Heb al een paar ochtenden dat zo gauw ik wakker wordt de energie gelijk begint te stromen in mijn lichaam. Slaap al een tijd 7 uur of minder per nacht. Maar maak me er niet meer druk over. Het gaat zoals het gaat.
Gister tijdens het wandelen had ik weer een belangrijk inzicht: (iets wat ik al vele malen heb gelezen, maar nu pas echt begrijp) :
Acceptatie/overgave is niet iets doen, iets bereiken. Het is de angst voor de dood vanuit het ego toelaten en accepteren en dus juist niks doen/niet reageren. Ik hoef verder niks te begrijpen en te ontrafelen, alleen maar te weten dat die angst een illusie is.
Die angst uit zich heel subtiel. Vooral als een gevoel van “haast”, als “iets moeten bereiken”, als “ik moet problemen oplossen”. Pas nu voel ik ook af en toe weer de ouderwetse angst zoals bij de oude pijnen. Of dat vanuit het ego komt of nieuw opgebouwde angsten die ik nu weer loslaat, ik heb geen idee. Is ook niet belangrijk.