Had het bloedheet gisteravond terwijl ik op de bank zat en een boek zat te lezen. Heb de 2 hondjes op de gang gelaten zodat ik er niet gek van zou worden. De ene loge ligt daar ’s avonds toch het liefst en voor de ander maakt het niet uit. De derde ligt gewoon te ronken op de bank.
Maar door die energiestromen had ik het dus erg warm. Moest zelfs mijn sokken uitdoen om mijn gloeiende voeten af te koelen. Meditatie is ook erg vaag op dit moment door al die energiestromen. Zelfs toen ik op de bank zat moest ik regelmatig even stoppen met lezen omdat ik al die energie even overweldigend vond.
Regelmatig voel ik heel mijn lichaam spannen als ik bewust accepteer en me openstel, hoe het zich moet spannen om niet meegezogen te worden zeg maar. Het is echt heel sterk , ga er nu scheel van zien.
Gisteravond tijdens de 20 min zitmediatie was het ook erg heftig en de tijd was zo voorbij. Tussen de golven door waren er ook momenten dat ik er gewoon zat en verder niks. Ik zat gewoon en concentreerde me nergens op, dacht nergens aan, probeerde niet te accepteren of wat dan ook; Ik zat gewoon. Mooi en apart. Heb redelijk geslapen, werd pas om 7:45 echt wakker. (1:00 slapen)
De meditatie vanochtend was redelijk bizar. Voelde weer dat samentrekken en probeerde er maar niet tegen te vechten. Het werd heel heftig kwa energie, op een gegeven moment voelde ik alleen nog maar mijn innerlijke energiestromen. Ik voel ook nu weer alsof er een kap op mijn schedel ligt (er net onder) die de boel afdekt. Binnen begon het steeds meer te borrelen en even, voor een moment, voelde heel mijn lichaam alsof het zat te wachten op een energie-explosie. Alsof het een vulkaan was die wilde uitbarsten, maar werd tegengehouden door die energiekap die ik bovenop voel. Het voelt dus alsof het wachten is tot die vulkaan zal uitbarsten en de extase van de energie zal vrijlaten. Wil zo na mijn ochtendritueel de meditatie verlengen naar 30 min. Nou moet ik alleen oppassen dat ik niet opeens weer iets wil gaan bereiken, het tot doel ga stellen. Zitten en accepteren, meer kan ik niet doen. Het proces gaat zoals het gaat. Ik heb daar verder geen controle over.
(Je kan het beïnvloeden, maar dat betekent niet dat je er ook maar enigszins controle over hebt, je kan het alleen verstoren)
Betrap mezelf er ook weer op dat ik veel gedachten heb hoe de wereld anders zou moeten , hoeveel beter de wereld zou zijn als andere mensen ook snappen hoe al die processen werken. Hoe we constant onze politiek , sociale structuur en economie saboteren. Constant conflicten veroorzaken uit angst, omdat we de controle willen. Maar dat komt vanzelf wel. Zo ben ik benieuwd hoe de opwarming van de aarde zich gaat ontwikkelen. Daar denk je extra aan in zo’n hele week. Daarom is het gevoel dat ik mijn geld via het internet probeer te verdienen, dan grotere kans dat ik flexibeler ben in de toekomst.
15:00
ipv meditatie en 4 vragen heb ik youtube-filmpjes zitten kijken. Had ook weer de behoefte om van alles en nog wat te delen via facebook/forums. Op gegeven moment zat ik een filmpje te kijken van een meisje dat de VN toespreekt over hoe ze de wereld vergallen en hoe kinderen zien dat het fout gaat, maar volwassenen moeilijk doen om niks. Zat helemaal in die intense energie natuurlijk en moest opeens flink huilen om dat filmpje. Tijdens het huilen voelde ik ook dat samentrekken in mijn binnenste.
Voel me hierdoor nu weer redelijk “normaal”, de intensiteit is weg en wordt weer sneller afgeleid , ga weer sneller in mijn ego zitten hierdoor.
Het is duidelijk dat het huilen een “ontladen” was van al die energie die in me zat. Zo ook toen ik de vorige keren in die periodes zat te huilen bij bv de matrix-film.
Net als seks is huilen dus ontladen , ontladen via emoties. Alhoewel die intensiteit wat overweldigend is en soms werd ik zelfs een beetje misselijk ervan. Vind het nu toch jammer dat ik via dat huilen “ontladen” heb. De vulkaan is op de verkeerde manier uitgebarsten.