Meditatie zien als concentratie oefening is in het begin waarschijnlijk wel acceptabel. Maar meditatie zien als je concentreren op je ademhaling is “doen vanuit het ego”. Alhoewel je niet denkt, komt het gedrag nog steeds voort uit het ego.
Het niet-denken, de no-mind alleen is niet de bevrijding. Je kan immers nog steeds leven vanuit het ego, zelfs via het gevoel. Je moet dus ook het ego via het gevoel ontmaskeren. Meditatie is inderdaad niks doen → zitten en voelen.
Zitten en concentreren is doen.
Zitten en voelen en niet reageren is niet-doen.
Heel lang dacht ik dat het ego denken is, gedachten zijn. Het ego is echter energie-residu van oude gedachten → oude angsten, die zich manifesteren in je lichaam. Deze voel je constant vanuit je angsten/gedachten.
Het ego is dus niet het denken. Je gedachten kunnen echter ontstaan vanuit/door het ego of het geheel. Denken zelf is dus niet het probleem, denken vanuit het ego is het probleem (=99% van het denken) Denken vanuit het geheel en het erkennen als een concept van de realiteit, dualiteit in het verleden of toekomst, om te communiceren of praktische problemen op te lossen in het hiernu is dus geen probleem, een onderdeel van het geheel.
Het ego is dus energie-residu van oude gedachten die constant gedachten triggeren/sturen. Dit kunnen we voelen. Dit voelen we als ons “zelf”, we denken dat dat is wie we zijn. We zijn echter niet wat we voelen , we zijn het voelen zelf.
We voelen de oude pijnen, het ego en de gedachten.
We zijn het voelen, het geheel.