Ik merk dat ik nog steeds tegen een weerstand oploop. Nog steeds constant vluchtgedrag vertoon door tv kijken, film kijken, internetten, facebooken, youtube, muziek aanzetten. Alles om maar de hele dag externe prikkels te ontvangen die me afleiden van mijn gevoel.
Het is tijd om na mijn angsten en vluchtgevoel, ook dit onder ogen te zien en niet langer meer proberen om te vluchten voor de realiteit. Vanaf vandaag geen tv meer, geen films meer, niet meer facebooken, youtuben, forumgesprekken en hele dag muziek aanzetten. Weg met alle prikkels die het ego constant nodig heeft om zichzelf mee te voeden. Om zichzelf constant bezig te houden, een doel te geven.
Daarom zijn we zo hard bezig om het doel van het leven te vinden, immers waarom vasthouden aan je ego als dat geen doel dient ? , waarom al dat lijden accepteren als het nergens toe leidt ?
Hoe kan ik verwachten bewust te zijn als ik mijzelf constant afleid met al die prikkels ? Zal wel weird zijn, vind het nu al weird die stilte en alle achtergrond geluiden die dat met zich meebrengt.
Het zijn mijn ergernissen bij andere mensen die mij hierop wijzen. De ergernis dat mensen al die onzin geloven, alles voor waar aannemen, zich afsluiten voor elkaar, zo vasthouden aan hun lijden. Het is niets meer dan een reflectie van mijn eigen behoeften, hoe ik mijzelf zie. Hoe ik zelf niet durf los te laten, al die onzin in mijn hoofd blijf geloven, voor waar blijf aannemen. Het is slechts een herinnering aan mijzelf waar ik mee bezig ben, ondanks alles wat ik weet, maar nog niet besef, nog niet bewust van ben.
Heb afgelopen dagen nog wat dingen in mijn telefoon getikt tijdens het wandelen:
Gedachten zijn echt, energie gecreëerd door het denken. Bedoelt om realiteit te scheppen en te beïnvloeden. Maar het kan door zijn aard nooit meer zijn dan concepten van de realiteit en is daarom altijd afgescheiden van die realiteit. We zijn ons alleen niet bewust hiervan en denken dat onze gedachten de realiteit zijn, dat wij dat zijn en slaan dat op in ons lichaam als onderdeel van wie wij zijn. Pas als we doorhebben dat dat niet is wie we zijn en onze gedachten niet meer geloven, zullen we bewust zijn van onze ware aard.
Bewust zijn van het ego en denken/voelen; “dat is niet wie ik ben” gebeurd nog steeds vanuit het denken/ego en veronderstelt een zelf. Want je kan alleen “niet-zelf” denken als er een “zelf” is.
Onbewust ben ik op zoek naar het gevoel vanuit het ego, dat het goed is om het ego los te laten. Het ego probeert zichzelf te overtuigen dat het overbodig is, dat het alles uit handen kan geven. (het is toch nutteloos) Er zal altijd onzekerheid blijven, loslaten gaat om accepteren van het onbekende, loslaten van de illusie die bekend is.
Goedkeuring van het ego dat het veilig is om los te laten.