Heb gister weer een volgende stap op mijn pad genomen en dat is door geen muziek meer aan te hebben overdag. Normaal zet ik ’s ochtends lekker muziekje op, maar dat was eigenlijk in de hoop dat het afleiding zou geven aan me gedachten. Maar dat werkt natuurlijk niet. Dus nu ik geen muziek meer heb opstaan ben ik me nog meer bewust van mijn gedachten en hoe die de hele dag bezig zijn.
Dan merk je hoe ze eigenlijk bezig zijn ervoor te zorgen dat je de hele tijd van het “hier en nu” aan het vluchten bent, hoe je gedachten je wijs proberen te maken dat “hier en nu” niet goed is, dat het saai is, of dat je niet wilt hoe de dingen nu zijn, bv als je verkouden bent, zoals ik nu ben. Hoe je je constant aan het verzetten bent tegen “nu”. Wel apart om dat zo bewust te voelen.
Heb ook een productief dagje gehad gister, door zoveel mogelijk in het “nu” te blijven en me te proberen niet gek te laten maken door mijn gedachten. Tegen etenstijd voelde ik me wel echt moe worden en heb toen ook gewoon weer de hele avond boek zitten lezen. Ben nu bij deel 4 en vind die minder leuk dan de andere 3 delen , dus als deze uit is binnenkort, dan is het weer tijd voor een ander verhaal. Bij de andere delen keek ik er echt naar uit om weer verder te kunnen lezen en dat heb ik nu niet meer.
Ben gisteravond voor de 2e avond begonnen in een nieuw boek van Eckhart, “de stilte spreek”. Het is een modern boek geschreven in soetra vorm die je de weg moet wijzen naar de stilte in jezelf. Maw voorbij het denken van het ego, zodat die oplost en alleen je werkelijke ik nog overblijft.
Het beschrijft mooi hoe het ego zichzelf constant bestaansrecht geeft, zichzelf betekenis geeft en zichzelf belangrijk maakt. Een belangrijke “vers” die mij erg aansprak, omdat ik hier waarschijnlijk erg mee zit, ik heb al een paar dagen geleden geschreven over hoe erg mijn identificatie met het ego is/was.
“je moet je op je gemak voelen in de toestand van “niet te weten”. Daarmee overstijg je het verstand omdat je altijd conclusies probeert te trekken en te interpreteren. Het is bang voor niet-weten, als je je dus prettig kunt voelen met iets niet weten, dan heb je het al losgelaten. Dan kom er uit die toestand een dieper weten voort dat niet aan concepten gebonden is.”
Terwijl ik dit schrijf voel ik gelijk allemaal nare gevoelens door mijn lichaam gaan. Terwijl mijn ego het gelijk weer probeert over te nemen als ik klaar ben met overschrijven.
Toen ik gisteravond in bed lag dacht ik weer een soort “hik” te voelen en dacht ik weer een soort van energie te voelen. Het was niet zo duidelijk als de eerste keer, denk ook door mijn verkoudheid, was flink warm nml. Maar ik probeerde er wel enigszins in mee te gaan en niet mijn denken het over te laten nemen. Even dacht ik wel een soort energie te voelen die los was van mijn lichaam, alsof ik idd meer was dan alleen mijn lichaam, uitgestrekter.
Het was allemaal niet heel erg duidelijk, dus in hoeverre het echt iets is kan ik niet beoordelen, maar dat is niet belangrijk. Het voelt nml wel alsof ik klaar ben voor de volgende stap, alleen maar voelen en me niet meer identificeren met mijn ego , die zijn eigen werkelijkheid creëert en daarmee ook de illusie van lijden. De volgende vers van Eckhart sluit daar mooi mee aan:
“De waarheid is veel alomvattender dan het verstand ooit kan bevatten. Geen enkele gedachte kan de Waarheid bevatten. Op zijn best kan een gedachte naar de waarheid wijzen. Ze kan bijvoorbeeld zeggen ”Alles is in wezen een”. Dat is een aanwijzing maar geen verklaring. Deze woorden begrijpen betekent dat je diep van binnen de waarheid voelt waarnaar ze wijzen.”
18:00
Net weer even met mijn loge gewandeld en ik merk dan hoezeer ik me blijf verzetten tegen “wat is”. Verzetten tegen mijn verkoudheid, dat er wat moet zijn met mijn loge,verzetten tegen mijn gedachten die actief blijven en maar weinig acceptatie van wat is.
Voel het zelfs duidelijk in mijn onderrug die nu gespannen is, soort van spierpijn, door het maar blijven verzetten, door niet gewoon te accepteren wat is, maar iets willen hoe het zou moeten zijn….