Ik merk dat ik vnml nog via mijn denken leef, alsof mijn denken de boel stuurt, de beslissingen maakt, bepaald wat ik ga doen.
Wees Bewust !
het probleem is dat ik nuttig wil zijn voor de mensheid
Dodenherdenking (1 dag voor bevrijdingsdag)
Verlichting is niks, geen gevoel, niet wachten tot negatieve energie (zoals met het pijnlichaam/ oude pijnen) is losgelaten, weggestroomd is, tot een energieblokkade is opgeheven, een begrip van iets. Het is alleen maar het loslaten van een idee.
Daarom kan je andere mensen niet helpen, je kan ze alleen maar ideeën geven. Ideeën die ze juist los moeten laten 🙂 Daarom is Katie zo sterk, ze leert je hoe je zelf kan leren je ideeën los te laten.
Heb nu een mooi verbeeld over hoe ik gedachten verwar met het denken en hoe ik het denken probeer te controleren via wat ik wil en daarmee mijn gedachten en daarmee wat ik voel.
Eerst creëer ik een probleem (het ego creëert een probleem) in dit geval: een idee, een illusie van het ego. (Het ego heeft zichzelf geschapen ? Weer vast in een paradox 🙂 Dit probleem zet aan tot denken, tot gedachten. Hier heb ik geen controle over, al denk ik zelf te bepalen wat ik denk, omdat ik zelf het probleem creëer. Maar mijn denken is niet mijn gedachten, dat waar ik bewust van ben. ‘S nachts als ik slaap gaat het denken gewoon door (of als ik met andere dingen bezig ben) onbewust buiten mijn controle, al heb ik zelf het zaadje gepland natuurlijk. Dan wordt ik ’s ochtends wakker en via gedachten komt het antwoord tot mij, de oplossing die ik heb bedacht voor het probleem dat ik zelf verzonnen heb.
Geen gedachten hebben is dus niet hetzelfde als niet meer denken. Stel je zit in meditatie, dan doe je niks, maar kan het denken nog doorgaan, onbewust, daar heb je geen controle over.
Probleem: ik heb 1 idee, 1 overtuiging die mij weg houd van de realiteit, van verlichting.
Dit is de oplossing die de volgende ochtend in gedachten tot mij komt:
De kern van het probleem is dat ik nuttig wil zijn. Nuttig wil zijn voor de mensheid en daarmee dus een doel aan het (mijn) leven geven. Ik wil niet verlicht zijn voor innergeluk en liefde, maar om zelf het goede voorbeeld te geven aan anderen. Daarom wil ik constant begrijpen en probeer ik het mijzelf uit te leggen, zodat ik het aan anderen kan uitleggen en ze daarmee helpen uit hun lijden te verlossen. Helpen de ellende op deze wereld op te laten houden. Ik wil mijn zelf alleen maar opofferen om anderen en de wereld van nut te zijn. Maar zolang ik nuttig wil zijn heb ik een zelf, een zelf die de nutteloosheid van zijn bestaan niet kan accepteren.
Daarom schrijf ik alles op, bang om dat allemaal kwijt te zijn als ik mijn zelf loslaat, mijn illusie, mijn motivatie. Dat ik daarna niet meer van nut ben en mijn dagboek die rol kan overnemen. Als ik niet meer nuttig kan zijn, dan zal mijn dagboek dat voor mij zijn. Dan zal de kennis hierin mensen kunnen helpen als ik (mijn ego) dat niet meer kan, omdat IK er niet meer ben. (ik heb mijzelf ermee geholpen en zal daarom ook anderen ermee helpen is de gedachte)
Daarom wil ik nog steeds iemand zijn ipv mijzelf / het geheel te accepteren. Daarom wil ik dat andere mensen mij nog steeds accepteren (anders kan ik ze niet helpen) , bang om teveel van ze te vervreemden.
Daarom wil ik begrijpen.
Daarom heb ik constant gedachten.
Ik denk mijn nut te kunnen creëren door dingen te willen. Door dingen te willen, ga ik denken en krijg ik mijn gedachten en de antwoorden via mijn gedachten. Door dingen te willen, motiveer ik mijzelf om dingen te doen, tot actie over te gaan, mijn leven de richting op te sturen die ik wil.
Daar is het ooit mee begonnen, met die gedachte. Dat ik in mijn bestelbus zat de honden voor mijn uitlaatservice op te halen en dat ik er genoeg van had dat mijn leven niet de kant op ging die ik wilde. Elke keer als ik mijn leven een bepaalde kant op wilde sturen, gebeurde er iets (externs) waardoor ik dat niet kon doen. Niet kon doen wat ik wilde doen om gelukkig te worden. De laatste reden zijnde de psychose van mijn zusje, die ik dan moest helpen (ipv mijzelf te helpen).
Toen dacht ik dat dat niet langer toeval kon zijn. Toen besloot ik naar de psycholoog te gaan omdat ik doorhad dat ik zelf het probleem was, niet de (externe) wereld. Dat ik mijzelf saboteerde in mijn zoektocht naar een gelukkig leven. Dat ik moest leren begrijpen, moest weten wat ik fout deed, hoe ik mijzelf saboteerde in mijn streven naar een gelukkig leven. En natuurlijk het geheim van een gelukkig leven achterhalen.
Dat geheim heet verlichting en dat is wat ik nastreef. Maar mijn motivatie is van zelf gelukkig worden, naar anderen gelukkig maken. Al is dat natuurlijk hetzelfde. Het is de standaard valkuil; ik probeer anderen te geven wat ik zelf in het verleden nodig had. Weer mijn eigen behoefte spiegelen op die van anderen.
Probeer dus weer de wereld te redden door mijn oude ik te redden. (behoefte uit kindbewustzijn spiegelen in het hiernu) Mijn motivatie is om nuttig te zijn. Omdat ik bereid ben mijzelf op te offeren, heeft het ego maar bedacht dat ik anderen moet helpen uit angst zelf nutteloos te worden.
Ik durf mijzelf dus niet te helpen en de illusie te ontmaskeren en de nutteloosheid van het bestaan accepteren. Want dan heb ik niks meer te willen en kan ik mijn leven niet meer de kant opsturen die IK zou willen.
(De wereld redden → mijn oude ik redden → een doel in het leven hebben → zelf controle hebben over mijn bestemming → welke kant mijn leven opgaat)
Het is dus ooit begonnen met de illusie van controle, dat ik doorhad dat ik die controle niet had. Op zoek naar de waarheid van het eeuwige geluk en liefde omdat ik doorhad dat de externe wereld mij dat niet kon geven en het intern moest zoeken (geluk zit van binnen). Dat ik moest leren geven ipv te nemen.
Dus het ego heeft besloten dat het alleen maar van nut kan zijn door te geven, door kennis te geven en anderen te laten begrijpen hoe ze van hun lijden verlost kunnen worden. Jezus, ik wil dus echt een beetje voor Jezus gaan lopen spelen.
Het ego is hier erg overtuigend in, hoe kan ik zoiets nou loslaten ???
Hoe kan zo’n overtuiging nou “slecht” zijn ?
Hoe kan ik dat nou doen zonder het ego als slecht te beoordelen en verlichting als goed, dat is leven vanuit de dualiteit.
Maar zelf het goede voorbeeld geven is de enige mogelijkheid. Zelf verantwoording nemen over mijn eigen leven (en niet dat van anderen). Niet alleen moet ik mijzelf opofferen. Om het kwaad (en lijden) te bestrijden zal ik het goede moeten opofferen. De nutteloosheid van mijn bestaan accepteren.
Erkennen dat ik mijn eigen behoefte spiegel op anderen. De wereld probeer te redden omdat ik mijzelf probeer te redden. Mijn ego nut probeer te geven, een doel in het leven. Erkennen dat ik de controle wil over mijn leven en zelf wil bepalen welke kant het opgaat.
Dat mijn motivatie om Jezus/Boeddha te spelen een egoïstische motivatie is en zolang ik dat wil, dat probeer te zijn, mijzelf dat nut wil geven, het nooit zal kunnen.
Het hele idee is een illusie.
Ik ben bang voor de dood → Ik wil nuttig zijn → ik wil de controle over mijn leven → ik wil dingen → motivatie tot denken, tot oplossingen, tot actie → veroorzaakt gedachten → conflict met de realiteit en dus in mijzelf.
In mijn eigen leven vul ik dat dus in door verlichting na te streven, door Jezus te spelen. Door mijn egoïstische motivatie zal ik altijd hierdoor in conflict blijven en niemand kunnen helpen, wat sowieso niet kan. Het blijft de overtuiging van het ego dat het anderen kan helpen, omdat het mij als iemand anders ziet. Het geheel.
Dus of het mij of anderen helpt maakt geen verschil, we zijn allemaal onderdeel van het geheel (1).
Ik probeer het geheel te helpen, door te oordelen.
Omdat ik onderdeel ben van het geheel, is hoe ik anderen zie niks anders dan een bespiegeling hoe ik mijzelf zie. Ik oordeel over anderen zoals ik mijzelf (ver)oordeel. Ik help anderen zoals ik mijzelf wil helpen. Ik bepaal wat goed en slecht is voor mijzelf als voor anderen.
Ik blijf mijzelf maar herhalen !!
Op zoek naar inzicht om Jezus te worden, om van nut te zijn, om de wereld te helpen, mijn oude ik te helpen, om mijzelf bestaansrecht te geven, omdat ik bang ben voor de dood, de nutteloosheid van mijn bestaan niet kan accepteren.
Ik houd mijzelf voor de gek !
Dit dagboek is de grootste onzin die er is HAHAHA !
Ik kan hiermee anderen niet helpen, ik kan ze alleen maar ideeën geven. Ideeën die ze juist los moeten laten !
Alles wat ik zeg en heb gezegd, heb opgeschreven is allemaal onzin ! Het is allemaal onzin !
HAHAHAHA HAHAHAHA HAHAHAHA HAHAHAHA
niet-begrijpen accepteren
Kennelijk was het belangrijkste wat ik ook echt niet kan loslaten was het feit dat ik wilde weten wat de functie van gedachten en denken is. (waar ik mijn gedachten met mijn denken verwarde) Nu heb ik het gevoel dat ik alles begrijp → en het niet-begrijpen kan accepteren.
Ik wil (voelen) → problemen naar doel → denken → gedachten → gedachten geloven → ik wil (voelen/ controle) → problemen naar doel …………. (vicieuze cirkel)
Nu ik weet dat alles onzin is, oppassen dat ik niet in de val loop met “voelen”. Ik moet dit voelen , of ik moet dit niet voelen. Dat is slechts het verlengde van een overtuiging, een idee geloven.
Chuck Lorre Productions #372
The voice in his head
never stopped for a breath
it spoke of danger
it warned of death
it shouted, “hurry,
Pack up and flee !
And alle before the morning pee.
oorzaak-gevolg denken
Zou de ego-energie die ik voel niks anders dan de constant stromende energieën in mijn lichaam zijn waar ik mij mee identificeer. Dat het niet gaat om die energie letterlijk los te laten zoals bij het pijnlichaam, maar slechts om het loslaten van de identificatie. Dat die energiestromen blijven stromen en samensmelten tot 1 geheel ? Dat alles al in balans is ?
Maar dat ik dat gewoon niet besef ? Niet bewust van ben ?
Of is dat ook weer 1 , identificatie is de onbalans en beide zijn gelijk ?
Worden beide tegelijk losgelaten ?
14:00
“IK” loop alles wat ik doe een reden te geven, alles wat ik doe een doel te geven, te verklaren → onzinnig.
IK kan alleen in oorzaak → gevolg denken, alles wat ik nu doe bepaald wat ik daarna doe, dus probeer ik te controleren wat ik nu doe om zo mijn toekomstpad zelf te bepalen → vrije wil → alleen blokkeren → alleen saboteren → alleen lijden.
Bewustzijn en informatie
Ik weet al dat bewustzijn geen functie is van de hersens. Het universum zelf is bewust.
Ik heb echter de overtuiging dat gedachten dat wel zijn. Zou dat eigenlijk wel juist zijn ?
Kan bijna niet anders zou ik zeggen, maar wie weet ?
Ik dacht altijd te kunnen voelen dat er een bron was, (achter in mijn hoofd) een oorzaak voor gedachten, maar misschien was dat ook wel een illusie. Leek dat alleen maar zo, omdat ik dat geloofde.
Ik leg een verband tussen het hebben van gedachten en nadenken. En het hebben van gedachten en de inzichten. Als ik iets inzie door een ervaring, door training, door informatie die ik krijg, dan word ik daar nu bewust van via een gedachte. Ik koppel het hebben van die gedachte aan het hebben van dat inzicht. Alsof ik die gedachte nodig heb om dat inzicht te hebben. Maar er is eerst het inzicht en dan pas de gedachte.
Ook het denken stopt niet als mijn gedachten stoppen, of als ik ze niet bewust oppak. Het denken is zijn aard en dat gaat automatisch, ook wat het leert of denkt te zien aan verbanden. (dromen is niks anders als je denken die gedachten veroorzaakt, het gaat dus 24/7 door wat je doet, zelfs als je slaapt. (daarom is het vaak goed om er even een nachtje over te slapen)
Zo denkt het ego dus dat hij het geheel kenbaar moet maken (via gedachten) wat het geheel heeft ontdekt/ geleerd om er wat aan te hebben. Wat een onzin hahaha !
Het hebben van gedachten betekent niet dat je denken dan actief is en dat je dus dingen aan het leren bent, oplossen bent, aan het ontwikkelen bent. Dat is de aard van wie we zijn → evolutie. Dat gaat 24/7 door met of zonder gedachten. Sterker nog, dat gaat beter zonder capaciteit kwijt te zijn aan al die onzin gedachten. Het is dus juist efficienter om geen gedachten te hebben !
(allemaal mechanismen op basis van onjuiste overtuigingen)
Dat is ook logisch; fouten maken, ongelukken, etc gebeuren omdat we teveel afgeleid zijn door onze gedachten.
Ik ben bewustzijn en ervaar dat waar ik bewust van ben. Ik dacht te zijn wat ik ervaarde en daar de oorzaak van te zijn, het begin te zijn en dus te kunnen sturen. Maar ik ben slechts toeschouwer.
Daarom praat ik de hele tijd tegen mijzelf via gedachten, omdat ik denk dat ik bewust moet zijn van wat er gebeurd om te controleren of alles wel goed gaat en om beslissingen te nemen. Helaas zijn gedachten daar te dom voor en saboteren de boel alleen maar.
Als het geheel een beslissing heeft genomen komt dat soms tot mij via een gedachte (over waar ik heenga, mijn lot, mijn toekomst, wat ik ga doen) en dat geeft een goed gevoel. (dat probeer ik dan te reproduceren). Daarna ga ik bedenken of dat wel goed was en probeer ik dat te begrijpen, alsof het een onderdeel is van de realiteit. Maar dat is niet zo, het is slechts een illusie.
Zou de functie van bewustzijn zijn om informatie binnen het geheel over te dragen ? Daarom focust het zich op het negatieve om die informatie prioriteit te geven ? Het identificeert zich met het lichaam en kan blokkeren en zo problemen veroorzaken die het bewustzijn aantrekken en zo probeert zichzelf te sturen ?
(en via het lichaam weer de rest van de wereld)
Het denkt daarom de oorzaak te zijn ? Het begin ?
Maar het is slechts een medium, een toeschouwer. Het universum is bewust, daarom kunnen we informatie ontvangen buiten de capaciteiten van het lichaam → de zintuigen.
(b.v. Dat je voelt als er iemand naar je kijkt (zonder dat te kunnen zien))
We beperken onszelf dus door te denken dat het lichaam bepaalt en daarom lijken sommige mensen meer te kunnen, meer op te vangen. Ze zijn gewoon bewuster van de informatie die hun bewustzijn allemaal oppakt. Daarom kan ik voelen wat anderen voelen.
Het is allemaal 1 geheel.
(Quantum Mechanica: observatie beïnvloed de uitkomst welk pad genomen wordt. Bewustzijn beïnvloed ook op deze manier ?)
Informatie kan via bewustzijn sneller reizen dan het licht ? m.a.w. Bewustzijn is geen onderdeel van de energie waaruit het ons 4% bekende universum bestaat ? (maar heeft dus wel interactie ermee)
Een overtuiging is niet wat je denkt, maar bepaald hoe je denkt ! En dingen ervaart !
Mijn denken zal mij nooit accepteren
Vannacht een natte droom gehad, maar mijn energie niveau is nu nog steeds hoog. Zat mij te bedenken dat dat ook wel in golven zal komen, dus misschien over een week weer vanzelf minder. Maar het voelt nu gewoon goed, zorgt ervoor dat ik gemotiveerd blijf om de hele dag bewust te zijn, vertrouwen heb.
Heb gister de hele dag weer met dat meisje gechat en heb haar gezegd dat ik haar leuk vind. Ze vind mij ook wel leuk geloof ik. Ze komt morgen weer langs, o.a. samen eten. Net als al mijn exen en vrouwen die ik aantrek laat ze zich nog teveel leiden door haar angsten en heeft ze een nog wat laag zelfbeeld. (ze durft nog niet 100% te geloven dat ze een goed mens is) En ze is 21 en dus 15 jaar jonger :-). Normaal zou mijn denken dat een probleem vinden, maar nu volg ik gewoon mijn gevoel en trek ik mij daar niks van aan. Mijn gevoel vertelt mij dat dit wel eens wat zou kunnen worden. Ze is heel open, ze is slim, snapt dingen die ik zeg heel snel en zegt zelf ook al dingen over verlichting die ze zelf nog niet begrijpt. Ze heeft dus enorme aanleg ervoor. Ze durft eerlijk naar haar zelf te zijn en staat dus open voor de waarheid waar ze zelf ook hard naar op zoek is. Waar Eleonora moeite had om dingen van mij aan te nemen en Catja juist het tegenovergestelde wilde doen alleen maar omdat ik het vroeg cq zei dat het anders moest (tenzij ik het uitmaakte haha) , heb ik het idee/gevoel dat Qonchita juist wel open staat voor wat ik (niet) weet.
Een mooi voorbeeldje is; Ik liet haar iets van Osho lezen over eerst jezelf vertrouwen en van jezelf houden. Het ging eigenlijk over hoe onze samenleving zelfvertrouwen ondermijnt, vertrouwen in het het algemeen ondermijnt. Geloof dat ze de volgende dag in de chat zei: “Ja, ik moet eerst van mijzelf houden en dan zal ik ook echt van iemand anders houden”. Als opmerking tussendoor. Ze pikt dit soort dingen dus gelijk op en snapt ze, dat is gewoon een mooi iets.
Dat ze ziet wat ik heb ontdekt en dat ze dat ook wil. Er is een duidelijke connectie met veel overeenkomsten en toevalligheden tussen ons. Zij is net als ik, in het feit dat als ze ergens voor gaat, dat ze er dan helemaal voor gaat, zelf op onderzoek gaat, ongeacht wat anderen zeggen en dat vind ik schitterend. Ze is net zo eigenzinnig als ik haha. En laten we eerlijk zijn, dat ze pas 21 is heeft natuurlijk juist ook veel voordelen, heel openminded, staat nog overal open voor en niet al vastgeroest door het leven, een beginner. Juist de kwaliteit die je op dit pad moet hebben. Net als ik zal ze veel dingen nog voor het eerst echt ervaren en het is natuurlijk mooi als je dat samen kunt delen. Ben misschien zelfs al een beetje verliefd 🙂
Ondertussen meditatief blijven en beseffen dat mijn denken en gedachten niet belangrijk zijn.
15:30
Opeens een raar besef dat mijn ego, mijn denken nooit mij zal kunnen accepteren. Dat ik nooit mijzelf kan accepteren via het denken, dat is onmogelijk. Het denken kan mij niet accepteren, het geheel niet accepteren. Het geheel bestaat alleen in het hiernu en het denken kan daarin niet bestaan. Het kan alleen maar oordelen, goed en slecht, het heeft gewoonweg niet de mogelijkheid tot acceptatie, dat gaat tegen zijn aard in, tegen zijn kunnen in. Net als een mens niet kan vliegen of niet over water kan lopen.
Zelfacceptatie is niet het geheel accepteren, het is de onzin van het denken accepteren door het geheel. Het is de onzin van het denken accepteren en weten dat het machteloos is, niet belangrijk is. Slechts 1 van de vele instrumenten die slechts heel af en toe van pas komen.
mijn hersenen kunnen niet accepteren dat alles al perfect is
Bedenk mij opeens hoe ik de afgelopen jaren altijd al het gevoel had met iemand een stuk jonger te eindigen en dat vertaalde in dat ik graag met iemand tot 10 jaar jonger zou zijn en daar ook naar zocht als ik weer iemand wilde ontmoeten. Zal wel geen toeval zijn. Iemand die hetzelfde zocht als ik en daar ook mee bezig is / wil zijn. Ook het eerste wat ik dacht toen ik Qonchita voor het eerst zag en sprak: ipv te denken die spoort niet met haar hang naar het moslim geloof, dacht ik dat is een open en eigenwijze meid die open zal staan voor wat ik weet en bereid is om dat gewoon te absorberen ipv er tegen te vechten.
En toch heeft ze ook weer veel overeenkomsten met Eleonora, kwa HSP, jeugd, verleden, ouders, foute exen, op zichzelf, geen echte vrienden, niet met meisjes en alleen met jongens willen omgaan, die allemaal wat van der willen etc.
Dus ze valt wel in het straatje vrouwen die al jaren op mijn pad komen, die ik aantrek.
Toch ook een belangrijk verschil, al die andere vrouwen zochten vooral iemand die paste bij wat zij al bedacht hadden en dacht dat ik dat wel zou zijn. Qonchita werd gewoon verliefd op mij, op wie ik ben zonder na te denken wat ze zelf wilde, ze had nog niks bedacht.
Ik ga nu geloven dat ik dus al heel lang onbewust heb aangevoeld dat ik haar tegen zou komen en mij daarom nooit druk heb gemaakt of ik ooit wel de juiste zou tegenkomen. Onbewust heb ik al die tijd al gevoeld, op het moment dat ik er klaar voor ben, zal ik haar tegenkomen, de juiste tegenkomen. En dat lijkt nu ook echt uitgekomen te zijn.
En toch kunnen mijn hersenen zo’n verhaal niet accepteren, het is te mooi, te perfect. Alsof ik dan moet accepteren dat al dat lijden en strijden echt allemaal onzin is en altijd is geweest. Dat het leven echt zo mooi is als je het maar toelaat. Dat mooie dingen gebeuren en je gegeven worden, zonder dat je er iets voor doet, of verdient hebt. Allemaal alleen omdat ik besta.
Qonchita grapt altijd over haar droom als Adam en Eva te leven, naakt gelukkig samen in paradijs/ eiland. Maar eigenlijk zijn we daar al, het is alleen mijn denken die dit niet kan accepteren, accepteren dat ik al in het paradijs leef waar alles perfect is en alles mij gegeven wordt zonder reden, zonder oorzaak, zonder dat ik het verdient heb. Alleen omdat ik besta.
dromen is ook gewoon denken
Ik vlucht nog steeds voor mijn levensenergie in mijn gedachten en problemen. Omdat ik vlucht voor mijn levensenergie voelt het alsof het een probleem is dat opgelost moet worden en gaat mijn denken problemen verzinnen om die dan ook proberen op te lossen.
Maar het enige echte probleem is dat ik vlucht voor mijn levensenergie. Accepteer ik dat gewoon dan is alles zoals het is.
Merk dat ik ’s nachts door te dromen weer meer macht geef aan mijn gedachten en die elke ochtend weer los moet laten. Het is duidelijk dat dromen ook gewoon ons denken is dat ’s nachts doorgaat. Misschien tijd om mij hier ook mee bezig te gaan houden.
Waarom blijf ik vluchten voor mijn levensenergie ? (ego-energie)
– Ook geen reden voor. Conditionering.