Qonchita was wel blij met het huiswerk, het geeft natuurlijk houvast en duidelijkheid, minder ruimte voor twijfel wat nou juist is. Kwestie van vertrouwen. Maar ook omdat ze het heel leuk vind dat iemand dit voor haar wil doen, haar zo wil helpen. Dus daar ben ik blij om dat ze daar een positief gevoel van krijgt. Als ze met Dr Phil klaar is moet ze met meditatie gaan beginnen, dat is erg belangrijk, training.
Van Katie zeggen ze: Zie je, verlichting zonder meditatie. Maar dan lees je verder. Hoe ze in haar stoel zat te wachten tot er een gedachte kwam om die te onderzoeken. Hoe ze uren gewoon uit het raam staarde, de woestijn in. Dagelijkse wandelingen deed etc. Dat is allemaal meditatie.
Qonchita is blijven slapen en ben wel weer klaar gekomen. Had het idee anders niet rustig te kunnen slapen met haar naast mij. Aantrekkingskracht is te groot. Voelde mij daardoor de volgende ochtend onder de douche weer leeg, voelde meer de negativiteit, alsof ik een deel van mijzelf heb weggegeven. Tijdens mijn ochtendmeditatie probeerde ik mijn levensenergie positief te voelen en daardoor voelde ik mij weer voller en weer beter. Helaas ebde dat weg gedurende de ochtend en had ik daardoor weer een off-day met vluchtgedrag in aandelenkoersen kijken en tv kijken.
Vandaag lijkt het wel weer te gaan. Heb bv al de hele ochtend geen muziek aan, heb op dit moment geen zin meer om te vluchten en voel mij positief over leren bewust te zijn, hiernu en niet in de toekomst. Ook trainen mijn levensenergie als positief te beschouwen, als iets goeds.
Tijdens de ochtendmeditatie realiseerde ik mij iets wat ik al wist, maar nu hoezeer de implicaties daarvan zijn en tot hoever dit zich doortrekt. Hou toch mijzelf voor de gek dat het allemaal niet zo extreem is, maar dit is wat ik mij realiseerde:
Alles is perceptie, alles wat ik ervaar, of beter gezegd hoe ik het ervaar. Alles wat ik bedacht heb over verlichting, over hoe het zou moeten zijn en zou moeten ervaren. Allemaal perceptie.
Alles wat ik belangrijk acht, gewoontes die veilig en vertrouwd voelen (het oude) routines, allemaal perceptie. Zelfs nu nog. Ik ben veel bewuster, maar alleen maar bewuster van mijn perceptie van wat ik ervaar, niet de ervaring zelf.
Ik ben geen toeschouwer, observeerder. Dat doe ik vanuit het ego, vanuit een idee wat ik daarover verzonnen heb. Ik ben wat ik doe, niet apart, maar ben de beweging, de ademhaling, de stap, de ervaring zelf.