Geen bijzondere ervaring

Ik lijk een belangrijke verandering te hebben ervaren, maar ik heb eigenlijk geen flauw idee wat. Het enige wat ik mij wel denk te realiseren is dat er helemaal niks veranderd of zal veranderen. 7 jaar lang heeft het zelf het idee dat er wat bijzonders aan het gebeuren is, en gaat gebeuren. Dat ik zo anders ben en zal zijn dan anderen. Wat natuurlijk weer waar en niet waar is tegelijkertijd.
Maar het idee dat er met het wegvallen van het zelf er een bijzondere ervaring voor in de plaats komt lijkt nu verdwenen. En dat is eigenlijk een opluchting.
Heb nu eerder het idee dat alles weer aan het worden is zoals het was. Dat ik gewoon weer hetzelfde en net zo primitief ben als alle andere mensen. Want dat is wat ik nog wel enigszins meekreeg. Acceptatie van hoe primitief ik (we) eigenlijk ben in mijn kunnen en doen.
Het lijkt een negatief oordeel, maar dat is het niet. Gewoon een observatie.
Maar het hele idee van een of andere verheven guru met inzichten en ervaringen is nu verdwenen en lijkt zelfs belachelijk.
Een bevestiging dat ik er goed aan gedaan heb om daar nooit naar te handelen. Een bevestiging dat guru’s die daaraan meedoen nog steeds midden in de illusie zitten, alleen op een ander niveau.

Het zou wel eens kunnen zijn omdat de dualiteit aan het verdwijnen is of is verdwenen. Immers dan is er ook geen ruimte meer voor dat soort ideeƫn en ervaringen bedenk ik mij nu haha. Grappig.

Dat zou wat zijn. Zit ik 7 jaar te wachten op een bijzondere ervaring van het wegvallen van de dualiteit waarin ik een ben met het geheel en innerlijke rust heb en al die ongein.
Alhoewel ik wel een innerlijke berusting ervaarde, was/is dit een tijdelijke reactie op iets.
Maar dus zonder die dualiteit, zonder zelf heeft niks daarvan nog enige betekenis. Geen enkel verhaal meer uit mijn dagboek. Haha.

Op een of andere manier voelt het toch ook wel heerlijk om verlost te zijn van al die paradoxale onzin. šŸ™‚

Ik ben er al

ben er al, zonder dat er geweten wordt wat ik behoor te ervaren en/of te voelen.
(wat weer wordt afgewezen bizar genoeg. Een kracht die zegt: ik wil er nog helemaal niet zijn. (->Dan is er niks meer te doen->ik hou van iets doen, iets bereiken en problemen oplossen) )

Wat is er nou een mooiere illusie om te bereiken en (paradoxaal) probleem om op te lossen dan verlichting. (Of het bij anderen oplossen en bereiken natuurlijk als je geloofd een verlichte guru te zijn)
Of in de vorm van computerspelletjes of bereiken van een bepaald soort leven. (Huis/Reizen/werk/relatie)

Ik ben er al

Na 7 jaar in de illusie van het verlichtings-proces te hebben geloofd, kost het nu tijd en energie om te leren, te leren accepteren, dat ik er al ben.
(waar “ik ben” geen betekenis heeft, waar er niks is om van te zeggen: dat is het, dit is het, waardoor ik weet dat ik er ben)

Informatie delen

Kan je nu wel of niet iets doen om verlicht te zijn? Het is natuurlijk beide. Maar bedacht me ook: informatie delen.
Punt alleen weer is, dat je aan die uitspraak niks hebt. Want dan kan je er alsnog een iets doen via het denken van maken. Of informatie delen door gewoon bewust te zijn. -> maar ook daar kan je iets vanuit het denken van maken haha.
Je moet het dus wel zelf uitvogelen, er is geen andere mogelijkheid.

Maar dat is volgens mij wel de enige functie van het denken. -> informatie delen.
Door meerdere paradoxale denkfouten zijn we ons denken gaan gebruiken als zelfbeeld. Als om iets mee te doen, mee te controleren, aan te sturen. Als iets om mee te motiveren, aan te zetten tot actie. -> angst.

Onze hersenen creƫren een projectie van de wereld in onze hersenen en plaatsen ons(zelfbeeld) in die wereld. Hierdoor kan je bv je weg vinden in de externe wereld. Door de plattegrond in je hoofd van de wereld waarin je loopt. Handig om je weg naar huis te vinden.
We zijn echter in de war en denken dat die projectie de echte wereld is, dat die projectie van ons zelfbeeld in die wereld is wie we zijn.
Dat we dus die wereld zelf creƫren en kunnen aansturen en controleren en daarmee onszelf en de externe wereld kunnen controleren en aansturen.
Allemaal een illusie.

Het denken is alleen handig om informatie te verwerken en te delen. Iets wat gewoon gebeurt een dus niet iets wat we doen.
(veel gebeurt bv in je slaap)

Ik heb al zoiets eerder geschreven over onze vrije wil. Onze overtuigingen van onszelf en anderen, onze wereldbeelden en die van anderen, aannemen voor waar of onwaar. Wat neerkomt op informatie verwerken.
Iets wat je dus kan leren en de reden waarom onderwijs zo belangrijk is. (In welke vorm?)
Waarom zelfstudie zo belangrijk is.

Immers verlichting is niks anders dan zoeken naar de waarheid. Wat is waar en wat niet? Wat ook gewoon informatieverwerking is.

Het universum = God = Ik = bewustzijn = energie = informatie. (= Waarheid = verlichting)

Het is allemaal een (en hetzelfde).

Wel of niet iets kunnen doen om verlicht te zijn ?

Het probleem is dus ons primitieve brein die verbanden ziet die er niet zijn en een duale (destructieve) wereld gecreƫerd heeft om in te leven ipv de echte non-duale wereld.
In realiteit zijn er veel meer dimensies dan de 3 die wij kunnen waarnemen /ervaren. (De 4e dimensie; tijd, bestaat juist weer niet in realiteit)
Dus verbanden zijn niet zwart/wit. Een verband is er soms wel en soms niet. Soms is het verband er in 20% van de gevallen en soms 80%. Het gaat dus om waarschijnlijkheden. Dit terwijl onze hersenen niet statistisch kunnen denken. Vandaar onze waanideeƫn. (Paranoia, ontkenning etc)

Zoals het idee dat er geen zelf is, er niks is. Dit is weer waar en niet waar tegelijk. Vanuit het zelf gezien is er niks. Vanuit het geheel is er een ware zelf. Maar beide kloppen niet.
Het zelf is een idee, een begin, een vaste entiteit, geloven we. Maar in werkelijkheid gewoon een waarschijnlijkheid die soms wel een soms niet bestaat/werkt. Waar we soms wel en soms niet bewust van zijn.
Het zelf is dus eigenlijk ff een soort quantum mechanische waarschijnlijkheid verbonden met alles in het geheel. Leegte maar toch bestaand.
M.a.w. gewoonweg niet te bevatten voor onze te primitieve hersenen haha.

Kwestie van leren en oefenen wat wel en niet werkt, loslaten en accepteren ongeacht de gevolgen en mijn beperkingen accepteren. In vertrouwen van wat je weet (maar dus niet kan voelen -> het voelen waar we normaal op vertrouwen (en tegelijk juist zo wantrouwen haha))

Dat werkt dus ook met de vraag of je nou wel iets of niets kan doen om verlicht te zijn.
Het antwoord is dus soms wel een soms niet. Sommige dingen kan je doen, sommige dingen moet je juist niet meer doen. Sommige dingen kan je niet doen en/of moet je stoppen tegen te houden. Sommige dingen kan je soms wel een soms niet doen. Sommige dingen kan je heel vaak wel doen, maar niet altijd. Etc etc

In een van de boeken van Osho weet hij op een antwoord 7 juiste antwoorden te verzinnen. Iets van: Ja, Nee, ja en nee, ja en ja, nee en nee, nee en ja. Weet niet meer hoe het ging, maar zoiets.
Het gaat erom dat er weer veel meer dimensies zijn dat de 2 in onze duale denkwereld en de 3 van de realiteit die wij observeren.

Niet uit te leggen, niet te begrijpen en dus iets wat je zelf moet uitvogelen en je onwetendheid tegelijk met je Inner-weten accepteren. Humor haha.

Doel van het leven

Gewoon zijn, compleet, zonder oordeel, zonder angst, zonder problemen, is ook gewoon een behoefte. We noemen dat dan een spirituele behoefte.
Via het ego interpreteren we dit echter helemaal verkeerd en projecteren we dit op de externe wereld. Compleet zijn via een liefdesrelatie. Of een moreel juist persoon te zijn. (Politiek correct)
Het is iets wat we kunnen krijgen door hard te werken, opoffering en doelen stellen. Via macht en/of geld. Door betekenis cq iemand of de wereld redden. (Geloven we)

Maar spirituele verlichting is wat dat betreft juist. Het is wat we al zijn en we kunnen ervaren door te stoppen met al die (zelfdestructieve) onzin.
Dan kan je gewoon even gaan zitten en weten; “dit is het doel van het leven; hier zitten, gewoon zijn, compleet, zonder oordeel, zonder angst, zonder problemen.”