven aan meditatie en alles loslaten, op het leren te niet-concentreren, te accepteren wat is.

Zit er erg mee hoe mensen zijn. Hoe ze constant uit hun nek lullen, zich constant anders voordoen, de boel willen oplichten met smoesjes (zoals die klant).
Het is uiteraard allemaal een uiting van mijn denken als reactie op mijn negatieve interne gevoel. Maar heb nog steeds moeite dat los te koppelen. Blijf willen om problemen op te lossen in de hoop dat alles dan beter wordt.

07-12-13

Discipline is een keuze. Gedragsverandering is een keuze.

Geplaatst op

lijden boven leegte

Las gisteravond in een boek van Steven Nikson, Het spel der Goden dl 2. Een van de karakters in het boek, een 15 jarig meisje, gevangen genomen in een slavenkamp, raakt drugs verslaafd om de realiteit aan te kunnen. Hierdoor gaat ze meer en meer verdoofd door het leven. Dan wordt er gezegd dat ze dan op zoek gaat naar gevoel, extreme situaties die pijn doen, maar wel gevoeld worden. Ze lijd dus liever pijn om gevoel te hebben, dan verdoofd te zijn door de drugs die ze juist is gaan nemen om voor haar gevoel/leven te vluchten.

In deze situatie zit ik ook. Het ego probeert te vluchten voor het hiernu. Ik probeer te leven in het hiernu, maar durf daarbij niet mijn ego los te laten (het gaat niet om gedachten, maar om voelen) Door het ego te voelen, krijg ik het gevoel dat ik nog leef, ook al weet ik dat het negatief, probleem scheppend is. Ik verkies de pijn/ het lijden boven de leegte, omdat ik bang ben voor die leegte.

Zelfs in het bewust zijn, in het voelen probeert het denken te controleren. Door te zeggen dat ik dit en dat zou moeten voelen. Of hier of daar naar toe moet met mijn gevoel. Zelfs zonder gedachten probeert het te controleren, te sturen.

15:00
Pad naar verlichting is ook een beetje leren pokeren. Elke keer als je een “niveau hoger” gaat moet je weer opnieuw leren hoe het beste te handelen, ook al blijven de regels hetzelfde.

Geplaatst op

leven zonder doel

Merk dat ik het moeilijk heb om geen echt doel in mijn leven meer te hebben, om te accepteren dat ik alles al heb wat ik nodig heb. Dat ik alleen gelukkig kan zijn en niet worden. Afgelopen 1,5 jaar is verlichting mijn doel geweest, nadat ik mij er bewust van werd dat alle andere doelen een illusie waren, er niet toe doen. Nu moet ik ook verlichting als doel loslaten en gewoon accepteren wat is.

Dat is moeilijk en geeft onbehaaglijk/ doelloos/ leeg gevoel en daar heb ik moeite mee.
Op de beurs wil ik voorlopig niet handelen, moet eerst de ontwikkeling van KPN afwachten (gaat de verkoop van E-plus door ?) en ben nog financieel te onzeker om goed te kunnen handelen.
De hondenopvang gaat prima en hoef ik niet echt meer in te investeren. Zeker als de websites beter gaan lopen en kpn dividend gaat uitkeren hoef ik nog maar weinig honden op te vangen. Dus hou ik nog maar 1 doel over en dat zijn de websites. (ik leef al gezond en besteed genoeg tijd aan meditatie en ontspanning → wandelen met de hond/ leren)
Ik zit met mijn websites nu op zo’n 175 euro p.m. Nu ik de websites heb uitgebreid naar België en kleinere plaatsen en door meer zoekers richting de zomer, hoop ik volgend jaar op €250 p.m. Te zitten. Deze websites zijn bijna af.
Dan hoop ik door te gaan met dierenartsen/ trimsalons/ hondenscholen die elk €75-100 in het laatje moeten brengen. Daarnaast wil ik de dierenpension-review website kopen. Dat brengt de potentie op €600 p.m. Op langere termijn. Dat moet samen met het dividend op de beurs genoeg zijn om van te leven. Dan kan ik overal leven waar een internetaansluiting is. Mijn laatste doel.
Punt is dat het niet als een doel voelt zoals vroeger. Het is niet om iets te bereiken, om er geluk mee te behalen (door vakanties/ reizen etc) Het is meer een levensinvulling om gewoon van te leven. Iets om te doen, te volgen. Het heeft geen haast, er is geen druk.

Moet duidelijk wennen aan dit concept van het leven zonder doel.

Geplaatst op

Opnieuw leren mediteren (op de leegte)

Heb het gevoel alsof de weg van meditatie, meditatief zijn, nu pas echt gaat beginnen. Dat ik nu pas weet hoe ik meditatief kan zijn, wat het echt inhoud: je op niks concentreren. Alsof ik opnieuw moet leren mediteren. Afgelopen 1,5 jaar was alleen voorbereiding om tot dit punt te komen, om te mediteren op de leegte, die te omarmen door de concentratie (controle) los te laten.

Geplaatst op

alles is voor niks geweest

Moet zeggen dat ik het maar erg moeilijk mee heb om deze nieuwe fase in te gaan, nu ik pas echt weet wat meditatie is. Moet om mijn ego los te laten, mijn relatie met hem te beëindigen en volledig op mezelf te vertrouwen, of beter gezegd op het geheel. (er is natuurlijk geen zelf)
Moeilijk om gewoon te ontspannen en het zelf te laten gaan, los te laten.
Al een paar weken probeer ik mijn gedachten bezig te houden met van alles, mezelf af te leiden met tv/ internet etc. Maar diep van binnen weet ik dat ik moet loslaten. Maar het voelt zo vertrouwd en geeft het leven telkens weer een doel, ook al weet ik dat het halen van dat doel mij niks zal brengen, ik geniet ook van de reis naar dat doel.

Door het zelf los te laten is er niemand meer om trots op te zijn. Niemand om te complementeren voor wat hij bereikt heeft. Liefde is de enige motivatie, liefde geven. Het is heel moeilijk om dat als enige motivatie te hebben. Diep van binnen zoek ik dus nog steeds erkenning. Het loslaten van mijn zelf zal betekenen dat er geen erkenning zal zijn voor deze reis die “ik” heb gemaakt. Alles wat “ik” mijn hele leven gedaan heb is voor niks geweest, nutteloos en dat is moeilijk te accepteren. Ook helemaal alleen zijn, geen vriendje meer in mijn hoofd om mij gezelschap te houden is moeilijk aanvaarden. Maar dat alleen zijn is natuurlijk tijdelijk, het is juist een stap naar eenwording, leven in het geheel.

Nu ik mij al zo lang verzet tegen het loslaten/ontspannen begin ik mij de laatste dagen niet lekker te voelen. Eergisternacht/ochtend voelde ik me zelfs zo misselijk dat ik mijn vinger in mijn keel stak om over te geven. Ik voel nu dat ik niet ziek ben door bacteriën/ virussen maar door de negatieve energie van mijn ego die aan de ene kant loslaat, maar ook wordt vastgehouden dor mijn ego. Op deze manier dwingt mijn lichaam in feite mijn geest om te ontspannen en los te laten, wetende dat dat de enige oplossing is. (net als burn-outs/ depressies en al die andere ziektes waarin het lichaam je dwingt om te stoppen met waar je mee bezig bent !)

Geplaatst op

Ideeën zijn gedachten

Heb afgelopen dagen problemen met de website. De websites veroorzaken teveel gebruik op de server en komen constant tegen limieten aan waardoor de websites traag worden. Dit is natuurlijk olie op het vuur voor mijn denken/ego die hier graag constant mee bezig is. Problemen oplossen, zijn favoriete hobby. Grappige is dat het de problemen zelf mij geen stress opleveren, mijn provider web-oke helpt mij bv goed in het zoeken naar een oplossing. Ik zit er meer mee dat ik mijn denken hierin niet kan laten rusten. De drang om te denken/oplossingen verzinnen is te groot. Ik moet echter systematisch te werk gaan en als geheel handelingen verrichten en de resultaten ervan waarnemen. Het denken heb ik maar heel sporadisch en kort nodig, maar het blijft actief: alvast vooruitdenken voor de volgende mogelijke stappen, mogelijke uitkomsten bedenken, consequenties analyseren etc etc.
Als ik rustig naar kijk weet ik dat dat allemaal nutteloos is, maar als ik er in zit lijkt het allemaal nodig en zinnig en efficiënt.
Dit is extra misleidend omdat ideeën wel als gedachten tot ons komen.

Geplaatst op

Leren iets niet meer te doen

Zit ook nog steeds in de illusie vast dat ik constant mijn volgende handeling via mijn denken moet beslissen. Die beslissing moet zo efficiënt mogelijk zijn en er ook voor zorgen dat ik het juiste doe. Mijn ego blijft mij maar willen aansturen om het juiste te doen en ik geloof ook dat ik hem daarbij nodig heb.

Ik maak me niet meer druk om mijn verleden, ook niet meer echt om mijn toekomst (alleen indirect) , maar wel om vandaag. Wat moet ik vandaag doen ? Wanneer moet ik wat doen ? In welke volgorde ? Wat moet ik doen om rustig te worden van binnen ? Hoe zorg ik ervoor dat ik relaxed wordt maar wel bezig blijf en mijn dingen blijf doen ? Mensen met een druk leven en verantwoordelijke baan zouden niet kunnen begrijpen dat ik iets heb waar ik mij de hele dag druk om kan maken. Iets heb wat ik constant zo goed mogelijk wil doen.

Maar wat ik eerst in het groot had, heb ik nu gewoon in het klein. Maar ipv gister en morgen , maak ik me constant druk over het komende uur. Mijn ego vertelt mij constant eerst dit en dat even doen en dan wordt ik weer rustig. Maar het gebeurd nooit, er is altijd wat.
(zoals nu de problemen met mijn websites, die liggen er nu alle 4 uit en ik kan alleen maar wachten tot ze op mijn email reageren)

Mijn denken blijft constant actief omdat het alles wil monitoren. Het wil alles begrijpen. Het denkt dat als het begrijpt hoe het zit, dat het dan weet wat het moet doen om rustig/vredig te zijn.

En ik blijf maar in de illusie geloven, ondanks alles wat ik geschreven heb. Als dit en dat, dan zal het gebeuren. Maar die stilte/vrede is niks anders dan de afwezigheid van het doen/denken. Er is niks om naar toe te gaan, efficiëntie leid niet tot geluk.
Waarom geloof ik nog steeds dat mijn ego alle beslissingen moet nemen ? Dat mijn denken/ego moet beslissen om ervoor te zorgen dat ik die vrede kan vinden ? Paradoxaal is dat juist wat die vrede in de weg staat.

19:00

Toch gewoon ziek geworden vandaag (buikgriep?) , wel vaag na zoveel dagen. Wel bagger met 3 honden in huis die gewoon uit moeten en dit klote weer met de hele dag regen.
Maar aan de andere kant geeft het je wat te doen. Want behalve ziek, staat mijn hoofd ook op springen kwa energie. Zou er niet moeten aan denken om nu tv te kijken. Zelfs een boek lezen valt al zwaar.
Ben blij dat ik mijn ORS in mijn kast op voorraad heb. Want zoals zo vaak wordt ik op zaterdagavond ziek en had dus normaal pas maandag naar de winkel kunnen gaan, of morgen naar de weekend apotheek.

Misschien moet ik dit toch maar als signaal gebruiken me nu eens over te geven aan wat is en er niet meer proberen er tegen te vechten. Het is het gewoon niet waard, je hebt alleen jezelf ermee.

Had wel een soort van realisatie na mijn middagtukkie (voelde mijn ziekte al aankomen vanmiddag) Ik maak dezelfde fout die al die boeddhisten maken, waarvan ik al wist dat het niet klopte toen ik nog maar net aan dit pad begonnen was. Je wordt niet verlicht door het lijden uit te bannen, of door je nergens meer aan te hechten, of alles lief te hebben. Dat is het spelen van een spelletje. Door verlichting zal je niet meer lijden, hecht je je nergens meer aan en heb je alles lief. Het is een kwestie van loslaten, maar dat is niet iets wat je doet, er is geen zelf die dat kan doen. Het is nml het zelf wat je moet loslaten.
Dat loslaten is wat er gebeurd als je je ontspant en zelfs dat is eigenlijk niet juist. Want jezelf ontspannen impliceert dat er een zelf is die dat doet. Het is echter de afwezigheid van jezelf inspannen en van een zelf.

Je bent niet verlicht omdat je de hele dag meditatief bent, je bent de hele dag meditatief omdat je verlicht bent.

Eckhart e.a. Hebben niks gedaan of “geleerd te doen”, behalve gewoon los te laten, zichzelf niet meer in te spannen.
Je moet dus niet leren hoe je iets moet doen, iets te zijn. Je moet leren iets niet meer te doen, niet meer proberen te zijn. Gewoon stoppen met doen (analyseren/efficient/goed etc)

Geplaatst op

accepteren – willen paradox

Zo was gister echt fucked up ziek. Letterlijk de hele dag op mijn bed gelegen en er alleen uit geweest om de hondjes uit te laten en eten te geven. Ook heel veel geslapen. Was zo erg dat het zelfs een boek lezen of tv kijken al teveel was, heb alleen maar gelegen en niks gedaan. Dit en mede door het laatste boek wat ik heb gelezen of wat de trigger ook mocht zijn heeft mij weer eens doen beseffen dat het tijd wordt om echt wat te gaan veranderen. Het is het ego dat blijft hangen. Het kent alleen maar het verleden, is bang voor de toekomst en blijft daarom bij het vertrouwde, bij de routine. Dat is wat ie kent en waar hij zich prettig bij voelt. Lijden is wat hij kent en dat prefereert hij boven een onzekere toekomst. En dat zal nooit veranderen.

Ik merk dat het ego zichzelf probeert te overtuigen om te veranderen, om te leren dat alles goed is, dat het niet bang hoeft te zijn voor de toekomst. Maar dat is onmogelijk, de aard van het ego is niet te veranderen. Je kant het ego er niet van overtuigen zichzelf los te laten, dat is onmogelijk. Het is ook fysiek onmogelijk. Het ego kan alleen vasthouden, het is niet in staat om los te laten. Niet-vasthouden en de natuurlijke staat zal overblijven.

Ook zit ik al heel lang vast in de accepteren – willen paradox.
Immers als je alles accepteert zoals het is , dan moet je ook je ego accepteren en dus je “willen”, maar dan veranderd er niks.

Maar dat is dus weer een truc van het denken. Want ze sluiten elkaar nml uit. Of je accepteert, of je wilt. Willen komt altijd uit het ego en gaat om verleden / toekomst, het wilt dingen zodat het denkt dat dingen dan beter zijn. Accepteren is altijd hiernu, vanuit het geheel. Maar je leeft of vanuit je ego of vanuit het geheel, of je wilt dingen of je accepteert.

Als je leeft vanuit het geheel dan voel je je ego en die accepteer je dan als onderdeel van het geheel. Door die acceptatie kom je in je natuurlijke staat van “niet-vasthouden” en laat je het ego los. Zo gauw je iets “wilt” zit je in je ego en zit je in het “vasthouden”. Ben je bezig met de toekomst die nooit zal komen. (die bestaat alleen in je gedachten)

Zo bedenkt mijn ego constant smoesjes om maar te kunnen “vasthouden”. Eerst dit of dat even doen, ff dit achter de rug, eerst dit ff oplossen en dan heb ik de rust om te gaan loslaten en de rust om echt te veranderen. Excuus, excuus, excuus. Ze lijken zo echt, maar zijn allemaal een illusie.

16:00

Merkte tijdens de wandeling; zelfs als ik extern niks wil, dan nog blijven gedachten komen. Het ego die zegt: “Ik wil me zo niet voelen”. Dus leid hij je van je gevoel af met gedachten waardoor je je beter gaat voelen denk je. (problemen in je hoofd oplossen die niet bestaan bv of wat dan ook)
Maar het gevoel gaat echt niet weg en is paradoxaal door het ego zelf veroorzaakt. Niet in het hiernu, maar door de energieresidu door actie uit het verleden. Dat kan je dus niet meer veranderen en dus alleen maar accepteren.

Ik wil mediteren want dan voel ik rust. Dat is weer een gedachte van het ego. Ik voel me gewoon kut en onrustig door de energie-residu van het ego en daar valt niks aan te veranderen. Dat houd vanzelf op als je het maar accepteert.

Geplaatst op

inspanning voelt als natuurlijk

Merk nog steeds, of nu weer bewuster; hoe “vasthouden”, “inspanning”, “stress”, analyseren, problemen oplossen of hoe je het ook wilt noemen, onze natuurlijke staat van zijn is geworden. Dat “ontspanning”, “loslaten” onnatuurlijk aanvoelt, terwijl dit juist onze natuurlijke staat van zijn is.

Omdat inspanning zo’n gewoonte is, merk ik zelfs dat ik via een inspanning probeer te ontspannen, wat natuurlijk niet kan. Maar zelfs nu heb ik dit niet altijd door.

Zoals Osho zegt, er valt niet iets te leren of te begrijpen. Ik heb het ook wel eens on-leren of niet-leren genoemd. Het ongedaan maken van de kennis die je dacht dat waar was. Het geheel moet alleen leren los te laten, zich te ontspannen en dus accepteren wat is. De rest gaat dan vanzelf, daar hebben we geen controle over.