Categorie: Dagboek 3

Geplaatst op

Conditionering

Ben weer flink verkouden, moe en merk dat mijn golf weer naar beneden gaat. Hierdoor zie ik dingen weer negatiever, kan ik minder goed tegen lawaai etc.
Deze keer probeer ik er niks mee te doen, geen neusspray deze keer denk ik, want ik blijf aan de gang en het voelt niet als echte ziekte deze keer.
Doordat ik me zo voel ben ik weer geneigd me voor het hiernu af te sluiten ipv te omarmen. Wil ik weer presteren om de situatie te verbeteren en al die onzin. Weer meer zorgen maken om geld etc. Moet proberen niet meer te vluchten in facebook, berichtjes, forums en beurskoersen volgen. Dit heb ik op zich redelijk afgebouwd. Moet alleen minder vluchten in beurskoersen, ook nu de beurs zo naar beneden gaat en dus interessant /entertaining is om te volgen.

Het voelt alsof sinds die ervaring die ene nacht dat het in mijn denken zitten en een te hoog levenstempo (door te willen/presteren) mij ziek maakt. Ik moet nu dus echt keihard tegen mijn conditionering in en me gaan overgeven aan het feit dat heel die externe wereld er niet toe doet. Dat wat ik mijn hele leven lang onder controle heb proberen te krijgen, te beïnvloeden, zo te vormen dat ik er gelukkig van zou worden. Het was allemaal verspilde energie, het doet er gewoon niet toe.
Er is voor mij geen weg terug en zolang ik blijf vechten/verzetten en in mijn denken blijf en maar blijf “willen”, zal ik ziek en moe blijven door dit gevecht.

Geplaatst op

Haast

Gaat vandaag weer een stuk beter. Heb gister goed geprobeerd bij mezelf te blijven. Vandaag een drukke dag, met 3 honden de nacht in. Dus ook vandaag weerstand bieden om teveel in mijn denken te gaan zitten. Voel dat het belangrijk is om hiervoor de interne rust te behouden, de interne klok langzaam te laten gaan. Niet denken dat het leven beter wordt als ik me haast of meer ga doen of analyseer.

Merk ook dat ik met mijn meditatie mijn gehaastheid gelijk intern moet ontmantelen. Dan is het makkelijk om bij mijn ademhaling te blijven.

Geplaatst op

te druk

Vannacht weinig geslapen, voelde weer die energiestromen, deze keer subtieler, niet zo overweldigend. Bleef er echter wel wakker door. Moet zeggen dat het toch wat weg heeft van xtc, dit komt ook in golven net als xtc, je ziet alle kleuren helderder, onderscheid details meer, bent in het hiernu. Kon me de eerste keer nog herinneren dat ik ipv een massa mensen zag, allemaal individuele gezichten zag, honderden. Je vind iedereen aardig en lief. Ik zie dus veel overeenkomsten.

Voelde gister die downgolf wel even, maar ging er niet in mee. Wat ik ook voelde, ik wilde het hiernu accepteren en er niet voor vluchten , dat hielp.
Merk ook dat ik het leven als een flow moet zien en niet als een aaneenschakeling van aparte gebeurtenissen met een begin en eind. Wel grappig hoe die illusie zich ontmanteld en ik steeds meer zie hoe alles een geheel is. Voelt eerst wat overweldigend maar daarna steeds natuurlijker. Veel natuurlijker dan die oude illusie.
Merk duidelijk dat het nu heel belangrijk voor me is om me over te geven aan het niet-denken. Want van in het denken zitten krijg ik nu een onprettig gevoel. Druk op mijn hoofd van de energie.
Moet ook gaan leren dat als ik wat doe, zoals websites maken, dat ik dan ook niet veel in mijn denken moet gaan zitten.

23:30

Was overdag veel te druk met 2 honden die opgehaald werden, geld dat niet klopte etc. Heb voor morgen vaderdag afgebeld, is me te druk allemaal. Gaat er raar aan toe in mijn hoofd. Voel hele drukkende energie in mijn hoofd. Alsof ik ziek ga worden. Sinds vanavond zit ook mijn neus weer vol, alsof ik flink verkouden ben. Ik voel mijn denken echter op de achtergrond nog meedraaien, met onnodig commentaar en analyses. Wel zwakjes. Maar ben nog niet helemaal in het hiernu daardoor. Voel me een beetje misselijk, soms echt een loopneus. Maar ga er nu niet meer tegen vechten.

Geplaatst op

associatie

Nou heb gelukkig redelijk kunnen slapen gezien de omstandigheden. Ben 7:30 opgestaan. De intensiteit is gelukkig wat afgenomen. Maar merkte weer duidelijk verandering tijdens het wandelen met de loge. Kleuren waren weer wat intenser en voelde het “niets” vaker en langer. Ik moet echter nog duidelijk moeite doen om te niet-denken. Dit denken blijft op de achtergrond meedraaien, al lijkt het nu wel minder te worden.
Voel wel weer overeenkomst met het begin van dit dagboek 4-4. Dat ik alles moet vertragen door de intensiteit. Zo voelt het tenminste. Zou het eigenlijk moeten meten met een stopwatch, want het zou best wel alleen gevoel kunnen zijn, dat het zo lijkt. Dat het zo lijkt, omdat de illusie van tijd gebroken wordt.

Zal proberen me er deze keer meer aan over te geven. Ondanks alles wat ik voel, in het hiernu te blijven. Actief blijven in het niet-denken.
Het valt steeds meer op hoe het denken meedraait met de meest banale handeling, willekeurige gedachten oproept bij de dingen die je ziet.
Het blijft ook associatie, dat het denken aangaat door die handeling, net als trek krijgen in een sigaret bij een biertje, of koffie nodig hebben op je momenten.

Geplaatst op

excuses

Voelde weer energie-stromen ’s nachts en werd door zo’n energiestroom 2 minuten voor de wekker 7:45 wakker. Heb vandaag een nieuwe loge die lijkt wat onzeker, maar mijn andere loge ligt al in de gang, dus probeer hem nu gewoon op zijn plek te laten blijven ipv telkens op mijn bewegingen te reageren.
Wat op zich wel goed is, is dat ik nu alles trager/rustiger probeer te doen zodat ze er ook niet op reageren.
Ben vanochtend gelijk een rondje met ze gaan lopen om ze aan elkaar te laten wennen. Werd de hele ronde gek van wat op allergie leek. Ook nu zit mijn neus weer verstopt en last van mijn ogen. Maar in hoeverre het echt allergie is of de verandering die ik doorga, of allebei natuurlijk 🙂

Door vandaag die nieuwe loge in huis te hebben, heb ik weer allemaal kleine nieuwe beslissingen te nemen en dat zorgt ervoor dat het denken weer overtuigende excuses verzint om de hele tijd aan te gaan en te analyseren en proberen met plannen etc de toekomst beter te maken (zoals bij het plan blijven voor maar 1 eigenaar tegelijk op te vangen)
Zeker nu ik zo’n energiehoofd met loopneus en niesbuien blijf houden.
Maar ik leef gezond en ik weet wat ik weet, dus probeer me er maar aan over te geven, hopelijk is het slechts een fase (waarschijnlijk) Hopelijk gaat de loopneus na deze golf (als dat het is?) ook weer over. Wel weer een heerlijke dag. Dus zo maar ff met de nieuwe loge gaan wandelen. (voor de ander is te warm)

Heb gister 4*20 min meditatie gedaan+ wandeling. Als mijn nieuwe loge morgen weer weg is kan ik dat iig weer een paar dagen doen tot er weer een nieuwe loge bijkomt. Maar moet mijn denken ook gewoon niet geloven over hoe alles moet gaan en alle problemen die het bedenkt die zouden kunnen gebeuren. Echter door al die nieuwe situaties met nieuwe honden, blijft het overtuigend. Leg de websites voorlopig maar ff stil, omgaan met de honden, maar vooral dit energie-hoofd en het (voor mijn gevoel) tragere levensritme is ff genoeg op mijn bord.

Geplaatst op

God bestaat niet

Tijdens het maken van mijn ontbijtshake realiseerde ik me opeens iets. Volgens mij is het soort hoofdpijn/energiehoofd en verstopte neus het gevolg dat er weer iets is open gebarsten (net als met de oude pijnen) Dat mijn ervaring op 5-3-13 het openbarsten van het ego of wat dan ook is en ipv dat ik constant bang ben door oude pijnen, ik nu die drang heb om “te willen”, “te doen”, “zorgen maken en dat oplossen door te presteren”. (of geld verdienen in mijn geval bv)

Ik merkte opeens dat die zorgen die ik me maakte, die me dreven om te blijven presteren, dingen te proberen te verbeteren, de wereld te controleren, echt een illusie waren. Op zich wist ik dat al natuurlijk, maar het voelde zo echt (zoals ik schreef)
Nu voelde ik hoe het slechts golven van een illusie waren. (net als die oude angsten die echt leken en ervoor zorgen dat ik een maand lang bang was)
Ik moet die zorgen dus gewoon verwelkomen en op laten lossen.

Gisteravond zat ik me nog af te vragen of het het allemaal wel waard was. Dit “zieke” gevoel, constante verkoudheid en ziek zijn, de soort hoofdpijn etc
Maar ik realiseerde me dat ik niet meer terug kan, ik kan alleen nog maar doorzetten, er is geen andere optie, ik moet deze “ellende” gewoon accepteren, er is geen ander pad dan deze. Ik moet dus door dat onbehaaglijke gevoel het “hiernu” accepteren en niet meer voor wegvluchten.

Ik moet ook denken aan de oude verhalen over Jezus en Boeddha. Bij Jezus spreekt men over de lijdensweg van Jezus en bij Boeddha dat hij in zijn zoektocht een periode heeft dat hij ziek in de goot ligt doordat hij alles afwees. Daarna zou hij het midden-pad hebben gekozen.
Maar volgens mij zijn beide verhalen een metafoor voor de huidige fase waar ik in zit. Ik moet alle illusies (wat altijd leek als de echte wereld) afwijzen, de echte wereld volgens het ego. Dit is een lijdensweg wat moet eindigen in de kruisiging van het ego en de wederopstanding met opname in de hemel en/of verlichting van boeddha.

Daarom zeiden zowel Jezus als Boeddha, behandel je lichaam als een tempel. Het is heel belangrijk gezond te eten en te wandelen/bewegen, geen extreme dingen doen/ rust houden om deze fase door te komen.
Het voelt nog steeds als een xtc-pil die wat hard inslaat en in golven blijft komen (enigszins dan 🙂
Dat is wel een mooie. De heilige lijdensweg van Jezus en Boeddha is gewoon een xtc-pil die te hard aankomt en waar je je dus in golven zorgen over maakt of het wel allemaal goed komt. Maar er is gewoon geen weg terug meer, je moet de rit uitzitten. (niet dat je anders zou willen).

Het is ook weer vaag om naar mezelf in de spiegel te kijken. Alsof het niet meer voelt als “ik”. Alsof ik alleen mijn lichaam zie terwijl ik voel hoe ik erin zit.
Die realisatie van vanochtend had ook te maken met wat ik gister ervaarde tijdens het wandelen. Tijdens het lopen had ik ondanks dat ik geen duidelijke gedachten had, toch een gevoel van haast, dat ik ergens naar toe moest (waar het beter was dan hiernu) Het ging weer weg door bewust langzamer te lopen , het hiernu te accepteren.

Had gister ook weer die momenten van echte “leegte”, dat er niemand thuis was zeg maar. (door jezelf te laten verdwijnen wordt je een met alles) Dat is nog steeds raar en enigszins beangstigend als je er weer uitschiet. Blijft gewoon heel vaag haha.

Mijn theorie of bewijs dat God niet bestaat:

God = paradox

God bestaat bij de gratie van de vraag “waarom”

Maar God kan geen antwoord op deze vraag zijn

Je kan God alleen erkennen door de vraag niet te stellen, waarmee je zijn bestaansrecht ontneemt.

Ergo: God kan niet bestaan

God = Alles = Universum of = Niks = bestaat niet

Alles = Niks

Geplaatst op

Bankhangen

Redelijk geslapen, geen energiestromen meer. Moest en moet wel oppassen weer niet teveel gaan denken door de realisatie gister. Het gaf hoop/overtuiging dat verlichting eraan komt, dat het “ego” cq “de illusie” aan het oplossen is.
Maar moet hierdoor niet weer gaan verslappen, moet blijven doorzetten.
Heb vandaag een hele sterke drang om de Matrix weer te kijken en heb na alle bewogen dagen wel een dagje bankhangen verdient. Het is een bevestiging van het snappen van het pad naar verlichting.
Wil dan na vandaag proberen meer te mediteren, merk dat dat helpt bij het oplossen van het ego/illusie. Helpt om de innerlijke haast tot rust te brengen. Hoe meer ik in mijn denken zit, hoe sterker het gevoel tot haast, “ergens heen te willen”, de afwijzing van het hiernu. Meditatie helpt bij het accepteren van het hiernu. Dus nog ff dagje relaxen, bankhangen en vanaf morgen weer full-time overgave.

Geplaatst op

herstellen innerlijke energiestroom

Het is vandaag de 21ste (langste dag) en kom er opeens achter dat ik dus de nachtelijke gebeurtenis op de 5e, ik met de data 1 dag verkeerd zat. Heb gister nml niks geschreven, zat de hele dag met mijn websites te kloten die gecrashed waren. Gelukkig had ik een backup gemaakt vorige week omdat ik een sterk gevoel had dat ik dat moest doen. Ik ga me er niet meer mee bezig houden of dat toeval is of niet.

Heb iig de Matrix weer gekeken en flink wat afgesnotterd, wel anders dan de vorige keer. Probeerde deze keer ook de film te doorgronden met mijn denken ipv te herkennen met gevoel, dat maakt het toch minder.

Heb ’s avonds weer eens een keertje wat porno gekeken (dat is echt al vele weken geleden) en merkte dat mijn energie-hoofd, de intensiteit minder was de volgende dag.
Orgasme is dus idd letterlijk een ontlading, ook van energie. Vandaar dat ik dus tijdens mijn relatie zo moe werd van seks en echt hersteltijd nodig had 🙂 Toen was ik daar dus al gevoelig voor.
Merk dat ik die intensiteit en energie-hoofd, het ziek- gevoel, stiekem niet eens zo erg vind. Ten eerste omdat ik geloof dat het het oplossen van het ego-energie is (net als bij de oude pijnen) , maar als mens zijn we verslaafd aan prikkels en dit zijn gewoon interne prikkels (van lijden) die de externe vervangen.
Merk daardoor dat ik stiekem het gevoel heb, dat ik toch nuttig bezig ben. Wat aan het doen ben via het niet-doen, wat aan het presteren ben via niet-doen.
Denk niet dat dat heel rampzalig is. Moet me er alleen wel bewust van zijn en ook laten vallen, al gaat dat misschien automatisch. Immers ik heb dat gevoel alleen tijdens het denken/doen tussen de periodes van niet-denken/doen.

Merk nog steeds dat het vertragen van die innerlijke gevoelsklok erg belangrijk is.
Voelde ook opeens tijdens de 20 min ochtend meditatie , dat de bron van innerlijke energie idd bij het stuitje ligt, wat Osho het sekscentrum noemt.
Kennelijk kan van daaruit de energie eruit via seks/orgasme, via haast/denken/doen of dus kennelijk via de kruin. Dit laatste bereik je dus door niet meer te ontladen door externe prikkels via doen, maar het intern naar buiten te laten stromen.
Denk dat hier het verhaal van het celibaat vandaan komt. Ik zou waarschijnlijk vanaf hier niet verder komen als ik in een relatie met seks zat, doordat ik telkens zou ontladen.

Zou het denken, de energie van het ego, deze energiestroom blokkeren ? (net als de oude pijnen)
Door eerst je oude pijnen op te lossen , bij het hart in het middenrif en daarna je ego dat je er dan voor zorgt dat de energiestroom tussen je “sekscentrum” en je “kruin” weer intact is en dat dat dan verlichting is ?

Verlichting is dus het herstellen van de innerlijke energiestromen door de blokkades van energie-ophopingen van oude pijnen en het denken/ego op te lossen !

De oude pijnen gesitueerd bij het hart , in het midden van middenrif en het ego in je hoofd ergens bij je voorhoofdsholte.

Geplaatst op

in conflict met onszelf

Door alle inzichten gister moest ik er goed voor waken om niet teveel in mijn denken mee te gaan. Heb wel weer ff een stukje geschreven voor op het forum, de illusies van controle. Het kwam ineens in me op, tijdens het lezen van een artikel over China hoe de overheid daar alles probeert te sturen.

Wij vragen van politici en Centrale Banken om de economie te sturen, te controleren. Wij zijn echter die economie en vragen dus of ze ons willen controleren. Hier komen we dan uiteraard tegen in opstand. En zo zijn we dus constant in conflict met onszelf.
De oorzaak is de behoefte aan controle die crisissen veroorzaakt (conflict met onszelf) , waardoor we die controle juist meer willen en de crisis verergeren. Een vicieuze cirkel.
De enige uitweg is acceptatie en de behoefte aan controle opgeven.

Heb redelijk geslapen, wel pas laat. Ben de “illusies van het leven” van Shankar aan het lezen. Zijn conclusies zijn goed, het is allemaal een illusie, maar zijn uitleg klopt vaak niet. Het lijkt me een duidelijk voorbeeld als iemand die iets voor waar heeft aangenomen, heeft herkend als “de waarheid”, om het daarna via het denken te ontcijferen. Je ziet het aan de fouten die hij maakt. Als hij zelf die waarheid had beleefd, dan had hij die fouten niet gemaakt. De grootste illusie , die illusie van controle heeft hij niet ontmanteld. Nu probeert hij de waarheid te snappen en deze uit te leggen aan andere mensen via het denken. Dat is uiteraard niet mogelijk. Ook heeft hij geen goed idee wat het concept bewustzijn/ziel/alman nou precies inhoud.

Werd met een flinke ochtenderectie wakker. Nou heb ik dat paar weken terug ook zo’n periode gehad, maar toen deed ik er gewoon niks mee, was er niet mee bezig. Nu ik dus weet dat ik er niks mee mag doen omdat ik verder wil komen (niet ontladen), dan opeens wordt de drang groter, alsof het ego denkt. “he, een uitweg om mezelf te redden”. Dus moet opeens een drang weerstaan die er eerst niet was. Gelukkig is die er maar kort en weet ik dan wel waar het vandaag komt, dus is het niet zo heel moeilijk er niet op in te gaan.
Merk dat de intensiteit in mijn hoofd/lichaam langzaam hoger wordt. Begin alweer te niezen en te snotteren en begin mijn energie-hoofd al lichtjes te voelen. (energie die zich opbouwt in mijn lichaam)

Het is nu de hele dag bewust zijn, bewust niet meegaan in het “haast-gevoel” , niet meegaan met “het denken”. Niet in de val trappen dat ik resultaten wil zien. Het is een natuurlijk proces waar ik verder geen invloed op heb. Het enige wat ik kan doen is bewust zijn in het hiernu, acceptatie van het hiernu.

Geplaatst op

laten oplossen

Intensiteit is nog steeds laag, was gister alleen in de ochtend hoger, vanochtend ook trouwens even.
Bedacht me tijdens de ochtendwandeling dat al die inzichten erg mooi zijn en hoeveel beter de mensheid af zou zijn als ze dat ook begrepen, maar het blijft natuurlijk een onderdeel van de illusie van controle. Ook al zijn die inzichten bedoeld om de illusie van controle op te lossen, door me daar maar mee bezig te houden blijf ik in die illusie zitten. Dus het is mooi dat ik nu bedacht heb wat “vrije wil” en “verlichting” is, maar hiermee bevorder ik alleen maar weer die illusie. Alles maar willen weten, hoe het zit, zodat we het beter onder controle kunnen houden. Ik blijf er zelf dus ook nog steeds aan meedoen.
Als een inzicht komt, mooi, dat is dan meegenomen. Maar ik moet er niet actief op naar zoek, het mag geen doel zijn, alleen bijproduct.

Denk ook te merken dat ik niet alleen van het hiernu vlucht door mijn denken, maar door een gevoel. Geen angst in klassieke zin, maar een onbehagen, vertaalt in een “haast-gevoel”. Dit triggert dan weer het denken dat de situatie probeert op te lossen.
Zou het denken dan alleen een symptoon zijn ? Reagerend op dat onbehaaglijke gevoel, het vluchtgevoel van het hiernu ? Of zijn het residuen van het ego, dus het denken wat me nu dit gevoel geeft ?
Dat net als toen de kurk van de oude pijnen af ging, ik een maand lang bang was. Dat nu de kurk van het ego af is en ik daardoor zelfs tijdens niet-denken wil vluchten van het hiernu. Dat dat pas over gaat als alles is afgevoerd. Dus niet tegen vechten, want dan wordt het niet afgevoerd. Maar omarmen en laten oplossen.