Ik moet leren om alle beslissingen in het hiernu te maken, anders blijf ik leven via het denken. Anders blijft elke beslissing gemotiveerd omdat ik iets wil bereiken, zal ik elke beslissing willen beoordelen, willen doen op basis van een gecreëerde persoonlijkheid die ik wil zijn.
Lees weer een boek van Osho, voor de derde keer ofzo, voor het slapen gaan. (Zen, Nirvana de laatste nachtmerrie) Ook al lees ik het voor de zoveelste keer, ik wordt elke keer weer op het mechanisme gewezen waar ik op dat moment (en nu) tegen aanloop. Briljant hoe dat werkt eigenlijk.
Zo ben ik nu met een meisje uit Portugal, die ik tijdens mijn vakantie in Egypte heb ontmoet, via facebook aan het chatten. Het is nogal een pittig gesprek met veel emoties, dan ga ik het belangrijk vinden dat ik op de juiste manier overal op reageer en als ik haar berichtje heb gelezen dan denk ik daar meerdere keren per dag aan en ben dan de beste antwoorden en reacties aan het bedenken. Zodat ik de juiste doelen bereik: leuk overkomen, ons aan het lachen maken, haar dingen laten inzien etc
Osho wijst er echter op dat als je dat doet , dat je dat doet omdat je iemand probeert te zijn. Je creëert een karakter, een persoonlijkheid die je wil zijn, die zal bereiken wat je wil bereiken. Je probeert je dus anders voor te doen dan je bent. Het is weer een mechanisme omdat je jezelf niet accepteert. Bewustzijn kan alleen reageren in het hiernu, spontaan. Alleen als je spontaan durft te zijn, durf je jezelf te zijn. Op het moment dat je gaat nadenken over hoe je het beste kan reageren, probeer je iemand te zijn en verwerp je wie je werkelijk bent.
Ik moet dus niet iemand proberen te zijn, niet proberen de beste antwoorden te bedenken, maar accepteren wie ik ben en dus spontaan reageren.
15:00
Het voelt alsof het ego aan het terugvechten is, alsof het een nieuwe persoonlijkheid aan het creëren is, eentje die ik graag zou willen zijn, die beter lijkt dan de realiteit. Een persoonlijkheid die beslissingen neemt met alle nieuwe kennis en de beste reactie ontwikkeld, eentje die beweert beter te reageren omdat hij aan meer dingen denkt en daarom zelf beter beoordeelt.
Het is het ego zelf die zichzelf en wie hij zegt dat hij is (bij mij is dat kennis+analyseren) beoordeeld als beter dan de realiteit.
Het heeft me alweer! Wijsgemaakt dat hij beter is dan de realiteit. (wij van wc-eend bevelen wc-eend aan)
Ik heb natuurlijk geprobeerd om hem ervan te overtuigen dat de realiteit van het hiernu het beste is, hemels is, maar hij trapt er niet in, hij wil het niet geloven. Ik voel het ook niet.
Het is mijn beoordelende ego waar ik me dus weer of nog steeds mee identificeer die de realiteit en spontaniteit van het hiernu afwijst om zichzelf in stand te houden, om zichzelf bestaansrecht te geven. Met de oude persoonlijkheid dreigde hij te verliezen, dus creëert die gewoon een nieuwe. En ik maar denken dat ik veranderd ben. Het is slechts de ene illusie ingewisseld voor de ander.