Heb nu al paar nachten onrustig geslapen. Vannacht ook, voelde ergens halverwege weer die rare hik + geluid uit mijn keel komen, werd er wakker van. Ook voelde ik weer wat lichte energie opeens door mijn lichaam spreiden, maar was kort en licht deze keer. Ook ging mijn denken weer aan toen dat gebeurde.
Tijdens de ochtendwandeling realiseerde ik weer hoe ik constant tegen mezelf aan het praten ben via het denken.
(de angst en depressieve gevoelens lijken trouwens weer weg, voel weer wat meer van die intensiteit vandaag, daar ben ik wel blij om, want zo’n dag als gister en eergisteren is gewoon kut)
Elke keer als ik dingen aan het analyseren ben, aan het beoordelen ben, overdenken, problemen die ik verzin. Ik ben constant tegen mezelf aan het praten. Kennelijk geloof ik nog dat er een zelf is om tegen aan te praten.
Ik ben dus constant aan het doen alsof er een aparte entiteit is (ego) die ziet en hoort wat ik zie, maar dan toch tegen mij moet vertellen hoe ik die informatie moet interpreteren. Alsof hij (ego) nodig is om de omgeving te analyseren om de juiste reactie mogelijk te maken. Om me constant voor te bereiden op wat er allemaal komen kan.
Alsof al die informatie door het denken verwerkt moet worden voordat het bruikbaar is.
Maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Ik had al geconstateerd dat het denken zelf niks doet. Het is een middel om wereldbeelden over te brengen en/of te creëren, die altijd slechts een beperkt model van de werkelijkheid kunnen zijn.
Ben er nog niet achter of je bewust iets overdenken iets oplevert.
Heb wel gemerkt dat alle inzichten die ik gehad heb, dat die ontstaan zijn door wat ik heb gedaan. Door wat ik geleerd heb, door wat ik gelezen heb, door hoe ik geleerd heb hoe ik in elkaar zit door te doen, dmv meditatie. Niet door mijn denkprocessen.
Misschien moet ik het ook geen proces noemen, het is slechts een uiting. Nee, dat is niet waar, het beïnvloed ook weer terug, het maakt illusies reëel bv. Dus het is idd een proces. Een cirkel, the cirkel of life. De wiel van het leven.
Het denken kan alleen weten wat ik weet en is dus constant informatie die ik heb tegen mezelf aan het herhalen/analyseren/beoordelen.
Mijn denken/ego is dus constant mezelf aan het overtuigen.
Ik vertrouw dus mezelf niet !!!
Ik vertrouw mezelf niet en dus loop ik constant mijn informatie te beoordelen, te analyseren. Ben ik constant mezelf aan het overtuigen van wat ik al weet.
Dit gaat nergens over.
Ik weet dat het ego niet bestaat, ik weet dat een zelf niet bestaat. Toch ben ik constant gesprekken met mezelf aan het voeren. Probeer ik mezelf te begrijpen.
Het denken probeert te begrijpen hoe ik werk, maar ik denk dat ik het denken ben. (=ego)
Niet alleen op forums, facebook etc zijn we constant tegen onszelf aan het praten zonder het door te hebben. (we denken echt in gesprek te zijn met anderen, maar dat komt bijna niet voor, uitzonderingen) We praten de hele dag tegen onszelf via het denken. Onszelf constant te wantrouwen, het denken/ego is zo vol van zichzelf dat het denkt de controle te hebben omdat het anders mis gaat. Daarom die illusie van controle.
We proberen de wereld te controleren als bespiegeling van het ego die zichzelf probeert te controleren. We wantrouwen de wereld omdat het een bespiegeling is hoe we onszelf wantrouwen.