Ik neem mijn denken nog steeds te serieus. Het zijn mijn overtuigingen die het loslaten bemoeilijken, dus probeert mijn denken mij te overtuigen dat het veilig is. Maar dat is een vicieuze cirkel. Je vervangt de ene overtuiging met de ander. En met veilig creëer je tegelijk onveilig, die gaan hand in hand.
Vertrouwen is mijn twijfel accepteren.
Op deze manier ben ik van mijn pijnlichaam/angstenergie afgekomen, heb ik los kunnen laten. Mijn denken kan alleen het verleden herhalen en probeert nu al jaren hetzelfde te doen met mijn ego, met zichzelf. Ik moet echt gaan beseffen dat dit onmogelijk is, dat het allemaal onzin is !
Heb mij voorgenomen om weer te beginnen met de 4 vragen van Byron Katie. Ik denk dat ik het belang daarvan onderschat, ik blijf maar dezelfde fouten maken en dat begint nu een beetje triest te worden.
Mijn denken is het probleem, mijn overtuigingen, waarom blijf ik maar denken dat daar ook de oplossing ligt ? Waarom besef ik mij nog steeds niet dat het hele probleem een illusie is ? Zowel het ego, als verlichting, als mijn overtuigingen zijn een illusie.