Erg onrustig geslapen vannacht. Ben wel pas na 9:00 opgestaan. Vanmorgen met mijn loge verder gewandeld dan het plaatselijke poepveldje omdat ze vaak niks doet daar en begon me er toch zorgen om te maken al een paar dagen. Maar vanochtend deed ze der behoefte wel op het grote veld, dus kennelijk vind ze dit veldje gewoon te vies 🙂
Wilde alweer bijna haar baas gaan emailen hierover, maar goed dus dat ik eerst even wat geprobeerd heb voordat ik dat deed. Was weer een mooi bewijs dat je de situatie gewoon moet accepteren en kijken wat je er aan kan doen. Je zorgen maken en scenario’s bedenken wat het allemaal niet zou kunnen zijn is vrij nutteloos.
Een goede vriendin viert vrijdag haar verjaardag, maar heb besloten daar niet heen te gaan, nu ik zo met mezelf bezig ben heb ik daar even geen behoefte aan. Ik stuur haar wel een email dat ik ziek ben, wat op dit moment ook waar is. Zit weer aan de neusspray de hele dag om mijn neus open te houden.
Ik probeer nu de hele dag bewust door te brengen, maar dat is erg moeilijk, zeker als je ziek bent en je geneigd bent je daar constant tegen te verzetten. Het is ook moeilijker dan met de angst, want dan was het iets substantieels waar je mee aan de slag kan, iets wat je moet omarmen of moet bedenken dat het een illusie was. Veel makkelijker lijkt het nu, dan niet-denken en bij jezelf te blijven en gewoon het “hier en nu” te accepteren. Het is op dit moment niks concreets en het is moeilijk te onderscheiden wanneer je bewust denkt en onbewust denkt, ik voel op dit moment nog geen verschil en dat maakt het heel lastig. Ik kan het ego nog niet als een aparte entiteit zien, wat het uiteraard wel is.
En waar concentreer je je op als je je dagelijkse dingen doet ? Op je ademhaling ? Op de taak die je doet ? Al doe je die normaal als automatisme ? (→ dat is heel moeilijk) allebei ? Op wat je ziet ? Moeilijk.