Categorie: Dagboek 3

Geplaatst op

golven van het leven

Zit weer in de oude situatie als tevoren. Merkte dat ik nu weer op het gebied van meditatie begon “te willen”. Wilde weer verder vooruit, niet meer hoeven te vechten, wilde graag die moeiteloosheid, hierdoor ging ik me juist weer verzetten tegen wat is.

Ben ook weer ff chagrijnig geweest hierdoor, wat het verzet verergerd. Of ik ben chagrijnig door dit verzet.
Toen die energie-intensiteit zo hoog was, was ik van plan alleen met de honden te lopen en boek lezen en rustig houden. Nu alles weer “normaal” is, is het beter weer wat te doen, wat aan de websites bv. (die goed beginnen te lopen, gister 600 bezoekers op de 3 sites.)
Maar heb dus al het hele jaar lang last van die overgangen van ritme. Elke keer had ik zogenaamde overgangs-dagen nodig. Dagen waarop ik ff weinig deed en bv weer avondje tv ging kijken of internetfilmpjes, ff terugtrekken/zakken voor weer een nieuwe start.
Het zijn echter gewoon de golven van het leven en ik moet daar gewoon op mee surfen en niet denken in aparte fases.

Wat wel anders voelt als de oude situatie is dat ik eerst er gek van werd als mijn neus dicht zat, dat ik niet goed bij mezelf kon blijven als ik niet door mijn neus kon ademen. Nu lijkt het tegenovergestelde het geval. Dat ik juist beter in het hiernu kan blijven als ik door mijn mond adem. Voel dan ook meestal die intensiteit iets toenemen als ik dat doe.

Geplaatst op

stoppen proberen te begrijpen

Het rare is, dat ik nu in een toestand ben waarin ik die vrede kan voelen, die moeiteloosheid. Maar dat ik nog steeds vast zit in die illusie. De illusie van controle, het willen begrijpen. Ik blijf het allemaal maar te proberen te begrijpen, ik durf niet toe te geven dat er niks meer te begrijpen valt, alleen nog overgave.
Dat ik nog vast zit in de illusie van keuze. Dat ik denk dat ik constant keuzes moet maken via het denken en om goede keuzes te maken moet ik eerst proberen het te begrijpen. Erg hardnekkige illusie.

Toen ik vanochtend door het park liep, zag ik weer al die mooie kleurtjes, voelde alsof ik door het lala-land zweefde. Maar mijn angst dat ik dan geen juiste keuzes meer zou maken omdat ik alles maar zou laten gebeuren zet het denken weer aan.
Durf me niet over te geven, omdat ik dan denk dat het leven uit me handen zal slippen, er geen controle meer over heb. Dit terwijl ik dus al weet dat die controle een illusie is.
Dat als ik die innerlijke klok langzamer laat gaan, dat ik dan te onproductief ben, geen tijd meer heb om van alles te doen.
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !
Ik moet stoppen om te proberen te begrijpen !

Geplaatst op

gedachten controleren

Inzicht tijdens meditatie (20min):

Ik moet niet proberen om mijn gedachten te controleren.

De wereld zijn je gedachten , de illusie van controle is het denken dat zichzelf onder controle wilt houden. Onmogelijke paradox !

Geplaatst op

het denken probeert zichzelf te controleren

21:30

Heb vandaag een behoorlijke openbaring gehad tijdens het wandelen. Naast het feit dat ik beter door mijn mijn kan ademen, terwijl ik eens een keer geen last heb van mijn neus schreef ik het volgende in mijn telefoon:

Gedachten hebben alleen een functie in communicatie met anderen om wereldbeelden over te brengen. Daarom voelen we ons via het ego verbonden met anderen, dat is zijn functie. Het kan zich alleen verbinden via communicatie , het denken. Daarom voelt het niet-denken alsof je je verbondenheid met anderen moet loslaten. Terwijl we allang een geheel zijn en alleen het ego denkt apart te zijn. Als er niemand anders is gaat je ego maar tegen jou aanpraten. (alsof je iemand anders bent)

Dus we hebben niet alleen geen controle over de wereld, maar zelfs geen controle over onszelf !
Mijn definitie van vrije wil klopte dus meer dan ik eigenlijk zelf wilde.
Sterker nog, er is niemand om te controleren !
Het zelf is slechts een concept van het denken !

De hele tijd probeer ik vanuit mezelf mijn denken onder controle te krijgen, maar dat was slechts mijn denken die dus zichzelf probeerde te controleren.
(net als mijn economie-verhaal van 22-6-2013)

Echt alles is een illusie !

Er is geen zelf, alles is 1 en het denken is daar een onderdeel van, maar net als alles dus niet te controleren. Er is dus ook geen zelf om trots op te zijn voor alles wat ik dacht gedaan te hebben.

Wat een deceptie eigenlijk !

Ik doe dus helemaal niks, zat mezelf al die tijd voor de gek te houden. Moest na die teleurstelling daarna toch ook wel lachen, echt gelachen om de adsurditeit ! Het gaat echt nergens over allemaal. Verlichting is ook niks, slechts een concept van het denken !

23:00

Wat zijn we dan eigenlijk nog een primitief organisme. Niet heel veel meer dan een dier met handige duimen. Wat bewustzijn nog precies is zal wel altijd een raadsel blijven.

Geplaatst op

verbondenheid met andere mensen

Zit nog steeds vast in de paradox van doen. Dat ik iets moet doen of begrijpen om verlichting te bereiken. Dat ik problemen moet oplossen.
Maar ik ben op het punt dat er niks meer te begrijpen valt, er is uiteraard niets te doen.

Moet nog wel leren ervaren dat alles 1 is en het denken niet iets apart is, zoals de omschrijving van het ego doet vermoeden. Maar het ego bestaat natuurlijk in wezen niet, net als het “zelf” een illusie van het denken is. Moet het denken als het ware integreren in het geheel.
Heb denk ik nog steeds het idee dat ik alleen via het denken verbonden ben met andere mensen. Die verbondenheid met het denken moet ik denk ik nog opgeven. Al gaat dat automatisch als ik niks meer probeer “te doen”, “te bereiken”.

13:00

Voelt toch dat de kern van het probleem de angst voor de dood en dus het hiernu is. Geen vertrouwen in het hiernu en daarom probeer ik “problemen op te lossen” en “te doen”.
De waarheid zie ik, nu alleen dus niet meer bang zijn. Ik hoopte natuurlijk dat het ontrafelen van de waarheid er voor zou zorgen dat die angst zou verdwijnen , maar dat werkt dus niet zo.

Geplaatst op

overgave

Heb al een paar ochtenden dat zo gauw ik wakker wordt de energie gelijk begint te stromen in mijn lichaam. Slaap al een tijd 7 uur of minder per nacht. Maar maak me er niet meer druk over. Het gaat zoals het gaat.

Gister tijdens het wandelen had ik weer een belangrijk inzicht: (iets wat ik al vele malen heb gelezen, maar nu pas echt begrijp) :

Acceptatie/overgave is niet iets doen, iets bereiken. Het is de angst voor de dood vanuit het ego toelaten en accepteren en dus juist niks doen/niet reageren. Ik hoef verder niks te begrijpen en te ontrafelen, alleen maar te weten dat die angst een illusie is.

Die angst uit zich heel subtiel. Vooral als een gevoel van “haast”, als “iets moeten bereiken”, als “ik moet problemen oplossen”. Pas nu voel ik ook af en toe weer de ouderwetse angst zoals bij de oude pijnen. Of dat vanuit het ego komt of nieuw opgebouwde angsten die ik nu weer loslaat, ik heb geen idee. Is ook niet belangrijk.

Geplaatst op

on-leren

Het is nog steeds moeilijk te aanvaarden dat het leven juist zoveel mooier is door niet meer zo hard te proberen. Het enige wat in de weg staat is het conflict dat ik zelf veroorzaak. Stop te proberen/te controleren en het conflict zal verdwijnen en de mooiheid van het echte leven zal boven komen drijven.

Merk nu duidelijk dat de acceptatie van die angst de sleutel is. Steeds doorhebben dat die een illusie is.
Elk gevoel van haast, problemen oplossen, bang dat iets niet gaat lukken of niet op een bepaalde manier zal gaan, het is allemaal een illusie.

Accepteer dat je niets kan doen, dat er geen controle kan bestaan, alleen conflict. Laat het leven voor je werken. Ons hele leven worden we geleerd hard te werken om er wat van te maken. Het is juist precies het tegenovergestelde, het veroorzaakt alleen maar conflict.

Dat het leven ons zomaar brengt wat we nodig hebben, moeiteloos kan zijn, dat lijkt een grote illusie, een droom die niet waar kan zijn. Maar dat is de realiteit. Hard werken is juist de illusie.
Paradoxaal voelde het wel als heel hard werken aan mezelf om daar achter te komen ! 🙂
Maar het is niet zozeer hard werken , als wel gewoon tegen de gewoontes van het leven ingaan. Alle kennis loslaten , on-leren. Niet meer wegrennen voor je angsten.

Geplaatst op

de oplossing komt naar je toe

Gister opdracht gegeven tot 2e website verhuizing, uiteraard weer veel lopen kloten, veel fouten en de websites zijn nu nog steeds uit de lucht. Maar net als met de beurs ga ik dan doen met mijn denken. Zo van als ik maar genoeg en hard denk dan maak ik wel een oplossing.
Ik merk dat ik hierdoor ook de verdere dag in “doen/haast” val.

Moest vanochtend opeens denken aan wat ik in een leesboek had gelezen (weet niet meer welke) daarin stond over het oplossen van een probleem op de boeddhistische wijze.
Die zien het als dat de oplossing al bestaat en alleen nog gevonden dient te worden. Dat werd toen verklaard als een denkwijze die je beter zou helpen daarmee.
Maar nu begrijp ik wat ze bedoelen daarmee. Het gaat er weer om dat je niks “doet”, “maakt” het is niet dat je je omgeving zo controleert dat er een oplossing ontstaat.
Je maakt alleen gebruik van de mogelijkheden die het leven bied. De oplossing is daar. Je moet het alleen zien. Je moet de realiteit gebruiker die er is, niet de illusie hebben dat je die zelf creëert met je denken.
Je hoeft dus niks te doen, als je er open voor staat komt de oplossing vanzelf naar je toe. (zie ook “slimme onbewuste” etc) (zoals het bekende nachtje erover slapen)

Merk nml dat als ik achter de computer zit of anders problemen probeer op te lossen, dat ik dan gelijk de energie in mezelf verander door de manier waarop ik denk. Door te proberen te doen, te controleren veroorzaak ik gelijk conflict / negatieve energie. Als ik een “ik” probeer te creëeren die het leven dan beter moet maken door die problemen op te lossen, ipv een geheel te blijven die de oplossing zoekt die toch al bestaat.

Geplaatst op

Bang voor het niet-denken

Lijkt vandaag een zonnige dag te worden, kan ik wel gebruiken, lekker dagje zon. Was erg moe gister en de hele dag geen meditatie gedaan. Vanochtend wel weer. Heb best goed geslapen en voel me nu beter. Na een lange periode van 7 uur slaap of minder per nacht, zal nu wel weer een periode met meer slaap komen.
Heb nu weer 1 hond in huis en dat geeft toch meer rust. Heb wel spijt dat ik in juli 3 weken met 3 honden in huis zit. Maar ach, komt wel weer goed, gewoon verder niks bij doen.

Merk dat ik duidelijk bang ben voor de onwerkelijkheid van het niet-denken. Korte periodes is prima, tijdens het wandelen wel gewend, maar verder ben ik er nog duidelijk bang voor. Kijk echter nu weinig tv, weinig actief op internetforums, zelfs nu amper op facebook. Nu nog af van de verslaving om de beurs te blijven volgen als afleiding van de stilte.

Langzaam accepteren dat het hiernu veilig is en dat ik het denken niet nodig heb om me te beschermen. Het hiernu moet me eigenlijk juist beschermen van het lijden van het (denken->) ego.

Geplaatst op

prikkels

Zit nu weer in een fase dat het kwa energie rustig is in mijn lichaam en dat het denken steeds aangaat door gebrek aan andere prikkels, om de stilte van het niet-denken te verjagen. Het is een soort verslaving. Net als roken, het doet niks, maar het geeft ff een paar minuten rust, terwijl je het ook vaak puur uit gewoonte doet of door associatie.

Gisteravond schreef ik in mijn telefoon voor het slapen gaan:
Het denken doet dus niks, het leert niks, begrijpt niks. Doen of controleren via het denken is zinloos, onmogelijk. Leren/dingen begrijpen is een functie van de hersens, het onbewuste. Daarom kunnen we alleen leren van onze eigen fouten, via eigen ervaringen of via kennis die we opdoen van anderen.
Denken is een middel om kennis over te dragen van de ene naar de andere persoon (zoals een boek!) dat is zijn enige echte functie.
Communicatie
Met die kennis kunnen de hersenen leren, maar daar heb je geen controle over (via het denken)
het denken is slechts een reactie of visualisatie op processen in de hersenen. Die processen hebben we op korte termijn geen invloed op. (alleen door te trainen kunnen we die processen enigszins veranderen)