Heb lekker voor de tv gehangen en Katie gelezen in de bibliotheek. Ik heb gister en vanochtend weer behoorlijke inzichten gekregen.
Zoals de IK waar ik nu over ga schrijven is de “ik was” i.p.v. de “ik ben”. Ik kan alleen bestaan in het hiernu, zo gauw ik dit schrijf over mijzelf wordt het een projectie van mijn denken. Een film met een acteur, heel mijn leven geloofde ik, dat ik die acteur was, dat ik de held in de film was, maar helaas. Het is slechts gecreëerd naar mijn evenbeeld op basis van mijn geheugen, emoties en ingekleurd door mijn hersenen. Het is slechts een projectie dus zoals ik in de spiegel kijk, ik niet mijzelf zie, maar een spiegelbeeld van mijzelf. Maar waar een spiegelbeeld nog de projectie is van het hiernu (ook nog steeds ingekleurd door de hersenen!) is de projectie van mijn denken een complete illusie. Ik neem de illusie voor waar aan, terwijl het niet meer is als een concept van de werkelijkheid en eigenlijk nog flink vervormd ook. Ons zelfbeeld is erg vervormd en heeft niks met de werkelijkheid te maken !
Ik ben ik in het hiernu, het bewuste , het voelende hier en op dit moment, dat is het enige wat echt is. Ik neem de wereld waar door deze ogen, deze oren, deze huid, dit lichaam, deze hersenen en waarschijnlijk meer. Ik zie mijn spiegelbeeld, maar dat is niet wie ik ben. Ik ben hier en mijn spiegelbeeld is daar, een reflectie op die spiegel.
Mijn denken creëert constant concepten van de werkelijkheid, die orde moet maken in de onzekerheid van de realiteit. Het creëert een film, een film van het verleden, een film van de toekomst, een film van het heden (goed/slecht, objecten). In die film heb ik zelf de hoofdrol. En heel mijn leven dacht ik, dat ik dat was, zoals ik dacht dat ik dat was in de spiegel. Dat ik daar was en niet hier. Dat ik de acteur in de film was en niet de toeschouwer van de film. Ik dacht dat ik de regisseur en hoofdrolspeler was, maar meestal ben ik de regisseur niet eens, maar is mijn ego de regisseur van de film. En ik, de toeschouwer, denk dat ik dat ben in die film i.p.v. dat ik die toeschouwer ben en de film zie als een projectie van het denken.
Mijn denken creëert een projectie van de wereld en van andere mensen in mijn hoofd, een film met eigen verhaal, niet de realiteit. Op basis van mijn emoties en zelfbeeld en aangenomen waarheden van de wereld vult het denken die projectie in met een eigen verhaal.
Maar het kent de wereld en die andere persoon niet. Het kleurt die wereld in op basis van eigen ervaringen wat in zijn verleden goed heeft gewerkt, op basis van wat hij denkt dat waar kan zijn of is. Het schat andere mensen in op basis van zijn eigen zelfbeeld. Hoe minder vertrouwen in zichzelf, hoe minder vertrouwen in de wereld.
God creëerde de mens naar zijn eigen beeld !
God created man to his own image !
Ik ben God, ik ben degene die de wereld creëert, die hem invult naar zijn zelfbeeld. En door een verwrongen zelfbeeld zien we de wereld ook als verwrongen. Helaas heb ik hier geen controle over. Gedachten komen en gaan en kunnen plotseling ontstaan.
We creëren dus zelf een wereld met het denken en geloven dat deze wereld de echte wereld is. Dat de acteur die ons speelt in deze wereld, dat wij dat zelf zijn. Wij denken dat wij die film zijn, daarom leven we via ons denken.
We voelen de angst in ons lichaam , het vluchtgevoel veroorzaakt door ons ego (energie-residu van gedachten, projecties uit het verleden) We vluchten voor onze oude pijnen en/of ego, onze illusie in. Van de realiteit, naar de illusie. Ons denken creëert die illusie en wij zijn het denken en dus zijn we in controle van ons eigen leven ! → dat is de illusie
Maar we voelen die angsten en vluchtgevoel gecreëerd door alle films uit het verleden. Een illusie manifesteert zich als zich als echte energie, als een echt gevoel in ons lichaam. Wij hebben die angst en vluchtgevoel zelf gecreëerd in het verleden ! Ons denken koppelt deze emoties op het heden en onze toekomst, die moet dan dus wel eng zijn.
We denken echter in controle te zijn van deze wereld. Hoe beter we die wereld begrijpen, hoe meer we die kunnen controleren en onszelf veilig kunnen maken van de angst/vluchtgevoelens. We verzinnen doelen die ons veiligheid moet geven.
→ als ik dit en dat doe is alles weer goed en in orde.
→ als er dit of dat gebeurd is alles weer goed
→ als hij/zij dit en dat doet is alles weer goed
We verdelen de wereld in goed en slecht.
Het goede moet ons een goed gevoel geven (=tijdelijk) en het slechte is verantwoordelijk voor onze angsten, ons onbehagen. We geven het slechte deel van de wereld, die we zelf creëren! de schuld van ons onbehagen, ons lijden, onze angsten, die we zelf ook gecreëerd hebben.
Zo blijven we vechten tegen de wereld, terwijl we in feite vechten tegen onszelf, tegen een vals zelfbeeld. Een vals zelfbeeld, die valse wereldbeelden creëert en daarmee valse emoties , waarmee we weer valse projectie van het heden/toekomst en ook verleden maken. We vechten in de realiteit tegen een illusie van ons denken.
Dat gevecht kan je nooit winnen.
Daardoor blijven we de wereld onderverdelen in goed en slecht en willen we dat het goede overwint zodat het slechte verdwijnt. Het slechte is echter een projectie, een illusie en zal altijd blijven bestaan in deze strijd. Ze kunnen nml niet zonder elkaar. Zolang je blijft strijden voor het goede, creëer je het slechte en blijf je eeuwig lijden.
Je kan alleen winnen door bewust te worden, door bewust te worden van de illusie, door bewust te worden van de emoties die je voelt. Het zijn slechts spoken uit het verleden die niks met het heden te maken hebben. Door weer toeschouwer te zijn van je denken, van de film met jou als hoofdrol. Bewust van het feit dat je naar een projectie kijkt en dat die projectie eruit ziet als jij, maar dat jij dat niet bent. Jij bent de toeschouwer en je kijkt naar een gecreëerd zelfbeeld van het denken.
Zelfbewustzijn
Ik had al geconstateerd dat we niet zijn wat we voelen, we zijn dat wat voelt, degene die voelt, bewust is van het voelen. Een zelfbeeld via het denken is slechts een projectie, een zelfgecreëerde illusie van het denken, een zelf verzonnen spiegelbeeld. Maar we kijken niet naar onszelf, maar naar ons verzonnen spiegelbeeld, die helaas geen reflectie van de waarheid is. Immers het denken is duaal en de realiteit, wij zijn/is, non-duaal.
Het is dus onmogelijk om zelfbewust te zijn !!
Zelfbewustzijn is slechts een illusie van het denken. Het is onmogelijk om bewust te zijn van jezelf !!!!!!
Ik haal mijn zelfbeeld dus uit een identiteit die ik mezelf aanmeet. Ik identificeer me met mijn kennis. Ik geloof dat mijn kennis via het denken gaat en dus ben ik het denken → de kennis. Hoe meer ik weet, hoe machtiger ik wordt, hoe veiliger ik ben voor mijn angsten/vluchtgevoel.
Die angsten zijn nml angst voor de dood. Het ego dat bang is dood te gaan. Het geheel dat zijn illusie dreigt te ontmaskeren. Maar ik denk dat ik die illusie ben, dus ben ik degene die dreigt dood te gaan !
Zo ben ik , het geel, de realiteit, ik in het hiernu, dus een bedreiging voor wie ik denk te zijn, mijn zelfbeeld , mijn idee van zelf. Een projectie van het denken die ik voor waar aanneem.
En dus blijf ik vluchten van het hiernu , is de wereld een gevaarlijke plaats, blijf ik vluchten van het leven uit angst voor de dood. De dood van mijn ego, mijn zelfbeeld, de illusie die ik denk te zijn. En daarom moet IK, daarom moet ik sterven, zodat ik herboren kan worden.
Als het ego sterft, blijft er vrede over.
Daarom stierf Jezus eerst voordat hij herboren werd, weer opstond uit de dood om in de hemel te zijn.
Ook realiseerde ik mij dat de “no-mind” geen doel is, geen doel kan zijn. Het gaat niet om het niet-denken. Mijn gedachten zijn nml onschadelijk, een onderdeel van het geheel. Het is vastklampen aan deze gedachten alsof ze waar zijn dat schadelijk is. Net als het leven en het geheel heb ik geen controle over mijn onschadelijke gedachten. Ze ontstaan gewoon spontaan.
HOLY SHIT !
Op het moment dat ik dat schreef ontstaat er spontaan de gedachte dat het universum een bewustzijn is, waar spontaan gedachten → deeltjes ontstaan. (uit energie)
We zijn dus een universum op zich die zijn eigen wereld creëert , zijn eigen werkelijkheid, zonder dat we daar controle over hebben. We kunnen er alleen bewust van zijn !
Dat betekent dat ook ons bestaan relatief is. Immers wij zijn dat wat voelt/denken aanschouwt.
Maar als er niks te voelen/aanschouwen valt zijn we ook niet bewust meer. We kunnen alleen bewust zijn van dat wat is.
Als er niks is, is er ook geen bewustzijn. (er is nml niks om bewust van te zijn)
Dat is dus de reden dat niks niet bestaat.
Er kan pas bestaan zijn als er iets is.
Bewustzijn is alles, immers dat waar we niet bewust van zijn bestaat ook niet.
Conclusie: Niks = Alles
Gedachten zijn dus het creëren van iets uit het niets.
Maar het heeft eigenlijk altijd al bestaan.
Stel je zit in een kamer, jij bent bewustzijn, jou bewustzijn reikt tot net 1 cm van de muren vandaan. Er is voor jou niks om bewust van te zijn, dus besta je niet. Er is nml niks om bewust van te zijn, dus besta je niet. Er is nml niks in de kamer.
Dan is er iemand/iets in de kamer ernaast en die gooit een bal de kamer in waar jij je bevind, het bewustzijn. Dan opeens is er dus iets, een bal, het bewustzijn is opeens bewust van een bal. Opeens besta je. Eerst was er niks en dan opeens besta jij, jij die bewust is van die bal.
Er is iets gecreëerd uit niets, maar eigenlijk heeft alles altijd al bestaan.
Stel dat er denken zou zijn, dan is er een kans dat jij, het bewustzijn, gaat denken dat je die bal bent, immers dat is waar je bewust van bent, zonder die bal zou je niet eens bestaan, Dus jij bent die bal.
Daarom lijkt ons leven een begin en eind te hebben, doordat we het denken denken te zijn ipv bewustzijn. Maar eigenlijk hebben we altijd al bestaan en zullen we ook eeuwig blijven bestaan. Het is alleen ons denken/ ons lichaam waarmee we ons identificeren wat een begin en eind heeft. Maar dat is niet wie we zijn. We leven echter eeuwig (in het hiernamaals).
Ik schreef over het besef van mijn spiegelbeeld, het is een reflectie van het “zelf”!
Daarom voel ik me zo raar bij een spiegel, durf ik eigenlijk niet meer in de spiegel te kijken , naar mijn spiegelbeeld. Normaal zie ik daar mijn zelfbeeld in, gereflecteerd door mijn denken, doordat ik de wereld via mijn denken waarneem. Maar als er geen zelfbesef meer is, is er dus ook geen zelf meer te zien in de spiegel, er is immers geen zelf om te reflecteren, die is immers alleen een illusie van het denken !
Het bewustzijn kan dus idd niks anders als concepten van de werkelijkheid accepteren of afwijzen en daarmee zijn valse identificatie en zelfbeeld opheffen, wat weer de interacties van het geheel beïnvloeden (maar niet controleren).
Het bewustzijn kan dus alleen bestaan door het “iets” en “iets” bestaat alleen als er bewustzijn is. Beide zijn 1, 1 geheel, samen , 0 , alles.
Het denken beïnvloed het bewustzijn die een vals zelfbeeld kan creëren. Maar als het “iets” bewust wordt dat het bewustzijn is, valt het valse zelfbeeld weg en beïnvloed zo het eigen pad, waar het geen controle over heeft.
Omdat je bewustzijn bent, ben je alles en dus altijd het middelpunt van het universum.
Het bewustzijn = Alles = Universum = God
Deze creëert zijn eigen wereld via het denken en denkt dan opeens dat het het denken is. Het bewustzijn neemt de wereld waar via het denken, welke afgescheiden is van het geheel, de realiteit. Er ontstaat vanuit het niets een zelfbewustzijn, een illusie.
Als het bewustzijn gevangen in het denken zijn illusionaire zelfbewustzijn opgeeft → loslaat. Doorheeft dat er geen zelf is, maar alleen bewustzijn. Dan sterft de “IK” en is het bewustzijn weer in contact met het geheel.
Dus kan je nooit zeggen “IK ben verlicht”, want bij verlicht zijn , ben je bewust en is er geen “IK” meer. Of je ik wordt God, het geheel, je wordt goddelijk.
Het niets kan dus het iets beïnvloeden. Het niets is immers alleen dat waar geen bewustzijn is. (→ onbewustzijn)
Collectief bewustzijn, is geloven wat anderen waarnemen, maar dat is alleen over te brengen via taal, via beelden.
Of zit die kamer vol met bewustzijn en vele ballen, maar omdat er geen interactie is (tussen de ballen en het bewustzijn) , het bewustzijn is zich niet bewust van die ballen, dan is er niks, terwijl de kamer toch vol is.
