Heb weer eens een bewogen nacht achter de rug. De eerste helft van de nacht veel wakker gelegen door alle energie die beweegt in mijn hoofd. Proberend er niet tegen te vechten, te analyseren etc. Het is behoorlijk overweldigend. Ook veel lopen zweten van de warmte. Ik gloeide helemaal door al die energie. ’s Ochtends juist het omgekeerde, juist koud, soort tegenreactie, duidelijk dat het weer in golven gebeurd.
Heb nog niet toegegeven om afleiding te creëren, dus nog geen tv, muziek of youtube aangezet. Voel nu de energie in mijn hoofd en lichaam flink bewegen. Ik probeer geen gedachten te laten ontstaan en het niet meer te analyseren. Niet meer denken da ik mij er niet door moet laten overweldigen zodat ik niet meer productief zou zijn. Al die gedachten niet meer geloven. Niet meer vluchten in externe prikkels, maar gewoon alles bewust voelen, alles ondergaan, hoe overweldigend het ook kan aanvoelen. Moet me bewust zijn dat het allemaal geen kwaad kan.
Heb nu korte momenten gevoeld hoe ik dingen heb waargenomen zonder het denken. Gevoeld hoe dingen dan grappigerwijs opeens als “nieuw” aanvoelen, als “vers”, een nieuwe ervaring ipv dat het allemaal oud is, bekend is. Vreemd om dat te ervaren, ook mooi om dat te ervaren.
Gister in mijn telefoon getikt tijdens het wandelen:
Ik trek mensen aan die zichzelf afsluiten, die op zoek zijn naar hetzelfde als ik (onbewust). Tevens erger ik mij aan het feit dat ze zo op zoek zijn naar liefde, terwijl ze zichzelf daarvan afsluiten. Ik sluit mij ook af voor anderen, mijn omgeving. Dat is weer een afspiegeling hoe ik mezelf afsluit voor mijn ego. Ik moet mijn ego juist omarmen, niet mezelf ervoor afsluiten.
Ik probeer mij open te stellen voor mijn bewustzijn, maar dat bereik je niet door je af te sluiten van je ego. (in de hoop dat bewustzijn dan overblijft)
Meer bewust wordt je juist door je open te stellen voor je ego !
Loslaten ego = loslaten gedachten = ze niet meer geloven = loslaten verlichting.