Categorie: Dagboek 2

16:00

Gezien deze bijdrage over het ego gaat, ben ik hem in dit nieuwe dagboek begonnen, de oude zit praktisch vol. Zoals geschreven merk ik dat mijn identificatie met mijn ego een stuk sterker is geworden, nadat ik de identificatie met mijn oude pijnen heb opgegeven.
Tijdens een flinke wandeling met mijn loge in de sneeuw, wat ze trouwens geweldig vind, probeer ik meditatief te wandelen. Dus concentreren op je lichaam , je ademhaling, je stappen etc. en dus heel bewust te wandelen. Voelde me net een robot 🙂

Zoals ik al had geschreven merkte ik al snel dat het afweersysteem zoals Ingeborg beschreef in haar boek, ook actief is tov het ego. Maar het mooie is, is dat er nu geen angst meer bijzit. ik voel wel hele duidelijke weerstand van het ego, maar het is mij gelukt met mijn oude pijnen en het zal mij ook met het ego gaan lukken.
Het is niks anders dan de illusie van controle loslaten en jezelf overgeven aan jezelf, aan je gevoel, je echte ik.
Want tijdens het lopen probeerde ik iedere gedachte die in me opkwam te beoordelen of deze echt was of een illusie. Tijdens de wandeling was echt elke gedachte een illusie. Toen begon ik me zelfs af te vragen of er wel echte gedachten waren en verbazingwekkend koste het best even tijd voordat ik wat kan verzinnen. Echt 99% van je gedachten zijn een illusie.

– Ik heb honger → onzinnige gedachte, je voelt dat je honger hebt, dat is niet iets wat uit het verstand komt.
– Ik heb dorst → daar denk je nu al bijna niet bij na
– Het gras is groen → het gras is het gras, dat het groen is hebben bij gewoon afgesproken, als we morgen met z’n allen besluiten dat de kleur noerg is, dan wordt dat het. Dus ook slechts een illusie, een verzinsel.
– Ik moet dit en dat…. → je moet nooit wat, alleen eten als je honger hebt en voor fysieke veiligheid zorgen, de rest is een illusie.
– Ik vind haar/hem….. → andere mensen en dingen beoordelen is een illusie, ze zijn wat ze zijn.

Elke gedachte is een afweersysteem, zoals beschreven is in Ingeborg haar boek, we moeten het dus gewoon nog een keer toepassen.
Wanneer is het denken dan wel nuttig ? Wat ik zelf zo snel kan bedenken is:

– Bij het oplossen van een probleem (maar dit hoeft maar 1 keer bij 1 probleem, die heb je niet zo vaak).
– Om dingen over te brengen op anderen bv. Dat voelt als een mooie auto, dat voelt als een mooie vrouw etc. Die vrouw was echt dit, of die auto was…
Je omschrijft dan iets aan iemand anders (maar een gesprek voeren doe je niet met behulp van je gedachten).
– Om jezelf doelen te stellen, al kan dat veelal ook uit gevoel denk ik, maar vaak zal je er ook even over moeten nadenken, analyseren wat het beste is op basis van je beste inschattingen en de informatie die beschikbaar is.

Punt is, dat je al deze acties, bewuste acties zijn, je kiest dus bewust om je denken te gebruiken, om een gesprek te voeren, probleem op te lossen, doelen te stellen etc. opties afwegen.
Dus als je dat denken noemt, omdat je het bewust doet. Kan je je gedachten dus eigenlijk altijd een illusie noemen !

Dat is best wel weer een goede ingeving denk ik zo, maar het geeft deze keer geen goed gevoel, denk omdat ik niet zo snel ook dat deel kan laten oplossen, nadat ik de oude pijnen heb losgelaten. De Primaire Afweer. Komt gelijk aan het werk en ipv angst geeft het nu een wat neerslachtig gevoel, zo van:
“Ik wil dat deel van mezelf niet opgeven, dan ben ik mezelf niet meer”

Die illusie moet ik dus gaan doorbreken. Ach Katie heeft nog een jaar haar gedachten bewust geanalyseerd/onderzocht na haar ingeving dat alle gedachten (lees stressvolle, omschrijft zij, maar dus eigenlijk alle) illusies waren, niet waar waren. (→ Valse Hoop)

10:00

Zat me net te bedenken over iets wat Osho geschreven had over het moment van het bereiken van verlichting, als antwoord op de vraag of dat geleidelijk gaat of plotseling.
Ik weet het niet precies meer, het is al lang geleden dat ik het gelezen heb. Maar volgens mij omschreef hij het als water dat je eerst langzaam naar kooktemperatuur brengt en dan dat er plotseling een luchtbel ontstaat die opstijgt en uit elkaar spat.
Dat is nml precies hoe ik ervaren heb hoe ik mijn oude pijnen heb laten verdwijnen.
Dit is dus een bevestiging dat hetzelfde proces ook gewoon op je ego moet worden toegepast.
– Het is ook ontstaan uit angst voor de dood, net als de oude pijnen
– Je moet je afweersysteem, je gedachten ontrafelen als een illusie
– Totdat het ego ook oplost

Kan me nog steeds die eerste luchtbel van energie herinneren op 15-12-12 die opeens vanuit het niks ontstond in mijn lichaam.
Vraag me dan gelijk af hoe de 2e keer zal gaan nu ik weet wat ik kan verwachten, dat mijn gedachten dat als doel gaan stellen waardoor het juist niet lukt. Moet dus oppassen voor die valkuil.
Moet gewoon mijn gevoel blijven volgen en steeds meer in mijn gevoel gaan leven zonder iets te willen bereiken !

Heb op zich prima geslapen, was weer op tijd wakker en ben nog wel een uurtje blijven liggen voordat ik om 8:30 opstond. Voelde vanochtend toen ik wakker was nog even wat energie door mijn lichaam gaan, maar voelde verder niks bijzonders, dus zal nog wat residu zijn, was ook maar kort.
Zit nu op dag 3 van de kuur (5 dagen vruchtensap en eerste en laatste dag ook fruit) en dit wordt de 2e dag niet eten. Ik merk duidelijk hoe mijn denken me bezorgd wil maken: “als je niet eet, heb je ook geen energie, doe alles rustig aan. Probeer de dag door te komen door zo weinig mogelijk te doen. Hou nog even vol, vrijdag mag je weer fruit eten etc.” Maar het is allemaal een illusie, er is eigenlijk niks aan de hand. Mijn hongergevoel is nog steeds maar erg lichtjes en als ik bij mijn gevoel blijf voel ik me prima. Pas als het denken weer aan de gang gaat, voel ik me psychisch wat zwakker.

– Een gemiddeld man heeft 2500 kcal per dag nodig, met alle vruchtensap die ik drink, zeker zo rond de 2,5 liter krijg ik daarmee al 1250 kcal binnen. Op fruitdagen eet ik zelfs meer dan voldoende kcal. Dus je komt slechts 3 dagen iets kcal tekort, maar echt niet veel. Dus er is helemaal geen reden om je anders te voelen. Het is je denken die ermee aan de haal gaat en dat merk ik nu duidelijk.

Mijn eerste ex stuurde gisteravond een berichtje via facebook of we vandaag nog gingen lunchen. Had ik niet verwacht dat ze zelf initiatief zou nemen. Komt nu natuurlijk niet goed uit, dus heb volgende week voorgesteld, maar daar heeft ze nog niet op gereageerd. Normaal zou zo’n afspraak zeker enige stress veroorzaken en daar voel ik nu dus niks meer van. Ik merk alleen wel dat als mijn denken aan de haal gaat dat ik ga zitten bedenken wat ik zou zeggen/kan zeggen etc…
Allemaal onzin gedachten natuurlijk. Weer dat ego wat behoefte heeft aan erkenning , aan controle. Lijkt wel dat ik dat nu makkelijker opzij kan zetten door weer op het nu te focussen, bij mijn gevoel te blijven. Komt denk ik ook weer doordat er geen angst/stress gevoel bij zit.

Ben gisteravond ook begonnen aan een boekje dat over boeddhisme gaat. Dan beginnen ze met het levensverhaal van Boeddha te vertellen en dat is dan net zo’n onzin als het levensverhaal van Jezus. Ik begrijp dat het symbolisch is, maar waarom zou je van het pad naar verlichting een geloof maken ? Waarom zou je je in hemelsnaam richten op een verlicht iemand van ruim 2500 jaar geleden waar je geen idee meer van hebt waarom en wat hij precies gezegd heeft. Er schijnen 200 boeken of meer te zijn vol met zijn teksten. Nou zullen die minder ver van de waarheid staan als de bijbel, want dat is helemaal een sprookjesboek geworden. Maar ook al deze boeken zijn pas vele generaties later geschreven, dus de teksten zijn doorgegeven door vele onbewuste gedachten en opgeschreven zonder dat men de context kende. Er moeten in de tussentijd toch wel meer mensen verlicht zijn geraakt die de informatie kan updaten ? Of is het wat dat betreft toch ook echt een geloof geworden ? Wat dat betreft wel nieuwsgierig naar wat ze allemaal te vertellen hebben.
Ze willen toch in het “nu” leven en dus zal er waarschijnlijk genoeg bruikbare waarheden in staan.

Maar ben blij dat ik toch de boeken als die van Katie Byron en Eckhart gevonden heb. Daar heb je n.m.m. gewoon veel meer aan. Net zoals de westerse psychologie je helpt om vele weerstanden weg te nemen die op je pad liggen. Denk dat Boeddhisme daarom toch een geloof is, het lijkt zich niet te ontwikkelen. Toch heeft Boeddha zelf gezegd en dat wordt overal herhaalt, dat je niks van wat hij heeft gezegd voor waar moet aannemen, maar alles zelf moet onderzoeken. Ik krijg het idee dat boeddhisten dat wel doen, maar toch dan op de wijsheid van boeddha uit willen komen. Maar goed weet er nog weinig van, wie weet wat ik er allemaal nog tegen kom.
Je moet je vooroordelen niet in de weg laten staan van waarheidsvinding.

Kreeg nog een email van de NYCM met wat ik wilde doen met mijn inschrijving. Ook al had ik al gecanceld. Maar het lijkt erop dat ik mijn $347 terug ga krijgen. Dat zou toch een mooie meevaller zijn. Heb mijn pokergeld terug gekregen na het failliet van de website, NYCM geld terug en krijg komend half jaar ook geld terug van het faillissement van KPN/Qwest als het goed is. Dat zijn toch allemaal mooie meevallers.

13:00

Heb net weer 15 min meditatie gedaan , ik doe dat nu al heel lang 3 keer per dag. (weken, enkele maanden) en dat gaat nu een stuk dieper dan toen ik nog angst had, dus dat is een goede vooruitgang. Ik zat echter toch tijdens de meditatie ook nog te denken. Denkend over hoe vele mensen zitten te mediteren onder “valse hoop”, als ik maar mediteer dan wordt het allemaal beter. Dus hoe zorg ik ervoor dat ik niet meditatie gebruik als Valse Hoop ?

Terwijl ik met mijn angsten bezig was deed ik ook 3 keer per dag die meditatie, terwijl ik er eigenlijk dacht dat het niet wat opleverde. Mijn concentratie leek niet beter te worden en daar deed ik het voor. Maar nu denk ik toch dat het goed geholpen heeft. Alhoewel ik het succes toeschrijf door mijn afweer en oude pijnen als illusie te ontmaskeren en mijn identificatie ermee op te geven door de boeken van Byron Katie, Ingeborg Bosch en Eckhart te gebruiken, zal het me toch niet gelukt zijn zonder al die meditie-oefeningen, anders was het me niet gelukt om zo in mijn lichaam te kunnen voelen en die pijnen te verwelkomen en te ontmaskeren als een illusie.

Dus het is echt zo dat ik al die tijd meditatie heb gedaan zonder dat ik geloofde dat het wat opleverde, maar nu merk ik toch dat het dat duidelijk wel heeft gedaan. Ook nu doe ik meditatie omdat het “nu” rust geeft, omdat ik denk dat het helpt met het oplossen van de pijnresiduen, gewoon omdat mijn gevoel zegt dat het het juiste is om te doen en dus niet met de gedachte dat het daarmee in de toekomst beter wordt. Zo weet ik dat het geen valse hoop is. Maar zoals in de boeken staat gemeld “doe het gewoon, ga gewoon elke dag even zitten en concentreer je op het “nu” , in jezelf, je ademhaling, zonder daar bij te bedenken wat het oplevert, of moet opleveren.

Nou wordt er ook heel veel geschreven dat je moet blijven focussen op je doel, op de voordelen die het zou moeten brengen, om gemotiveerd te blijven. Maar dat is dus niet goed, je voed daarmee het denken en je voed daarmee de illusie van Valse Hoop.
Nee, niet morgen zijn dingen beter, nu is wat goed is, waar je veilig bent, “accepteren wat is” zoals Eckhart het zegt.

18:00

Ben vanmiddag naar de bibliotheek geweest, om de eerste 2 delen van de slangenoorlog van Feist terug te brengen en het 1ste boek van Eckhart die me geholpen heeft mij van mijn oude pijnen te verlossen. Ik was van plan alleen deel 3+4 van de slangenoorlog te halen, maar toen ik in de bibliotheek stond kon ik nog een extra boek meenemen en ging toch even kijken wat ze nog hadden, vooral over meditatie. Na de boeken bekeken te hebben vond ik er maar 1 interessant, dus die nam ik ook mee. “Meditatie nu of nooit” van Steve Hagen heet het. Een of andere zenmeester. Na de wandeling met mijn loge ga ik daarin beginnen getrokken door nieuwsgierigheid en het eerste hoofdstuk gaat dus precies over wat ik hiervoor heb geschreven over meditatie ! , dat je er niks mee moet willen bereiken , want dat is een gedachte die dus niet werkt en je juist van je doel het “hier en nu” vandaan houd. Ook zegt hij in zoveel woorden dat de meeste gedachten allemaal een illusie zijn. Dat je het ook niet moet gebruiken om verlichting te bereiken, want dat kan je alleen zijn.
Wel mooi hoe dat weer werkt 🙂

Heb daarna even een kort tukje op de bank gedaan en voelde weer af en toe een soort tinteling door mijn lichaam gaan. Of dat nog residu is of iets anders weet ik natuurlijk niet, maar het is voor mijn een bevestiging dat het zeker goed is om nu die reinigingskuur te doen. Heb ook vandaag nog geen echte honger gehad. Dat terwijl ik normaal gesproken al flauw wordt van het niet-eten als ik 1 maaltijd oversla, normaal eet ik minimaal 4 keer per dag. Ik heb vergeten op te schrijven dat ik me voor de lol gewogen heb gister en woog 78kg, ben benieuwd hoeveel ik vrijdag weeg, gewoon voor de leuk.

Zoals elke avond laat ik mijn loge voor het slapen gaan uit, zo ook deze keer. Loop sinds deze week wel langer de laatste ronde, gewoon omdat ik het lekker vind en me vaak nog fit voel tot aan dat ik in bed lig. Ik probeerde weer de loopmeditatie, blijf de hele tijd gedachten houden en ging minder goed dan normaal. Ik bleef echter doorgaan en de laatste 5 min van de wandeling voelde toch opeens anders. Normaal probeer ik me te concentreren op het gevoel in heel mijn lichaam incl hoofd, maar opeens voelde ik alleen met mijn lichaam en werd het stil in mijn hoofd. Dat was een hele rare gewaarwording en voelde me gelijk wat euforisch over wat ik voelde, dit triggerde bijna het denken weer: zo van “wat is dit”, wilde het gelijk weer analyseren, maar wist het gevoel redelijk goed vast te houden.

Toen ik weer binnen was ging wel mijn denken er weer mee aan de haal, gelijk weer positief over wat ik gevoeld had, wat ik bereikt had. Gelijk ging die Valse Hoop in versnelling.
Terwijl ik dat boekje over meditatie las, begrijp ik niet waarom ze zo lang moeten mediteren en geen verlichting bereiken. Dit terwijl ze weten dat gedachten illusies zijn en zo proberen alles in het leven meditatief/bewust te doen. Hoe kan het dat na 10-20 jaar niet allang een automatisme is? Zo komt het iig over. Het ego ging dus gelijk met zichzelf aan de slag, zijn identiteit versterkend.

Toen ik vanochtend weer op tijd wakker werd, was het dan ook behoorlijk druk in mijn hoofd en het was moeilijk bij mezelf te blijven de hele ochtend. Ik bleef dingen in de toekomst analyseren om meer controle te proberen te krijgen. Mede ingegeven door dat euforisch gevoel, zeker omdat het op dit moment alles lekker lijkt te lopen.

Alleen mijn loge heeft een hotspot op der linkerdijbeen die ik nu echt in de gaten moet houden, want had daar wat haarklitten gister weggeknipt , maar daardoor heeft ze kennelijk meer kunnen likken waardoor de plek juist groter is geworden. Ziet er verder niet erg uit, maar ze moet het wel met rust gaan laten zodat het kan genezen. Vandaag is het weer heerlijk weer, maar dat is over een paar dagen over, dus ook met de sneeuw, dus dan ligt ze weer binnen en kan ik haar beter in de gaten houden dat ze er niet aan likt.

Heb ook weer verder gelezen in dat meditatie boekje en het is heel basic, dus zal niet heel veel nieuws instaan, maar dat is niet erg, eens in de zoveel tijd goed de basis doornemen lijkt mij erg zinvol.
Zo heb ik wel al geleerd dat het beter is dat ik mijn ademhaling niet meer tel, maar gewoon probeer te volgen en advies over de positie van de handen voor een betere zitpositie, dus dat heb ik er alweer uitgehaald.
Je merkt echter duidelijk hoe de persoonlijke ervaringen door zo’n tekst heen gaan en beïnvloeden. Hij heeft het heel veel over discipline en dat je door moet blijven gaan ook of juist als je weerstand voelt en even geen zin heeft, je het beste met meerdere mensen kan doen voor de motivatie etc.
Ik denk dan echt wat een onzin, dat komt duidelijk allemaal uit het denken voort. Als je weet/voelt dat meditatie je op het juiste pad brengt dan heb je daar geen last van. Ik sla rustig een dag over of kort het in naar 10 min of verleng het soms juist naar 20 min, zeker als ik heftige veranderingen in mezelf voel dan ga ik niks lopen forceren en neem soms even een dagje “rust”. Blijf altijd je gevoel volgen. (moet je natuurlijk wel dat goede onderscheid kunnen maken (met je emoties) )

Zo lees ik ook over 100 daagse cursussen en in kloosters leven volgens een strak ritme, elke dag vroeg opstaan, maar dat is dom, je moet het lichaam en geest geven wat het nodig heeft. Soms slaap ik 8-9 uur en zoals de laatste tijd maar 6-7 uur. Je wordt wakker wanneer je genoeg geslapen hebt. Ik zet de wekker alleen om ervoor te zorgen dat ik niet te lang blijf liggen omdat de hond uit moet.
Het komt op mij over als dat ze na 10 jaar of langer mediteren wel weten dat gedachten illusies zijn maar nog niet weten dat ze gewoon hun gevoel moeten volgen. Hij zegt dan wel dat het vnml voor beginners zo werkt, maar ook dan…..

Voorlopig bevestigd het mijn gevoel dat je itt wat bijna iedereen zegt je beter geen leraar kan nemen, want die zal toch zijn persoonlijke ervaringen op je spiegelen. Daarom zijn boeken nmm zo geweldig, je kan dan elke keer de leraar nemen die je op dat moment nodig hebt !
Zo heb ik het aan: Dr Phil, Aaron, Katie, Ingeborg, Eckhart etc samen te danken dat ik mijn oude pijnen heb vrijgelaten, alleen met allemaal is het me gelukt. Met slechts 1 was het me nooit gelukt.
Neem daarom niet 1 leraar, neem ze allemaal ! 🙂

Had ook weer raar gedroomd. Zo droomde ik dat ik sex had met mijn eerste ex, wat op zich prima was. Ik droomde echter ook de volgende dag dat we weer een relatie hadden en dat ik daar al gelijk weer spijt van had en er uit wilde hahaha.
Volgens mij is toch zo’n droom niks anders dan het koppelen van het verhaal wat ik nu s’avonds aan het lezen ben en het feit dat mijn ex uit zichzelf wilde afspreken. Dus denk dat zo’n droom niks anders is dan een combinatie van indrukken op zo’n dag. Daarna ging de droom door uiteraard, maar dat wordt zo vaag, dat is niet meer te onthouden, te weird.

18:00

Was redelijk chagrijnig vanochtend, wat ook wel terug te merken is in mijn schrijven denk ik. Voelde het wat borrelen in mijn darmen, maar op de wc kwam niks, dus dacht komt later wel. Maar toen ik vanmiddag mijn meditatie wilde doen en begon met strekoefeningen voelde het toch niet lekker, maar dacht gaat wel over. Totdat ik me realiseerde dat ik me aan het verzetten was ipv gewoon te accepteren. Dus toch maar op de wc gaan zitten, ook al had ik al 2,5 dag niks gegeten, dus verwachte ook niks. Maar na 5 min ofzo kwam er echt de grootste hoop uit, waarvan ik echt dacht, waar komt dat in hemelsnaam vandaan na zo lang niet gegeten te hebben ? Voelde me daarna ook gelijk een stuk beter en ook vrolijker. Bewijst maar weer hoe alles invloed heeft op je stemming. Ik gaf de schuld aan mijn ego, maar het bleken mijn darmen te zijn 🙂
Het is iig een mooie bevestiging dat zo’n reinigingskuur dus echt zin heeft.
En nu ik voor de 3e dag niet gegeten heb, heb ik nog steeds geen echte honger, kan je nagaan. Het lichaam voelt dus kennelijk waar het mee bezig is en vraagt dan ook niet om eten. Heel bijzonder.

Zo vandaag de laatste dag van de kuur. Na 1 dag fruit en 3 dagen niet gegeten te hebben, heb ik nog steeds geen echte honger, het is puur mijn denken dat ervoor zorgt dat ik nu een bord met fruit aan het eten ben, die maakt mij wijs dat ik dat percee nodig heb om weer wat actiever te zijn vandaag en morgen, voor de energie.
Maar als ik puur naar mijn gevoel zou luisteren is eten nog steeds niet echt nodig. Stond vanochtend op de weegschaal en woog 76kg. Ben dus maar 2 kg afgevallen in die 3 dagen.

De plek op de linkerdijbeen van mijn loge ziet er nog steeds redelijk goed uit, maar ze blijft er op likken s’nachts, waardoor het niet beter lijkt te worden. Hoorde haar snachts bewegen en riep 1 of 2 keer “nee” in de hoop dat ze aan het likken was en ermee zou ophouden. Gelijk ging het denken een oplossing zoeken, maar ja s’nachts is er weinig aan te doen. Het enige wat ik kon bedenken was het slaapkamergordijn open te laten en een lichtje in de woonkamer zodat ik kan zien of ze likt als ik haar hoor. Maar ja, dat wordt dan een slechte nachtrust als ik daar zo elke keer op ga letten en naar ga luisteren. Ik merk dat het denken de opties blijft zoeken naar oplossingen, terwijl er echt toch maar 2 zijn, opletten dat er niet aan likt of ermee naar de dierenarts, Blijft wel de afweging om er s’nachts ook een beetje op te letten, maar ja, kan het ook gewoon 1 keer proberen hoe dat gaat.

Was vanochtend weer vroeg wakker (7:00) en ging weer denken aan het denken-paradox waar ik mee zit.

Ik had zelf al mijn theorie ontworpen over gevoel, emotie (angst) en denken. En zelf verzonnen dat je dus nooit naar je angsten moet handelen, daar is zelf wel achter te komen. Ook kwam ik door 1 zinnetje in het 900 blz tellende Shantaram boek op het idee van de liefde-paradox en dat je echte liefde alleen kan ervaren door het te geven (en niet ontvangen, wat iedereen juist zoekt)
Op die manier had ik de illusie van de oude pijnen al voor de helft opgelost voordat ik het boek van Ingeborg had gelezen. Om daarna de oude pijnen vrij te laten en niet meer mee te identificeren is achteraf gesproken dan relatief eenvoudig, immers het is allemaal een illusie voor 100%. Zowel de oude pijnen, als het afweermechanisme.

Met het denken is dat niet zo makkelijk, voor het ontrafelen had ik al het onderscheid tussen gedachten en bewust denken gemaakt, waarbij gedachten illusies zijn en bewust denken goed is (=probleem oplossen, doelen stellen etc) Maar ja, dat onderscheid maken in de praktijk is niet zo makkelijk. Want het verschil tussen een gedachte en bewust denken is een hele dunne lijn. Veel goede ideeën doe ik op terwijl ik aan het denken ben over dingen tijdens mijn ochtendroutine handelingen. Maar net zo vaak of vaker gaan er constant gedachten door mijn hoofd tijdens routine handelingen en dan gaat het om illusies, om controle, analyseren van situaties.
Daar waar het bij het afweersysteem van oude pijnen makkelijk te herkennen is, doordat de gedachten dan pijn en/of stress opleveren.
Zijn gedachten over de controle-illusie , het analyseren van je mogelijkheden in scenario’s meestal juist leuk. Het geeft een goed gevoel om een niet bestaand probleem op te lossen, de illusie geeft dus een goed gevoel en veroorzaakt dus geen lijden in dat opzicht , het geeft juist een veilig gevoel , van competentie, waardoor de angst voor de dood dus minder wordt.

Zo begon ik toen ik vanmorgen vroeg wakker werd in mijn bed, zelfs problemen te analyseren die ik in het boek “de slangenoorlog” van Feist aan het lezen was. Hoe het koningkrijk het beste de grootscheepse aanval van de slangenkoningin kan proberen af te slaan. Als ik daar dan een oplossing voor verzond vond ik dat leuk, gaf een goed gevoel, maar kwam natuurlijk voort uit de illusie tot controle.

Toen ik daarover zo zat te denken, kwam het tijdens de routineklusjes vanochtend dat het ego, het analyseren van niet bestaande problemen het moeilijkst was op te lossen. Het valt immers niet onder de afweersystemen van Ingeborg, geeft geen gevoel van angst of stress , maar is toch een illusie.
Net als het steeds herhalen van dezelfde analyse van een bestaand probleem. Het probleem is echt, je verzint een oplossing, maar blijft zoeken naar meer en betere oplossingen.
De scheidslijn is dus erg dun.
Byron Katie heeft het bv over gedachten die pijn/stress opleveren, maar zegt dus verder niks over deze illusies. Of dat komt doordat ik mijn oude pijnen al heb losgelaten kan ik natuurlijk niet zeggen, want daar kwamen de pijn en stress vandaan.

Dus naast de afweersystemen van Ingeborg heb je nog het afweersysteem van het oplossen van niet bestaande problemen en het herhalen van al bedachte oplossingen van echte problemen.

Het ego doet dit dus , omdat het bang is voor de dood, het geeft de illusie van veiligheid.
Het ego doet dit omdat het dus het gevoel niet vertrouwd, het vertrouwd er niet op dat het gevoel de toekomstige situatie aankan en gaat daarom oplossingen bedenken voor niet bestaande toekomstige scenario’s die op dat moment heel reëel lijken om te gebeuren. Zelfs zoiets simpels als een toekomstig gesprek met iemand voeren. Zo willen we weer de fout voorkomen van “”oh ja, dat had ik moeten zeggen”. Maar hoe hard we ook denken en analyseren, het blijft gebeuren. We proberen dus een niet bestaand probleem op te lossen. Dat komt dus omdat we denken dat we ons gevoel niet kunnen vertrouwen en dus gaan we meer denken en analyseren.

Het komt er dus echt op neer dat je 2 systemen hebt. Het ego die het gevoel niet vertrouwd. Die er niet op vertrouwd dat alleen bewust denken als dat nodig is, de beste en enige oplossing is.
Het komt er op neer dat je jezelf niet vertrouwd of sterker nog, dat is juist de illusie. Het ego vertrouwd jou niet en daar geloof je in. Je geloofd het ego dat je niet te vertrouwen bent.

Vraag me af of je toch niet nog een keer diep moet graven om de angst van je ego voor de dood te voelen ?
Zit ook te denken of het misschien stom is om weer meer de 4 vragen van Katie toe te passen op mijn gedachten, om ze zo nog meer als illusie te ontmaskeren en zo misschien bij de oorspronkelijke angst voor de dood te komen.

Bedacht me net ook weer iets over dat meditatie boekje en hoe zelfs Osho en boeddhisten adviseren om een leraar te nemen. Wat vreemd is , gezien het feit dat Boeddha heeft gezegd dat je je eigen pad moet uitvogelen en op niemand moet vertrouwen of afhankelijk zijn.
Want ik heb het idee dat als je vertrouwt op een leraar of een therapeut, dan hou je de oude illusie in stand dat je liefde/steun van anderen nodig hebt, het lijkt mij dan heel moeilijk om dat te doorbreken.

Je zit toch ook vast in dat denken paradox. Het denken creëert een afweersysteem om je te “beschermen” tegen oude pijnen die een illusie zijn, maar die wel echt voelen. Het is dus mijn denken die de illusie creëerde, maar er ook weer voor zorgde dat ik de oude pijnen als illusie (+afweersysteem) kon ontmaskeren.
Het lijkt dus alsof mijn denken me dus gebracht heeft tot waar ik nu ben. Het lijkt dus als de identificatie met mijn ego de identificatie met de oude pijnen heeft losgelaten. Het lijkt dus alsof het denken mij daarvan gered heeft en nu dus zorgt voor een sterke identificatie met het ego.
(dit terwijl het ego je dus afsnijdt van jezelf, omdat het niet durft te vertrouwen op je gevoel, waar het denken paradoxaal een onderdeel van is)

Zou er een verschil zitten tussen het ego en het denken ? , dat moet haast wel. Er moet een verschil zijn tussen bewust denken en de illusie van het ego, de gedachten, de angst voor de dood, de illusie van controle, het oplossen van niet bestaande problemen.

16:00
Er was een heerlijk zonnetje vanmiddag, heb met mijn loge een flinke lange wandeling gemaakt en een nieuw wandelgebied gezien, ook een heuvel met bankjes met mooi uitzicht over de weilanden en baleibos. Dus misschien wel iets om weer eens terug te gaan met mooi weer. Ben benieuwd hoe druk dat dan daar is. Jammer genoeg moeten de honden daar wel aan de lijn. Heb trouwens nu voor het eerst een beetje honger, na vanochtend 1 keer gegeten te hebben. Dus nu 2 maaltijd met fruit. (banaan, appel, 2 manderijnen) Zo ook weer ff zonnebankje nemen als afsluiter van de kuur.

Tijdens de wandeling van 2 uur uiteraard weer geprobeerd meditatief te lopen, maar dat lukte niet heel goed vandaag, was teveel bezig met denken. Merk dat het onnodig denken nu lijkt te bestaan uit het oplossen van problemen. De afweersystemen van Ingeborg herken ik niet echt meer terug , dus misschien zijn die er toch alleen voor de oude pijnen ?
Zit nu dus met het denken dat constant aan het analyseren is, problemen oplossen. Heb er een heel rijtje voor:
(Zo zat ik zelfs te denken hoe ik die gedachten het beste kan indelen en opschrijven als ik weer thuis ben.)
– niet bestaande problemen (vooral in de mogelijke toekomstige scenario’s met zelfs de simpele dingen als een ontmoeting/gesprek met iemand, de “wat als…” scenario’s.
– Niet te beinvloeden problemen (vooral politiek/maatschappelijk problemen)
– Een probleem waarvan de oplossing pas later kan worden toegepast. (het steeds overdenken van de oplossing, zoeken naar andere oplossingen, vooral herhaling en dat terwijl de gevonden oplossing prima voldoet)
– Steeds opnieuw bevestigen van gestelde doelen, analyseren of de analyse wel juist is, zonder nieuwe informatie.
– Dingen beoordelen als goed of slecht, terwijl ze geen invloed op je hebben.

Ook bedacht ik me 2 duidelijke motieven om je niet meer te identificeren met je ego:
Je kan proberen te vluchten voor je lijden en illusies naar je stilte, je zijn OF je kan je illusies achterlaten omdat je je aangetrokken voelt tot je zijn.

Nou na 5 dagen reinigingskuur, waarvan 3 dagen niks gegeten te hebben en 2 dagen alleen fruit, zou je denken dat ik nu wel honger heb en blij zou zijn weer te kunnen eten, maar niks van dat. Eerder andersom.
Het is mijn denken die me overtuigd dat ik eten nodig heb voor de energie. Mijn gevoel zou met een boterhammetje al tevreden zijn. Maakte gewoon standaard weer de ontbijtshake die ik altijd maak. Toen ik de melk erin gooide als eerst zag ik, of dacht ik te zien dat ik geen behoefte had aan melk, dat het misschien beter was als ik er geen melk in deed. Wat raar is, omdat ik vroeger juist verslaafd was aan melkproducten. Zouden al die anti-melk leipo’s dan toch gelijk hebben ? Dat het niet natuurlijk is voor volwassenen om melk te drinken ?
Misschien toch maar proberen of ik die shake ook met water kan maken ipv melk.
Lijkt erop dat ik alleen trek heb in fruit, groente, graan, vlees, vis, noten op dit moment.
Nu ik mijn ontbijtshake drink voel ik gelijk me slijmklieren in de mond geactiveerd worden door de melk, de hele shake proeft gewoon niet meer hetzelfde als altijd.
Als ik eerlijk tegen mezelf probeer te zijn, als mijn denken niet zo sterk was geweest, was ik waarschijnlijk gewoon door gegaan met vasten.

Heb ook het meditatieboekje weer verder gelezen en moet de kritiek die ik had toch terugnemen. Ze kwamen gewoon voort uit mijn ego, maar belangrijker mijn chagerijnigheid die dag omdat ik toen flink naar de wc moest. Want hoe verder ik lees, hoe meer hij eigenlijk hetzelfde zegt. Hoe het allemaal een illusie is van het denken en dat meditatie eigenlijk gewoon betekent dat je bewust bent van hier en nu. Het is ons denken dat er allemaal dingen van maakt. Hoe je stap voor stap er naar toe moet om alle activiteiten gedurende de dag meditatief te doen en dat alleen meditatie zoals in het westerse denken niet genoeg is. Alleen elke dag 15 min zitten en daarna weer in oude patronen verder gaan heeft weinig nut. (als waar mijn psycholoog het niet mee eens was, die beweerde dat dat vanzelf wel zou komen)

Ook moet ik me realiseren dat het niet erg is dat er de hele dag gedachten in me opkomen, het feit dat ik dat de hele dag doorheb, geeft al aan dat ik er bewust van ben en dat is de stap die je moet zetten naar de hele dag bewust zijn.

Heb vanmorgen ondanks de weerstand van mijn denken die aangeeft dat dat nooit lekker kan zijn, mijn ontbijtmix gemaakt met water ipv melk. Het smaakt uiteraard anders, maar ben blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd, want het voelt wel beter. Misschien wel iets minder water volgende keer.
Dat is dan toch het voordeel als je geen angsten/pijnen meer voelt, nu dacht ik, ik kan wel denken dat het niks wordt, maar weten kan ik dat niet. Een keer proberen en mocht het mislukken is niet erg, dus ondanks dat mijn verstand zei: “het wordt niks”, heb ik mezelf a la Katie afgevraagd: “Is dat waar ? “. Dat kan ik uiteraard niet weten, dus gewoon geprobeerd. De shake is niet lekkerder ofzo, maar ook niet viezer, maar voelt wel beter, ook minder zwaar op de maag nu er niet zoveel melk inzit. Ja voelt goed, als een overwinning op de illusie van mijn gedachten.

Ben gisteravond bij een vriendin langs geweest, die heeft een leuk huisje in het midden van het centrum van amsterdam, gezellig met hoeren verderop in de straat , naast centraal station. Dat heeft ze wel goed geregeld, moet toch maar nog eens langs gaan en gezellig een avondje stappen ofzo.
Maar hebben de hele avond zitten kletsen , tijdens het boodschappen doen, spaghetti maken en eten. Heb haar van alles verteld over wat ik heb ontdekt en ze vond het allemaal niet gek klinken. Ze is zelf ook lekker bezig en met een therapeut bezig en omdat ze HSPer is , voelt ze natuurlijk ook veel dingen al aan net als ik. Denk dat ze grotendeels wel blij was met de informatie en gelukkig ook genoeg over haar leven gehad en was leuk om te horen dat ze onlangs ook zelf een ingeving heeft gehad. Over dat kritiek van mensen vaak iets van hun is en niks met jou te maken heeft. Dat is mooi om te horen zoiets.
Heb wel weer raar gedroomd, had weer een achtervolgingsdroom, waar het me maar niet lukte om definitief te ontkomen van mijn belager. Deze keer had ie ook een gestalte, gewoon een grote vent. Waarom hij achter mee aanzit weet ik niet. Op een geven moment had ik me wel een pistool bedacht in de droom en heb een andere belager daarmee doodgeschoten, maar die ene had ik wel 2 keer geraakt, maar hij was nog niet dood. Op het moment dat ik stopte met wegrennen en dus bleef zitten om mezelf te verdedigen en hem kon doden was mijn munitie op. Zijn wapen was om de een of andere reden geen bedreiging, hij schoot altijd mis. Dus ik moest weer wegrennen, wapen en munitie halen. Maar daar komt de frustratie, dat het rennen niet lukt, alleen langzaam, te langzaam. De grote vent blijft dan komen, al komt hij nooit echt dichterbij, maar echt wegrennen lukt dus ook niet. En het aparte is dus dat ik niet eens angst voel voor die bedreiging, in dit geval een grote vent, maar dat ik gewoon grote frustratie voel over het feit dat ik niet gewoon kan wegrennen. Het niet kunnen rennen is waar de frustratie vandaan komt.

Dit is een soort van terugkerende droom die ik gedurende mijn leven heb, ook vroeger zat er dan nooit angst in (dus heeft niks te maken met oude pijnen die nu weg zijn) maar altijd frustratie.
Vroeger kon ik vaak mijn dromen beïnvloeden en dan draaide ik me gewoon om voor mijn vaak onzichtbare achtervolger om hem in elkaar te slaan met mijn superkrachten.
Dat lukte gisteravond dus niet, alleen het pistool dus wat uiteindelijk zonder kogels kwam te zitten. Maar ik werd wakker vanwege de frustratie of tijdens de frustratie van het niet hard genoeg weg te kunnen rennen, terwijl ik dat zonder die vreemde kracht dus normaal wel had gekund.

Heb wel eens op internet opgezocht voor droom verklaring en de wegren droom zou te maken hebben met dat je voelt alsof je te weinig controle over je leven zou hebben. Dus dat is dan op zich wel grappig. Aan de ene kant heel toepasselijk. Maar misschien ook wel iets als een horoscoop, de verklaring klopt altijd wel, of iig een deel ervan.

Gister maar 1 keer meditatie gedaan en dat zal vandaag ook zo zijn. Was pas om 10:00 wakker, heb nml tot 1:00 ofzo filmpjes op youtube zitten kijken. Eerst de bijna 3 uur durende serie over string-theorie en daarna weer Ricky Gervais + Carl zitten kijken. Ook ongezond gegeten, chocola die ik heb gekregen + kr + fr, had ik even zin in. Maar ben er nu wel weer klaar mee volgens mij. Heb nu weer zin om in mijn oude ritme te ziten, s’avonds lekker boekje lezen. Heb ook net 2 intakegesprekken gehad en na zo’n avond bij een vriendin of met mams gebeld etc en a.s. donderdag nog een intake en nog telefonisch afhandelen, dan heb ik het wel weer gehad met die drukte.
Merk ook dat mijn huis wat vies wordt, de drang voor een flinke schoonmaak wordt groter, alleen nog ff de energie voor vinden, maar dat komt vanzelf wel.

Mijn nachtrust is weer helemaal terug naar zoals het was. Droom weer als vanouds en ben niet meer zo vroeg wakker. Merk wel dat ik de laatste dagen wat chagrijnig ben. Dit komt denk ik doordat mijn gedachten zo hardnekkig de hele dag problemen blijven oplossen die er niet toe doen en hoe ik in de illusie blijf geloven dat ik dingen nodig heb. Zo blijf ik geloven dat ik op mijn slaap moet letten en mijn lichamelijke inspanning om niet te moe te worden. Terwijl er niks is om op te letten. Hoe ik weer sterk ga geloven dat ik te weinig energie heb en dus goed op mijn eten moet letten etc.
Over hoe die analyses de hele dag doorgaan en hoe onmogelijk het lijkt om die niet meer te doen. Over hoe die analyses een goede ontsnapping zijn, omdat ze veilig zijn en een goed gevoel geven om problemen op te lossen.

Tegelijkertijd weet ik dat het allemaal onzin is en me weg houden van het echte leven. Ik denk aan hoe moeilijk het zal worden om dit structureel te veranderen en vraag me dan af of het allemaal wel de moeite waard is, maar tegelijkertijd weet ik dat het het enige pad is wat bewandeld moet worden. Het is het enige wat er toe doet in het leven. De rest is maar een illusie.
Ik merk dat deze tweestrijd me wat chagrijnig maakt. Ook omdat ik de sterke gedachten heb, als ik niet meer analyseer dan moet ik me happy voelen, wat weer een gedachte is. Ik merk dat zelfs op momenten dat ik niks lijk te denken/analyseren/beoordelen dat toch gebeurd heel subtiel op de achtergrond, bijna onmerkbaar.

Heb weer ouderwets geslapen, 00:00 erin en pas om 9:00 echt wakker. Had gisteravond weer eens zo’n onbehaaglijk gevoel in mijn lijf, ik verdenk mezelf ervan dat expres gecreëerd te hebben, omdat we dat ons hele leven gewend zijn, lijkt het nodig te zijn om het gevoel te hebben dat je leeft en voor motivatie te zorgen om verder te gaan.
Het heeft wel gewerkt lijkt het, ben nu weer klaar met het verwerken en laten bezinken van de laatste grote verandering en wil op naar het laatste bastion, het ego.

Dat meditatieboekje is toch wel leuk, het omschrijft mooi hoe je bv het niet zal vinden door te blijven zoeken, maar dat je ook in de val kan lopen van het zoeken naar het niet-zoeken of niet-denken. Het zal een hele bizarre reis zijn die vol met paradoxen is en illusies die heel echt lijken, zelfs als je weet dat het een illusie is.
Meditatie staat al een paar dagen op een erg laag pitje en ook vanochtend was de sessie maar 10 min, met meer afdwalingen dan normaal.
Heb ook een leuk facebook bericht gehad van een kennis die ik ontmoet heb op Zanzibar en een paar dagen met haar gezin wat dingen gedaan. Ze heeft echt leuke slimme ouders, heel stabiel en open, precies zo’n gezin waarvan ik nu had afgevraagd hoe dingen gegaan waren als ik in zo’n gezin was opgegroeid. De kennis zelf leek ook een hele leuke meid, erg interessant omdat ze toch anders lijkt dan gemiddeld, ook over wat ze belangrijk vind in het leven. Knappe meid, niet blond 😉 maar nog jong (nu 23, toen 20/21 ofzo) en dus mooi lichaam, zeker omdat ze ook veel aan sport doet,zoals dansen. Maar dat is bijzaak, gewoon haar gezin en hoe ze daar waren is wat ik het meest interessant vond. Zou het best leuk vinden om haar nog eens te zien.
Maar ja, heb er aan de andere kant ook geen tijd voor, nog te vroeg om vrienden te maken, heb nog veel tijd en energie nodig om in mezelf te graven en te leren leven in het “hier” en “Nu”.