Gister tijdens wandeling:
Nog steeds bang om overweldigd te worden door energiestromen als ik alles loslaat. Blijf het langzaam onder controle loslaten, maw blijf de controle willen houden, zelfs over het loslaat proces ervan.
Ik koppel het verliezen van controle aan de energiestromen van het ego. Alsof die energiestromen er verantwoordelijk voor zijn dat ik de controle zal verliezen. Alsof het volledig loslaten van het ego zulke energie zal laten stromen dat ik dat niet aan zou kunnen en tegelijk normaal functioneren. Dat het gevoel te heftig zou kunnen zijn. (zoals je wel eens met een xtc-pil hebt)
Maar het is natuurlijk andersom; door de controle op te geven begint die energie te stromen, niet andersom. Het is dus niet die energie die verantwoordelijk is daarvoor. Het is weer het ego wat zijn angst voor het loslaten van de controle koppelt aan iets externs, in dit geval zijn eigen energie. (het ego is dus bang de controle over zichzelf te verliezen 🙂
Het is weer een overtuiging die in werkelijkheid een illusie is !
Ik blijf maar alles willen observeren , alsof IK moet zien wat er gebeurd, zodat er op gereageerd kan worden. Het is nog steeds alsof IK kijk, ipv mijn ogen. Als IK voel, ipv mijn lichaam. Alsof IK ademhaal, ipv mijn lichaam(reflex).
Herinner me ook opeens weer iets wat ik gelezen heb over het feit dat als je ergens in je lichaam iets naars voelt, dat je dan het lichaam daar gaat aanspannen als reactie (=onderdrukken). Dat zal ik ook met mijn hersenen doen waar ik het laatste restje ego-energie nu voel. Wat het automatisch wil analyseren, voelen, controleren, observeren, weg krijgen. Dit triggerd het ego, dit triggerd gedachten.
Het is wel apart om alles te omschrijven, kan dat alleen in negatieven. Niet-gedachten, niet-willen, niet-blokkeren. Maar het geheel kent geen negatieven, alleen ons denken. Dus kom je uit op gedachten, willen, blokkeren.
Ontkennen = erkennen
Zal dus positief moeten leren omschrijven. Dus omarm de realiteit, laat de energie vrij stromen, heb vertrouwen, omarm de leegte, laat het gewoon gebeuren, accepteer wat gebeurt, de rivier van het universum. Wees gewoon bewust van de energiestromen van het geheel.
Ik moet stoppen met focussen van wat ik niet wil ! (voelen)
Vaag, in een opwellende gedachte moest ik denken aan een website die ik ooit ben tegengekomen (theotherenlightment.com om weer ergens op te zoeken hoe het zat met dat aanspannen van je lichaam als je ergens wat voelde/ kwijt wilde (hersenen → denken)
En daar kwam ik op het artikel dat we niet in negatieven kunnen denken; ontkennen → erkennen. Iets wat ik 5 dagen geleden realiseerde. Een bevestiging dat ik moet stoppen te focussen op wat ik niet wil, dat is gedoemd te mislukken.
Zoals niet-willen, niet-gedachten, niet de ego-energie.
Al die jaren, maanden focus ik mij op wat ik niet wil, op wat niet-waar is, op overtuigingen die niet-waar zijn. Maar je zit vast in de paradox , immers elke vorm van focus is onwaar, “gewoon zijn” is het doel. Maar dat heb ik nog nooit ervaren, dus hoe ga je naar iets toe waarvan je niet weet wat het is ? Wat alleen uit te leggen is in negatieven ? Altijd weer die paradoxen.
Maar zit nu in een fase waarin ik oude gewoonten los moet laten en dus:
Ik moet stoppen met focussen op wat ik niet wil !
Omarm alles, de leegte (incl ego), alle energiestromen (incl ego) en laat alles zijn, laat alles stromen. Er is geen hiernu, alleen een rivier.
Dit komt trouwens overeen met mijn theorie die ik ontwikkeld had over gevoel, emoties, denken. Je gevoel vertelt je waar je wel heen wilt, waar je heen moet. Je emoties vertellen je wat je niet moet doen. (uiteraard klopt dit niet zo zwart/wit, ook hier weer interpretatie-afhankelijk) het is een leidraad wat ik gebruikte.
Volgens een artikel op die website wint negatief het van positief bij informatieverwerking van de hersenen . Vandaar deze neiging op focussen wat ik niet wil, ipv te omarmen wat ik wel wil → de realiteit.
Kan trouwens net zo goed schrijven:
Ik moet stoppen met focussen op wat ik wel wil !
De realiteit is immers niet-willen, op een positieve manier geschreven is dat: gewoon zijn.
Ook nog steeds moeite met het loslaten van de overtuiging dat ik iets moet doen/veranderen om verlicht te zijn. Nou moet er op zich wel iets veranderen (immers oude verslavingen opgeven) , maar dat zal niet gebeuren door specifiek dingen te doen die ik bedenk en dingen die ik op een dag moet voltooien.
Overgeven aan de slow-motion is belangrijker dan bepaalde dingen doen op een dag, ook meditatie, het is immers al meditatie.
Het is onzin om de slow-motion te onderdrukken om genoeg tijd te hebben voor meditatie, wandeling en op tijd weer eten. Het is meditatie, het is verlichting. Onzin om meditatie/ verlichting op te geven om verlichting te bereiken.
Geef gewoon over aan de willekeur van het geheel.
(wat geen willekeur is, maar gewoon zo lijkt)
Ik moet stoppen met focussen op wat ik niet wil voelen ! Accepteer alles.
15:00
Moet opeens aan de uitspraak van Eckhart denken:
“Ik kan niet meer leven met mijzelf”
Ben de strijd, het analyseren, wat wel en niet hoort, helemaal zat. Ben er klaar mee, is toch allemaal onzin. (Ook Katie was vanuit een ernstige depressie tot inzicht gekomen)