Tag: verslaving

Het voelt op dit moment dat ik mijn oude pijnen heb losgelaten waardoor ik geen angst meer voel. Mijzelf dus grotendeels heb vergeven waardoor ik niet meer hoef te vluchten.
Nu voel ik nog eomtie/negatieve energie in mijn hoofd, het geeft een gevoel van moeheid.

Angst → Vluchten → Moeheid (de drie eenheid ?)

Het voelt een beetje alsof ik mijn verleden geaccepteerd heb en heb vergeven → angst, alsof ik mijn toekomst geaccepteerd heb en heb vergeven → vluchtgevoel.
Dat ik nu het laatste deel, het nu moet accepteren.
Het analyseren.
Sinds ik op 30-09 schreef: Ik ben …………… en ik ben verslaafd aan analyseren.

Als ik bewust probeer te zijn, bewust in het hiernu, dan voel ik die moeheid, die negatieve energie in mijn hoofd, zelfs een constant lichte hoofdpijn.
En het analyseren zorgt ervoor dat het weggaat, dat ik er niet bewust van hoeft te zijn. Het is dus echt een verslaving. Analyseren is de drugs. De drugs om de pijn (hoofdpijn/moeheid) even niet te voelen, de pijn die er alleen maar is door die drugs, door die verslaving.
Alleen door acceptatie kan ik deze vicieuze cirkel doorbreken.

Door mezelf te accepteren, door mijn analyseren te accepteren als onderdeel van het geheel, het te vergeven voor de aard van zijn dualistische bestaan. Voor zijn oordelende bestaan. En dus mijn identificatie ermee los te laten.