Weer een bewogen nacht gehad, veel wakker geweest, veel gezweet en ’s ochtends weer koud.
Merk dat ik nu nog steeds leef alsof er een zelf is, nog steeds vanuit mijn ego die ik alle beslissingen laat nemen. Het is raar, ik weet al heel lang dat er geen zelf is, dat het ego machteloos is en toch leef ik nog steeds alsof er een zelf is alsof ik “de macht” van het ego nodig heb voor een beter leven. Om mij voor te bereiden op de toekomst.
Dat het ego elke keer moet beslissen welke optie het beste is en dat het belangrijk is dat de juiste keuze wordt gemaakt.
(terwijl die niet bestaat natuurlijk)