De levensenergie (cq ego-energie) stroomt vanaf je kruin naar beneden, naar buiten. Dit zag ik als de oorzaak , daar identificeerde ik mij mee. (vandaar dat ik dacht dat de ego-energie moest oplossen, dat ik die moest loslaten, zodat het weg kan stromen. Dit is half-waar, de stroom heeft echter geen oorzaak en is onuitputtelijk en zal altijd blijven stromen)
Hierdoor ben je constant naar buiten gericht, heb je altijd haast, haast om wat te bemachtigen. (als een baby die huilt → bevredig mijn behoeften nu, anders ga ik dood !)
Is ons doel extern gericht, op het bemachtigen van dingen, spiegelen we onszelf op anderen.
Deze energie moet samensmelten met de binnenkomende energie. Het moet weer terugkomen, een cirkel worden, dan is het een onuitputtelijke bron van geluk, zonder oorzaak.
Bewustzijn is de binnenkomende energie die moet samensmelten met de levensenergie (ego-energie) Daarom voelde het zo vaak alsof iets weer bezit moest nemen van mijn lichaam. (dat ervoor gescheiden van was)
Daar kan je niks voor doen, behalve te stoppen met kiezen, stoppen met doen, stoppen met blokkeren. Laat alles los en accepteer dat wat is en het evenwicht zal zichzelf vinden, dat is de aard van het universum.