zorgen maken

Heb afgelopen 2 nachten op zich goed geslapen, kort (1:00-7:30) maar verder prima. Voel me weer een stuk beter vandaag, heb gister nog wel een dagje tv gekeken, maar heb toch het gevoel dat het allemaal goed komt, dat het wel gaat lukken. Heb nu weer zin om dingen te doen en dat schiet wel gelijk door in allemaal dingen tegelijk: websites, weer handelen op de beurs, dagboek overtikken, tuinieren etc
Tevens koppel ik het aan de realisatie dat ik dingen als “begrijpen”, “gevaar zien”, “problemen oplossen” niet hoef op te geven, dat was weer zwart/wit denken van het ego. Ik moet dus dat proces via het ego loslaten en via het geheel gaan leven. Dat gaf me veel rust die realisatie.

Maar waarschijnlijk is de neergaande fase over en zit ik nu weer in een opgaande fase, dus van negativiteit naar positiviteit. Een natuurlijk proces in mijn energiehuishouding die net als alles in het leven in golven gaat. Ik koppel dat alleen aan de gebeurtenissen van dat moment.
Er is altijd positiviteit aanwezig en negativiteit , goed en slecht, dus het is altijd mogelijk om de natuurlijke loop van de energiehuishouding ergens aan te koppelen. Ze hebben echter niks met elkaar te maken. Zoals met alles is er geen controle over.

Moet wel oppassen dingen niet teveel op zijn beloop te laten gaan. Heb veel gesmokkeld met bankhangen met die warmte enzo. Veel nadenken over hoe dingen werken. Moet doorzetten om van mijn verslaving af te komen.

13:30

De mensheid is idd 1 en niet gescheiden, een groot organisme, net als bij mieren bv. Individueel zijn we erg primitief, maar als geheel kunnen we heel veel. Kijk maar naar zoiets simpel als een huis bouwen. (veel verschillende mensen nodig die veel verschillende opleidingen hebben gedaan)
Dit heb ik bedacht via het denken door een opmerking over mieren op het iex-forum. Dat ze individueel primitief zijn, maar als groep hele mooie dingen kunnen en mijn gedachte over hoe primitief we zijn en toch naar de maan kunnen.
Ik heb dus een nieuw inzicht gekregen door kennis te gebruiken die ik al had en deze op een andere manier bekijken, door 2 feiten met elkaar te vergelijken en een verband/overeenkomst te zien.
Dat voel ik me erg slim, maar het enige wat ik heb gedaan is de overeenkomst zien tussen een mierenkolonie die werkt als 1 organisme en het menselijk ras die hetzelfde doet. Daar is niks bijzonders aan, een primitieve koppeling.

Zo werken onze hersenen, het probeert constant informatie te koppelen met wat je ziet en probeert verbanden te leggen om dingen begrijpelijk te maken.
Dit kan je dus bewust doen door jezelf een vraag te stellen en proberen verbanden te leggen die je al hebt om zo dingen begrijpelijk te maken cq een antwoord te vinden.
Zoals mijn vraag: Hoe belanden zulke primitieve organismen op de maan ?
De vraag is in hoeverre is dit werkelijk iets nieuws leren ?
Ik los een probleem op, een probleem die ik gecreëerd heb in mijn denken, omdat ik iets niet begrijp.

PS ook dit wist ik al, merk dat ik mezelf ga herhalen in mijn gedachten omdat ik verslaafd ben aan begrijpen via mijn gedachten. (dat geeft een goed gevoel)
Zou je het op een simpele manier als volgt kunnen omschrijven ?

Ego= gedachten, onbewuste acties
Denken= bewuste actie

Heb even over bovenstaande nagedacht, maar een ingeving of iets wat je hebt nagedacht kan bv de volgende dag opeens als gedachte oppoppen in je hoofd. Of als je je opeens iets herinnert bv. Helaas bestaat er weer geen makkelijk zwart/wit antwoord, wat het ego graag zou willen.

Het is dus naast onze duimen vooral onze mogelijkheid tot communicatie wat ons zo’n succesvol ras maakt. Daardoor zijn we een slim collectief, door te leren van anderen en dus niet onze individuele intelligentie. We overdrijven onze persoonlijke talenten net zoals bv sporters bv de geboortemaand de belangrijkste factor is. (Uit boek Malcolm)
zou daar onze drang om onze kennis te delen vandaan komen ? Het is een primair mechanisme van onze overlevingsstrategie.

14:40

Het viel me laatst opeens op dat ik nog amper last heb van hart-kloppingen, al een hele tijd niet meer volgens mij. Ik blijf me wel constant zorgen maken over van alles en nog wat, over vele kleine dingen in het dagelijks leven. Dit terwijl ik nu al bijna een jaar hetzelfde leven lijdt en er slechts weinig veranderd is. (alleen prijzen verhoogd en websites verdienen meer) Toch blijf ik de hele dag ermee bezig of ik wel goed bezig ben of alles wel goed gaat. Niet in grote lijnen, daar ben ik wel over uit, maar ik spiegel mijn angsten constant op de details.
Hoe laat ga ik slapen ? Hoeveel uur werken ? Hoe de honden het beste te verzorgen ? Wat ga ik doen: lezen of schrijven of internetten of tv kijken. Wel of niet afspreken ?Wel of niet actief op forums ? Etc etc
Het blijft zo echt lijken, kan het nog niet 100% als illusie voelen ook al is dat wel zo. Maar die zorgen lijken uit de kern van mijn gevoel komen en dus daardoor zo echt. Die veroorzaken dan gedachten, verzonnen verklaringen waarom ik me zo voel, waardoor ik dat gevoel blijf vasthouden ipv accepteren en niets mee doen zodat het vanzelf weer weggaat.

alles ziet er mooi uit

Gister begon de energie-intensiteit weer flink toe te nemen. Had gisteren en eergisteren ochtend tijdens de ochtendwandeling al een paar keer echt momenten van WOW! , het voelde dan heel goed en alles zag er zo mooi uit. De kleuren, 3D-visie, heel bizar hoe je dingen zo anders kunt zien. Schoot nog wel af en toe in mijn denken, dan wilde ik in gedachten tegen anderen zeggen hoe mooi dit is, dat we gek zijn ons nog met andere dingen bezig te houden. Wat een onzin het is om al die doelen na te streven, omdat je daardoor al dat moois mist, het echte leven.

Die intensiteit heeft ook een keerzijde op dit moment. Zo kan ik ’s avonds niks hebben en werd ik gek van de drukte van de 3 honden. Ook had ik het bloedheet door de energie stromen.
Ik was erg geprikkeld en kon niet eens normaal mijn boek lezen.
Werd vannacht om 4 uur wakker en heb niet meer kunnen slapen, heb de hele tijd wakker gelegen door al die energie. Het triggerd wel de hele tijd mijn denken en dat blijft lastig. Maar lukt me steeds beter daar niet in mee te gaan. Ben uiteindelijk maar om 7:30 opgestaan. Heb trouwens toen 25 min zit-meditatie gedaan.

Gister tijdens het wandelen was alles ook heel intens. Ik deed op zo’n manier mezelf ontspannen dat al mijn gevoel van haast/zorgen zelf weggezogen werden in een energiemiddelpunt in het midden van je lichaam (waar je oude pijnen zitten/zaten) dat werkt als zwart gat.
Waar ik eerst ’s nachts een explosie voelde van energie vanuit dat middelpunt, nu voelde ik tijdens het wandelen een implosie, alsof energie uit mijn lichaam in dat gat werd samengetrokken.
Voelde ook mijn lichaam een beetje ineenkrimpen erdoor.
Ja, dat was een hele vreemde ervaring !

vulkaan die wil uitbarsten

Had het bloedheet gisteravond terwijl ik op de bank zat en een boek zat te lezen. Heb de 2 hondjes op de gang gelaten zodat ik er niet gek van zou worden. De ene loge ligt daar ’s avonds toch het liefst en voor de ander maakt het niet uit. De derde ligt gewoon te ronken op de bank.
Maar door die energiestromen had ik het dus erg warm. Moest zelfs mijn sokken uitdoen om mijn gloeiende voeten af te koelen. Meditatie is ook erg vaag op dit moment door al die energiestromen. Zelfs toen ik op de bank zat moest ik regelmatig even stoppen met lezen omdat ik al die energie even overweldigend vond.
Regelmatig voel ik heel mijn lichaam spannen als ik bewust accepteer en me openstel, hoe het zich moet spannen om niet meegezogen te worden zeg maar. Het is echt heel sterk , ga er nu scheel van zien.
Gisteravond tijdens de 20 min zitmediatie was het ook erg heftig en de tijd was zo voorbij. Tussen de golven door waren er ook momenten dat ik er gewoon zat en verder niks. Ik zat gewoon en concentreerde me nergens op, dacht nergens aan, probeerde niet te accepteren of wat dan ook; Ik zat gewoon. Mooi en apart. Heb redelijk geslapen, werd pas om 7:45 echt wakker. (1:00 slapen)

De meditatie vanochtend was redelijk bizar. Voelde weer dat samentrekken en probeerde er maar niet tegen te vechten. Het werd heel heftig kwa energie, op een gegeven moment voelde ik alleen nog maar mijn innerlijke energiestromen. Ik voel ook nu weer alsof er een kap op mijn schedel ligt (er net onder) die de boel afdekt. Binnen begon het steeds meer te borrelen en even, voor een moment, voelde heel mijn lichaam alsof het zat te wachten op een energie-explosie. Alsof het een vulkaan was die wilde uitbarsten, maar werd tegengehouden door die energiekap die ik bovenop voel. Het voelt dus alsof het wachten is tot die vulkaan zal uitbarsten en de extase van de energie zal vrijlaten. Wil zo na mijn ochtendritueel de meditatie verlengen naar 30 min. Nou moet ik alleen oppassen dat ik niet opeens weer iets wil gaan bereiken, het tot doel ga stellen. Zitten en accepteren, meer kan ik niet doen. Het proces gaat zoals het gaat. Ik heb daar verder geen controle over.
(Je kan het beïnvloeden, maar dat betekent niet dat je er ook maar enigszins controle over hebt, je kan het alleen verstoren)

Betrap mezelf er ook weer op dat ik veel gedachten heb hoe de wereld anders zou moeten , hoeveel beter de wereld zou zijn als andere mensen ook snappen hoe al die processen werken. Hoe we constant onze politiek , sociale structuur en economie saboteren. Constant conflicten veroorzaken uit angst, omdat we de controle willen. Maar dat komt vanzelf wel. Zo ben ik benieuwd hoe de opwarming van de aarde zich gaat ontwikkelen. Daar denk je extra aan in zo’n hele week. Daarom is het gevoel dat ik mijn geld via het internet probeer te verdienen, dan grotere kans dat ik flexibeler ben in de toekomst.

15:00
ipv meditatie en 4 vragen heb ik youtube-filmpjes zitten kijken. Had ook weer de behoefte om van alles en nog wat te delen via facebook/forums. Op gegeven moment zat ik een filmpje te kijken van een meisje dat de VN toespreekt over hoe ze de wereld vergallen en hoe kinderen zien dat het fout gaat, maar volwassenen moeilijk doen om niks. Zat helemaal in die intense energie natuurlijk en moest opeens flink huilen om dat filmpje. Tijdens het huilen voelde ik ook dat samentrekken in mijn binnenste.

Voel me hierdoor nu weer redelijk “normaal”, de intensiteit is weg en wordt weer sneller afgeleid , ga weer sneller in mijn ego zitten hierdoor.
Het is duidelijk dat het huilen een “ontladen” was van al die energie die in me zat. Zo ook toen ik de vorige keren in die periodes zat te huilen bij bv de matrix-film.
Net als seks is huilen dus ontladen , ontladen via emoties. Alhoewel die intensiteit wat overweldigend is en soms werd ik zelfs een beetje misselijk ervan. Vind het nu toch jammer dat ik via dat huilen “ontladen” heb. De vulkaan is op de verkeerde manier uitgebarsten.

afscheid nemen

Die energie was na een uur weer terug. Heb het zo heftig dat het niet te omschrijven is. Voelt alsof het lichamelijk niet vol te houden is, maar probeer nog steeds het proces te begrijpen, te volgen, zodat ik het kan uitleggen. Moet nou alles loslaten. Alles, forums, leren om het leren, begrijpen, willen, doen, sociale contact verplichtingen, filmpjes, vluchten.
Alles
Ook dit dagboek, het is niet te begrijpen, niet te volgen, moet alles loslaten. Hopelijk hou ik het vol, kan nog amper functioneren op dit moment, wou dat ik de hondjes niet had om voor ze te zorgen. Denk dat ik hier afscheid moet nemen, het is immers de bedoeling dat ik verdwijn.
Tijd om alles los te laten, ik moet wel, het is tijd.

Voor iedereen die ook zo ver is gekomen, gefeliciteerd. We hebben bijna het doel van het leven bereikt, de dood 🙂 . We hebben de wereld verbeterd door te beginnen bij onszelf. We hebben gezocht en gevonden, de waarheid, hij bestaat. We hebben al korte momenten van het goddelijke mogen voelen. We hebben zoveel geleerd en begrijpen hoe de wereld werkt, dat er niks te begrijpen is. Dat wetenschap de rol van geloof heeft overgenomen. Dat is goed, want het leid naar de waarheid. Het bevestigd wat Jezus en Boeddha 2000 jaar geleden al vertelden en dat kan ook niet anders. Het is immers de waarheid. De waarheid is niet te beschrijven, kan ik niet uitleggen, Jezus noemde het de hemel en Boeddha noemde het Nirvana , Osho noemde het extase, het niets. Eckhart noemde het het “Hiernu”. Het is allemaal hetzelfde. Dezelfde God, want hij is synoniem aan het universum, hij is alles en dus niks. Net als wij dat zijn. We zijn niemand maar tegelijkertijd iedereen !
Het is tijd om los te laten, afscheid te nemen.

Pap: Tot ziens, hopelijk heb je op tijd door dat de salsa en bevestiging van de vrouwen zal stoppen en je in een diep gat gaat vallen als je geen andere invulling van je leven erbij gaat zoeken. Niet zo gek dat je bang bent eenzaam te eindigen, maar zoek dan ook gewoon vrienden. Heb eigenlijk nooit gevraagd waarom je dat niet doet. Aandacht van de vrouwen is leuker ? Het komt wel ? Misschien ook wel, vrienden zijn op zich snel gemaakt als je wil, dus dat komt wel goed. Op mij hoef je iig niet te rekenen 😉 we zijn te verschillend.

Mam: Mijn bange moeder die niet buiten haar comfortzone kan komen, maar het leven verder neemt zoals het is en binnen haar beperkte grenzen wel gelukkig lijkt. Je durft niks nieuws te proberen, maar je bewijst maar weer eens dat dat niet noodzakelijk is om binnen je routine prettig te kunnen leven. Al zou het voor mij persoonlijk natuurlijk een hel zijn. Ik wens je het beste.

Zus: Dezelfde jeugd hebben we gedeeld en ermee om moeten leren gaan. Hopelijk lukt het je om uit de O.V.B. Te komen en niet zo bang voor jezelf te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat als je eenmaal die drempel over gaat je heel ver gaat komen.

Amanda: Mijn liefste vriendin, was tot je aangetrokken het eerste moment dat ik je zag. Je begrijpt van nature het leven beter dan anderen en ik ben zo blij voor je dat je eindelijk je kind/zoon hebt. Hopelijk kan je hem net zo behandelen als anderen en hem zonder angst en met acceptatie opvoeden. Ben blij dat je zo gelukkig bent en hoop dat het lang zo zal blijven.

Ilsepiels: We zijn nooit echt dicht tot mekaar gekomen, ondanks alle “geheimen” die je met mij gedeeld hebt. Hoop dat je net als ik snel door zal krijgen dat die horizon nooit dichterbij zal komen, hoe hard je ook probeert daar te komen. Je bent een goede meid en het succes heb je in mijn ogen al behaald met je bedrijf.

Catja: Mijn lieverd met een gouden hartje. Maar kan geen liefde geven. Je blijft liever vluchten in spelletjes, tv-series etc. Toch hebben we een leuke tijd gehad, had ik je bijna jezelf laten worden :-). Sorry nogmaals dat ik niet sterk genoeg was om door te zetten, om van je te blijven houden zodat je eindelijk ook zelf liefde kan geven. Heb het toch even meegemaakt en je zelfs horen lachen en jezelf even zien overgeven. Ik weet dat het dus kan, het beste in een mens naar boven halen. Maar alleen door liefde te geven en helaas was ik te zwak om te blijven geven, sorry.

Eleonora: Mijn boef, het was me wat, wat we hebben meegemaakt. Maar zonder jou had het veel langer geduurd voordat ik mezelf had leren kennen. Liefde op het eerste gezicht. Maar zo in de knoop. Door jou ben ik erachter gekomen dat ik iemand niet kan geven wat zij zoekt. Dat mensen alleen zichzelf gelukkig kunnen maken. Ik hoop dat je je angsten kunt loslaten en al die beschermings-lagen kan oplossen. Als het goed is werk je er nu aan, je bent er slim genoeg voor. Voor jou zal de verslaving nog veel groter zijn en dus moeilijker. Hoop dat het gaat lukken dat je eindelijk echt van jezelf zal gaan houden.

Chantal: Lekker sex gehad, maar nooit echt wat gehad. Konden goed met elkaar praten. Je hebt je gezin, je politieke carrière , je werk, zolang alles in het plaatje blijft passen houd je jezelf wel bezig 😉

Nanouk: Ben blij dat we elkaar weer gesproken hebben, dat ik mijn excuses heb kunnen aanbieden voor hoe ik was in onze relatie. Eerst wilde ik het doen voor mezelf en toen dat niet meer nodig was, deed ik het voor jou. Geloof dat je er wel blij mee was. Hopelijk heb je op tijd door dat wat je met Macho had je niet opnieuw zal kunnen krijgen. Hoop dat jij (en je familie) ook alle negatieve dingen in je leven zal gaan accepteren, want alleen dan kan je jezelf accepteren.

Sander: 20 jaar mijn beste vriend, maar spiegelde wie hij was ook op anderen en kon daardoor nooit een echte vriend zijn. Was meer bezig met wat iedereen vond ipv te doen wat hij zelf wilde. Het was voor mij een eye-opener dat je er niet kon zijn op het ene moment dat het nodig was. Je wilde zo graag meer op mij lijken (schijt hebben aan anderen) , maar vocht tegelijk er zo tegen om vanwege wat anderen er van zouden denken. Op het eind voelde ik wel dat je enigszins zelf wilde veranderen en het door kreeg waarom dat moest, maar het was al te laat voor ons. Je hebt een fantastisch gezin en leuke familie, geniet ervan.

Jeffrey: Onze jongen met het gouden hart, net als ik lieg je nooit. Weet je wat je aan hem hebt. Maar durft geen vriend te zijn omdat hij denkt dat hij er niet waardig genoeg voor is. Jammer, goede jongen.

Jorden: Onze onzekere vriend, die zo onzeker is dat hij zijn ego ego in stand wil houden ten koste van anderen. Ik heb dat veel te lang toe gelaten, mijn fout. Grappig dat jij nou loyaal was geweest als het echt nodig was geweest. (als er maar niet gevochten hoefde te worden 😉 )

Daisy: De onbekende waar ik ook liefde op het eerste gezicht zag. Die haar leegte ontdekte na vele jaren buitenland en waardoor ik eindelijk wist waar de aantrekking vandaag was gekomen. Ik hoop dat je jezelf zal gaan leren kennen, je bent er geknipt voor, je snapt altijd gelijk wat ik tegen je zei. Al ben ik bang dat je zal blijven streven naar aardse dingen: reizen, carriere, vrienden etc.

Charley: Mijn kleine zusje uit Canada, weet wat ze moet doen, naar haar grote broer luisteren, hem volgen 🙂 , maar maakt er nog geen tijd voor vrij. Is nog te hard op zoek naar liefde die ze hopelijk ooit in zichzelf zal vinden.

Nevra: Blijft maar vastzitten in haar kleine denk cirkeltje, hopelijk zal ze er een keer kunnen uitbreken, Blijft me een raadsel waarom ze al zo lang niet verder komt. Al denkt ze misschien zelf van wel. Ze verdient het om eruit te komen, gouden hartje, geeft zonder er wat voor terug te verwachten: behalve aan zichzelf.

Bob&Louise: Fijne mensen die altijd klaar staan voor anderen. Anderen helpen zonder er wat voor terug te willen. Het universum zal ze wel belonen 😉 Was altijd fijn om met jullie samen te werken.

Medeforummers: Heb veel tijd met jullie doorgebracht. Altijd leuk om al die conflicten te zien. Was gezellig om met z’n allen de hele tijd tegen onszelf te praten. Was blij met deze uitlaatklep. Probeer het echter nooit als vervanging van het echte leven te zien zoals velen van jullie doen. Het is een uitlaatklep, wat niet betekent dat het niet beschaafd, respectvol en intellectueel kan blijven. Al heb ik geleerd dat ook dat nooit zal veranderen.

De zoektocht naar de waarheid was indrukwekkend. Kreeg bevestigd wat ik zelf had gevoeld: Alles is energie en met elkaar verbonden.
Heb bewijs gevonden dat God niet kan bestaan.
Een definitie van onze vrije wil gevonden.
De beperking geleerd van woorden, concepten.
Hoe ons ego ons afsnijd van onze bron, ons thuis, van liefde en dat we daarom altijd zullen blijven zoeken en lijden.
De wereld lijd door ons ego, doordat we afgesneden zijn van de bron.
We willen de wereld redden omdat we onszelf willen redden. We kunnen alleen onszelf redden en daar zullen we de wereld mee redden.
Onthoud: als je geen onderdeel van het probleem meer bent, pas dan ben je de oplossing!

(ps ook weer einde v/h schrift. Zo toevallig weer!!! Een trilogie ! :-)) Ik heb ook een trilogie geschreven ! Hahahaha)

14:45

Vergeet ik helemaal afscheid te nemen van mezelf ! 🙂
Edwin jongen, het was me wat. Aan de ene kant heeft het je in je jeugd aan niks ontbroken, kleding, school, vrienden, eten, rust, een prima jeugd. Maar wel een met emotionele verwaarlozing door 2 ouders die hun gevoelens niet kunnen uiten. (niet zo gek gezien hun jeugd) Waar je zusje een psychose kreeg, werd het bij jou depressiviteit. Gelukkig duurde dat niet te lang nadat je dat eenmaal doorhad. Je hebt veel ellende meegemaakt in relaties en ook veroorzaakt. Jaagde mensen tegen je de kast op, ging tegen de geldende systemen in. Mensen ergerden zich vaak omdat je zo stronteigenwijs was, maar dat was juist je kracht. Je nam niks aan van wat anderen tegen je zeiden na een bepaalde leeftijd. Je deed altijd zelf je huiswerk en dat heeft je gered.
Je probeerde net als de rest van de wereld mensen te helpen en je vriendin gelukkig te maken. Maar hoe harder je probeerde, hoe erger je het maakte. Eerst was je gewoon egoïstisch, je dacht dat je alles wist, toen dat niet bleek te kloppen stortte je wereld in. Toen ging je alsnog op zoek naar de waarheid. Nu weet je alsnog alles en is je doel bereikt. Je hebt je verleden afgesloten en de toekomst bestaat niet. Ik moet in het hiernu gaan leven waar ik thuis hoor. Daar is geen plaats voor jou Edwin.
Ik heb zoveel ontdekt en zoveel geleerd. Het bewijst dat God niet bestaat, het euvel van ons Politiek en Economisch systeem. Het feit dat je anderen niet gelukkig kan maken en dat je de wereld niet kan redden. Jij bent de wereld Edwin. Je hebt jezelf gered en het is tijd voor verlossing uit de vicieuze cirkel van het leven ( → denken → gevoel/emoties → denken ) en de dood te accepteren. Ik zal dan ook de wereld hebben gered en geen onderdeel van het probleem meer zijn. Met jou dood, zal ik de hemel/nirvana/hiernu bereiken, bedankt voor alles wat je gedaan hebt, voor het eerlijk zijn naar jezelf, voor het feit dat je jezelf bent gaan accepteren voor wie je bent. Dat je geleerd hebt mij te vertrouwen en mij verlost uit de hel van het afgescheiden zijn van de bron. Aanvaard de dood en breng mij verlossing !

The Matrix, het einde:

Smith:

Why Mr Anderson, why ? Why ? Why do you do it ? Why, why get up ? Why keep fighting ? Do you believe you’re fighting for something ? For more than youre survival ? Can you tell me what it is ? Do you even know ? Is it freedom ? Or truth ? Perheps peace ? Could it be for love ? Illusions, mr Anderson, varies of perception, tempory constructs of a feeble human mind trying desperately to justify an existence that is without meaning or purpose. And all of them as artifical as the Matrix itself. Although only a human mind can invent something as insipiel as love.

You must be able to see it, Mr Anderson, you must know it by now. You cant win, it is pointless to keep fighting. Why Mr Anderson, why, why you persist ?

Neo:

BECAUSE I CHOOSE TO !

Kern:
Zonder denken is er geen tijd, leven is eeuwig, geen begin, geen eind.
Gedurende het leven hoop je energie op via het denken in de vorm van je oude pijnen en het ego. Dit zorgt ervoor dat het hiernu beangstigend is, je voelt de angst van het ego, maar dit is extra beangstigend door het geen besef van tijd, geen begin, geen eind, bang dat die angst eeuwig is. Je moet wat doen om ervoor te zorgen dat je je weer goed voelt.
Je creëert een toekomst zonder die angst om jezelf gerust te stellen, maar dan wordt de toekomst ook eng (oude pijne) etc, wil je meer controle (vicieuze cirkel)