Naast het feit van geen gedachten hebben, moet ik dus ook leren om me niet te controleren. (zelfs in rust concentreren we ons constant, het is de natuurlijke staat van het ego), maar zelfs tijdens de momenten zonder gedachten en ik mijn hoofd/denken ontspan, mij dus niet concentreer, ontvankelijk ben voor het geheel (niet slechts een deel) voel ik nog ver op de achtergrond het analyserende deel actief zijn. Alles registreren, onderzoeken, in de gaten houden. Hierdoor komen gedachten altijd snel weer tevoorschijn.
Pas als ik dit analyserende deel, ver op de achtergrond, ook loslaat, dan pas voel ik de echte stilte, de echte leegte, dan pas voel ik het verdwijnen van het ego.
Dus ik moet eerst mijn gedachten loslaten. Dan mijn concentratie, het concentreren op iets in het hiernu, wat daardoor dus niet hiernu is, maar daarnu. En als laatste mijn ver op de achtergrond nog mijn analyserende deel.
Dan voel ik de stilte en de leegte.
Helaas nog wel incl de energie-blokkade van dat ego in mijn hoofd, dus val nog snel terug.
Moet bekennen dat ik nog steeds in 2-strijd ben. Nog steeds bang voor die stilte/leegte. Een deel van mij wil naar die stilte/leegte, daar ben ik nu al zo lang mee bezig. Maar die stem in mijn hoofd, de concentratie, de analyse geeft iets vertrouwds, de illusie van controle, het nog in mijn eigen hand hebben, maar dat is niet eens het belangrijkste. Die stem in mijn hoofd, die gedachten, die analyses, ze lijken gezelschap te geven, vertrouwdheid.
Ben stiekem bang dat het leven ophoud in die stilte/leegte, geen prikkels meer, dan ben ik echt weg, houd ik op met bestaan. Alhoewel me laten afleiden steeds minder wordt, zet ik wel overdag muziek op, ’s avonds lees ik een boek (gister weer film gekeken) omdat ik toch bang ben voor die stilte/leegte.
Ik heb misschien geleerd dat ik niet mijn gedachten ben, maar ik identificeer mij dus met dat analyserende deel dat op de achtergrond meedraait. Hoe vaak heb ik al in dit dagboek geschreven over dat ik moet stoppen met analyseren, hoe ik verslaafd ben aan analyseren (30-09-13)
Het zou mij niks verbazen als ik stiekem die analyserende deel ook gebruik om te proberen “bewust te zijn”. Ik moet toeschouwer zijn, alles zien gebeuren en dat moet mij inzichten geven over de illusie van mijn denken en de realiteit waarin ik behoor te leven.
Maar in net zoveel tijd probeer ik waarschijnlijk “bewust te analyseren”.
Ook via dit dagboek analyseer ik “het bewuster worden”, te begrijpen en inzichten van te krijgen om bewuster te worden.
Ik probeer dus nog steeds deels via het denken bewuster te worden. Te analyseren om bewuster te worden, ipv het gewoon te zijn. Het is dus verborgen valse hoop, valse macht.
In de stilte/leegte valt er niks meer te analyseren !
Dan moet ik mijn verslaving definitief loslaten.
Daarom is de beurs zo verslavend, oneindig analyseren, oneindige informatie/ economie/ voorspellingen. Het enige wat altijd een uitdaging zal blijven , hoe slim je ook bent, hoeveel je ook weet. Totdat je accepteert dat er eigenlijk niks te weten/ analyseren/ voorspellen is, er is alleen reageren in het hiernu !
(→ wat ik dus nog steeds probeer te doen vanuit het analyserende denken ipv vanuit mijn gevoel)
Grappige gedachte:
We leven zo via ons denken, denken zo erg dat ons denken de realiteit is, dat we geloven dat als we ergens niet aan denken dat het dan ook geen realiteit meer is.
Als die “realiteit” in eerste instantie iets van ons denken was, dan werkt dat zelfs. Je heft gewoon de illusie op. Maar omdat we het verschil tussen die illusie en de realiteit vaak niet weten, denken we ook dat dat werkt met de realiteit, de echte. Door gewoon niet meer aan die realiteit te denken, bestaat het opeens niet meer geloven we dan. (ontkenning)
Zat nog een metafoor te bedenken tijdens het pissen:
Proberen het ego los te laten is als naar de wc gaan. Je voelt die drang, daar doe je niks voor, als je plast dan is dat iets wat je laat gebeuren door het ontspannen van een sluitspier (?). De energie waar het ego uit bestaat wil dus van nature wegstromen, daarom is het ego constant bang voor de dood. Het ego is de sluitspier die die energie gevangen/opgesloten probeert te houden, probeert vast te houden. → en opnieuw te vullen.
Je kan dus niks doen om die energie los te laten, net als met plassen kan je alleen ontspannen en de natuur zijn gang laten gaan. Je moet dus je ego ontspannen (niet concentreren bv) en de opgehoopte energie zal vanzelf wegstromen. M.a.w. Loslaten → niet meer vasthouden.
Het ego is dus je verzetten tegen wat is. (de natuurlijke energiestroom) Dat is ook het enige wat het ego kan, zich verzetten, met al het lijden van dien. Ontspan, geef je over aan wat is en het ego zal oplossen, wegstromen en je van je lijden verlossen.
