Las net weer in mijn schrift waar ik soort van samenvatting schrijf over boeken die ik lees. Ik las die van Eckhart en zijn lijstje waar identificaties met het ego vandaan kunnen komen. Een daarvan is “kennis en opleiding”. Nou is opleiding niet van toepassing, want ik leer alles mijzelf aan. Maar ik realiseerde mij wel dat “kennis” is waar ik mijn identificatie vandaag haal en nog steeds vandaan haal. Waarschijnlijk wil ik daarom mijn kennis zo graag delen met anderen, het verschaft mij een identiteit.
Zou ik daarom zo graag aan mijn website idee “M-theory of happines” willen werken. Daarom blijven onderzoeken en alles zo opschrijven ? Ik heb door dat er geen inherent zelf is, dat ik alleen in het hiernu kan bestaan. Dus ben ik niet wat ik in het verleden heb gedaan of in de toekomst ga doen. Maar kennis is natuurlijk soort van tijdloos en is ook geen lijden. Kennis bied ook een soort van veiligheid: “als ik maar alles weet, dan……” Ik heb hier al heel veel wat aan besteed, over hoe ik moet stoppen om alles te willen begrijpen. Maar volgens mij haal ik mijn identificatie uit mijn kennis –> uit “Leren”. Dat is een illusie die nog zeker wel aanwezig is. Ook al weet ik dat mijn gedachten niet voor het leven zorgen, mijn denken niet het leven is, toch geloof ik stiekem nog dat ik vnl. leer via mijn denken/mijn gedachten. Gebruik ik het als excuus om van het “hiernu” te vluchten.
Zo ben ik van plan om Saving Private Ryan te huren en te kijken, maar wil dan gelijk Eckharts boek weer even lezen om te leren over die identificatie met het ego. Dus wil kennis opdoen over mijn identificatie met mijn kennis. Toch ben ik nog niet overtuigd dat dat ook fout is.
Moet ik dan stoppen met kennis vergaren ? Of alleen mezelf er niet meer mee identificeren ? Ik vind het echter leuk om te doen. Of vind ik het leuk om te doen omdat het mij een identificatie geeft ???