Volgens mij identificeer ik mij nog steeds met die gare energiestromen in mijn lichaam. Voelt alsof mijn bewustzijn er aan vast geplakt zit en daardoor met de golf meegaat en hem tevens vasthoud. Hierdoor voel ik een constant samentrekken in mijn lichaam, vooral het hoofd. Het is geen prettig gevoel. Al moet ik ook wel lachen gedurende de dag door die energie. Als ik bewust ga voelen begin ik automatisch te glimlachen, maar voel dat die energie tevens nog vastzit, heel dubbel.
Blijft moeilijk om die identificatie ermee op te geven, om dus geen zelf meer te hebben, geen constant iets/entiteit waarvan ik kan zeggen dat is wat ik ben.
Kreeg tevens het gevoel dat mijn leefritme nog een stuk naar beneden moet. Merk dat ik nog bezig ben met “doen”, ik moet voelen om die energie kwijt te raken. Ik moet mij er niet mee identificeren. Heel klote die paradoxen allemaal.
Merk dat als ik bewust wil zijn dat alles dan trager gaat, zo gauw ik wat wil bereiken (verlichting/ energie kwijtraken/ geen gedachte hebben etc) ga ik weer in “doen” mode en gaat de levenssnelheid omhoog. Zelfs in dit all-incl resort (ben op vakantie in Egypte) met alleen maar ouwe lullen lukt het mij amper om structureel dat levensritme te vertragen. Ook omdat ik bang ben dat ik dan heel raar overkom op deze totale vreemde mensen die ik nooit meer zal zien. Toch raar dat ik daar nog mee zit, dat ik dus nog steeds probeer iemand te zijn (→ zelf)
Mediteer nu op niks, maar door die sterke energiegolven waar het bewustzijn aan vast blijft plakken is het misschien beter om weer op de ademhaling te concentreren, maar dan alleen op de lucht die in- en uitgaat, om zo beter de illusie te doorbreken dat bewustzijn aan het lichaam is gekoppeld, dat ik mijn lichaam moet voelen (of emoties/energie) om te bestaan.
22:30
Ik zie de energie van mijn ego, die ik probeer los te laten/ kwijt te raken nog steeds als mijn verbinding met de externe wereld. (intern=extern)
Dus aan de ene kant probeer ik te voelen en voel die blokkade/ golven die ik dus los wil laten en aan de andere kant probeer ik in verbinding te blijven met de externe wereld (→ interne energie)
Dus ik probeer het zowel los te laten als vast te houden, dit zal wel al dat samentrekken veroorzaken dat ik voel, het is gewoon weer in strijd met zichzelf.
Moet zien hoe ik de illusie van deze dualiteit kan doorbreken.
Wat een ontzettend goed verwoordde, heldere artikelen. De omschrijvingen er van. Zo herkenbaar. En vooral dank voor woorden geven aan het feit dat bewustzijn niet perse aan het lichaam vastgekoppeld zit. Zeker ook omdat ‘wij’ het licht van ons lichaam vaak niet activeren met diens eigen intelligentie. Zo wordt het lichaam of ‘dood’ gehouden en stroomt bewustzijn binnen, zonder het lichaam zelf te activeren met diens eigen licht. Hoe dit te doen? Een goede ‘methode’ kan zijn: https://hetnlpcollege.nl/mir-methode-9-zinnen/