Categorie: Dagboek 4

Geplaatst op

Streven naar perfectie; ego streeft naar verlichting

Voelt goed, geeft berusting als je beseft dat je al compleet bent, dat je niks nodig hebt. Heb gister met mijn loge een heerlijke strandwandeling gemaakt en even momenten gevoeld van de grootsheid, uitgestrektheid van mijn ware zelf, mijn bewustzijn, het geheel. Was mooi.

Ik heb dus geen behoefte meer aan liefde, geluk (in de vorm van geld, spullen, reizen etc) en nu dus kennis. Nu voel ik dat er nog een behoefte is. De behoefte naar perfectie. Vanmorgen werd ik mij opeens heel erg bewust van mijn behoefte of mijn ego’s behoefte om te oordelen. Alles als goed of fout te bestempelen. Dingen niet fout willen doen, streven naar perfectie.
Denk dat ik daarom ook een drang heb om lekker op vakantie te gaan, te wandelen in de natuur. Niet voor geluk, maar voor rust, zodat ik niet hoef te oordelen, niet mezelf hoef te verbeteren.

Wordt mij nu opeens bewust dat ik nog steeds de drang heb om de wereld te verbeteren. Dat is uiteraard weer een afspiegeling aan de behoefte om mezelf te verbeteren. Ik besef mij nu dat ik niks nodig heb, maar heb dus nog wel de behoefte om mezelf (vanuit mezelf) te verbeteren, efficiënter te maken.
Maar ja, wat is het nut van efficiëntie en perfectie als ik niks nodig heb ? Compleet ben ?

Het gaat denk ik niet om wat het wel is, maar om wat het niet is. Perfectie is nml geen fouten maken. Toen ik bij de psycholoog liep, nu alweer 3 jaar geleden, was dat al een belangrijk issue. Ik wilde dingen niet fout doen.
Apart eigenlijk, ik voel geen angst meer en ben dus niet bang om dingen fout te doen. Maar toch wil ik geen fouten maken. Het houd mij niet tegen om dingen niet te doen (uit angst om het fout te doen → dan liever niet proberen), maar toch wil ik nog steeds niet fout doen. Streef naar perfectie, of alles zo goed mogelijk, zo goed als binnen mijn kunnen ligt.

En dus moet ik constant dingen/acties/resultaten beoordelen als goed/slecht/kan beter. Want alleen dan kan ik “leren” om beter te worden. Dit totdat er geen slechte acties meer zijn van mij, alleen nog maar goede acties.

Maar dat is onmogelijk, heb ik ook al vele malen geschreven. Ik kan dingen alleen als goed bestempelen, als ik daarmee andere dingen als slechts bestempel. Het is nml relatief. Alles kan alleen goed worden als je stopt met oordelen.
Jezus zei het al: Gij zult niet oordelen !

Maar ik geloof dus nog steeds dat mijn denken mijn leven beter kan maken door te oordelen, ook al weet ik dat dat niet kan. Maar ik besef dat dus nog niet.

Stiekem denk ik dat het mijn oordeel over mijn emoties en behoeften ervoor hebben gezorgd dat ik ze heb ontmanteld en losgelaten. Denk ik dat ik ze heb losgelaten door ze te bestempelen als ongewenst. Dat ik de controle heb en mijzelf en de wereld kan verbeteren door alles te beoordelen, te verdelen in goed en slecht.
Dit is natuurlijk niet zo. Maar dat is wat mijn ego geloofd. Het ego dat zichzelf voor de gek houd (omdat het de waarheid niet aankan)

Ik besef me dus nog niet dat mijn streven naar perfectie juist verantwoordelijk is voor imperfectie. Want in mijn streven naar perfectie oordeel ik goed/slecht, mooi/lelijk en zorg ik voor dualiteit en dus imperfectie. Slecht en lelijk zullen altijd blijven bestaan zolang ik naar het goede blijf streven. Want om naar het goede te kunnen streven moet ik dingen als slecht en lelijk beoordelen.

14:00

Streven naar verlichting is als streven naar perfectie. Je streeft naar verlichting omdat je streeft naar perfectie.
Maar perfectie en ook verlichting zelf bestaan niet. Verlichting zelf is ook een concept van het denken, daarom is verlichting niet te begrijpen, het bestaat niet eens.
Verlichting is alleen maar “de afwezigheid van”:
de afwezigheid van het ego
de afwezigheid van desire/willen
de afwezigheid van oordeel
de afwezigheid van perfectie

Verlichting zelf is een behoefte, een concept gecreëerd door het denken, het ego om als doel te hebben. Iets wat buiten zichzelf te vinden zou zijn, net als liefde, geluk en kennis. Een doel van perfectie. Als ik verlicht ben, dan is alles perfect.

Dit kan dus niet, want verlichting is een illusie, het is de afwezigheid van perfectie. Verlichting betekent het accepteren van imperfectie, accepteren wat is.
Om verlicht te kunnen zijn moet je zelfs het concept van verlichting zelf los laten. (het concept van verlichting komt immers vanuit het ego, je kan de ene alleen loslaten met het andere tegelijk ! )
ego = verlichting
Het denken ziet ze weer als dualiteit, maar in realiteit zijn ze 1.
Het ego loslaten is verlichting loslaten !

15:15

Zo zat ik ook na te denken over het broeikaseffect. Als je je huiswerk doet weet je dat dat een bedreiging is voor de mensheid en dat we al hadden moeten veranderen in ons zelfdestructieve gedrag hierin. Maar toen kwam Katie weer om de hoek. Kan ik wel zeker weten dat nu handelen het beste is ?
Kijk bv naar oorlog. We hadden de 1e en 2e wereldoorlog nodig hier in Europa voordat we er genoeg van hadden. Op dit moment lijkt oorlog in Europa geen optie meer (→ vandaar het streven naar de EU) (al is streven naar een politieke unie juist weer fout) De VS had Vietnam nodig om wakker te worden.

Misschien moeten er eerst flinke schokken in het wereldklimaat komen met honderden miljoenen doden of zelfs meer dan een miljard doden tot gevolg hebbende voordat de mensheid zich hiervan bewust wordt. Bewust van het feit dat we 1 zijn met de natuur, onze omgeving en deze niet in dienst staat van ons.
Zo heeft de gedachte tot “untermenschen” geleid tot groot lijden, zo groot dat velen nu beseffen dat alle mensen gelijk zijn en hoe gevaarlijk het is om hier anders in te denken.
Zo denken we aan de natuur nog steeds als “untermenschen”. Het is slechts een productiemiddel in dienst van ons, ipv dat we het als ons gelijke zien.
En het is heel goed mogelijk dat er eerst net als bij de Joden, vernietiging op grote schaal moet gebeuren. Met zoveel menselijk leed, dat we ons eindelijk bewust worden van het feit dat wij en de natuur 1 zijn. Dat er geen verschil is tussen ons en de natuur. Niet alleen als mensheid zijn we 1, ook als onderdeel van de natuur zijn we 1 met de natuur.

Uiteraard is dit geen reden om niet mijn eigen verantwoordelijkheid hierin te nemen !

Geplaatst op

ego wil verlichting

Zo lang ik naar verlichting streef zit ik nog in het ego. Zo lang ik nog een identiteit voel, of ik die nou wel of niet ben, zit ik nog in het ego. Ik neem dan het geheel en het ego waar → dualiteit → denken → ego.
Zolang ik nadenk over mijzelf, wil ik iemand zijn → ego.
Alleen als ik alle concepten loslaat kan ik bewust zijn.

Wees Bewust !

Geplaatst op

ego probeert zichzelf te overtuigen

Ik merk dat ik nog steeds tegen een weerstand oploop. Nog steeds constant vluchtgedrag vertoon door tv kijken, film kijken, internetten, facebooken, youtube, muziek aanzetten. Alles om maar de hele dag externe prikkels te ontvangen die me afleiden van mijn gevoel.
Het is tijd om na mijn angsten en vluchtgevoel, ook dit onder ogen te zien en niet langer meer proberen om te vluchten voor de realiteit. Vanaf vandaag geen tv meer, geen films meer, niet meer facebooken, youtuben, forumgesprekken en hele dag muziek aanzetten. Weg met alle prikkels die het ego constant nodig heeft om zichzelf mee te voeden. Om zichzelf constant bezig te houden, een doel te geven.

Daarom zijn we zo hard bezig om het doel van het leven te vinden, immers waarom vasthouden aan je ego als dat geen doel dient ? , waarom al dat lijden accepteren als het nergens toe leidt ?

Hoe kan ik verwachten bewust te zijn als ik mijzelf constant afleid met al die prikkels ? Zal wel weird zijn, vind het nu al weird die stilte en alle achtergrond geluiden die dat met zich meebrengt.

Het zijn mijn ergernissen bij andere mensen die mij hierop wijzen. De ergernis dat mensen al die onzin geloven, alles voor waar aannemen, zich afsluiten voor elkaar, zo vasthouden aan hun lijden. Het is niets meer dan een reflectie van mijn eigen behoeften, hoe ik mijzelf zie. Hoe ik zelf niet durf los te laten, al die onzin in mijn hoofd blijf geloven, voor waar blijf aannemen. Het is slechts een herinnering aan mijzelf waar ik mee bezig ben, ondanks alles wat ik weet, maar nog niet besef, nog niet bewust van ben.

Heb afgelopen dagen nog wat dingen in mijn telefoon getikt tijdens het wandelen:

Gedachten zijn echt, energie gecreëerd door het denken. Bedoelt om realiteit te scheppen en te beïnvloeden. Maar het kan door zijn aard nooit meer zijn dan concepten van de realiteit en is daarom altijd afgescheiden van die realiteit. We zijn ons alleen niet bewust hiervan en denken dat onze gedachten de realiteit zijn, dat wij dat zijn en slaan dat op in ons lichaam als onderdeel van wie wij zijn. Pas als we doorhebben dat dat niet is wie we zijn en onze gedachten niet meer geloven, zullen we bewust zijn van onze ware aard.

Bewust zijn van het ego en denken/voelen; “dat is niet wie ik ben” gebeurd nog steeds vanuit het denken/ego en veronderstelt een zelf. Want je kan alleen “niet-zelf” denken als er een “zelf” is.

Onbewust ben ik op zoek naar het gevoel vanuit het ego, dat het goed is om het ego los te laten. Het ego probeert zichzelf te overtuigen dat het overbodig is, dat het alles uit handen kan geven. (het is toch nutteloos) Er zal altijd onzekerheid blijven, loslaten gaat om accepteren van het onbekende, loslaten van de illusie die bekend is.
Goedkeuring van het ego dat het veilig is om los te laten.

Geplaatst op

openstellen voor mijn ego

Heb weer eens een bewogen nacht achter de rug. De eerste helft van de nacht veel wakker gelegen door alle energie die beweegt in mijn hoofd. Proberend er niet tegen te vechten, te analyseren etc. Het is behoorlijk overweldigend. Ook veel lopen zweten van de warmte. Ik gloeide helemaal door al die energie. ’s Ochtends juist het omgekeerde, juist koud, soort tegenreactie, duidelijk dat het weer in golven gebeurd.

Heb nog niet toegegeven om afleiding te creëren, dus nog geen tv, muziek of youtube aangezet. Voel nu de energie in mijn hoofd en lichaam flink bewegen. Ik probeer geen gedachten te laten ontstaan en het niet meer te analyseren. Niet meer denken da ik mij er niet door moet laten overweldigen zodat ik niet meer productief zou zijn. Al die gedachten niet meer geloven. Niet meer vluchten in externe prikkels, maar gewoon alles bewust voelen, alles ondergaan, hoe overweldigend het ook kan aanvoelen. Moet me bewust zijn dat het allemaal geen kwaad kan.

Heb nu korte momenten gevoeld hoe ik dingen heb waargenomen zonder het denken. Gevoeld hoe dingen dan grappigerwijs opeens als “nieuw” aanvoelen, als “vers”, een nieuwe ervaring ipv dat het allemaal oud is, bekend is. Vreemd om dat te ervaren, ook mooi om dat te ervaren.
Gister in mijn telefoon getikt tijdens het wandelen:

Ik trek mensen aan die zichzelf afsluiten, die op zoek zijn naar hetzelfde als ik (onbewust). Tevens erger ik mij aan het feit dat ze zo op zoek zijn naar liefde, terwijl ze zichzelf daarvan afsluiten. Ik sluit mij ook af voor anderen, mijn omgeving. Dat is weer een afspiegeling hoe ik mezelf afsluit voor mijn ego. Ik moet mijn ego juist omarmen, niet mezelf ervoor afsluiten.
Ik probeer mij open te stellen voor mijn bewustzijn, maar dat bereik je niet door je af te sluiten van je ego. (in de hoop dat bewustzijn dan overblijft)
Meer bewust wordt je juist door je open te stellen voor je ego !

Loslaten ego = loslaten gedachten = ze niet meer geloven = loslaten verlichting.

Geplaatst op

ego moet juiste keuze maken

Weer een bewogen nacht gehad, veel wakker geweest, veel gezweet en ’s ochtends weer koud.

Merk dat ik nu nog steeds leef alsof er een zelf is, nog steeds vanuit mijn ego die ik alle beslissingen laat nemen. Het is raar, ik weet al heel lang dat er geen zelf is, dat het ego machteloos is en toch leef ik nog steeds alsof er een zelf is alsof ik “de macht” van het ego nodig heb voor een beter leven. Om mij voor te bereiden op de toekomst.
Dat het ego elke keer moet beslissen welke optie het beste is en dat het belangrijk is dat de juiste keuze wordt gemaakt.
(terwijl die niet bestaat natuurlijk)

Geplaatst op

Wie zou je zijn zonder je verhaal ?

Werd me vanmorgen ineens bewust waarom ik toch nog geloof dat er een “zelf” is. Ik geloof nog steeds dat ik de controle heb over mijn gedachten. Niet volledig, maar wel genoeg controle. Die gedachten beïnvloeden weer wat ik doe en zo beïnvloed ik, probeer ik, mijn leven te controleren. Dus ik weet dat ik die gedachten zelf niet ben, maar ik geloof dat ik degene ben die de gedachten maakt. Zo probeer ik mijzelf nog te verbeteren en te veranderen. Niet de gedachten zelf of het denken zelf. Maar wat gedacht wordt en hoe dit mijn gedrag beïnvloed.
Dus ik weet dat mijn gedachten illusies zijn, een zelfverzonnen projectie. Dat de wereld een projectie is. Maar ik geloof nog in de controle die ik denk te hebben op mijn gedachten en dus de wereld waar ik in leef.

Maak ook nog steeds de fout door te denken dat ik bewuster wordt door te observeren. Maar observeren gaat via het denken, je ego, je bent aan het uitvogelen, analyseren, probeert te begrijpen. Het is tijd om dat los te laten. Ik weet alles, ik begrijp alles. Ik ben mij er alleen niet bewust van 🙂 Verlichting kan niet begrepen worden, het is niet-begrijpen.

Zit al een paar dagen met het zinnetje van Katie in mijn hoofd (lees nu Kathie’s Tao voor het slapen)
– “Wie zou je zijn zonder je verhaal ? “

Terwijl ik haar boek lees, had ik voor het eerst het idee dat ook wat zij vertelt ook gewoon een verhaal is. Wat natuurlijk niet anders kan, maar besefte dat nog niet.

Osho, Eckhart, Katie zeggen allemaal hetzelfde, maar met hun eigen verhaal. Daarom zien de meeste mensen het als verschillende personen, verschillende denkwijzen, ze zien 3 soorten verhalen en beseffen nog niet dat het maar 1 verhaal is. En ze vertellen dit verhaal omdat dat de enige manier is om te communiceren, dat wij het kunnen begrijpen. Ze moeten via het duale denken, de non-duale realiteit uitleggen. Ze moeten via concepten van het de realiteit uitleggen dat je moet stoppen te leven via concepten van de realiteit.

Ik heb trouwens 3 vakanties geboekt voor de komende maanden. Heb een sterke drang om te reizen, te wandelen, niet meer thuis te zitten. Het is misschien vluchten van mijn verslavingen; tv, internet etc en dus van mijn ego, maar dat is niet erg. Dan heb ik die ervaring waarschijnlijk nodig om dat echt te beseffen. Of gewoon tijd om de sleur te breken.
Ga in febr 11 dagen naar malaga, lekker wandelen: €500. In maart naar Egypte, lekker zon+warmte voor 2 weken: €1300. In april weekje naar Porto €200. Op zich niet slecht en kan dat nu wel behappen. Als de websites en de beurs gaan tegenzitten zal ik gewoon langer op de honden moeten passen, das alles. Niet erg dus. Heb hier wel zin in.

P.S. Omdat ik dus nog geloof dat ik de controle heb over mijn gedachten, denk ik dus ook dat ik degene ben die ze moet stoppen. (wat dus niet kan)
Daarom is het zo moeilijk om volledig te ontspannen, want dan is er niks meer dat mijn gedachten controleert of probeert te controleren. En dus niks meer dat probeert om mijn wereld te controleren: waardoor het lijkt alsof “ik” sterf en mij volledig overgeef aan “dat wat is”.

De enige controle die ik dus opgeef is de illusie van controle over mijn gedachten. Die mijn leven moeten beïnvloeden. Maar mijn gedachten kunnen alleen maar lijden veroorzaken als ik ze geloof, of mij er door laat beïnvloeden. Dat is de aard van zijn dualiteit.
Dus de enige controle die ik opgeef, is de controle over mijn lijden.
Ik ben zo bang om te lijden. Heb onbewust door dat dit door mijn gedachten komt en probeer dus mijn gedachten en mijn lijden te controleren. Weer die angst die juist de oorzaak is van dat waar ik bang voor ben !
Ik houd mijn lijden in stand omdat ik mijn lijden probeer te controleren. Zo van als ik toch moet lijden (→ we denken dat dat een onderdeel is van het leven) dan wil ik wel zelf bepalen hoe ik lijd ! Niet beseffende dat niet-lijden ook een keuze is !

13:30

Waarom gaat het pad naar verlichting zo geleidelijk ? Omdat ik het lef niet heb om het sneller te doen, sneller los te laten. Ik doe het geleidelijk omdat ik dan de illusie hou dat ik er controle over heb, de controle over het proces behoud. Als ik het allemaal begrijp is het geen bedreiging meer. Ipv mijn leven te controleren in de illusie van de toekomst (of verleden), probeer ik nu vanuit mijn lichaam te leven in het hiernu, binnen het concept wat ik daarvan denk te begrijpen.
Al die tijd moet ik leren de controle op te geven, maar houd ik mijzelf alleen maar voor de gek en probeer ik de ene illusie van controle te vervangen door de andere illusie van controle.
Concepten van wat ik zou moeten voelen, niet zou moeten denken, zo en zo zou moeten reageren etc etc. Constant probeer ik iemand te zijn, probeer ik iemand te zijn die ik via mijn denken heb gecreëerd. Een beeld van wie ik zou zijn als ik geen “zelf” had en “verlicht” zou zijn. → weer een illusie van het denken.

Geplaatst op

controle over beslissingen

De bewogen nachten lijken over,al slaap ik nog weinig 6-7 uur of minder. Merk dus heel erg de behoefte aan controle op dit moment. Dus angstgevoel is weg, vluchtgevoel is weg, besef nu dat ik compleet ben en geen liefde, geluk of kennis nodig heb.
De volgende behoefte die er nu is, is die van controle. De controle over mijn gedachten en hoe ik mezelf zie in die gedachten en hoe deze gedachten beslissingen nemen. Ik bepaal dus wie ik wordt en welke beslissingen ik neem. Dat is de controle die ik denk te hebben. Want daarmee heb ik de controle over mijn lijden. En ik wil iemand zijn zodat ik daarmee het lijden van andere mensen zou kunnen verminderen. Als ik verlicht ben of weet over te brengen dan kunnen andere mensen ook hun lijden verminderen. -> Valse Macht
Dit is echter ook weer een bespiegeling van mijn eigen behoeften natuurlijk. Ik wil nml mijn eigen lijden verminderen. Ik wil dus iemand zijn die niet meer lijd en dat is wat ik creëer in mijn gedachten, de persoon, de zelf die ik wil zijn. Want dan is alles goed → Valse Hoop.
Als ik alles goed begrijp dan kan ik de juiste beslissingen maken om verlicht te worden → Valse Hoop.

Ik geloof dus nog dat ik mijn eigen leven bepaal door de beslissingen die ik met mijn gedachten neem. Beslissingen vanuit het ego, dus vanuit angst, vanuit de behoefte om wat te hebben, in dit geval de behoefte aan controle. Op deze manier blijf ik een slaaf van mijn ego die zijn verslaving en lijden in stand houd, omdat het niet anders kan. Dus juist deze behoefte aan controle zorgt ervoor dat ik een slaaf ben van mijn ego, mijn emoties, mijn lijden.

23:30

Ben een boekje aan het lezen “achter het raam op de wallen” en als je al die verhalen leest, wat een ellende en zieligheid allemaal vanuit mannen, instanties, vrouwen en de samenleving en dat allemaal omdat we geloven dat wat we denken waar is.
Hoe de vrouwen op de wallen niet meer in staat zijn om te voelen en alleen nog kunnen leven via hun denken en alle gevolgen voor de keuzes die ze maken.

Waarom heb ik heel mijn leven die onzin geloofd ? Waarom geloof ik die onzin nog steeds ? En denk ik nog steeds zelf te bepalen wat ik denk ? Waarom doe ik mezelf dit aan ?

De energiestromen zijn weer in heftigheid aan het toenemen. Ben snel geprikkeld, onbehaaglijk, geïrriteerd aan alle onzin om me heen, over waarom we dit onszelf allemaal aan doen.
Het is allemaal overweldigend, verwarrend.

Maar aan de andere kant ben ik ook klaar met al die onzin.

Geplaatst op

zonder controle kan ik mijzelf (en anderen) niet helpen

Werd vanochtend om 5:30 ff wakker en terwijl ik even wakker lag kreeg ik het volgende inzicht:

Ik wil mijn gedachten niet loslaten, of beter gezegd de illusie van controle over mijn gedachten, het ego dat de gedachten maakt, want als ik dat doe laat ik de wereld los met al zijn problemen. Dan kan ik ze ook niet meer oplossen, dan kan ik die wereld niet meer helpen. Deze gedachte is weer een afspiegeling hoe ik mezelf probeer te helpen en hoe ik dit niet kan loslaten.

Als ik die illusie van controle loslaat, dan laat ik ook de illusie los dat ik mezelf kan helpen. Ik moet dus leren dat andere mensen geen hulp nodig hebben, omdat ikzelf ook geen hulp nodig heb.

Ik heb niks nodig, geen liefde, geluk, kennis. Ik hoef niks te bereiken, het leid nergens toe. Ik hoef mezelf niet te beschermen, want er is geen gevaar en ik hoef de toekomst niet te voorzien want die bestaat niet en alles wat in het hiernu gebeurd kan ik prima aan.
Het denken kan mij niet voorbereiden op de toekomst, alleen acties in het hiernu kunnen dat. Het denken is juist wat mijn toekomst saboteert, door het hiernu te saboteren.
Ik hoef geen problemen op te lossen, want die bestaan niet, zijn een illusie. (van het denken)

Ik ben compleet, alwetend en 1 met mijn omgeving. Waar kan mijn mijn denken mij nog bij helpen als ik niks nodig heb ?
De enige controle die het heeft is op welke manier ik lijd. Welke illusie ik geloof dat mijn lijden veroorzaakt. Misschien is het handiger om te kiezen die illusie los te laten en gewoon niet meer te lijden.
(dan is er ook geen behoefte aan controle meer)