Werd me vanmorgen ineens bewust waarom ik toch nog geloof dat er een “zelf” is. Ik geloof nog steeds dat ik de controle heb over mijn gedachten. Niet volledig, maar wel genoeg controle. Die gedachten beïnvloeden weer wat ik doe en zo beïnvloed ik, probeer ik, mijn leven te controleren. Dus ik weet dat ik die gedachten zelf niet ben, maar ik geloof dat ik degene ben die de gedachten maakt. Zo probeer ik mijzelf nog te verbeteren en te veranderen. Niet de gedachten zelf of het denken zelf. Maar wat gedacht wordt en hoe dit mijn gedrag beïnvloed.
Dus ik weet dat mijn gedachten illusies zijn, een zelfverzonnen projectie. Dat de wereld een projectie is. Maar ik geloof nog in de controle die ik denk te hebben op mijn gedachten en dus de wereld waar ik in leef.
Maak ook nog steeds de fout door te denken dat ik bewuster wordt door te observeren. Maar observeren gaat via het denken, je ego, je bent aan het uitvogelen, analyseren, probeert te begrijpen. Het is tijd om dat los te laten. Ik weet alles, ik begrijp alles. Ik ben mij er alleen niet bewust van 🙂 Verlichting kan niet begrepen worden, het is niet-begrijpen.
Zit al een paar dagen met het zinnetje van Katie in mijn hoofd (lees nu Kathie’s Tao voor het slapen)
– “Wie zou je zijn zonder je verhaal ? “
Terwijl ik haar boek lees, had ik voor het eerst het idee dat ook wat zij vertelt ook gewoon een verhaal is. Wat natuurlijk niet anders kan, maar besefte dat nog niet.
Osho, Eckhart, Katie zeggen allemaal hetzelfde, maar met hun eigen verhaal. Daarom zien de meeste mensen het als verschillende personen, verschillende denkwijzen, ze zien 3 soorten verhalen en beseffen nog niet dat het maar 1 verhaal is. En ze vertellen dit verhaal omdat dat de enige manier is om te communiceren, dat wij het kunnen begrijpen. Ze moeten via het duale denken, de non-duale realiteit uitleggen. Ze moeten via concepten van het de realiteit uitleggen dat je moet stoppen te leven via concepten van de realiteit.
Ik heb trouwens 3 vakanties geboekt voor de komende maanden. Heb een sterke drang om te reizen, te wandelen, niet meer thuis te zitten. Het is misschien vluchten van mijn verslavingen; tv, internet etc en dus van mijn ego, maar dat is niet erg. Dan heb ik die ervaring waarschijnlijk nodig om dat echt te beseffen. Of gewoon tijd om de sleur te breken.
Ga in febr 11 dagen naar malaga, lekker wandelen: €500. In maart naar Egypte, lekker zon+warmte voor 2 weken: €1300. In april weekje naar Porto €200. Op zich niet slecht en kan dat nu wel behappen. Als de websites en de beurs gaan tegenzitten zal ik gewoon langer op de honden moeten passen, das alles. Niet erg dus. Heb hier wel zin in.
P.S. Omdat ik dus nog geloof dat ik de controle heb over mijn gedachten, denk ik dus ook dat ik degene ben die ze moet stoppen. (wat dus niet kan)
Daarom is het zo moeilijk om volledig te ontspannen, want dan is er niks meer dat mijn gedachten controleert of probeert te controleren. En dus niks meer dat probeert om mijn wereld te controleren: waardoor het lijkt alsof “ik” sterf en mij volledig overgeef aan “dat wat is”.
De enige controle die ik dus opgeef is de illusie van controle over mijn gedachten. Die mijn leven moeten beïnvloeden. Maar mijn gedachten kunnen alleen maar lijden veroorzaken als ik ze geloof, of mij er door laat beïnvloeden. Dat is de aard van zijn dualiteit.
Dus de enige controle die ik opgeef, is de controle over mijn lijden.
Ik ben zo bang om te lijden. Heb onbewust door dat dit door mijn gedachten komt en probeer dus mijn gedachten en mijn lijden te controleren. Weer die angst die juist de oorzaak is van dat waar ik bang voor ben !
Ik houd mijn lijden in stand omdat ik mijn lijden probeer te controleren. Zo van als ik toch moet lijden (→ we denken dat dat een onderdeel is van het leven) dan wil ik wel zelf bepalen hoe ik lijd ! Niet beseffende dat niet-lijden ook een keuze is !
13:30
Waarom gaat het pad naar verlichting zo geleidelijk ? Omdat ik het lef niet heb om het sneller te doen, sneller los te laten. Ik doe het geleidelijk omdat ik dan de illusie hou dat ik er controle over heb, de controle over het proces behoud. Als ik het allemaal begrijp is het geen bedreiging meer. Ipv mijn leven te controleren in de illusie van de toekomst (of verleden), probeer ik nu vanuit mijn lichaam te leven in het hiernu, binnen het concept wat ik daarvan denk te begrijpen.
Al die tijd moet ik leren de controle op te geven, maar houd ik mijzelf alleen maar voor de gek en probeer ik de ene illusie van controle te vervangen door de andere illusie van controle.
Concepten van wat ik zou moeten voelen, niet zou moeten denken, zo en zo zou moeten reageren etc etc. Constant probeer ik iemand te zijn, probeer ik iemand te zijn die ik via mijn denken heb gecreëerd. Een beeld van wie ik zou zijn als ik geen “zelf” had en “verlicht” zou zijn. → weer een illusie van het denken.