Gister goed dagje gehad kwa meditatief zijn gezien. Leek het goed vol te houden de hele dag. ’s Avonds voelde ik weer een verandering bij de meditatie, het was alsof ik bij het concentreren op de ademhaling en houding ik weer bezit moest nemen van mijn eigen lichaam. Alsof mijn bewustzijn nu niet in goed contact daar mee staat en er maar een beetje omheen bungelt ipv op zijn plek in mijn lichaam te zijn. Apart.
Ik merk ook tijdens het wandelen dat ik soms moeite heb met het door mijn ogen kijken, met de informatie die daar door heen komt. Niet als in letterlijk anders zien, dat is gewoon hetzelfde, maar meer alsof het niet geïntegreerd is met wie ik ben, met mijn bewustzijn, alsof ik de informatie via een omweg krijg. Weet verder niet wat ik van die dingen moet maken.
Toch nog nog wel echt verkouden geworden. Werd vanochtend met een dichte neus wakker om 7:00 en heb daarna niet echt meer geslapen. Maar omdat ik nog een tijd in bed heb gelegen met die dichte neus, ben ik me wel ziek gaan voelen. Ik merk dat ik er weer tegen ga vechten. Dat ik baal dat ik voor de zoveelste keer verkouden ben, baal dat ik niet gewoon gezond blijf, baal dat ik niet voorzichtiger ben als ik in openbare plaatsen ben met handen wassen en aan mijn gezicht en neus zitten.
Bij elke overgang is het weer raak.
De hele dag meditatief zijn voelt alsof je de hele dag aan het inspannen bent. Nu ik dus verkouden ben zegt mijn denken dat ik de hele dag rustig moet zijn, hier ontstaat dus een conflict.
Ik merk dat zich dat gelijk laat gelden op andere gebieden. Als ik de beurskoersen kijk en het nieuws lees dan ga ik veel meer oordelen en analyseren. Balen dat ik D.E. niet heb gekocht bij opening toen er al geruchten waren voor een overname. Dat ik geen KPN-opties heb geschreven toen die koers nog op 3 euro stond , dat ik toen weer naar mijn verstand heb geluisterd door het niet doen. Beginnen gelijk weer die angsten te spelen omdat de koers weer hard aan het dalen is. Ben ik weer bang om die controle te verliezen. Dan wil ik zo handelen dat ik dat gevoel van controle weer terug kan krijgen. Vaker naar de koersen kijken, analyseren, toekomstscenario’s bedenken etc, alles om weer dat gevoel van controle terug te hopen krijgen, met alle frustrerende gevoelens die daar bij horen.
Maar het is allemaal zinloos, heeft allemaal geen zin, het zal die illusie van controle niet tot rust brengen en het leven niet veranderen.
Het heeft allemaal geen zin om er tegen te vechten. Mijn overleving staat niet op het spel, al denkt mijn ego van wel, ik kan dat nu voelen. Mijn ego denkt dat mijn overleving in gevaar is en wil weer controle over de situatie hebben. Het wil weer niet-verkouden zijn en betere beurskoersen hebben, het maakt allemaal angstige toekomstscenario’s die niet bestaan. Maar juist omdat de toekomst niet bestaan en zo onzeker is geloof ik heftig dat het mogelijk is en dat het heel erg is voor mijn toekomst. Maar dat is het niet. Het maakt niet uit, het zal fundamenteel niks veranderen, het is totaal zinloos om me druk erover te maken.
Daardoor ga ik weer constant alles beoordelen. Terwijl ik nou net gisteravond in Osho’s boek “ Niets” heb gelezen dat je juist niet moet oordelen, niet goed, niet slecht, alles is gewoon zoals het is.
Al die herrie op het dak, het geeft soms onrust, voelt bedreigend soms, schrik soms van de herrie als ze wat laten vallen. Maar het is juist het tegenovergestelde, het is eigenlijk herrie dat mij steunt. Ze leggen een nieuw dak aan waardoor ik weer veiliger in mijn huis ben tegen de element van de natuur , de regen. Het is herrie van mensen die mij steunen en dat snapt mijn ego niet.
22:00
Was dus door vanochtend wat van slag af en wilde ’s middags bijna naar de bibliotheek om weer een dvd te huren. Maar had er toch geen zin in. Ben gaan wandelen en dat ging best goed meditatief. Na het eten weer Feist zitten lezen op de bank (deel 3 van de scheuroorlog), ik voelde weer sterke onbehaaglijke gevoelens, zelfs weer een soort van angst, ik ging duidelijk in dat gevoel zitten en liet me er door meeslepen. Gedachten als “ het is het niet waard” , “ hier wordt ik ongelukkig van” , “ deze negatieve gevoelens zullen nooit weg gaan” etc etc.
Totdat ik me weer opnieuw realiseerde dat dit gevoel gewoon emoties waren, weer een illusie. Ik was er toch weer even ingetrapt. Ik wilde te graag van alles.
Toen ik me de illusie realiseerde liet ik het gevoel/ de emoties gewoon toe. Ik kan niet denken dat het veilig was, want dan zou ik de ene illusie met de ander omarmen. Dus liet ik de emoties gewoon toe en ze losten vanzelf op. Ik merk dat ze af en toe terug komen , zonder dat ik bewust denk. Maar ik merk de laatste tijd steeds meer hoe het denken van het ego steeds meedraait op de achtergrond zonder dat ik het bewust door heb. Ik merk het alleen aan de emoties die ik voel en heb constant opkomen van gedachten uit het niets als ik me daar bewust van wordt.
Het is voor het eerst dat ik weer een soort angst voelde. Of dit hetzelfde is als de oude angst illusie kan ik niet meer zeggen. Het iig vreemd dat ik me hier bijna weer of iig toch even weer door liet meeslepen.
Die angst om controle los te laten , of niet meer bewust “ te willen” gedurende de dag.
Om mijn denken niet meer constant te koppelen aan mijn acties, de illusie creerend dat ik alles stuur met mijn denken, terwijl ik steeds meer merk dat mijn denken er gewoon achteraan hobbelt ipv sturend is.